⁷ พระยาห์เวห์เจ้าข้า พระองค์หลอกข้าพเจ้า
    และข้าพเจ้าก็ยอมให้ถูกหลอก
พระองค์แสดงความแข็งแกร่งให้ข้าพเจ้าเห็น
    และพระองค์ก็โค่นข้าพเจ้าลง
ข้าพเจ้ากลายเป็นเป้าแห่งการเยาะเย้ย
    ให้คนหัวเราะเยาะทั้งวัน
⁸ เพราะเมื่อไหร่ที่ข้าพเจ้าพูด ข้าพเจ้าต้องร้องออกมา
    ประกาศว่าความรุนแรงและการถูกทำลายกำลังมา
พระคำของพระองค์กลายเป็นสิ่งที่ทำให้คนดูถูก
    และหัวเราะเยาะข้าพเจ้าทั้งวัน
⁹ แล้วข้าพเจ้าก็พูดว่า “ข้าพเจ้าจะไม่พูดเรื่องนี้อีกแล้ว
    ข้าพเจ้าจะไม่พูดแทนพระเจ้าอีกต่อไป”
แต่มันกลับเป็นเหมือนไฟเผาไหม้อยู่ในใจของข้าพเจ้า
    เป็นเหมือนสิ่งที่อัดอั้นไว้ในกระดูกของข้าพเจ้า
และข้าพเจ้าก็เหนื่อยล้าที่จะหยุดยั้งมันไว้
    และในที่สุดข้าพเจ้าก็ยั้งมันไม่อยู่
¹⁰ เพราะข้าพเจ้าได้ยินคนจำนวนมากนินทาข้าพเจ้า
    พวกเขาประกาศว่า “มีแต่ความหายนะทุกด้าน”
ประกาศไปเลย ใช่แล้ว ให้พวกเราประกาศไปเลย
    เพื่อนข้าพเจ้าแต่ละคนคอยจ้องดูข้าพเจ้า ว่าเมื่อไหร่ข้าพเจ้าจะสะดุดล้มพลาดไป
พวกเขาพูดว่า “บางทีไอ้หมอนั่นอาจจะถูกหลอกก็ได้
    แล้วเราก็จะได้เอาชนะมันและระบายความแค้นกับมัน”
¹¹ พระยาห์เวห์อยู่กับข้าพเจ้าเหมือนนักรบที่น่าเกรงขาม
    ดังนั้น คนที่ไล่ล่าข้าพเจ้าจะสะดุดล้ม
    และไม่สามารถเอาชนะข้าพเจ้าได้
พวกเขาจะอับอายขายหน้าเพราะไม่เข้าใจ
    พวกเขาจะต้องแบกความอับอายนั้นไว้ตลอดกาลจะไม่มีใครลืมความอับอายนั้น

¹⁴ ขอให้ถือว่าวันที่ผมเกิดมานั้นเป็นวันที่ถูกสาปแช่ง
    ขอให้ถือว่าวันที่แม่ผมคลอดผมมานั้นเป็นวันที่ถูกสาปแช่ง
    ขออย่าได้ถือว่ามันเป็นวันแห่งความสุขเลย
¹⁵ ชายคนที่ไปบอกข่าวกับพ่อของผมว่า
    “ลูกท่านเกิดมาเป็นผู้ชาย”
แล้วก็ทำให้พ่อดีอกดีใจยกใหญ่
    ขอให้ชายคนนั้นถูกสาปแช่ง
¹⁶ ขอให้ชายคนนั้นเป็นเหมือนเมืองต่างๆที่พระยาห์เวห์ทำลาย
    วอดวายอย่างไร้ปรานี
ขอให้เขาได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญในตอนเช้า
    และเสียงแตรเตือนว่ามีอันตรายเข้ามาใกล้ในตอนเที่ยง
¹⁷ ขอให้สิ่งเหล่านี้เกิดกับคนที่ไม่ได้ฆ่าผมตั้งแต่อยู่ในท้อง
    เพราะถ้าเขาได้ทำอย่างนั้น แม่ของผมก็จะเป็นสุสานของผม
    และแม่ก็จะท้องอยู่อย่างนั้นตลอดไป
¹⁸ ทำไมผมจะต้องเกิดออกมาจากท้องแม่
    เพื่อมาเจอกับปัญหาทุกข์ยากพวกนี้
    และใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยความอัปยศอดสู