เยเรมียาห์ 51
Thai New Testament: Easy-to-Read Version
สิ่งที่พระยาห์เวห์พูดเกี่ยวกับบาบิโลน
51 พระยาห์เวห์พูดว่า
“เรากำลังก่อลมแห่งการทำลายให้โหมกระหน่ำเข้าใส่บาบิโลนและคนที่อาศัยอยู่ในเลบคาเม[a]
2 เราจะส่งคนต่างชาติมาทำลายบาบิโลน
แล้วพวกเขาจะทำให้เธอกระจุยกระจายไปตามลม
และทำให้แผ่นดินของเธอว่างเปล่า
เพราะพวกเขาจะโจมตีเธอจากทุกทิศในวันแห่งความหายนะนั้น
3 อย่าให้พลธนูของบาบิโลนมีโอกาสได้ง้างคันธนู
และอย่าให้เขามีโอกาสได้ใส่ชุดเกราะ
ไม่ต้องเหลือชายฉกรรจ์ที่เธอเลือกเอาไว้
ทำลายกองทัพของเธอให้สิ้นซาก
4 พวกทหารที่บาดเจ็บจะล้มตายบนแผ่นดินบาบิโลน
และคนที่ถูกแทงด้วยหอกก็จะล้มตายอยู่ตามท้องถนนของเธอ
5 พระยาห์เวห์พระเจ้าผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น ไม่ได้ทอดทิ้งอิสราเอลและยูดาห์
แต่แผ่นดินของพวกเขาเต็มไปด้วยความผิด ต่อหน้าองค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์แห่งอิสราเอล
6 หนีไปจากบาบิโลนซะ
พวกเจ้าแต่ละคนจะต้องหนีเอาชีวิตรอด
อย่าหุบปากเงียบเรื่องความชั่วร้ายของพวกเขา
เพราะถึงเวลาที่พระยาห์เวห์จะล้างแค้นแล้ว
พระองค์จะตอบแทนพวกเขาอย่างสาสม
7 บาบิโลนเป็นถ้วยทองในมือของพระยาห์เวห์
บาบิโลนกำลังมอมทั้งแผ่นดินโลกให้เมามาย
ชนชาติต่างๆได้ดื่มเหล้าองุ่นจากเธอ
ชนชาติเหล่านั้นก็เลยทำตัวเหมือนคนบ้า
8 บาบิโลนก็จะล้มลงในทันทีทันใดและเธอก็แตกสลาย
ร้องคร่ำครวญให้กับเธอสิ
เอายาไปทาแผลให้เธอสิ
เผื่อเธอจะหาย
9 พวกเราพยายามจะรักษาบาบิโลน
แต่เธอไม่สามารถเยียวยารักษาได้
ทิ้งเธอไปเถอะ ให้พวกเราแต่ละคนกลับไปประเทศของเรา
เพราะการลงโทษของเธอได้ขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์แล้ว และมันก็ถูกยกขึ้นสูงเทียมเมฆแล้ว
10 พระยาห์เวห์ได้พิสูจน์ให้คนเห็นว่าเราเป็นฝ่ายถูก
มาสิ ให้เราประกาศในศิโยนถึงสิ่งที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเราได้ทำ
11 ลับธนูของเจ้าให้คม
สั่งสมอาวุธซะ
พระยาห์เวห์ได้ปลุกระดมกษัตริย์ทั้งหลายของมีเดียแล้ว
เพราะพระองค์โกรธบาบิโลนและจะทำลายมัน
มันเป็นการแก้แค้นของพระยาห์เวห์
เป็นการแก้แค้นให้กับวิหารของพระองค์
12 แขวนป้ายเตือนไว้บนกำแพงเมืองบาบิโลน
เสริมกำลังทหารยาม
วางยามไว้ ตามจุดต่างๆ
ตั้งทหารไว้ซุ่มโจมตี
เพราะพระยาห์เวห์ ได้วางแผนของพระองค์ไว้แล้ว
และพระองค์จะทำสิ่งที่พระองค์บอกว่าจะทำกับชาวบาบิโลน
13 บาบิโลน เจ้าอาศัยอยู่ใกล้แหล่งน้ำ
กับสมบัติมากมาย จุดจบของเจ้ามาถึงแล้ว
เส้นชีวิตของเจ้าถูกตัดเสียแล้ว”
14 พระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นได้สาบานกับพระองค์เองว่า
“บาบิโลน เราจะทำให้เจ้าเต็มไปด้วยศัตรู ให้พวกมันมีมากมายเหมือนฝูงตั๊กแตน
แล้วพวกมันก็จะร้องเพลงแห่งชัยชนะที่มีต่อเจ้า
15 พระยาห์เวห์คือผู้ที่สร้างแผ่นดินโลกขึ้นมาด้วยพลังของพระองค์เอง
เป็นผู้ที่ก่อตั้งโลกขึ้นมาด้วยสติปัญญาของพระองค์เอง
และได้ขยายฟ้าสวรรค์ให้แผ่ไพศาลด้วยความเข้าใจของพระองค์
16 ด้วยคำสั่งของพระองค์ก็เกิดเสียงน้ำดังขึ้นบนฟ้า
แล้วเมฆหมอกก็ลอยขึ้นมาจากขอบโลก
พระองค์ได้สร้างสายฟ้าไว้ให้ฝน
และสายลมก็พัดออกมาจากคลังของพระองค์
17 มนุษย์ทุกคนนั้นโง่และขาดความเข้าใจ
ช่างแกะสลักทุกคนก็อับอายกับรูปเคารพที่สร้างขึ้นมา
เพราะรูปหล่อของพวกเขาเป็นของหลอกลวง
และพวกมันก็ไม่มีลมหายใจ
18 พวกมันเป็นสิ่งเหลวไหล เป็นผลงานที่น่าหัวเราะเยาะ
พวกมันจะถูกทำลายในเวลาพิพากษาลงโทษ
19 ส่วนแบ่งของยาโคบไม่ใช่แบบนี้
เพราะพระองค์คือผู้สร้างทุกสิ่ง
รวมทั้งเผ่าที่เป็นมรดกของพระองค์
ชื่อของพระองค์คือพระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น”
20 พระยาห์เวห์พูดว่า
“บาบิโลน เจ้าเป็นกระบองของเรา เป็นอาวุธสงครามของเรา
เราใช้เจ้าทำลายชนชาติต่างๆกระจุยกระจาย
เราใช้เจ้าทำลายอาณาจักรต่างๆ
21 เราใช้เจ้าทำลายม้ากับคนขี่
และใช้เจ้าทำลายรถม้ากับคนขับ
22 เราใช้เจ้าทำลายผัวเมีย
และใช้เจ้าทำลายทั้งคนแก่และคนหนุ่ม
เราใช้เจ้าทำลายเจ้าบ่าวและเจ้าสาว
23 เราใช้เจ้าทำลายผู้เลี้ยงแกะและฝูงแกะของเขา
ใช้เจ้าทำลายชาวนาและวัวคู่เทียมแอกของเขา
และใช้เจ้าทำลายพวกผู้ปกครองและพวกเจ้าเมือง
24 แล้วเราจะล้างแค้นเมืองบาบิโลนและชาวบาบิโลน
สำหรับสิ่งชั่วช้าทั้งหลายที่เจ้าเห็นพวกมันทำไว้กับศิโยน”
พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนั้น
25 พระยาห์เวห์พูดว่า
“เราจะต่อต้านเจ้า ไอ้ภูเขาแห่งความหายนะ
เจ้าที่เป็นนักทำลายโลกทั้งใบ
เราจะยื่นมือออกไปทำลายเจ้า
เราจะกลิ้งเจ้าให้ตกลงมาจากหน้าผาสูง
และเราจะทำให้เจ้ากลายเป็นภูเขาที่โดนเผา
26 ไม่มีใครสามารถจะเอาหินหัวมุม
หรือหินฐานรากจากซากปรักหักพังของเจ้าได้อีกแล้ว
เพราะเจ้าจะถูกทำลายย่อยยับตลอดไป”
พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนั้น
27 “ให้ยกธงรบขึ้นในแผ่นดินนี้
เป่าแตรไปตามชนชาติต่างๆ
เตรียมชนชาติต่างๆเพื่อทำสงครามกับบาบิโลน
เรียกอาณาจักรต่างๆมาต่อสู้กับเธอ
เรียกอารารัต มินนี และอัชเคนัสมา
แต่งตั้งแม่ทัพเหนือเธอ
ส่งม้าไปเหมือนฝูงตั๊กแตนบุก
28 เตรียมชนชาติทั้งหลายไปสู้กับบาบิโลน
เตรียมกษัตริย์ทั้งหลายแห่งมีเดีย
พวกผู้ปกครองและพวกเจ้าเมืองของมีเดีย
รวมทั้งแผ่นดินทั้งหมดที่เขาปกครองให้มาต่อสู้กับบาบิโลน
29 แผ่นดินสั่นสะเทือนและชักดิ้นชักงอ
เพราะพระยาห์เวห์กำลังวางแผนทำลายบาบิโลน
เพื่อเปลี่ยนแผ่นดินบาบิโลน
ให้กลายเป็นที่รกร้างที่ไม่มีคนอาศัยอยู่
30 นักรบของบาบิโลนหยุดสู้รบแล้ว
พวกเขายังคงอยู่ในป้อมปราการ
พวกเขาหมดเรี่ยวแรง
เหมือนผู้หญิง
พวกตึกในบาบิโลนถูกเผา
กลอนประตูเมืองของเธอหักหมด
31 คนวิ่งร้องส่งข่าวคนแล้วคนเล่า
คนร้องประกาศข่าวคนแล้วคนเล่า
พวกเขาวิ่งไปส่งข่าวให้กษัตริย์บาบิโลนรู้ว่า เมืองของพระองค์ถูกยึดแล้ว
32 ทางข้ามแม่น้ำถูกยึดแล้ว
แหล่งน้ำต่างๆถูกไฟเผา
และทหารก็ขวัญหนีดีฝ่อ”
33 พระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น
พระเจ้าแห่งอิสราเอลพูดว่า
“ลูกสาวของบาบิโลนเป็นเหมือนลานนวดข้าวในช่วงที่คนเหยียบย่ำข้าวอยู่
อีกไม่นานก็จะถึงเวลาเก็บเกี่ยว”
34 เยรูซาเล็มพูดว่า “กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน
กลืนกินข้าและบดขยี้ข้า
เขาเทข้าออกหมดเหมือนเทหม้อ
เขากลืนกินข้าเหมือนมังกร
เขาเติมท้องตัวเองด้วยอาหารเลิศหรูของข้า
แล้วเขาก็ถุยข้าทิ้ง”
35 ให้ศิโยนพูดว่า “ขอให้ความโหดร้ายที่บาบิโลนทำกับข้า
และครอบครัวของข้าสนองมันเอง”
ให้เยรูซาเล็มพูดกันว่า “ขอให้ไอ้พวกบาบิโลนนั้นถูกลงโทษที่ทำให้ข้าเลือดสาด”
36 ดังนั้น พระยาห์เวห์จึงพูดว่า
“ยูดาห์ เราจะแก้คดีให้กับเจ้า
และจะแก้แค้นบาบิโลน
เราจะทำให้ทะเลของบาบิโลนเหือดแห้ง
และจะทำให้บ่อน้ำของมันแห้งขอด
37 แล้วบาบิโลนก็จะกลายเป็นซากหิน
เป็นที่อาศัยของหมาไน เป็นที่รกร้าง
และเป็นที่คนหัวเราะเยาะ
ไม่มีคนอาศัยอยู่
38 ชาวบาบิโลนพากันคำรามเหมือนสิงโต
พวกเขาคำรามเหมือนลูกสิงโต
39 เมื่อพวกเขาถูกยั่วให้โกรธ เราจะเตรียมงานเลี้ยงให้พวกเขา
และจะมอมพวกเขาให้เมา พวกเขาจะหัวเราะอย่างขาดสติ หลังจากนั้นพวกเขาก็จะหลับ หลับไปตลอดกาล และจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาอีกเลย”
พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนั้น
40 “เราจะนำบาบิโลนลงมาเหมือนลูกแกะที่นำไปฆ่า
เหมือนแกะตัวผู้และแพะที่เอาไปฆ่า
41 เชชัค[b] ถูกยึดแล้ว
เมืองที่คนทั้งโลกเคยสรรเสริญถูกยึดไปแล้ว
ไม่น่าเชื่อ บาบิโลนกลายเป็นสิ่งน่าสยดสยอง
ท่ามกลางชนชาติต่างๆไปแล้ว
42 ทะเลโถมเข้าท่วมบาบิโลน
คลื่นยักษ์ที่เสียงกึกก้องซัดท่วมเธอ
43 เมืองต่างๆของเธอกลายเป็นที่รกร้างแห้งแล้ง
ไม่มีใครอาศัยอยู่และไม่มีใครเดินผ่านไป
44 เราจะทำโทษพระเบลในบาบิโลน
และล้วงสิ่งที่เธอกลืนลงไปออกมาจากปากของเธอ
ชนชาติต่างๆจะไม่หลั่งไหลไปหามันอีกต่อไป
และกำแพงบาบิโลนจะพังทลาย
45 คนของเรา ออกมาจากเธอซะ
พวกเจ้าแต่ละคนจะต้องหนีเอาชีวิตรอด
จากไฟโกรธของพระยาห์เวห์
46 อย่าได้ท้อแท้
อย่ากลัวข่าวลือที่ได้ยินในแผ่นดินนี้
ปีนี้ก็ข่าวลือหนึ่ง
ปีหน้าก็อีกข่าวลือหนึ่ง
แล้วจะมีข่าวลือต่างๆเรื่องความรุนแรงในแผ่นดิน
และข่าวลือต่างๆเรื่องผู้ครอบครองสู้กันเอง
47 ให้แน่ใจได้เลยว่า วันนั้นกำลังมา
ที่เราจะลงโทษพวกรูปเคารพทั้งหลายของบาบิโลน
แผ่นดินทั้งหมดของเธอจะต้องอับอาย
คนของเธอที่ถูกแทงจะล้มตายทั่วเมืองเธอ
48 แล้วฟ้าสวรรค์ แผ่นดินโลก และทุกสิ่งที่มีชีวิตในมัน ก็จะตะโกนร้องเพลงด้วยความชื่นชมยินดีที่บาบิโลนพินาศ
เพราะพวกผู้ทำลายจากทางเหนือกำลังจะมาเพื่อทำลายเธอ”
พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนั้น
49 พระยาห์เวห์พูดว่า
“บาบิโลนทำให้คนอิสราเอลล้มตาย บาบิโลนทำให้คนทั่วโลกล้มตาย
ดังนั้นบาบิโลนก็จะต้องล้มตายด้วย
50 พวกเจ้าที่หนีจากสงคราม
มานี่ อย่าได้ยืนอยู่เฉยๆ
ให้ระลึกถึงพระยาห์เวห์จากที่ไกล
และให้คิดถึงเยรูซาเล็มอย่างใจจดใจจ่อ”
51 พวกคนที่ถูกเนรเทศพูดว่า “เราอับอายเหลือเกิน
เพราะว่าเราโดนดูถูกเหยียดหยาม
อับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว
เพราะคนต่างชาติบุกเข้าไปในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันเป็นวิหารของพระยาห์เวห์”
52 พระยาห์เวห์พูดว่า
“ดังนั้น วันนั้นใกล้มาถึงแล้ว
คือวันที่เราจะลงโทษพวกรูปเคารพของบาบิโลน
และคนบาดเจ็บทั่วแผ่นดินบาบิโลนจะร้องโหยหวน
53 ถึงแม้บาบิโลนจะสูงเทียมฟ้า
และสร้างป้อมปราการอันแข็งแกร่ง เราก็จะส่งผู้ทำลายไปหาเธอ”
พระยาห์เวห์พูดว่าอย่างนั้น
54 “เสียงร้องไห้ดังมาจากบาบิโลน
เสียงพังพินาศมาจากแผ่นดินชาวบาบิโลน
55 เพราะพระยาห์เวห์กำลังทำลายบาบิโลน
และพระองค์จะทำลายเสียงอันทรงพลังของเธอ
ศัตรูที่ไหลบ่าเข้ามาจะเสียงดังเหมือนกับเสียงน้ำหลาก
พวกเขาจะโห่ร้องตะโกนกัน
56 เพราะศัตรูกำลังมาสู้กับบาบิโลน
ผู้ทำลายกำลังมาต่อสู้กับเธอ
พวกนักรบของเธอจะถูกจับ
และธนูของพวกเขาจะถูกหัก
เพราะพระยาห์เวห์เป็นพระเจ้าที่จะตอบแทนให้อย่างสาสม
พระองค์จะแก้แค้นคืนแน่ๆ
57 เราจะมอมพวกเจ้านาย พวกผู้รู้
พวกเจ้าเมือง และพวกผู้ปกครองเมือง
และพวกนักรบของบาบิโลน ให้เมามาย
พวกเขาจะหลับตลอดไปและจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย”
องค์กษัตริย์พูดว่าอย่างนั้น
ชื่อของพระองค์คือพระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้น
58 พระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นพูดว่า
“กำแพงต่างๆของเมืองบาบิโลนนั้นกว้างใหญ่
แต่ก็จะถูกทำลายอย่างราบคาบ
และประตูสูงๆของเธอก็จะถูกไฟเผา
ผู้คนทำงานหนักแต่ไม่ได้อะไรจากมัน
ทุกสิ่งที่พวกเขาได้มาจากงานของเขา จะถูกเผา”
เยเรมียาห์ส่งข่าวสารไปบาบิโลน
59 เมื่อกษัตริย์เศเดคียาห์แห่งยูดาห์เดินทางไปบาบิโลน ซึ่งเป็นปีที่สี่ที่พระองค์ปกครองยูดาห์ เยเรมียาห์ผู้พูดแทนพระเจ้าก็ได้สั่งบางอย่างกับเสไรอาห์ลูกชายของเนริยาห์ ลูกชายของมาอาเสอาห์ เสไรอาห์เป็นเจ้าหน้าที่ส่งส่วยให้กับบาบิโลน 60 เยเรมียาห์ได้เขียนเกี่ยวกับหายนะทั้งหมดที่จะเกิดขึ้นกับบาบิโลนลงในหนังสือม้วนหนึ่ง เยเรมียาห์ได้เขียนถ้อยคำเหล่านี้ทั้งหมด ที่เป็นเรื่องต่อต้านบาบิโลน
61 แล้วเยเรมียาห์ก็พูดกับเสไรอาห์ว่า “เมื่อท่านไปถึงบาบิโลน ท่านก็จะเห็นเอง แล้วท่านจะต้องประกาศถ้อยคำเหล่านี้ทั้งหมดให้คนบาบิโลนฟัง 62 ท่านต้องพูดว่า ‘พระยาห์เวห์เจ้าข้า พระองค์ได้พูดไว้ว่า พระองค์จะทำลายสถานที่นี้ จะไม่มีใครอาศัยอยู่เลย ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ เพราะมันจะถูกทำลายย่อยยับตลอดกาล’ 63 แล้วเมื่อท่านอ่านหนังสือม้วนนี้จบแล้ว ก็มัดมันไว้กับก้อนหิน แล้วก็ขว้างมันลงไปกลางแม่น้ำยูเฟรติส 64 จากนั้นให้ท่านพูดว่า ‘บาบิโลนก็จะจมลงไปเหมือนอย่างนี้แหละ และเธอจะไม่สามารถโงหัวขึ้นมาจากความทุกข์ทรมานที่เรากำลังจะนำไปให้เธอได้เลย แล้วพวกเขาก็จะหมดแรง’”
คำพูดของเยเรมียาห์ก็จบลงแค่นี้
เยเรมีย์ 51
New Thai Version
ความพินาศของบาบิโลน
51 พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้
“ดูเถิด เราจะกระตุ้นวิญญาณของผู้ทำลาย
ให้โจมตีบาบิโลน
โจมตีบรรดาผู้อยู่อาศัยของเลบคามาย[a]
2 เราจะส่งบรรดาผู้ฝัดร่อนไปยังบาบิโลน
และพวกเขาจะฝัดร่อนบาบิโลน
และจะริบของไปจากแผ่นดินจนเกลี้ยง
เมื่อพวกเขามาโจมตีบาบิโลนจากทุกด้าน
ในวันแห่งความพินาศ
3 อย่าให้นักธนูง้างคันธนู
และอย่าให้เขาสวมเกราะ
อย่าไว้ชีวิตบรรดาชายหนุ่มในบาบิโลน
ทำลายทุกชีวิตของทหารทุกคน
4 พวกเขาจะล้มตายในแผ่นดินของชาวเคลเดีย
และบาดเจ็บที่ถนนในเมือง”
5 เพราะพระเจ้าของอิสราเอลและยูดาห์
พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาไม่ได้ทอดทิ้งพวกเขา
แม้ว่าแผ่นดินของพวกเขาเต็มด้วยความผิดบาป
ต่อองค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอล
6 จงหนีไปจากบาบิโลน
ให้แต่ละคนช่วยตัวเองให้รอด
อย่ายอมตายเพราะการลงโทษที่แผ่นดินนั้นได้รับ
เพราะนี่เป็นเวลาของการแก้แค้นของพระผู้เป็นเจ้า
เป็นการสนองตอบต่อสิ่งที่พวกเขาได้กระทำ
7 บาบิโลนเป็นเสมือนถ้วยทองในมือของพระผู้เป็นเจ้า
ที่ทำให้ทั่วทั้งโลกเมามาย
บรรดาประชาชาติดื่มเหล้าองุ่นของเมืองนั้น
บรรดาประชาชาติจึงได้บ้าคลั่ง
8 บาบิโลนจึงได้ล้มและแตกเป็นเสี่ยงๆ ในทันใด
ร้องรำพันให้กับบาบิโลนเถิด
เอายาทาแผลไปให้เพื่อแก้ความเจ็บปวด
อาจจะช่วยเขาให้หายก็ได้
9 พวกเราอยากจะช่วยบาบิโลนให้หายขาด
แต่ก็รักษาไม่หาย
ปล่อยทิ้งเขาไป และเราไปกันเถิด
แต่ละคนไปยังบ้านเกิดของตน
เพราะโทษของการตัดสินสำหรับเขาได้ขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์
และได้ลอยขึ้นสูงเทียมฟ้า
10 พระผู้เป็นเจ้าได้พิสูจน์ว่าพวกเราไม่ผิด
มาเถิด เรามาประกาศในศิโยนถึงสิ่ง
ที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรากระทำ
11 ลับลูกธนูให้คม
และยกโล่พร้อมรบ
พระผู้เป็นเจ้าได้กระตุ้นวิญญาณของบรรดากษัตริย์ของชาวมีเดีย เพราะพระองค์ประสงค์ที่จะทำลายบาบิโลน เพราะเป็นการแก้แค้นของพระผู้เป็นเจ้า แก้แค้นให้พระวิหารของพระองค์
12 จงให้สัญญาณโจมตีกำแพงเมืองของบาบิโลน
เพิ่มจำนวนทหารยาม
และให้คนเฝ้ายามประจำตำแหน่ง
เฝ้าระวังอย่าให้มีผู้ใดซุ่มโจมตี
ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้าได้กระทำตามที่พระองค์กล่าวว่า
จะกระทำต่อบรรดาผู้อยู่อาศัยในบาบิโลน
13 โอ เมืองที่อยู่ข้างแม่น้ำหลายสาย
ซึ่งมั่งคั่งด้วยสมบัติ
จุดจบของเจ้ามาถึงแล้ว
ชีวิตของเจ้าจบเพียงเท่านี้
14 พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาได้ปฏิญาณโดยพระองค์เองดังนี้ว่า
“เราจะให้คนจำนวนมากมาที่บาบิโลนจนเต็มเมือง
มากมายราวกับฝูงตั๊กแตน
และพวกเขาจะร้องตะโกนใส่เจ้าด้วยความมีชัย”
15 พระองค์เป็นผู้สร้างแผ่นดินโลกด้วยอานุภาพของพระองค์
ผู้สร้างโลกด้วยสติปัญญาของพระองค์
และแผ่ฟ้าสวรรค์ออกด้วยความเข้าใจของพระองค์
16 เมื่อพระองค์ส่งเสียง ก็มีเสียงคำรามในฟ้าสวรรค์
และพระองค์สร้างเมฆให้ลอยขึ้นจากสุดมุมโลก
พระองค์สร้างให้มีสายฟ้าแลบเมื่อมีฝน
และให้มีลมโบกจากแหล่งเก็บลม
17 มนุษย์ทุกคนเบาปัญญาและไร้ความรู้
ช่างตีเหล็กทุกคนจะอับอายก็เพราะรูปเคารพของเขา
เพราะรูปที่เขาหล่อขึ้นนั้นจอมปลอม
และไม่มีลมหายใจ
18 รูปเหล่านั้นไร้ค่าและเป็นที่ดูแคลน
และจะถูกทำลายเมื่อถึงเวลาพิพากษาโทษ
19 องค์ผู้ที่ยาโคบนมัสการไม่เป็นเหมือนสิ่งเหล่านี้
เพราะพระองค์เป็นผู้สร้างสรรพสิ่ง
และอิสราเอลเป็นเผ่าพันธุ์ของผู้สืบมรดกของพระองค์
พระองค์มีพระนามว่า พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา
20 “บาบิโลนเอ๋ย เจ้าเป็นเสมือนค้อนของเรา
เป็นอาวุธสงคราม
เราใช้เจ้าให้ทำลายบรรดาประชาชาติจนแตกหักเป็นเสี่ยงๆ
และให้เจ้าทำลายอาณาจักรทั้งหลาย
21 เราใช้เจ้าให้ทำลายม้าและคนขี่จนพินาศ
เราใช้เจ้าให้ทำลายรถศึกและคนขับจนพินาศ
22 เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้ชายและผู้หญิง
เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้สูงวัยและคนวัยรุ่น
เราใช้เจ้าให้ทำลายคนหนุ่มสาว
23 เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้เลี้ยงดูฝูงแกะและฝูงสัตว์
เราใช้เจ้าให้ทำลายชาวนาและสัตว์ใช้งาน
เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้ปกครองและผู้บัญชาการทั้งหลาย
24 เราจะกระทำตอบบาบิโลนและบรรดาผู้อยู่อาศัยของชาวเคลเดียต่อหน้าชาวอิสราเอล เพราะความชั่วทั้งปวงที่พวกเขาได้กระทำในศิโยน” พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
25 พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ว่า
“โอ ภูเขาผู้ทำลายเอ๋ย[b] ดูเถิด เราต่อต้านเจ้า
เจ้าทำลายทั่วทั้งแผ่นดินโลก
เราจะยื่นมือของเราออกเพื่อขัดขวางเจ้า
และจะกลิ้งเจ้าให้ตกหน้าผา
และทำให้เจ้าเป็นเทือกเขาที่ถูกไฟไหม้
26 พวกเขาจะไม่เอาหินแม้แต่ก้อนเดียวจากเจ้าไปใช้เป็นศิลามุมเอก
หรือฐานรากอีก
แต่เจ้าจะเป็นที่รกร้างตลอดไป”
พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
27 “จงให้สัญญาณบนแผ่นดินโลก
เป่าแตรงอนท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
จงเตรียมบรรดาประชาชาติให้โจมตีบาบิโลน
บอกอาณาจักรของอารารัต มินนี และอัชเคนัสให้โจมตีเมืองนั้น
มอบหมายผู้บังคับกองพันให้โจมตีเมือง
ส่งม้าขึ้นมาให้มากมายราวกับฝูงตั๊กแตน
28 จงเตรียมบรรดาประชาชาติให้โจมตีบาบิโลน
บรรดากษัตริย์ของชาวมีเดีย
พร้อมด้วยบรรดาผู้ว่าราชการและผู้นำของกษัตริย์
และทุกดินแดนที่เขาปกครอง
29 แผ่นดินสั่นสะเทือนและบิดด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส
เพราะพระผู้เป็นเจ้ายังประสงค์
ที่จะทำให้บาบิโลนเป็นแผ่นดินรกร้าง
ปราศจากผู้อยู่อาศัย
30 บรรดานักรบของบาบิโลนได้หยุดต่อสู้
พวกเขาอยู่ในป้อมปราการที่คุ้มกันไว้อย่างแข็งแกร่ง
พวกเขาท้อแท้
และกลายเป็นคนอ่อนแอเหมือนผู้หญิง
ที่อยู่ของพวกเขาลุกไหม้
ดาลประตูหักพัง
31 ผู้นำสาสน์คนแล้วคนเล่า
และผู้ส่งข่าวคนแล้วคนเล่า
ต่างก็วิ่งไปบอกกษัตริย์แห่งบาบิโลนว่า
เมืองของเขาถูกยึดโดยรอบ
32 ที่ข้ามธารน้ำถูกยึดหมด
ที่ลุ่มถูกไฟไหม้
และบรรดาทหารตื่นตระหนก”
33 พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา พระเจ้าของอิสราเอลกล่าวดังนี้
“ธิดาแห่งบาบิโลนเป็นเหมือนลานนวดข้าว
ในยามที่ถูกเหยียบย่ำ
เวลาเก็บเกี่ยวใกล้จะถึงแล้ว”
34 เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้กลืนกินเราแล้ว
ท่านเหยียบขยี้เรา
ท่านได้ทำให้เราเป็นเหมือนภาชนะที่ไม่ได้บรรจุสิ่งใด
ท่านกลืนเราเหมือนยักษ์มาร
ท้องของท่านเต็มด้วยของอร่อยที่เป็นของเรา
แล้วท่านก็คายเราออก
35 ให้ผู้อยู่อาศัยของศิโยนพูดว่า
“ขอให้ความรุนแรงที่พวกเราและพี่น้องร่วมชาติของเราถูกกระทำจงเกิดขึ้นกับบาบิโลนเถิด”
ให้เยรูซาเล็มพูดว่า
“บรรดาผู้อยู่อาศัยของเคลเดียต้องรับผิดชอบกับการตายของเรา”
36 ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้
“ดูเถิด เราจะปกป้องพวกเจ้า
และแก้แค้นให้พวกเจ้า
เราจะทำให้ทะเลของบาบิโลนแห้งลง
และทำให้แหล่งน้ำของเขาแห้งเหือด
37 และบาบิโลนจะกลายเป็นกองหินปรักหักพัง
เป็นที่อยู่ของหมาใน
เป็นที่น่าหวาดกลัว และเป็นที่เหน็บแนม
ปราศจากผู้อยู่อาศัย
38 พวกเขาจะคำรามด้วยกันเหมือนสิงโตคำราม
พวกเขาจะทำเสียงขู่เหมือนลูกสิงโต
39 ขณะที่พวกเขาหิวกระหาย
เราจะเตรียมงานเลี้ยงให้แก่พวกเขา
ทำให้เขาเมาและสนุกสนาน
แล้วก็หลับสนิทจนไม่ตื่นขึ้นอีก”
พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
40 “เราจะนำพวกเขาลงไป
อย่างลูกแกะที่จะถูกประหาร
อย่างแกะและแพะตัวผู้
41 บาบิโลนถูกยึด
เมืองอันเป็นที่กล่าวยกย่องของทั่วทั้งโลกถูกยึด
บาบิโลนได้กลายเป็นที่น่าหวาดกลัว
ในท่ามกลางบรรดาประชาชาติอะไรเช่นนี้
42 น้ำทะเลจะเอ่อขึ้นท่วมบาบิโลน
นางจะถูกท่วมจนมิดด้วยคลื่นที่ซัดครืนครั่น
43 เมืองต่างๆ ของบาบิโลนได้กลายเป็นที่น่าหวาดกลัว
เป็นแผ่นดินอันแห้งแล้งและเป็นทะเลทราย
เป็นแผ่นดินที่ไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่
และแผ่นดินที่ไม่มีใครเดินทางผ่าน
44 เราจะลงโทษเทพเจ้าเบลในบาบิโลน
และเอาสิ่งที่เขากลืนแล้วออกจากปาก
บรรดาประชาชาติจะไม่หลั่งไหลไปหาเขาอีก
กำแพงเมืองของบาบิโลนถล่มลงแล้ว
45 ชนชาติของเราเอ๋ย จงออกไปจากบาบิโลน
ทุกคนจงช่วยตัวเองให้รอด
จากความกริ้วอันร้อนแรงของพระผู้เป็นเจ้า
46 อย่าท้อแท้ใจหรือหวาดหวั่น
กับเรื่องราวที่ได้ยินในแผ่นดิน
เมื่อได้ยินข่าวปีแล้วปีเล่า
และความรุนแรงเกิดขึ้นในแผ่นดิน
ผู้ปกครองแผ่นดินต่อสู้กันเอง
47 ฉะนั้น ดูเถิด จะถึงเวลาที่เราจะ
ลงโทษพวกรูปเคารพของบาบิโลน
ทั่วทั้งแผ่นดินจะได้รับความอับอาย
และพวกที่ถูกฆ่าจะล้มตายท่ามกลางแผ่นดิน
48 ครั้นแล้ว ฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
และทุกสิ่งที่อยู่ในที่เหล่านั้น
จะร้องเพลงด้วยความยินดีเมื่อบาบิโลนถล่มลง
เพราะบรรดาผู้ทำลายจะมาโจมตีพวกเขาจากทิศเหนือ”
พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
49 “เป็นเพราะอิสราเอลถูกฆ่าฟัน บาบิโลนจึงต้องถล่มลง
เช่นเดียวกับที่บาบิโลนได้กระทำต่อคนทั่วทั้งโลก
50 พวกเจ้าที่รอดจากความตายมาได้
จงไปเถิด อย่ายืนนิ่งอยู่
แม้ว่าเจ้าจะอยู่ไกลจากบ้านเกิด แต่ก็จงระลึกถึงพระผู้เป็นเจ้า
และนึกถึงเยรูซาเล็ม”
51 “พวกเราเผชิญกับความอับอาย
เพราะพวกเราถูกดูหมิ่น
พวกเราท่วมท้นด้วยความอัปยศ
เพราะชนต่างชาติได้เข้ามา
ยังสถานที่บริสุทธิ์ในพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า”
52 พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้
“ฉะนั้น ดูเถิด จะถึงเวลาที่เรา
จะตัดสินลงโทษพวกรูปเคารพของบาบิโลน
และบรรดาผู้บาดเจ็บจะโอดครวญไปทั่วแผ่นดิน
53 แม้หากว่าบาบิโลนจะสามารถปีนขึ้นได้ถึงฟ้าสวรรค์
และแม้หากว่าบาบิโลนจะสร้างที่สูงให้แข็งแกร่ง
เราก็ยังจะให้บรรดาผู้ทำลายมาโจมตีแผ่นดินนั้น”
พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
54 “จงฟังเสียงร้องจากบาบิโลนว่า
เสียงแห่งความวิบัติจากแผ่นดินของชาวเคลเดีย
55 ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้ากำลังทำให้บาบิโลนพินาศ
และพระองค์จะทำเสียงอันมีอานุภาพของบาบิโลนให้นิ่งเงียบ
เสียงคลื่นครืนครั่นดั่งกระแสน้ำแรงกล้า
เสียงตะโกนของพวกเขาดังขึ้น
56 ด้วยว่า ผู้ทำลายผู้หนึ่งได้เข้าโจมตีบาบิโลน
บรรดานักรบของบาบิโลนก็ถูกจับตัวไป
คันธนูของพวกเขาถูกหักเป็นชิ้นๆ
ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้าคือพระเจ้าแห่งการสนองตอบ
พระองค์จะจ่ายกลับคืนอย่างแน่นอน
57 เราจะทำให้บรรดาผู้นำ และผู้เรืองปัญญา
ผู้ปกครอง ผู้บัญชาการ และนักรบของแผ่นดินนั้นเมา
พวกเขาจะหลับสนิทจนไม่ตื่นขึ้นอีก”
กษัตริย์ผู้มีพระนามว่า พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาประกาศดังนั้น
58 พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธากล่าวดังนี้
“กำแพงเมืองอันกว้างของบาบิโลน
จะถูกทำให้พังลงราบกับพื้น
และประตูเมืองอันสูงตระหง่าน
จะถูกไฟไหม้
บรรดาชนชาติสิ้นแรงโดยไร้ประโยชน์
และบรรดาชนชาติลงแรงเสียเปล่า
ที่เหลือก็เป็นเพียงเชื้อเพลิง”
59 เยเรมีย์ผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าบัญชาเสไรยาห์บุตรของเนริยาห์ผู้เป็นบุตรของมัคเสยาห์ เมื่อเขาไปยังบาบิโลนกับเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ในปีที่สี่ของการปกครอง[c] เสไรยาห์เป็นองครักษ์ผู้ติดตาม 60 เยเรมีย์เขียนเรื่องความพินาศทั้งสิ้นที่จะเกิดแก่บาบิโลนลงในหนังสือ คือทุกคำที่ถูกบันทึกเกี่ยวกับบาบิโลน 61 และเยเรมีย์พูดกับเสไรยาห์ดังนี้ “เมื่อท่านมายังบาบิโลน จงแน่ใจว่าท่านอ่านทุกคำ 62 และพูดว่า ‘โอ พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้กล่าวถึงสถานที่นี้ว่า พระองค์จะตัดขาดจนไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ก็ตาม และจะเป็นที่รกร้างไปตลอดกาล’ 63 เมื่อท่านอ่านหนังสือฉบับนี้จบแล้ว จงผูกติดไว้ที่ก้อนหิน และเหวี่ยงลงกลางแม่น้ำยูเฟรติส 64 และพูดว่า ‘บาบิโลนจะจมลงอย่างนี้ และจะลุกขึ้นไม่ได้อีก เพราะความวิบัติที่เรากำลังนำมาสู่แผ่นดินนี้ และชนชาติของเขาจะเหนื่อยล้าหมดแรง’”
คำพูดของเยเรมีย์จบเพียงเท่านี้
Copyright © 2001 by Bible League International
Copyright © 1998, 2012, 2020 by New Thai Version Foundation