4 แย่แล้ว แย่แล้ว ดูสิ ทองคำสูญเสียประกายอันเจิดจ้าของมันขนาดไหน
    ดูสิ ทองคำอย่างดีสูญเสียประกายระยิบระยับขนาดไหน
เพชรพลอยศักดิ์สิทธิ์ถูกทิ้งเกลื่อนกลาดตามท้องถนน
² แย่แล้ว แย่แล้ว พวกลูกๆของศิโยนมีค่ามาก
    พวกเขามีค่ามากกว่าทองคำบริสุทธิ์
แต่ทำไมตอนนี้คนถึงคิดว่าพวกเขาเป็นแค่หม้อดินกระจอกๆ
    ที่นักปั้นหม้อปั้นขึ้นมาเท่านั้น
³ ขนาดหมาไนยังเลี้ยงนมลูกของมัน
    แม้แต่แม่หมายังให้ลูกของมันดูดนมจากเต้า
แต่ทำไมคนของเราถึงโหดร้าย
    เหมือนนกกระจอกเทศที่ทิ้งลูกของมันในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้ง
⁴ ลิ้นของเด็กที่ยังไม่หย่านมติดอยู่ที่เพดานปากเพราะกระหายจัด
พวกเด็กเล็กๆร้องขออาหาร
    แต่ไม่มีใครให้อาหารกับพวกเขา
⁵ คนพวกนั้นที่เคยกินอย่างหรูหรา
    ตอนนี้ยากจนข้นแค้นอยู่ตามท้องถนน
คนพวกนั้นที่เคยสวมใส่เสื้อผ้าราคาแพง
    ตอนนี้เก็บของอยู่ตามกองขยะ
⁶ ดังนั้นความชั่วร้ายของคนของผมนั้น
    ยิ่งใหญ่กว่าความบาปของเมืองโสโดมเสียอีก^[a]
เมืองโสโดม ถูกทำลายไปชั่วพริบตา
    ทั้งๆที่ไม่ได้ถูกโจมตี
⁷ พวกนาสีร์^[b] ของเยรูซาเล็มนั้นเคยขาวกว่าหิมะ
    พวกเขาเคยขาวกว่าน้ำนม
ร่างกายของพวกเขาเคยแดงเปล่งปลั่งเหมือนปะการัง
    หนวดเคราของพวกเขาเคยเหมือนพลอยสีน้ำเงินเข้ม
⁸ แต่ตอนนี้พวกเขาดำยิ่งกว่าขี้เขม่า
    ไม่มีใครจำพวกเขาได้ตามท้องถนน
มีหนังเหี่ยวหุ้มกระดูก
    และเหี่ยวแห้งเหมือนไม้ฟืนแห้ง
⁹ คนที่ตายด้วยดาบในสงคราม
    ก็ยังดีกว่าอดอยากตาย
คนที่ถูกดาบแทงตาย
    ก็ยังดีกว่าคนเหล่านั้นที่มีไร่นาที่ไม่เกิดผล
¹⁰ พวกแม่ที่เต็มไปด้วยความรัก
    เอาลูกของตัวเองมาต้มกิน
พวกลูกๆได้กลายเป็นอาหารสำหรับพวกเขา
    ตอนที่คนของผมถูกทำลาย
¹¹ พระยาห์เวห์แสดงความโกรธเกรี้ยวออกมาอย่างไม่อั้น
    พระองค์เทความโกรธของพระองค์ออกมา
พระองค์จุดไฟในศิโยน
    และมันเผาผลาญลงไปถึงราก
¹² พวกกษัตริย์ของโลกนี้ไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น
    รวมทั้งผู้ที่อาศัยอยู่ในโลกนี้ด้วย
พวกเขาไม่เชื่อว่าคู่อริและศัตรูจะฝ่าเข้าไปในประตูเมืองเยรูซาเล็มได้
¹³ เป็นเพราะความบาปต่างๆของพวกผู้พูดแทนพระเจ้าและความชั่วช้าของพวกนักบวช
คนพวกนี้แหละที่เป็นต้นเหตุทำให้คนบริสุทธิ์ต้องมาสูญเสียเลือดเนื้อ
¹⁴ ทั้งพวกผู้พูดแทนพระเจ้าและพวกนักบวชเดินไปมาตามท้องถนนเหมือนคนตาบอด
    เสื้อผ้าเปื้อนเลือดไม่มีใครกล้าแตะต้องเสื้อผ้าพวกเขา
¹⁵ คนได้ร้องตะโกนว่า “ไปให้พ้น พวกไม่บริสุทธิ์
    ไปให้พ้น ไปให้พ้น อย่าเข้ามาใกล้เรา”
พวกนั้นได้หนีและเดินเร่ร่อนไป
    คนที่อาศัยอยู่ท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย พูดว่า
“พวกเขาจะอยู่ร่วมกับพวกเราไม่ได้อีกแล้ว”
¹⁶ พระยาห์เวห์เองเป็นผู้ทำให้พวกเขากระจัดกระจายไป
    พระองค์ไม่ดูแลพวกเขาอีกต่อไป
ไม่มีใครให้เกียรติพวกนักบวช
    และไม่มีใครไว้ชีวิตของพวกคนแก่
¹⁷ ดวงตาของพวกเราอ่อนล้าไปหมด
    เพราะเฝ้ามองหาความช่วยเหลือแต่ก็เสียเวลาเปล่า
เราได้แต่มองแล้วมองอีกจากหอคอย หวังว่าจะมีชนชาติหนึ่งมาช่วย
    แต่ก็ไม่มีชนชาติไหนมาช่วยกู้พวกเราเลย
¹⁸ พวกเขาสะกดรอยพวกเรามา
    ดังนั้น พวกเราก็เลยไม่กล้าเดินตามถนนใหญ่
จุดจบของเราใกล้เข้ามาแล้ว หมดเวลาของเราแล้ว
    จุดจบของเรามาถึงแล้ว
¹⁹ คนที่ไล่ล่าเรานั้นว่องไวยิ่งกว่าเหยี่ยวในท้องฟ้า
พวกเขาไล่กวดเราตามภูเขาต่างๆ
    พวกเขาซุ่มโจมตีเราในที่เปล่าเปลี่ยวแห้งแล้ง
²⁰ กษัตริย์ที่พระยาห์เวห์เป็นผู้แต่งตั้งที่เป็นเหมือนลมหายใจของเรา
    ได้ตกลงไปในกับดักของพวกเขา
เราเคยพูดถึงกษัตริย์องค์นี้ว่า
    “พวกเราจะอยู่ใต้ร่มเงาของพระองค์ท่ามกลางชนชาติต่างๆนี้”
²¹ นางสาวเอโดมที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอูส
    ร้องเพลงและเฉลิมฉลองไปเลยในช่วงนี้
แต่ให้รู้ว่าถ้วยแห่งความทุกข์ยากจะเวียนมาถึงเจ้า
    เจ้าจะเมาและจะเปลื้องผ้าตัวเองให้เปลือยเปล่า
²² นางสาวศิโยนเอ๋ย การลงโทษของเจ้าครบถ้วนแล้ว
    พระยาห์เวห์จะไม่ปล่อยให้เจ้าเป็นเชลยอีกต่อไป
นางสาวเอโดมเอ๋ย พระองค์จะลงโทษต่อความผิดของเจ้า
    พระองค์จะเปิดโปงความบาปต่างๆของเจ้า