⁴ “ชนชาติของเราเอ๋ย จงตั้งใจฟังเรา
    ประชาชาติของเรา จงเงี่ยหูฟังเรา
เพราะกฎบัญญัติจะมาจากเรา
    และเราจะให้ความยุติธรรมเป็นแสงสว่างแก่บรรดาชนชาติ
⁵ ความชอบธรรมของเราใกล้เข้ามาแล้ว
    ความรอดพ้นของเรากำลังมา
    และพลานุภาพของเราจะตัดสินบรรดาชนชาติ
หมู่เกาะต่างๆ มีความหวังในเรา
    และพวกเขารอพลานุภาพของเรา
⁶ จงเงยหน้าขึ้นสู่ฟ้าสวรรค์
    และมองลงที่แผ่นดินโลกเบื้องล่าง
ด้วยว่า ฟ้าสวรรค์จะเลือนหายไปอย่างควัน
    แผ่นดินโลกจะสึกหรอไปเหมือนกับเครื่องนุ่งห่ม
    และพวกที่อาศัยอยู่ในนั้นจะตายไปเหมือนตัวริ้น
แต่ความรอดพ้นที่มาจากเราจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์
    และความชอบธรรมของเราจะมั่นคง

⁷ จงฟังเรา บรรดาผู้ที่รู้จักความชอบธรรม
    บรรดาผู้ที่มีกฎบัญญัติอยู่ในจิตใจ
อย่ากลัวการติเตียนของมนุษย์
    หรือตกใจกับการเย้ยหยันของพวกเขา
⁸ ด้วยว่า แมลงจะกัดกินพวกเขาเหมือนกินเครื่องนุ่งห่ม
    และหนอนจะกินพวกเขาเหมือนกินขนแกะ
แต่ความชอบธรรมที่มาจากเราจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์
    และความรอดพ้นที่มาจากเรามีให้ทุกชั่วอายุคน”

⁹ ตื่นเถิด ตื่นเถิด อานุภาพของพระผู้เป็นเจ้า
    ขอเปี่ยมด้วยพละกำลัง
ตื่นเถิด เหมือนสมัยดึกดำบรรพ์
    สมัยที่ล่วงผ่านพ้นมานานแล้ว
ไม่ใช่พระองค์หรอกหรือที่หั่นราหับเป็นชิ้นๆ
    และแทงมังกรตัวนั้นทะลุ^[a]
10 ไม่ใช่พระองค์หรอกหรือที่ทำให้ทะเล
    คือน้ำในทะเลลึกแห้งเหือด
ผู้ทำทางในความลึกของทะเลให้แก่
    บรรดาผู้ได้รับการไถ่ได้ข้ามไป
¹¹ และบรรดาผู้รับการไถ่คืนของพระผู้เป็นเจ้าจะกลับมา
    และมายังศิโยนพร้อมกับการร้องเพลง
ความยินดีจะเป็นของพวกเขาตลอดไป
    เขาทั้งหลายจะได้รับความยินดีและเบิกบานใจ
    ความเศร้าและการถอนใจจะหนีไปจากพวกเขา

¹² “เรานั่นแหละ เราคือผู้ที่ปลอบประโลมพวกเจ้า
    เจ้าเป็นใครที่กลัวเพียงมนุษย์ที่ตายได้
    กลัวบุตรมนุษย์ซึ่งเป็นดั่งใบหญ้า
¹³ เจ้าจึงได้ลืมพระผู้เป็นเจ้า องค์ผู้สร้างของเจ้า
    ผู้แผ่ฟ้าสวรรค์ออกไป
    และวางฐานรากของแผ่นดินโลก
และเจ้าจึงหวาดกลัวตลอดวันเวลา
    เพราะความฉุนเฉียวของผู้บีบบังคับ
เมื่อเขามุ่งหมายจะทำลาย
    แล้วความฉุนเฉียวของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหน
¹⁴ ผู้ที่ถูกปราบให้หมอบลงจะได้รับการปลดปล่อยอย่างโดยเร็ว
    เขาจะไม่ตายหรือตายในหลุมแห่งแดนคนตาย
    เขาจะไม่ขาดแคลนอาหาร
¹⁵ เราคือพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า
    เราทำให้ทะเลปั่นป่วน และคลื่นส่งเสียงครืนครั่น
    พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาคือพระนามของพระองค์
¹⁶ และเราได้ใส่คำกล่าวของเราในปากของเจ้าแล้ว
    และคุ้มตัวเจ้าอยู่ในร่มเงาของมือเรา
เราก่อตั้งฟ้าสวรรค์
    และวางฐานรากของแผ่นดินโลก
    และกล่าวกับศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นชนชาติของเรา’”

¹⁷ ตื่นเถิด ตื่นเถิด
    โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย จงยืนขึ้น
เจ้าเป็นผู้ที่ดื่มจากมือของพระผู้เป็นเจ้า
    ถ้วยแห่งความกริ้วของพระองค์
เจ้าดื่มจนไม่เหลือแม้ก้นตะกอน
    จากถ้วยที่ทำให้เดินโซซัดโซเซ
¹⁸ ไม่มีสักคนในบรรดาบุตรชายที่นางให้กำเนิด
    จะนำทางให้นาง
ไม่มีสักคนในบรรดาบุตรชายที่นางได้เลี้ยงดูมา
    จะจูงมือนางไป
¹⁹ ความวิบัติสองสิ่งนี้ได้เกิดกับเจ้า
    ใครจะแสดงความเสียใจต่อเจ้า
ความทุกข์ทรมานและความพินาศ ทุพภิกขภัยและการฆ่าฟัน
    ใครจะปลอบประโลมเจ้า
²⁰ บรรดาบุตรของเจ้าเป็นลม
    และล้มลงอยู่ที่ทุกมุมถนน
    เหมือนกับละมั่งน้อยถูกดักด้วยตาข่าย
พวกเขาถูกพระผู้เป็นเจ้าลงโทษ
    ถูกพระเจ้าตักเตือนว่ากล่าว

²¹ ฉะนั้น จงฟังเถิด พวกท่านที่ได้รับความทรมาน
    ที่มึนเมา แต่ไม่ใช่ด้วยเหล้าองุ่น
²² พระผู้เป็นเจ้าของท่าน พระผู้เป็นเจ้า
    พระเจ้าของท่าน ผู้ปกป้องชนชาติของพระองค์กล่าวว่า
“ดูเถิด เราได้เอาถ้วยที่ทำให้เจ้าเดินโซซัดโซเซออกจากมือเจ้าแล้ว
    เจ้าจะไม่ดื่มจากถ้วยแห่งความกริ้วของเราอีกต่อไป
²³ และเราจะใส่ในมือของพวกที่รังควานเจ้า
    พวกที่พูดกับเจ้าว่า
    ‘จงก้มลงราบกับพื้น ให้เราเดินเหยียบย่ำผ่านไป’
และเจ้าได้ทำให้หลังของเจ้าเป็นเหมือนพื้นดิน
    และเหมือนกับถนนให้พวกเขาเหยียบย่ำผ่านไป”