50 พระยาห์เวห์พูดอย่างนี้ว่า
“อิสราเอล เจ้าคิดว่าเราหย่ากับเยรูซาเล็มแม่ของเจ้าแล้วหรือ
    ไหนละใบหย่าของแม่เจ้าที่เราให้กับนางตอนส่งนางไป
หรือเราได้ขายพวกเจ้าไปจ่ายหนี้ใครหรือ
    ไม่เลย แต่ที่พวกเจ้าถูกขายไปนั้น
ก็เพราะความบาปต่างๆของเจ้าเอง
    และแม่ของเจ้าถูกส่งไปก็เพราะการกบฏต่างๆของเจ้า
² ทำไมถึงไม่มีใครอยู่ที่นั่นตอนที่เรามา
    ทำไมถึงไม่มีใครตอบตอนที่เราเรียก
เจ้าคิดว่าแขนของเราสั้นเกินไป
    ที่จะเอื้อมออกมาช่วยเจ้าให้เป็นอิสระหรือ
หรือ เจ้าคิดว่าเราไม่มีแรงที่จะช่วยกู้เจ้าได้
    ถ้าเราตะโกนใส่ทะเล มันก็จะเหือดแห้งไป
เราสามารถทำให้พวกแม่น้ำกลายเป็นทะเลทราย
    ปลาของพวกมันก็จะเน่าเหม็นเพราะขาดน้ำและตายไปเพราะกระหาย
³ เราเอาความมืดมาสวมท้องฟ้า
    และเราให้มันใส่ผ้ากระสอบ”

⁴ พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตได้สอนผมว่าควรจะพูดอะไร
    เพื่อผมจะได้รู้ว่าจะพูดให้กำลังใจกับคนที่อ่อนแออย่างไร
ทุกๆเช้าพระองค์ปลุกผม
    พระองค์ทำให้หูผมพร้อมที่จะฟัง เหมือนกับพวกเด็กนักเรียน
⁵ พระยาห์เวห์ องค์เจ้าชีวิต ได้เปิดหูผม
    และผมก็ไม่ได้กบฏต่อพระองค์
    ผมไม่ได้หันหลังไปจากพระองค์
⁶ ผมหันหลังให้คนตี
    ผมยอมให้คนดึงเคราจากแก้ม
ผมไม่ได้ซ่อนหน้าไว้
    เมื่อมีคนพูดดูถูกและถ่มน้ำลายใส่ผม
⁷ พระยาห์เวห์ องค์เจ้าชีวิต ช่วยผม
    ผมจึงไม่รู้สึกขายหน้า
ผมจึงเชิดหน้าไว้
    และผมรู้ว่าผมจะไม่เสียหน้า
⁸ ผู้ที่จะกู้หน้าผมอยู่ใกล้ๆ
    ใครจะเอาเรื่องมาฟ้องร้องผมหรือ
ให้พวกเราไปยืนอยู่ต่อหน้าศาลด้วยกัน
    ใครเป็นผู้กล่าวหาผมหรือให้เขามาฟ้องผมต่อหน้า
⁹ ดูสิ พระยาห์เวห์ องค์เจ้าชีวิต
    ช่วยผมไว้ ใครจะมาตัดสินว่าผมผิด
พวกเขาทั้งหมดจะเปื่อยยุ่ยไป
    เหมือนเสื้อผ้าที่ถูกตัวมอดกัดกิน
¹⁰ มีใครบ้างในพวกเจ้าที่เกรงกลัวพระยาห์เวห์
    และเชื่อฟังผู้รับใช้ของพระองค์
ใครก็ตามที่เดินอยู่ในความมืดโดยไม่มีแสงสว่าง
    ควรจะไว้วางใจในพระยาห์เวห์และพึ่งพิงพระเจ้าของเขา
¹¹ แต่ดูสิ พวกเจ้าทุกคนทั้งก่อไฟและจุดดุ้นไฟเอง
    ไปเลย เดินเข้าไปในเปลวไฟของพวกเจ้านั้น
และท่ามกลางดุ้นไฟที่พวกเจ้าจุดขึ้นมานั้น
    นี่คือสิ่งที่เจ้าจะได้รับจากมือของเรา คือเจ้าจะต้องนอนลงด้วยความเจ็บปวด