อาณาจักรแห่งความชอบธรรม

32 ดูเถิด กษัตริย์องค์หนึ่งจะครองราชย์ด้วยความชอบธรรม
และบรรดาเจ้านายจะปกครองด้วยความยุติธรรม
แต่ละคนจะเป็นเหมือนที่กำบังลม
เป็นที่ลี้ภัยจากพายุ
เหมือนธารน้ำหลายสายในถิ่นกันดาร
และร่มเงาของศิลาใหญ่ในดินแดนอันแห้งระโหย

แล้วนัยน์ตาของผู้ที่มองเห็นจะไม่ถูกปิดอีกต่อไป
และหูของผู้ที่ได้ยินจะฟัง
จิตใจของผู้ที่หุนหันจะรู้และเข้าใจ
และลิ้นตะกุกตะกักจะพูดคล่องฉะฉาน
คนโง่จะไม่ได้รับการยกย่องว่าสูงศักดิ์อีกต่อไป
ทั้งพวกวายร้ายจะไม่ได้รับการเคารพนับถืออย่างสูงอีก
เพราะคนโง่พูดแต่เรื่องโฉดเขลา
จิตใจของเขาหมกมุ่นในความชั่วร้าย
เขาประพฤติชั่ว
และเผยแผ่เรื่ององค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างผิดๆ
เขาไม่ให้สิ่งใดกับคนหิวโหย
และไม่ยอมให้น้ำกับคนกระหาย
วิธีการของพวกวายร้ายนั้นร้ายกาจ
เขาวางแผนชั่ว
เพื่อทำลายคนยากไร้ด้วยคำโกหก
แม้คำอ้อนวอนของคนขัดสนนั้นถูกต้องเที่ยงธรรม
ส่วนคนมีคุณธรรมคิดแต่สิ่งดีงาม
เขายืนหยัดอยู่ด้วยการกระทำที่ถูกต้องสูงส่ง

ผู้หญิงเยรูซาเล็ม

พวกเจ้า เหล่าผู้หญิงที่นอนเป็นทองไม่รู้ร้อน
จงลุกขึ้นและฟังเรา
เหล่าบุตรีผู้รู้สึกมั่นคง
จงฟังสิ่งที่เราจะพูด!
10 ในเวลาปีเศษๆ
ผู้ที่รู้สึกมั่นคงจะตัวสั่น
การเก็บเกี่ยวองุ่นจะล้มเหลว
และไม่มีการเก็บผลไม้
11 จงสั่นสะท้านเถิด หญิงผู้เรื่อยเฉื่อย
จงตัวสั่นงันงก พวกเจ้าเหล่าธิดาผู้รู้สึกมั่นคง!
จงเปลื้องเสื้อผ้าออก
และสวมเสื้อผ้ากระสอบเถิด
12 จงตีอกชกตัวเพราะเรื่องท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์
และเพราะเถาองุ่นผลดก
13 และเพราะดินแดนแห่งประชากรของเรา
ซึ่งรกไปด้วยหนามน้อยใหญ่
จงไว้ทุกข์ให้บ้านเรือนทั้งปวงที่รื่นเริงเฮฮา
และให้นครสำมะเลเทเมาแห่งนี้
14 ป้อมปราการจะถูกทิ้งร้าง
นครที่อึกทึกจะถูกทอดทิ้ง
ที่มั่นและหอยามจะกลายเป็นดินแดนร้างตลอดไปเป็นนิตย์
เป็นที่สำราญของลา เป็นทุ่งหญ้าสำหรับฝูงแกะ
15 จนกระทั่งพระวิญญาณจะถูกเทจากเบื้องบนลงมาเหนือเรา
ถิ่นกันดารกลับกลายเป็นท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์
และท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์ดูเหมือนป่า
16 ความยุติธรรมจะพำนักในถิ่นกันดาร
และความชอบธรรมจะอาศัยในท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์
17 ผลของความชอบธรรมจะเป็นสันติสุข
สิ่งที่เกิดจากความชอบธรรมจะเป็นความสงบและความมั่นใจตลอดกาล
18 ชนชาติของเราจะอาศัยอยู่ในที่พำนักอันสงบสุข
ในบ้านที่ปลอดภัย
ในที่พักอันปราศจากการรบกวน
19 ถึงแม้ว่าลูกเห็บทำให้ป่าเตียน
และนครนั้นราบเป็นหน้ากลอง
20 แต่พวกท่านจะเป็นสุขยิ่งนัก
เมื่อท่านได้หว่านเมล็ดพืชของท่านริมธารทุกแห่ง
และปล่อยฝูงสัตว์และฝูงลาของท่านอยู่อย่างเสรี

กษัตริย์ผู้ปกครองด้วยความชอบธรรม

32 ดูเถิด กษัตริย์ท่านหนึ่งจะปกครองด้วยความชอบธรรม
    และบรรดาผู้นำจะปกครองด้วยความยุติธรรม
แต่ละท่านจะเป็นเหมือนที่หลบซ่อนจากกระแสลม
    เหมือนที่กำบังจากพายุ
เหมือนธารน้ำในที่แห้งแล้ง
    เหมือนร่มเงาจากหินก้อนมหึมาบนแผ่นดินที่แห้งผาก
แล้วตาของบรรดาผู้มองเห็นจะไม่ปิด
    และหูของบรรดาผู้ได้ยินก็จะฟัง
จิตใจของผู้รีบเร่งจะเข้าใจและทราบ
    และลิ้นของบรรดาผู้ที่พูดตะกุกตะกักก็พร้อมที่จะพูดได้อย่างคล่องแคล่ว
จะไม่มีใครเรียกคนโง่เขลาว่า ผู้สูงศักดิ์
    และจะไม่มีใครเรียกคนไร้ค่าว่า ผู้มีเกียรติ อีกต่อไป
เพราะคนโง่เขลาพูดถึงความเขลา
    และใจของเขาคิดถึงความชั่ว
เพื่อกระทำสิ่งที่ไร้คุณธรรม
    เขาพูดถึงพระผู้เป็นเจ้าในทางไม่ดี
เขาไม่ยอมให้ผู้อดอยากได้รับประทานอาหาร
    และปฏิเสธที่จะให้น้ำเขาดื่ม
วิธีการของคนไร้ค่านั้นชั่วร้าย
    เขาวางแผนการที่เลวร้าย
และทำให้ผู้ขัดสนเสียหายด้วยคำเท็จ
    และใส่ร้ายผู้ยากไร้ในที่ว่าความ
แต่ผู้สูงศักดิ์มีแผนการที่สูงส่ง
    เขายึดมั่นในสิ่งอันสูงส่งนั้น

ผู้หญิงที่ไม่ทุกข์ร้อนใจต้องระวัง

บรรดาผู้หญิงที่ไม่ทุกข์ร้อนใจเอ๋ย
    จงลุกขึ้นและฟังเสียงของข้าพเจ้า
บรรดาบุตรหญิงที่มั่นใจ
    จงเงี่ยหูฟังคำพูดของข้าพเจ้า
10 บรรดาผู้หญิงที่มั่นใจเอ๋ย
    ในอีกปีกว่าๆ ท่านก็จะสั่นเทา
เพราะพืชผลจากไร่องุ่นจะล่ม
    จะไม่มีผลองุ่นให้ท่านเก็บ
11 บรรดาผู้หญิงที่ไม่ทุกข์ร้อนใจเอ๋ย
    จงสั่นสะท้าน พวกท่านที่มั่นใจจงสั่นเทา
จงถอดเสื้อผ้าออก และไม่ต้องสวมใส่อะไร
    แล้วก็ใช้ผ้ากระสอบคาดที่เอว
12 จงตีอกชกหัวของท่านให้กับไร่นา
    ให้กับเถาองุ่นอุดมผล
13 ให้กับพื้นดินของชนชาติของข้าพเจ้า
    ซึ่งมีต้นหนามและพุ่มไม้หนามงอกโต
ใช่แล้ว ให้กับบ้านทั้งหลายที่แสนจะรื่นเริง
    ในเมืองแสนสุข
14 ให้กับป้อมปราการที่ถูกทอดทิ้ง
    เมืองที่มีผู้คนหนาแน่นถูกทิ้งเป็นที่ร้าง
เนินเขาและหอคอยจะกลายเป็นถ้ำ
    ตลอดไป
จะนำความสำราญมาให้แก่พวกลาป่า
    เป็นทุ่งหญ้าของฝูงแพะแกะ
15 จนกว่าพระวิญญาณจะหลั่งลงสู่พวกเราจากเบื้องบน
    และถิ่นทุรกันดารจะกลายเป็นไร่นาอันอุดม
    และไร่นาอันอุดมก็จะถือเสมือนว่าเป็นป่าดงดิบ
16 และความยุติธรรมจะอยู่ในถิ่นทุรกันดาร
    ความชอบธรรมอยู่ในไร่นาอันอุดม
17 ผลสะท้อนของความชอบธรรมก็คือสันติสุข
    และผลที่ได้จากความชอบธรรมคือความสงบเงียบและความปลอดภัยตลอดกาล
18 ชนชาติของข้าพเจ้าจะอาศัยอยู่ในหลักแหล่งอันสันติสุข
    ในที่อยู่อาศัยที่ปลอดภัย
    และในสถานที่พักอันสงบเงียบ
19 ลูกเห็บจะตกเมื่อป่าดงดิบพังทลายลง
    และเมืองจะถูกทำให้ตกต่ำลง
20 พวกท่านที่หว่านอยู่ข้างแหล่งน้ำ
และปล่อยให้เท้าโคและเท้าลาก้าวย่างไปอย่างมีอิสระ
    ก็จะเป็นสุข