โอ เรือแห่งเมืองทาร์ชิชเอ๋ย เจ้าร้องไห้ฟูมฟายเถิด
    เพราะเมืองไทระพังทลายสิ้นแล้ว
    ปราศจากบ้านเรือนและท่าเรือ
สิ่งดังกล่าวถูกเผยให้ทราบจากไซปรัส
² จงหยุดนิ่งเถิด โอ ชาวเมืองที่อาศัยอยู่ใกล้ทะเลเอ๋ย
    พ่อค้าของเมืองไซดอนที่เดินเรือทะเลได้ทำให้ท่านมีอย่างบริบูรณ์
³ รายได้จากการเดินเรือของท่าน
    ซึ่งมาจากเมล็ดข้าวของชิโหร์
เป็นผลเก็บเกี่ยวที่ได้จากแม่น้ำไนล์
    ท่านเป็นพ่อค้าของบรรดาประชาชาติ
⁴ โอ ไซดอนเอ๋ย จงอับอายเถิด เพราะทะเลได้พูดแล้ว
    หลักอันแข็งแกร่งแห่งทะเลพูดว่า
“เราไม่ได้เจ็บครรภ์หรือให้กำเนิด
    เราไม่ได้อุ้มชูชายหนุ่ม
    หรือเลี้ยงดูหญิงสาว”
⁵ เมื่ออียิปต์ทราบข่าวเกี่ยวกับไทระ
    พวกเขาจะเจ็บปวดที่ได้ยินรายงาน
⁶ เรือทั้งหลายควรจะแล่นกลับไปยังทาร์ชิช
    โอ ชาวเมืองที่อาศัยอยู่ใกล้ทะเลเอ๋ย จงร้องไห้ฟูมฟายเถิด
⁷ นี่คือเมืองรื่นเริงของท่านหรือ
    เมืองที่ก่อตั้งมานานแล้ว
และชาวเมืองได้ไปตั้งหลักแหล่ง
    ที่แดนไกลหรือ
⁸ ใครวางแผนการกล่าวโทษเมืองไทระ
    ซึ่งเป็นผู้แจกมงกุฎ
มีพวกพ่อค้าระหว่างชาติที่เป็นผู้นำ
    มีพวกพ่อค้าภายในอาณาจักรผู้มีเกียรติในแผ่นดิน
⁹ พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาได้วางแผนการนี้
    เพื่อทำให้ความภูมิใจในความสูงศักดิ์ลดลง
    เพื่อหลู่เกียรติแห่งความมีเกียรติทั้งหลายของแผ่นดินโลก
¹⁰ โอ ธิดาแห่งทาร์ชิชเอ๋ย
    จงข้ามแผ่นดินของท่านไปอย่างข้ามแม่น้ำไนล์
    ไม่มีการยับยั้งอีกต่อไปแล้ว
¹¹ พระองค์ยื่นมือของพระองค์ไปที่ทะเล
    พระองค์ทำให้อาณาจักรสั่นไหว
พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาเกี่ยวกับคานาอันว่า
    พระองค์จะทำให้หลักอันแข็งแกร่งพินาศไป
¹² และพระองค์กล่าวดังนี้ว่า
“เจ้าจะไม่รื่นเริงอีกต่อไป
    โอ ธิดาพรหมจารีผู้ถูกบีบบังคับแห่งไซดอน
จงลุกขึ้น จงข้ามทะเลไปยังไซปรัส
    แม้แต่ที่นั่นเจ้าก็จะไม่ได้หยุดพัก”

¹⁴ โอ เรือแห่งทาร์ชิชเอ๋ย จงร้องไห้ฟูมฟายเถิด
    เพราะหลักอันแข็งแกร่งของท่านพินาศแล้ว

¹⁶ “โอ หญิงแพศยาที่คนลืม
    จงหยิบพิณเล็กไป เดินผ่านเข้าไปในเมือง
เล่นเพลงให้ไพเราะ ร้องเพลงของเจ้ามากๆ
    เพื่อคนจะนึกถึงเจ้าบ้าง”