อิสยาห์ 16
Thai New Testament: Easy-to-Read Version
16 ให้ส่งส่วยพวกลูกแกะไปให้กับผู้ปกครองแผ่นดิน
ให้ส่งลูกแกะจากเสลา ผ่านทะเลทรายไปยังภูเขาแห่งนางสาวศิโยน
2 สาวๆของโมอับ อยู่ตรงท่าลุยข้ามของแม่น้ำอารโนน
พวกเขาเป็นเหมือนกับนกน้อยกระดุกกระดิกปีกไปมา
เหมือนลูกนกที่ตกจากรังกระจัดกระจายอยู่
3 พวกเขาพูดว่า “ขอคำแนะนำหน่อย ช่วยบอกหน่อยว่าจะทำยังไงดี
ตอนเที่ยงวัน ช่วยให้ร่มเงาเหมือนกลางคืนหน่อย[a]
ช่วยแอบซ่อนพวกเราที่ถูกขับไล่ออกมาจากแผ่นดินของตนเอง
อย่ามอบพวกเราที่หนีมาหลบภัยให้กับศัตรูเลย
4 ปล่อยให้พวกเราที่ถูกขับไล่ออกมาจากโมอับตั้งรกรากอยู่กับท่านด้วยเถิด
ขอให้เป็นที่หลบภัยสำหรับพวกเราจากผู้ทำลาย”
เมื่อพวกที่มาปล้นสะดมโมอับหยุดแล้ว
และการทำลายได้จบลงแล้ว
และพวกนั้นที่เหยียบย่ำแผ่นดินได้หายตัวไปแล้ว
5 เมื่อนั้น จะมีบัลลังก์ถูกตั้งขึ้นในเต็นท์ของดาวิด[b] ด้วยความรักมั่นคง
และผู้ที่นั่งบนบัลลังก์นั้นก็จะสัตย์ซื่อ คนผู้นี้จะตัดสินอย่างยุติธรรมและจะไวในการทำสิ่งที่ถูกต้อง
6 พวกเราได้ยินว่า คนโมอับนั้นเย่อหยิ่งจองหองมาก
เราได้ยินเกี่ยวกับความหยิ่งยโส ความทะนงตน และความเดือดดาลของเขา
เรื่องที่พวกเขาโอ้อวดนั้น
ไม่เป็นความจริง
7 ดังนั้นชาวโมอับเอ๋ย ให้พวกเจ้าทุกคนร้องคร่ำครวญสำหรับชนชาติของตนเถิด
ให้โอดครวญอย่างสะเทือนใจถึงขนมเค้กที่เอร็ดอร่อยที่ทำจากลูกเกดของเมืองคีร์หะเรเชท[c]
8 สวนองุ่นของเฮชโบน และเถาองุ่นของสิบมาห์ไม่สามารถออกรวงได้
เพราะพวกเจ้านายของชนชาติต่างๆได้พังทลายเถาองุ่นพวกนั้นไป
เถาองุ่นพวกนี้เคยแผ่ไปไกลถึงเมืองยาเซอร์
พวกมันเคยเลื้อยไปถึงทะเลทราย กิ่งก้านของมันเคยแผ่กระจาย และข้ามทะเลไป
9 เพราะอย่างนี้ ผมถึงได้ร้องไห้ร่วมกับคนยาเซอร์สำหรับสวนองุ่นของสิบมาห์
เฮชโบนและเอเลอาเลห์เอ๋ย ผมจะราดคุณด้วยน้ำตาของผม
เพราะเสียงโห่ร้องยินดีกับการเก็บเกี่ยวผลไม้และเมล็ดข้าวได้หยุดไปแล้ว[d]
10 ความสุขสนุกสนานได้ถูกยึดไปจากสวนที่เกิดผลนั้นแล้ว
และในสวนองุ่นทั้งหลายก็ไม่มีเสียงเพลงหรือเสียงโห่ร้องยินดีอีกต่อไป
ไม่มีใครเหยียบย่ำองุ่นในบ่อย่ำอีก
เสียงโห่ร้องยินดีของพวกคนเก็บเกี่ยวได้หยุดไป
11 เพราะอย่างนี้ จิตใจของผมได้ร้องคร่ำครวญให้กับโมอับเหมือนกับเสียงพิณในงานศพ
และส่วนลึกของผมก็ร้องไห้ให้กับคีร์เฮเรส[e]
12 เมื่อคนโมอับขึ้นไปที่นมัสการของเขา เมื่อพวกเขาเข้าไปในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของเขา
พวกเขาก็อธิษฐานจนหมดแรง
แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร
13 นั่นคือข่าวสารที่พระยาห์เวห์พูดในอดีตเกี่ยวกับคนโมอับ 14 แต่เดี๋ยวนี้ พระยาห์เวห์ บอกว่า “ในอีกสามปี ตรงเผงอย่างกับที่ลูกจ้างนับวันเวลาที่เขาตกลงทำงาน ศักดิ์ศรีของโมอับก็จะถูกลบหลู่ ถึงแม้จะมีคนมากมายก็ตาม แต่ในที่สุดก็จะมีไม่กี่คนเหลือรอด[f] และพวกมันก็จะอ่อนแอด้วย”
Footnotes
- 16:3 ช่วยให้ร่มเงาเหมือนกลางคืนหน่อย ประโยคนี้หมายถึง “ช่วยปกป้องเราจากศัตรูด้วย”
- 16:5 ในเต็นท์ของดาวิด หรือ “ในราชวงศ์ของกษัตริย์ดาวิด”
- 16:7 คีร์หะเรเชท เป็นเมืองหนึ่งในประเทศโมอับ
- 16:9 เพราะเสียงโห่ร้อง … หยุดไปแล้ว หรือแปลได้อีกว่า “เสียงโห่ร้องของศัตรูได้ตกลงมาบนผลไม้ที่สุกงอมและการเก็บเกี่ยวของเจ้าแล้ว”
- 16:11 คีร์เฮเรส นี่คือ เมืองคีร์เฮเรสเซ็ท เป็นเมืองหนึ่งในประเทศโมอับ มีความหมายว่า “เมืองที่ถูกเลือกมาเพื่อทำลาย” หรือแปลตรงๆตามภาษาฮีบรูได้ว่า “เศษหม้อแตก”
- 16:14 ไม่กี่คนเหลือรอด หรือ “ไม่มีอำนาจ”
อิสยาห์ 16
New Thai Version
16 พวกท่านจงส่งลูกแกะ
ให้แก่ผู้ปกครองแผ่นดิน
จากเมืองเส-ลา ไปตามทางถิ่นทุรกันดาร
ไปยังภูเขาของธิดาแห่งศิโยน
2 ธิดาแห่งโมอับที่เขตลำน้ำแห่งอาร์โนน
จะเป็นเหมือนนกที่กำลังบิน
เหมือนนกแตกรัง
3 “โปรดให้คำแนะนำ
ให้ความเป็นธรรม
ขอท่านเป็นร่มเงาดั่งยามราตรี
ขณะที่ดวงอาทิตย์ส่องแสงในยามเที่ยงวัน
เป็นที่พักพิงของบรรดาผู้ถูกขับไล่
โปรดอย่าหักหลังผู้ลี้ภัย
4 ปล่อยให้ผู้ถูกขับไล่ของโมอับ
ร่วมทางไปกับท่าน
และเป็นที่พักพิงให้พวกเขา
พ้นจากผู้สังหาร”
เมื่อไม่มีผู้บีบบังคับอีกต่อไปแล้ว
และความพินาศยุติลง
และผู้ที่เหยียบย่ำสิ้นสูญไปจากแผ่นดินแล้ว
5 บัลลังก์ก็จะได้รับการสถาปนาด้วยความรักอันมั่นคง
และจะนั่งในความภักดี
ในกระโจมของดาวิด
ซึ่งเป็นผู้ตัดสินความและแสวงหาความเป็นธรรม
และพร้อมจะปฏิบัติด้วยความชอบธรรม
6 พวกเราเคยได้ยินถึงความภูมิใจของโมอับคือ
เขาภูมิใจเพียงใด
ความยโส ความภูมิใจ และการสบประมาทของเขา
การคุยโวโอ้อวดของเขานั้นไม่เป็นความจริง
7 ฉะนั้น ให้โมอับร้องไห้ฟูมฟายเพื่อโมอับเอง
ให้ทุกคนร้องไห้ฟูมฟาย
คร่ำครวญถึงขนมลูกเกด
ของเมืองคีร์หะเรเซทเป็นที่สุด
8 เพราะไร่นาของเมืองเฮชโบน
และเถาองุ่นของเมืองสิบมาห์แล้งนัก
บรรดาผู้ปกครองของบรรดาประชาชาติ
ได้หักโค่นกิ่งซึ่งเคยยื่นไปจนถึงเมืองยาเซอร์
และแผ่ออกไปถึงถิ่นทุรกันดาร
หน่อของมันแตกออกไปยังที่ต่างแดน
และผ่านข้ามทะเลไป
9 “ฉะนั้น เราร้องไห้ด้วยการร้องของยาเซอร์
เพื่อเถาองุ่นของสิบมาห์
โอ เมืองเฮชโบนและเมืองเอเลอาเลห์เอ๋ย
น้ำตาของเราทำให้เจ้าเปียกชุ่ม
เพราะผลไม้หน้าร้อนและการเก็บเกี่ยวข้าวของเจ้า
การโห่ร้องก็ได้หยุดลงแล้ว
10 ความยินดีและร่าเริงใจถูกพรากไปพร้อมกับไร่นาที่เคยอุดมสมบูรณ์
และไม่มีเสียงเพลงบรรเลงในสวนองุ่น
ไม่มีเสียงไชโยโห่ร้อง
ไม่มีคนย่ำองุ่นที่เครื่องสกัดเหล้าองุ่น
เราได้ทำให้เสียงร้องตะโกนยุติลง
11 ฉะนั้น ส่วนลึกในใจของเราร้องคร่ำครวญให้โมอับเหมือนพิณเล็ก
และส่วนลึกสุดของเราก็กระทำเช่นเดียวกันต่อคีร์หะเรเซท
12 เมื่อโมอับจะมาปรากฏตัว
เมื่อเขาเหนื่อยล้าที่สถานบูชาบนภูเขาสูง
เมื่อเขามายังพระตำหนักเพื่ออธิษฐาน
เขาก็จะทำไม่ได้”
13 นี่เป็นสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้ากล่าวถึงโมอับมานานแล้ว 14 แต่บัดนี้ พระผู้เป็นเจ้าได้กล่าวว่า “ในอีก 3 ปี ซึ่งเป็นเหมือนวันเวลาของข้าทาส บารมีของโมอับจะถูกดูหมิ่น แม้ว่าจะมีผู้คนจำนวนมากมาย บรรดาผู้ที่ยังเหลืออยู่จะมีเพียงไม่กี่คนคือน้อยเหลือเกิน”
Copyright © 2001 by Bible League International
Copyright © 1998, 2012, 2020 by New Thai Version Foundation