สุภาษิต 7

New Thai Version

⁶ ด้วยว่าที่หน้าต่างบ้านของเรา
    เรามองผ่านบานเกล็ดออกไป
⁷ และได้เห็นหมู่คนเขลา
    เราสังเกตเห็นกลุ่มเยาวชนชาย
    โดยเฉพาะหนุ่มไร้สติผู้หนึ่ง
⁸ กำลังผ่านไปทางถนนใกล้มุมที่นางอยู่
    แล้วเขาก็ไปตามทางมุ่งสู่บ้านของนาง
⁹ ในยามเย็น ยามโพล้เพล้
    ยามค่ำคืน และในยามดึกสงัด
¹⁰ ดูเถิด หญิงผู้หนึ่งออกมาพบกับเขา
    นางแต่งกายดั่งหญิงแพศยาที่ใจเต็มด้วยเล่ห์เหลี่ยม
¹¹ ไร้ความอับอาย และดื้อกระด้าง
    เท้าของนางไม่ติดอยู่กับบ้าน
¹² ประเดี๋ยวนางก็ไปอยู่ข้างนอก
    ประเดี๋ยวนางก็อยู่ที่ลานชุมนุม
    และนางเฝ้าคอยอยู่ทุกมุม
¹³ ครั้นแล้ว นางก็คว้าตัวเขามาและจูบเขา
    แล้วพูดกับเขาด้วยสีหน้าที่ปราศจากยางอายว่า
¹⁴ “เรามีเครื่องสักการะแห่งสามัคคีธรรม
    วันนี้เราชดใช้ตามคำสาบานแล้ว
¹⁵ ฉะนั้น เราจึงได้ออกมาพบกับท่าน
    กระตือรือร้นที่จะหาท่าน
    และเราก็พบท่านแล้ว
¹⁶ เราได้ปูที่นอนของเราด้วย
    ผ้าป่านสีจากประเทศอียิปต์
¹⁷ เราได้โปรยที่นอนของเราด้วย
    มดยอบ กฤษณา และอบเชย
¹⁸ มาเถิด เราไปดื่มด่ำความรักอันเต็มเปี่ยมของเราจนถึงย่ำรุ่งกันเถิด
    เรามาเล้าโลมกันให้สนุกเถิด
¹⁹ ด้วยว่าสามีของเราไม่อยู่บ้าน
    และเดินทางออกไปไกลแล้ว
²⁰ เขานำกระเป๋าเงินติดมือไปด้วย
    และจะกลับมาบ้านในวันเดือนหงาย”

²¹ นางนำให้เขาหลงผิดด้วยคำชักจูงหลายคำของนาง
    นางใช้ริมฝีปากอันระรื่นของนางเล้าโลมเขา
²² เขาเดินตามนางไปทันที
    เสมือนโคที่เดินไปสู่หลักประหาร
หรือกวางเดินเข้าสู่กับดัก
²³     จนกระทั่งลูกศรปักทะลุตับของมัน
เสมือนนกที่ถลำเข้าสู่ที่กับดัก
    และเขาก็ไม่รู้เลยว่านี่คือการที่เขาเอาชีวิตเข้าแลก

²⁴ มาบัดนี้ ลูกๆ เอ๋ย จงฟังเรา
    และเอาใจใส่ต่อคำพูดที่ออกจากปากของเรา
²⁵ อย่าให้ใจของเจ้าหันไปสู่ทางของนาง
    หรือหลงไปในวิถีทางของนาง
²⁶ ด้วยว่า มีหลายคนที่นางได้ทำให้เจ็บถึงแก่ความตาย
    นางทำให้พวกเขาล้มลง และคนที่นางฆ่าก็มีจำนวนมาก
²⁷ บ้านของนางเป็นหนทางแห่งแดนคนตาย
    ซึ่งดิ่งลงสู่ห้วงของความตาย