² “รู้ไหม ลูกแม่เอ๋ย รู้ไหม ลูกที่เกิดจากท้องของเรา
    รู้ไหม ลูกที่เกิดจากคำสัญญา
³ อย่ามอบกำลังของเจ้าให้แก่เหล่าสตรี
    อย่ามอบวิถีทางของเจ้าแก่พวกทำลายบรรดากษัตริย์
⁴ เหล้าองุ่นไม่ใช่เครื่องดื่มสำหรับกษัตริย์ โอ เลมูเอลเอ๋ย
    บรรดากษัตริย์ไม่ควรดื่มเหล้าองุ่น
    และไม่เหมาะสมที่ผู้นำจะดื่มสุรา
⁵ เพราะเกรงว่าเมื่อดื่มแล้วจะลืมว่าได้สั่งอะไรออกไปบ้าง
    และละเมิดสิทธิของบรรดาผู้มีความทุกข์
⁶ จงให้สุราแก่คนที่กำลังจะตาย
    และเหล้าองุ่นแก่พวกที่มีจิตใจบอบช้ำ
⁷ ให้พวกเขาดื่มเพื่อลืมความทุกข์ยาก
    และจำความทุกข์ไม่ได้อีกเลย
⁸ จงเปิดปากของเจ้าเพื่อปกป้องคนที่พูดปกป้องตัวเองไม่ได้
    เพื่อสิทธิของทุกคนที่ถูกทอดทิ้ง
⁹ จงเปิดปากของเจ้า จงตัดสินความด้วยความชอบธรรม
    จงรักษาสิทธิของคนมีความทุกข์และคนยากไร้ให้คงอยู่”

¹⁰ ใครจะหาภรรยาผู้ประเสริฐได้
    เธอมีค่าเกินกว่าเพชรพลอย
¹¹ สามีไว้ใจในตัวเธอเป็นที่สุด
    และเขาจะไม่ขาดประโยชน์เลย
¹² เธอปฏิบัติต่อเขาด้วยความดี
    ไม่มีภัยตลอดชั่วชีวิต
¹³ เธอเสาะหาขนแกะและป่าน
    แล้วลงมือทำงานด้วยความยินดี
¹⁴ เธอเปรียบได้กับเรือสินค้า
    นำของกินมาจากแดนไกล
¹⁵ เธอตื่นนอนตั้งแต่ฟ้ายังมืด
    และจัดหาอาหารให้ครอบครัว
    อีกทั้งหางานให้พวกสาวใช้ทำ
¹⁶ เธอเสาะหาที่ดินได้ก็ซื้อไว้
    เธอปลูกสวนองุ่นได้ก็จากน้ำพักน้ำแรงของตนเอง
¹⁷ เธอรวบรวมพลังให้พร้อม
    และแขนก็แข็งแรง
¹⁸ เธอเข้าใจว่าการค้าของเธอได้ผลกำไรดี
    ตะเกียงของเธอไม่ดับในยามค่ำคืน
¹⁹ เธอปั่นด้ายและทอผ้า
    ด้วยมือของเธอเอง
²⁰ เธอเผื่อแผ่แก่คนขัดสน
    และหยิบยื่นให้แก่ผู้ยากไร้
²¹ เธอไม่ต้องห่วงคนในเรือนยามมีหิมะลง
    เพราะทุกคนนุ่งห่มด้วยด้ายทอขนแกะสีแดงสด
²² เธอทำปลอกสำหรับฟูกของเธอเอง
    เครื่องนุ่งห่มทำด้วยผ้าป่านเนื้อดีสีม่วง
²³ สามีของเธอซึ่งเป็นที่รู้จักดีที่ประตูเมือง
    เขานั่งร่วมกับบรรดาผู้อยู่ในระดับปกครองของแผ่นดิน
²⁴ เธอตัดเย็บเสื้อผ้าป่านไว้สำหรับขาย
    และจำหน่ายผ้าสไบแก่พวกพ่อค้า
²⁵ พละกำลังและความนับหน้าถือตาเป็นอาภรณ์ของเธอ
    และเธอยิ้มรับวันข้างหน้า
²⁶ เธอเปิดปากอันพรั่งพร้อมด้วยสติปัญญา
    และคำสั่งสอนเรื่องความกรุณาอยู่ที่ลิ้นของเธอ
²⁷ เธอดูแลครัวเรือนของตนเป็นอย่างดี
    และไม่ใช้ชีวิตอย่างคนเกียจคร้าน
²⁸ ลูกๆ ของเธอลุกขึ้นยืนและเรียกเธอว่า ผู้ได้รับพระพร
    สามีของเธอก็เช่นกัน เขายกย่องเธอว่า
²⁹ “ลูกสาวเป็นจำนวนมากได้ปฏิบัติตนอย่างประเสริฐ
    แต่เธอทำได้เลิศยิ่งกว่าพวกเขาทั้งหมด”
³⁰ เสน่ห์เป็นสิ่งลวงหลอก และความงามก็ไม่ยั่งยืน
    แต่ผู้หญิงที่เกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้าจะได้รับการยกย่อง
³¹ ขอให้เธอได้รับผลจากน้ำพักน้ำแรงของเธอ
    และให้ผลงานของเธอเป็นที่ยกย่อง ณ ประตูเมืองเถิด