Add parallel Print Page Options

23 เมื่อเจ้านั่งกินอยู่กับผู้มีอำนาจคนหนึ่งของบ้านเมือง
    ให้จำไว้ว่าเจ้ากำลังนั่งกินอยู่กับใคร
ถ้าเจ้าเป็นคนกินจุ
    ก็ให้ยับยั้งใจไว้บ้าง[a]
อย่าได้ตะกละตะกรามนักต่ออาหารที่เลิศหรูนั้น
    เพราะมันอาจจะดูดีแค่เปลือกนอก
อย่าได้ทำงานหนักจนหมดแรง เพราะหวังจะร่ำรวย
    ให้ฉลาดและอย่าทำอย่างนั้น
ในพริบตาเดียว เงินก็จะหายไป
    ราวกับมีปีกโผล่ออกมา
    แล้วบินหนีไปในท้องฟ้าเหมือนนกอินทรี
อย่าได้กินอาหารของคนขี้เหนียว
    อย่าได้ตะกละตะกรามนักต่ออาหารที่เลิศหรูนั้น
เพราะเขาเป็นเหมือนเส้นผมในลำคอ[b]
    เขาบอกเจ้าว่า “กินและดื่มสิ”
    แต่ใจของเขาไม่ได้เป็นอย่างนั้น
เจ้าจะอาเจียนอาหารอันน้อยนิดที่เจ้ากินเข้าไปออกมา
    และเสียดายคำพูดที่เจ้าชมเชยเขาไป
อย่าได้แนะนำอะไรให้เข้าหูของคนโง่เลย
    เพราะเขาจะดูหมิ่นถ้อยคำอันชาญฉลาดของเจ้านั้น
10 อย่าได้โยกย้ายหลักเขตที่มีมาช้านานแล้ว
    และอย่าได้บุกรุกไร่นาของเด็กกำพร้า
11 เพราะพระเจ้าผู้ที่ช่วยพวกเขานั้นมีกำลังมหาศาล
    พระองค์จะสู้คดีของพวกเขากับเจ้า
12 ให้เปิดใจของเจ้ารับคำแนะนำสั่งสอน
    ให้เปิดหูของเจ้าฟังถ้อยคำแห่งความรู้
13 อย่าได้ยั้งมือจากการตีสอนเด็กหนุ่ม
    ถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตายหรอก
14 อันที่จริงถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว
    เจ้าก็จะช่วยชีวิตของเขาให้พ้นจากแดนคนตาย
15 ลูกเอ๋ย ถ้าใจของเจ้าฉลาดขึ้นมา
    จิตใจของเราก็จะมีความสุข
16 เมื่อริมฝีปากของเจ้าพูดสิ่งที่ถูกต้อง
    จิตใจของเราก็จะชื่นบาน
17 อย่าให้ใจของเจ้าอิจฉาพวกคนบาป
    แต่ให้ยำเกรงพระยาห์เวห์เสมอ
18 เมื่อนั้นแหละเจ้าจะมีอนาคตที่ดี
    และเจ้าจะไม่ผิดหวัง
19 ลูกเอ๋ย ฟังให้ดี และให้ฉลาดไว้
    ให้นำจิตใจของเจ้าไปในทางที่ถูก
20 อย่าได้ไปคลุกคลีกับพวกที่ดื่มเหล้าองุ่นจัด
    หรือพวกนั้นที่กินเนื้ออย่างตะกละตะกลาม
21 เพราะคนขี้เมาและคนกินเติบจะยากจน
    สะลึมสะลือตลอดเวลาจนเหลือแต่ผ้าขี้ริ้วห่อตัว
22 ให้ฟังพ่อของเจ้า ผู้ที่ให้เจ้าเกิดมา
    และอย่าได้ดูหมิ่นแม่ของเจ้าเมื่อนางแก่ตัวลง
23 ให้ซื้อความจริงและอย่ายอมขายมันไป
    ให้ซื้อความฉลาด การสั่งสอน และความเข้าใจ
24 ลูกดี ทำให้พ่อชื่นใจ
    ลูกฉลาด ทำให้พ่อภูมิใจ
25 ทำให้พ่อแม่ของเจ้ามีความสุข
    ทำให้แม่ที่ให้กำเนิดเจ้ามานั้นดีใจเถอะ
26 ลูกเอ๋ย มอบจิตใจของเจ้าให้กับเรา
    ให้ดวงตาของเจ้าเฝ้าสังเกตทางต่างๆของเรา
27 เพราะหญิงโสเภณีนั้นคือหลุมลึก
    และหญิงที่เล่นชู้คือบ่อที่คับแคบ
28 เธอหมอบซุ่มอยู่เหมือนโจร
    และทำให้จำนวนคนไม่ซื่อสัตย์เพิ่มขึ้น
29 ใครล่ะที่ร้องครวญคราง ใครล่ะที่คร่ำครวญ
    ใครล่ะที่ทะเลาะวิวาท ใครล่ะที่กลุ้มใจ
    ใครล่ะที่มีบาดแผลฟกช้ำโดยไม่จำเป็น
    ใครล่ะที่มีดวงตาแดงก่ำ
30 ก็คนเหล่านั้นไงที่ดื่มเหล้าองุ่นจนดึกดื่น
    คนเหล่านั้นไงที่ไปทดลองดื่มเหล้าผสม
31 อย่าไปหลงใหลเหล้าองุ่น ตอนมันสีแดงสดเหมือนเลือด
    ตอนที่มันเป็นประกายระยิบระยับในถ้วยเหล้า
    มันไหลลื่นลงคอ
32 แต่ท้ายที่สุดมันก็ฉกเหมือนงู
    และมันก็พ่นพิษออกมาดุจงูพิษร้าย[c]
33 สายตาของเจ้าจะเห็นภาพหลอน
    แล้วเจ้าจะพูดสับสนเพราะความคิดเลอะเลือน
34 เจ้าจะเป็นเหมือนคนนอนอยู่บนเรือกลางทะเล
    เหมือนนอนบนแท่นตรงยอดเสากระโดงเรือ
35 เจ้าจะพูดว่า “พวกเขาตีข้า แต่ข้าไม่รู้สึกเจ็บ
    พวกเขาทุบข้า แต่ข้าไม่รู้สึกอะไร
    เมื่อไหร่ข้าจะตื่นซักที
    เพื่อข้าจะได้ไปดื่มต่อ”

Footnotes

  1. 23:2 ถ้าเจ้า … ใจไว้บ้าง ข้อนี้แปลตรงๆได้ว่า “ถ้าเจ้าเป็นคนตะกละตะกราม ก็ให้เอามีดจ่อคอหอยไว้”
  2. 23:7 เพราะเขา … ลำคอ หรือ แปลได้อีกว่า “เขาคิดต้นทุนอยู่ในใจ”
  3. 23:32 แต่ท้ายที่สุด … ดุจงูพิษร้าย พูดถึง “คนที่เมาค้าง”

23 เวลาเจ้านั่งรับประทานร่วมกับผู้คนระดับปกครอง
    ก็จงระวังให้ดีว่ามีอะไรตั้งไว้ที่ตรงหน้าเจ้า
และหากว่าเจ้าหิวกระหายนัก
    ก็จงใช้มีดจ่อคอของเจ้าไว้
อย่ากระหายสิ่งที่เจ้าเห็นว่าเอร็ดอร่อย
    เพราะมันเป็นอาหารที่ล่อลวง
อย่าหักโหมเกินกำลังเพียงเพื่อเสาะหาความมั่งมี
    จงใช้สติปัญญาเหนี่ยวรั้งตนไว้
เพียงเหลือบตาดูความมั่งมีขณะหนึ่ง มันก็หายไป
    ด้วยว่าปีกของมันจะงอกขึ้นได้แน่
    และโผขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างนกอินทรี
อย่าไปรับประทานอาหารของคนตระหนี่
    และอย่ากระหายของเอร็ดอร่อยของเขา
ด้วยว่า เขาเป็นคนประเภทที่คิดถึงราคาเสมอ
    เขาจะพูดว่า “รับประทานและดื่มเถิด”
    แต่ใจของเขาไม่ได้คิดเช่นนั้น
เจ้าจะอาเจียนสิ่งที่เจ้าได้กลืนลงไปแล้ว
    และเจ้าจะเสียดายคำชมของเจ้า
อย่าสนทนากับคนโง่
    เพราะว่าเขาจะดูหมิ่นสติปัญญาที่แสดงออกมาจากคำพูดของเจ้า
10 อย่าขยับเขยื้อนหลักเขตโบราณ
    และอย่าล่วงล้ำเขตที่ดินของเด็กกำพร้า
11 เพราะว่าองค์ผู้คุ้มกันของพวกเขาเข้มแข็ง
    พระองค์จะเป็นธุระจัดการด้วยการต่อต้านเจ้า
12 จงเปิดใจให้กับคำสั่งสอน
    และเปิดหูของเจ้าให้กับคำพูดแห่งความรู้
13 อย่ารั้งการฝึกวินัยให้เด็ก
    ถึงเจ้าจะเฆี่ยนเขาด้วยไม้เรียว เขาก็จะไม่ตาย
14 ถ้าเจ้าเฆี่ยนเขาด้วยไม้เรียว
    เจ้าก็จะช่วยเขาให้รอดจากแดนคนตาย
15 ลูกเอ๋ย ถ้าใจของเจ้าเปี่ยมด้วยสติปัญญา
    ใจของเราก็จะยินดีด้วย
16 เราจะชื่นชมยินดีจากก้นบึ้งของใจเรา
    เมื่อริมฝีปากของเจ้าพูดสิ่งอันควร
17 อย่าปล่อยให้ใจของเจ้าอิจฉาคนบาป
    แต่จงให้ความเกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้าอยู่ในใจเสมอไป
18 อนาคตนั้นมีอย่างแน่นอน
    และความหวังของเจ้าจะไม่สูญสลายไป

19 ลูกเอ๋ย จงฟังเถิด เจ้าจะได้มีสติปัญญา
    และจงนำพาใจของเจ้าไปตามทางนั้น
20 อย่าคลุกคลีกับพวกที่ดื่มเหล้าองุ่นมากเกินไป
    หรือพวกตะกละกินเนื้อ
21 คนขี้เมาและคนตะกละจะตกอยู่ในความยากจน
    และคนขี้เกียจหลังยาวจะต้องเอาเศษผ้าขี้ริ้วพันกาย
22 จงฟังบิดาผู้ให้กำเนิดแก่เจ้า
    และอย่าดูหมิ่นมารดาเมื่อท่านชราลง
23 จงซื้อความจริงไว้และอย่าขายไปเสีย
    จงรับเอาสติปัญญา การสั่งสอน และความเข้าใจ
24 บิดาของผู้มีความชอบธรรมจะยินดีเป็นอย่างมาก
    คนที่มีบุตรอันกอปรด้วยสติปัญญาจะชื่นชมยินดีในตัวเขา
25 จงทำให้บิดาและมารดาของเจ้าชื่นชม
    จงทำให้ผู้ให้กำเนิดของเจ้ามีใจยินดี

26 ลูกเอ๋ย จงมอบใจของเจ้าให้เราเถิด
    และให้ตาของเจ้าสังเกตวิถีทางของเรา
27 ด้วยว่าหญิงแพศยาเป็นเสมือนหลุมลึก
    หญิงโสเภณีเป็นเสมือนบ่อแคบ
28 หล่อนนอนซุ่มรออย่างโจร
    และทำให้จำนวนชายที่นอกใจภรรยามีเพิ่มมากขึ้น

29 ใครทุกข์ ใครเศร้า
    ใครทะเลาะวิวาทกัน ใครมีความลำบาก
ใครได้รับบาดเจ็บโดยไม่มีสาเหตุ
    ใครตาแดง
30 ก็คือพวกที่ไม่ยอมเลิกดื่มเหล้าองุ่น
    พวกที่ไปลองเหล้าองุ่นผสม
31 อย่ามองเหล้าองุ่นตอนที่สีของมันแดง
    ตอนที่มันพ่นฟองพร่างพรายอยู่ในแก้ว
    และไหลลื่นลงคออย่างง่ายดาย
32 สุดท้าย มันก็จะฉกเจ้าดั่งงู
    และเป็นพิษดั่งพิษของงู
33 นัยน์ตาของเจ้าจะเห็นสิ่งที่แปลกประหลาด
    และเกิดความคิดอันสับสน
34 เจ้าจะเป็นเหมือนคนที่นอนลอยอยู่กลางทะเล
    เหมือนคนที่นอนอยู่บนยอดเสากระโดงเรือ
35 เจ้าจะพูดว่า “พวกเขาชกต่อยตัวข้า แต่ข้าไม่เจ็บตัว
    เขาตีข้า แต่ข้าไม่รู้สึก
เมื่อไหร่ข้าจึงจะตื่นขึ้น
    แล้วจะได้ไปดื่มอีกอึกหนึ่ง”