Add parallel Print Page Options

23 เมื่อเจ้านั่งกินอยู่กับผู้มีอำนาจคนหนึ่งของบ้านเมือง
    ให้จำไว้ว่าเจ้ากำลังนั่งกินอยู่กับใคร
ถ้าเจ้าเป็นคนกินจุ
    ก็ให้ยับยั้งใจไว้บ้าง[a]
อย่าได้ตะกละตะกรามนักต่ออาหารที่เลิศหรูนั้น
    เพราะมันอาจจะดูดีแค่เปลือกนอก
อย่าได้ทำงานหนักจนหมดแรง เพราะหวังจะร่ำรวย
    ให้ฉลาดและอย่าทำอย่างนั้น
ในพริบตาเดียว เงินก็จะหายไป
    ราวกับมีปีกโผล่ออกมา
    แล้วบินหนีไปในท้องฟ้าเหมือนนกอินทรี
อย่าได้กินอาหารของคนขี้เหนียว
    อย่าได้ตะกละตะกรามนักต่ออาหารที่เลิศหรูนั้น
เพราะเขาเป็นเหมือนเส้นผมในลำคอ[b]
    เขาบอกเจ้าว่า “กินและดื่มสิ”
    แต่ใจของเขาไม่ได้เป็นอย่างนั้น
เจ้าจะอาเจียนอาหารอันน้อยนิดที่เจ้ากินเข้าไปออกมา
    และเสียดายคำพูดที่เจ้าชมเชยเขาไป
อย่าได้แนะนำอะไรให้เข้าหูของคนโง่เลย
    เพราะเขาจะดูหมิ่นถ้อยคำอันชาญฉลาดของเจ้านั้น
10 อย่าได้โยกย้ายหลักเขตที่มีมาช้านานแล้ว
    และอย่าได้บุกรุกไร่นาของเด็กกำพร้า
11 เพราะพระเจ้าผู้ที่ช่วยพวกเขานั้นมีกำลังมหาศาล
    พระองค์จะสู้คดีของพวกเขากับเจ้า
12 ให้เปิดใจของเจ้ารับคำแนะนำสั่งสอน
    ให้เปิดหูของเจ้าฟังถ้อยคำแห่งความรู้
13 อย่าได้ยั้งมือจากการตีสอนเด็กหนุ่ม
    ถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตายหรอก
14 อันที่จริงถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว
    เจ้าก็จะช่วยชีวิตของเขาให้พ้นจากแดนคนตาย
15 ลูกเอ๋ย ถ้าใจของเจ้าฉลาดขึ้นมา
    จิตใจของเราก็จะมีความสุข
16 เมื่อริมฝีปากของเจ้าพูดสิ่งที่ถูกต้อง
    จิตใจของเราก็จะชื่นบาน
17 อย่าให้ใจของเจ้าอิจฉาพวกคนบาป
    แต่ให้ยำเกรงพระยาห์เวห์เสมอ
18 เมื่อนั้นแหละเจ้าจะมีอนาคตที่ดี
    และเจ้าจะไม่ผิดหวัง
19 ลูกเอ๋ย ฟังให้ดี และให้ฉลาดไว้
    ให้นำจิตใจของเจ้าไปในทางที่ถูก
20 อย่าได้ไปคลุกคลีกับพวกที่ดื่มเหล้าองุ่นจัด
    หรือพวกนั้นที่กินเนื้ออย่างตะกละตะกลาม
21 เพราะคนขี้เมาและคนกินเติบจะยากจน
    สะลึมสะลือตลอดเวลาจนเหลือแต่ผ้าขี้ริ้วห่อตัว
22 ให้ฟังพ่อของเจ้า ผู้ที่ให้เจ้าเกิดมา
    และอย่าได้ดูหมิ่นแม่ของเจ้าเมื่อนางแก่ตัวลง
23 ให้ซื้อความจริงและอย่ายอมขายมันไป
    ให้ซื้อความฉลาด การสั่งสอน และความเข้าใจ
24 ลูกดี ทำให้พ่อชื่นใจ
    ลูกฉลาด ทำให้พ่อภูมิใจ
25 ทำให้พ่อแม่ของเจ้ามีความสุข
    ทำให้แม่ที่ให้กำเนิดเจ้ามานั้นดีใจเถอะ
26 ลูกเอ๋ย มอบจิตใจของเจ้าให้กับเรา
    ให้ดวงตาของเจ้าเฝ้าสังเกตทางต่างๆของเรา
27 เพราะหญิงโสเภณีนั้นคือหลุมลึก
    และหญิงที่เล่นชู้คือบ่อที่คับแคบ
28 เธอหมอบซุ่มอยู่เหมือนโจร
    และทำให้จำนวนคนไม่ซื่อสัตย์เพิ่มขึ้น
29 ใครล่ะที่ร้องครวญคราง ใครล่ะที่คร่ำครวญ
    ใครล่ะที่ทะเลาะวิวาท ใครล่ะที่กลุ้มใจ
    ใครล่ะที่มีบาดแผลฟกช้ำโดยไม่จำเป็น
    ใครล่ะที่มีดวงตาแดงก่ำ
30 ก็คนเหล่านั้นไงที่ดื่มเหล้าองุ่นจนดึกดื่น
    คนเหล่านั้นไงที่ไปทดลองดื่มเหล้าผสม
31 อย่าไปหลงใหลเหล้าองุ่น ตอนมันสีแดงสดเหมือนเลือด
    ตอนที่มันเป็นประกายระยิบระยับในถ้วยเหล้า
    มันไหลลื่นลงคอ
32 แต่ท้ายที่สุดมันก็ฉกเหมือนงู
    และมันก็พ่นพิษออกมาดุจงูพิษร้าย[c]
33 สายตาของเจ้าจะเห็นภาพหลอน
    แล้วเจ้าจะพูดสับสนเพราะความคิดเลอะเลือน
34 เจ้าจะเป็นเหมือนคนนอนอยู่บนเรือกลางทะเล
    เหมือนนอนบนแท่นตรงยอดเสากระโดงเรือ
35 เจ้าจะพูดว่า “พวกเขาตีข้า แต่ข้าไม่รู้สึกเจ็บ
    พวกเขาทุบข้า แต่ข้าไม่รู้สึกอะไร
    เมื่อไหร่ข้าจะตื่นซักที
    เพื่อข้าจะได้ไปดื่มต่อ”

Footnotes

  1. 23:2 ถ้าเจ้า … ใจไว้บ้าง ข้อนี้แปลตรงๆได้ว่า “ถ้าเจ้าเป็นคนตะกละตะกราม ก็ให้เอามีดจ่อคอหอยไว้”
  2. 23:7 เพราะเขา … ลำคอ หรือ แปลได้อีกว่า “เขาคิดต้นทุนอยู่ในใจ”
  3. 23:32 แต่ท้ายที่สุด … ดุจงูพิษร้าย พูดถึง “คนที่เมาค้าง”