ลูกที่มีสติปัญญาทำให้บิดายินดี
    แต่ลูกที่โง่เง่าทำให้มารดาเป็นทุกข์
² สมบัติที่ได้มาจากความชั่วร้ายไม่มีประโยชน์อันใด
    แต่ความชอบธรรมช่วยให้พ้นจากความตาย
³ พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ปล่อยให้คนมีความชอบธรรมหิวโหย
    แต่ทำให้คนชั่วร้ายผิดหวังเมื่อเกิดความอยาก
⁴ มือของคนเกียจคร้านนำมาซึ่งความยากจน
    แต่มือของคนขยันนำความมั่งมีมาสู่ตน
⁵ คนที่เก็บสะสมในฤดูร้อนเป็นลูกที่ชาญฉลาด
    แต่คนที่นอนหลับในฤดูเก็บเกี่ยวเป็นลูกที่น่าอับอาย
⁶ พระพรเป็นดั่งมงกุฎบนศีรษะของผู้มีความชอบธรรม
    แต่ปากของคนชั่วร้ายปกปิดความโหดร้าย
⁷ ผู้มีความชอบธรรมเป็นพระพรซึ่งอยู่ในความทรงจำของเรา
    แต่ชื่อของผู้ชั่วร้ายจะไม่ยั่งยืน
⁸ จิตใจของผู้มีสติปัญญายอมรับคำบัญญัติ
    แต่คนโง่ปากพล่อยย่อมประสบกับความพินาศ
⁹ คนดำเนินชีวิตด้วยสัจจะย่อมมีชีวิตที่ดำเนินไปด้วยความปลอดภัย
    แต่คนที่คดโกงจะถูกจับได้
¹⁰ คนหลิ่วตาก่อปัญหา
    และคนโง่ปากพล่อยย่อมประสบกับความพินาศ
¹¹ ปากของผู้มีความชอบธรรมเป็นเสมือนน้ำพุแห่งชีวิต
    แต่ปากของคนชั่วร้ายปกปิดความโหดร้าย
¹² ความเกลียดชังก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท
    แต่ความรักให้อภัยการกระทำผิดทุกอย่าง^[a]
13 จะพบสติปัญญาได้ที่ริมฝีปากของผู้หยั่งรู้
    แต่ไม้เรียวมีไว้สำหรับหลังของผู้ขาดความเข้าใจ
¹⁴ คนมีสติปัญญาสะสมความรู้ไว้
    แต่ปากของคนโง่นำความเสียหายมาสู่ตนเอง
¹⁵ ความมั่งมีของคนรวยเป็นเสมือนเมืองที่มีการคุ้มกันอย่างแข็งแกร่ง
    แต่ความยากไร้เป็นความเสียหายของคนจน
¹⁶ ค่าแรงของผู้มีความชอบธรรมคือการได้มาซึ่งชีวิต
    สิ่งที่คนชั่วร้ายได้รับคือการลงโทษ
¹⁷ หนทางที่นำไปสู่ชีวิตเป็นของคนที่เอาใจใส่ในคำสั่งสอน
    แต่คนที่ปฏิเสธคำตักเตือนจะหลงผิดไป
¹⁸ คนที่ปกปิดความเกลียดชังของตนเป็นคนโกหก
    และคนที่พูดว่าร้ายเป็นคนเบาปัญญา
¹⁹ การใช้คำพูดหลายคำย่อมเปิดโอกาสให้ทำผิดได้
    แต่คนที่ยับยั้งปากไว้ได้เป็นคนฉลาดรอบคอบ
²⁰ ลิ้นของผู้มีความชอบธรรมเป็นเสมือนแร่เงินอันบริสุทธิ์
    ใจของคนชั่วร้ายมีค่าเพียงน้อยนิด
²¹ คำพูดจากปากของผู้มีความชอบธรรมเป็นคำสอนที่ดีสำหรับคนเป็นจำนวนมาก
    แต่คนโง่ตายเพราะไร้ความคิด
²² พระพรของพระผู้เป็นเจ้าทำให้คนมั่งมี
    และพระองค์ไม่เพิ่มเติมความทุกข์ลงไปในความมั่งมีนั้น
²³ คนโง่เพลิดเพลินกับการกระทำที่เลวร้าย
    แต่คนหยั่งรู้ชื่นชอบในสติปัญญา
²⁴ สิ่งที่คนชั่วร้ายหวาดกลัวจะมาถึงตัวเขา
    และบรรดาผู้มีความชอบธรรมจะได้รับสิ่งที่เขาพึงปรารถนา
²⁵ เมื่อลมพายุผ่านพ้นไป คนชั่วร้ายจะสูญหายไปหมด
    แต่ผู้มีความชอบธรรมมั่นคงไปชั่วนิรันดร์
²⁶ น้ำส้มสายชูสัมผัสฟัน และควันสัมผัสตาเป็นเช่นไร
    คนเกียจคร้านก็เป็นเช่นนั้นต่อนายของเขา
²⁷ ความเกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้าทำให้มีชีวิตยั่งยืนนาน
    ในขณะที่จำนวนปีของผู้ชั่วร้ายจะสั้นลง
²⁸ ความหวังของบรรดาผู้มีความชอบธรรมก่อให้เกิดความยินดี
    แต่การคาดหมายของคนชั่วร้ายเป็นการสูญเปล่า
²⁹ หนทางของพระผู้เป็นเจ้าเป็นที่พึ่งของผู้มีสัจจะ
    แต่หายนะเป็นของผู้กระทำความชั่ว
³⁰ ผู้มีความชอบธรรมไม่มีวันที่จะหวั่นไหว
    แต่คนชั่วร้ายจะไม่มีหลักแหล่งอยู่บนแผ่นดินโลก
³¹ ปากของผู้มีความชอบธรรมหลั่งคำพูดซึ่งแสดงถึงสติปัญญา
    แต่ลิ้นที่บิดเบือนจะถูกตัดออก
³² ริมฝีปากของผู้มีความชอบธรรมย่อมรู้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่เหมาะสม
    แต่ปากของคนชั่วร้ายมีแต่ความบิดเบือน