⁴ เราจะร้องเพลงของพระผู้เป็นเจ้า
    บนแผ่นดินของคนต่างแดนได้อย่างไร
⁵ โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย ถ้าข้าพเจ้าลืมเจ้า
    ก็ขอให้มือขวาของข้าพเจ้าหงิกง่อยไปเสีย
⁶ ให้ลิ้นของข้าพเจ้าติดอยู่กับเพดานปาก
    ถ้าข้าพเจ้าจำเจ้าไม่ได้
ถ้าข้าพเจ้าไม่นับว่าเยรูซาเล็มสูงส่ง
    เหนือความสุขของข้าพเจ้า

⁷ โอ พระผู้เป็นเจ้า โปรดระลึกว่าชาวเอโดมทำอะไรไปบ้าง
    ระลึกถึงวันที่เยรูซาเล็มย่อยยับ
ระลึกถึงพวกที่พูดว่า “เอาให้ย่อยยับลงไป
    เอาให้ย่อยยับลงไปจนถึงรากถึงโคน”^[a]
8 ธิดาแห่งบาบิโลนเอ๋ย เจ้าถูกกำหนดให้ถึงซึ่งความพินาศ
    ผู้เป็นสุขคือผู้สนองตอบเจ้า
    อย่างที่เจ้าได้กระทำต่อพวกเรา
⁹ ผู้เป็นสุขคือผู้เอาตัวเด็กน้อยของพวกเจ้าไป
    และฟาดร่างของพวกเขากระแทกหิน