สดุดี 102

Thai New Testament: Easy-to-Read Version

³ วันเวลาของข้าพเจ้าหายไปอย่างควัน
    กระดูกของข้าพเจ้าถูกเผาเหมือนอยู่ในเตาไฟ
⁴ ใจของข้าพเจ้าห่อเหี่ยวไป^[a] เหมือนหญ้าที่ถูกตัด
    ข้าพเจ้าเบื่ออาหาร
⁵ ข้าพเจ้าร้องคร่ำครวญด้วยความทุกข์โศก
    จนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก
⁶ ข้าพเจ้าเป็นเหมือนนกฮูกที่โดดเดี่ยวอยู่ในทะเลทราย
    เป็นนกฮูกที่อยู่ท่ามกลางซากปรักหักพัง
⁷ ข้าพเจ้านอนไม่หลับ
    ข้าพเจ้าเป็นเหมือนนกที่โดดเดี่ยวกระโดดไปมาอยู่บนหลังคา
⁸ วันทั้งวัน พวกศัตรูของข้าพเจ้าต่างพากันดูหมิ่นเหยียดหยามข้าพเจ้า
    คนพวกนั้นที่หัวเราะเยาะข้าพเจ้าใช้ชื่อข้าพเจ้าเป็นคำสาปแช่ง
⁹ ข้าพเจ้าได้กินขี้เถ้าแทนอาหาร
    และน้ำตาหยดลงไปผสมกับเครื่องดื่มของข้าพเจ้า
¹⁰ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นก็เพราะพระองค์โกรธข้าพเจ้า
    พระองค์หยิบข้าพเจ้าขึ้น แล้วโยนข้าพเจ้าทิ้งไป
¹¹ ชีวิตของข้าพเจ้าเป็นแค่เงาที่กำลังเลือนรางไป
    ข้าพเจ้ากำลังเหี่ยวแห้งไปเหมือนหญ้า

¹² ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์จะครอบครองบัลลังก์ตลอดไป
    ชื่อเสียงของพระองค์จะคงอยู่ทุกยุคทุกสมัย
¹³ พระองค์จะลุกขึ้น และจะสงสารเมืองศิโยน
    ถึงเวลาแล้วที่จะปลอบโยนนาง เวลาที่ได้กำหนดไว้มาถึงแล้ว
¹⁴ พวกผู้รับใช้ของพระองค์รักแม้แต่ก้อนหินของเมืองศิโยน
    พวกเขาสงสารแม้แต่ฝุ่นบนถนนของนาง
¹⁵ แม้แต่ชนชาติอื่นๆก็ยังเกรงกลัวชื่อของพระยาห์เวห์
    และกษัตริย์ของพวกเขาสรรเสริญพระบารมีของพระองค์
¹⁶ สิ่งนี้จะเกิดขึ้น เมื่อพระยาห์เวห์สร้างเมืองศิโยนขึ้นมาใหม่
    ตอนที่พระองค์ปรากฏตัวขึ้นที่นั่นในสง่าราศีของพระองค์
¹⁷ พระยาห์เวห์จะใส่ใจในคำอธิษฐานของผู้ยากไร้
    พระองค์ไม่ได้ดูถูกคำอธิษฐานของพวกเขา

¹⁸ ให้บันทึกเรื่องต่อไปนี้ไว้ให้กับคนรุ่นหลังอ่าน
    เพื่อคนที่ยังไม่ได้เกิดมาจะได้สรรเสริญพระยาห์เวห์
¹⁹ ให้บันทึกว่าพระยาห์เวห์มองลงมาจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ที่อยู่เบื้องบน
    พระองค์มองลงมาจากสวรรค์ลงมายังโลกนี้
²⁰ เพื่อฟังเสียงร้องคร่ำครวญของพวกนักโทษ
    และปลดปล่อยพวกนักโทษประหารให้เป็นอิสระ
²¹ แล้วประชาชนจะได้ประกาศในเมืองศิโยน
    ถึงสิ่งที่พระยาห์เวห์ได้ทำและสรรเสริญพระองค์ในเยรูซาเล็ม
²² ตอนที่ชนชาติและอาณาจักรทั้งหลาย
    มารวมตัวกันเพื่อนมัสการพระยาห์เวห์

²³ พระองค์ตัดกำลังของข้าพเจ้าลงในวัยกลางคน
    และชีวิตของข้าพเจ้าก็ถูกตัดให้สั้นลง
²⁴ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงพูดว่า “พระเจ้าของข้าพเจ้า ชีวิตของพระองค์นั้นจะยังคงอยู่ต่อไปทุกยุคทุกสมัย
    ดังนั้นอย่าเพิ่งฆ่าข้าพเจ้าเลยเมื่อชีวิตข้าพเจ้ามาถึงแค่ครึ่งทาง

²⁵ นานมาแล้ว พระองค์ได้ก่อตั้งโลกนี้ขึ้นมา
    และได้สร้างฟ้าสวรรค์ขึ้นด้วยมือของพระองค์เอง
²⁶ สิ่งเหล่านี้จะสูญสิ้นไปแต่พระองค์จะคงอยู่ตลอดไป
    พวกมันทั้งหมดจะเปื่อยยุ่ยเหมือนเครื่องนุ่งห่ม
พระองค์จะเปลี่ยนมันเหมือนเสื้อผ้าและโยนมันทิ้งไป
²⁷ แต่พระองค์ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
    และวันปีของพระองค์จะไม่มีวันสิ้นสุด
²⁸ ลูกๆของพวกผู้รับใช้ของพระองค์จะตั้งรกรากอยู่ที่นี่
    ลูกหลานของพวกเขาก็จะอาศัยอยู่อย่างปลอดภัยต่อหน้าพระองค์”