Add parallel Print Page Options

คำสั่งสอนจะมาจากเยรูซาเล็ม

แต่ในวันข้างหน้านั้น เนินของวิหาร ของพระยาห์เวห์จะถูกก่อตั้งขึ้นให้เป็นยอดสูงสุดของภูเขาทั้งหมด
    มันจะถูกยกขึ้นสูงเหนือเนินเขาทั้งหมด
และคนทั้งหลายจะหลั่งไหลกันไปที่นั่น
ชนชาติต่างๆมากมายจะพากันไปที่นั่น
พวกเขาจะพูดว่า
    “ไป ให้พวกเราขึ้นไปยังภูเขาของพระยาห์เวห์กันเถอะ
    ไปยังวิหารของพระเจ้าของยาโคบ
เพื่อพระองค์จะได้สอนวิถีทางของพระองค์ให้กับพวกเรา
    แล้วพวกเราจะได้เดินตามเส้นทางของพระองค์”

คำสั่งสอนจะออกมาจากศิโยน
    และคำพูดของพระยาห์เวห์จะออกมาจากเยรูซาเล็ม
พระองค์จะเป็นผู้พิพากษาระหว่างคนจำนวนมาก
    พระองค์จะตัดสินระหว่างชนชาติทั้งหลายที่เข้มแข็งที่อยู่ห่างไกล
พวกเขาจะตีดาบของพวกเขาให้เป็นคันไถ
    และตีหอกของพวกเขาให้เป็นเครื่องมือตัดแต่งกิ่งไม้
ชนชาติหนึ่งจะไม่ชูดาบขึ้นต่อสู้กับอีกชนชาติหนึ่ง
    และพวกเขาจะไม่มีการฝึกทำสงครามอีกต่อไป
แต่ละคนจะนั่งอยู่ใต้ต้นองุ่นและใต้ต้นมะเดื่อของเขา
    จะไม่มีใครมาทำให้พวกเขาตกใจกลัว
    เพราะพระยาห์เวห์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นบอกไว้ว่ามันจะเป็นอย่างนี้

ถึงแม้ว่าชนชาติอื่นๆจะติดตามพวกพระของเขาไป
    แต่เราจะยังคงติดตามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราตลอดไป

พระเจ้าจะนำคนของพระองค์กลับมา

พระยาห์เวห์พูดว่า
“ในตอนนั้น เราจะรวบรวมคนพิการ คนที่กระจัดกระจายไป
    รวมทั้งคนเหล่านั้นที่เราเคยทำให้บาดเจ็บด้วย

เราจะทำให้คนพิการที่รอดชีวิตเป็นต้นตระกูลของชาติใหม่
    เราจะทำให้คนพวกนั้นที่ถูกขับไล่ออกไปเป็นชนชาติที่ยิ่งใหญ่”

พระยาห์เวห์จะเป็นกษัตริย์ปกครองพวกเขาบนภูเขาศิโยน ตั้งแต่นั้นไปตลอดกาล
ส่วนเจ้าหอคอยเฝ้าฝูงสัตว์[a]
    ป้อมปราการของนางสาวศิโยน
เวลานั้นจะมาถึง เมื่ออำนาจการปกครองจะกลับมาสู่เจ้า
    อาณาจักรจะกลับมาเป็นของนางสาวเยรูซาเล็มเหมือนเดิม

ทำไมชาวอิสราเอลต้องไปบาบิโลน

เยรูซาเล็ม ตอนนี้ ทำไมเจ้าถึงได้ร้องไห้สะอึกสะอื้น
    พวกเจ้าไม่มีกษัตริย์ในหมู่พวกเจ้าแล้วใช่ไหม
ผู้นำที่แสนฉลาดของเจ้าหายไปแล้วใช่ไหม
    พวกเจ้ากำลังเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสเหมือนกับหญิงที่กำลังจะคลอดลูก
10 นางสาวศิโยน ให้ชักดิ้นชักงอด้วยความเจ็บปวด
    และกรีดร้องเหมือนกับหญิงที่กำลังจะคลอดลูก
เพราะว่า ตอนนี้พวกเจ้าจะต้องออกไปจากเมืองนี้ต้องไปอยู่ในที่โล่งกว้าง
    เจ้าจะต้องไปที่บาบิโลน[b]
แต่พวกเจ้าจะได้รับการช่วยกู้ที่นั่น
    พระยาห์เวห์จะไถ่เจ้าที่นั่นจากเงื้อมมือของศัตรูเจ้า

พระยาห์เวห์จะทำลายชนชาติอื่นๆ

11 ตอนนี้มีหลายชนชาติรวมตัวกันมาต่อสู้กับเจ้า
    พวกเขาพูดกันว่า “ไปทำลายศิโยนกันเถอะ แล้วเราจะได้มองดูความพ่ายแพ้ของนางอย่างสะใจ”

12 แต่ชนชาติพวกนี้ ไม่รู้ถึงความคิดต่างๆของพระยาห์เวห์
    พวกเขาไม่เข้าใจถึงแผนงานของพระองค์
เพราะพระองค์ได้รวบรวมพวกเขาไว้เหมือนฟ่อนข้าว
    เพื่อไปบดบนลานนวดข้าว

13 พระยาห์เวห์พูดว่า “นางสาวศิโยน ลุกขึ้นและบดขยี้พวกมัน
    เพราะเราจะทำให้เขาสัตว์ของเจ้ากลายเป็นเหล็ก
ทำให้เกือกม้าของเจ้าเป็นทองแดง
    เจ้าจะได้บดขยี้คนเป็นจำนวนมาก
แล้วเจ้าจะถวายทรัพย์สินที่พวกมันได้มาอย่างผิดๆให้กับพระยาห์เวห์
    เจ้าจะถวายทรัพย์สินมีค่าของพวกมันให้กับเจ้าของโลกนี้ทั้งสิ้น”

Footnotes

  1. 4:8 หอคอยเฝ้าฝูงสัตว์ อาจเป็นส่วนหนึ่งของเมืองเยรูซาเล็มที่มีป้อมปราการ พวกผู้นำก็เป็นเหมือนผู้เลี้ยงแกะที่อยู่บนหอคอยนั้นเพื่อเฝ้าดูฝูงแกะของเขา
  2. 4:10 เจ้าจะต้องไปที่บาบิโลน คนยิวหลายพันคนถูกเนรเทศไปบาบิโลน โดยเฉพาะหลังจากที่กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์และกองทัพบาบิโลนได้ทำลายเมืองเยรูซาเล็มในปี 586 ก่อนพระเยซูมาเกิด

ภูเขาของพระผู้เป็นเจ้า

เมื่อถึงช่วงเวลาแห่งวาระสุดท้าย
    ภูเขาของพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า
    จะได้รับการสถาปนาเป็นภูเขาสูงที่สุดในบรรดาเทือกเขาทั้งหลาย
และจะถูกยกขึ้นอยู่เหนือเนินเขาทั้งปวง
    และบรรดาชนชาติจะพากันหลั่งไหลเข้าไป

ประชาชาติจำนวนมากจะมาและพูดว่า

“มาเถิด เราขึ้นไปยังภูเขาของพระผู้เป็นเจ้า
    ไปยังพระตำหนักของพระเจ้าของยาโคบกันเถิด
เพื่อให้พระองค์สอนวิถีทางของพระองค์ให้แก่พวกเรา
    และเพื่อพวกเราจะดำเนินในทางของพระองค์”
เพราะกฎบัญญัติจะออกมาจากศิโยน
    และคำกล่าวของพระผู้เป็นเจ้าจะมาจากเยรูซาเล็ม
พระองค์จะตัดสินความระหว่างชนชาติจำนวนมาก
    และจะตัดสินการโต้แย้งให้กับบรรดาประชาชาติที่แข็งแกร่งที่อยู่ห่างไกล
และพวกเขาจะตีดาบให้เป็นใบมีดคันไถ
    และตีหอกให้เป็นขอเกี่ยวสำหรับลิดกิ่งไม้
ประชาชาติจะไม่ใช้ดาบต่อสู้กัน
    และพวกเขาจะไม่ศึกษาเรื่องการสู้รบอีกต่อไป
ผู้ชายแต่ละคนจะนั่งอยู่ใต้ซุ้มองุ่นและใต้ต้นมะเดื่อของตน
    จะไม่มีผู้ใดทำให้พวกเขาหวาดกลัว
    เพราะพระผู้เป็นเจ้าได้กล่าวดังนั้นแล้ว
ชนชาติทั้งปวงดำเนินชีวิต
    ในนามของปวงเทพเจ้าของพวกเขา
แต่พวกเราจะดำเนินชีวิตในพระนามของพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา
    จนชั่วกัปชั่วกัลป์

พระผู้เป็นเจ้าจะช่วยศิโยนให้รอด

พระผู้เป็นเจ้ากล่าวดังนี้

“ในวันนั้นเราจะเรียกประชุมคนง่อย
และรวบรวมบรรดาผู้ที่ถูกขับไล่
    และบรรดาผู้ที่เราได้ทำให้รับทุกข์
เราจะทำให้คนง่อยเป็นผู้ที่เหลืออยู่
    และบรรดาผู้ที่ถูกขับไล่เป็นประชาชาติที่แข็งแกร่ง
และพระผู้เป็นเจ้าจะปกครองพวกเขาที่ภูเขาศิโยน
    ตั้งแต่บัดนี้จนชั่วกัปชั่วกัลป์
สำหรับเจ้า โอ หอคอยของฝูงแกะ
    เนินเขาของธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย
การปกครองแบบที่เคยเป็นจะกลับมา
    อาณาจักรสำหรับธิดาแห่งเยรูซาเล็มจะกลับมาสู่เจ้า”

ทำไมท่านจึงร้องเสียงดังในเวลานี้
    ท่านไม่มีกษัตริย์หรือ
ที่ปรึกษาของท่านเสียชีวิตไปแล้วหรือ
    ท่านเจ็บปวดดั่งผู้หญิงในยามคลอดลูก
10 ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย จงบิดด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส
    และโอดครวญดั่งผู้หญิงในยามคลอดลูก
เพราะบัดนี้ ท่านจะออกไปจากเมือง
    และอาศัยอยู่ในที่โล่งแจ้ง
    ท่านจะไปยังบาบิโลน
ที่นั่นท่านจะได้รับความปลอดภัย
    ที่นั่นพระผู้เป็นเจ้าจะไถ่ท่านให้พ้นจากมือของศัตรู

11 แต่ในเวลานี้ ประชาชาติจำนวนมาก
    มาร่วมกันโจมตีท่าน พวกเขาพูดว่า
“เราไปทำให้เมืองเป็นมลทินกันเถิด
    และมองดูศิโยนอย่างสะใจ”
12 แต่พวกเขาไม่ทราบความคิดของพระผู้เป็นเจ้า
    พวกเขาไม่เข้าใจแผนการของพระองค์
พระองค์ได้รวบรวมพวกเขา
    อย่างฟ่อนข้าวไปที่ลานนวดข้าว
13 “โอ ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย
    จงลุกขึ้นและเหยียบย่ำเถิด
    เพราะเราจะทำให้เขาของเจ้าแกร่งดั่งเหล็กกล้า
และเราจะทำให้กีบเท้าของเจ้าเป็นดั่งทองสัมฤทธิ์
    เจ้าจะโจมตีชนชาติจำนวนมากให้แหลก”
และท่านจะมอบสิ่งที่พวกเขาริบไปเพื่อถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า
    มอบสมบัติมหาศาลของพวกเขาให้แด่พระผู้เป็นเจ้าแห่งโลกทั้งโลก