² พระผู้เป็นเจ้าได้ทำลายที่อยู่อาศัย
    ของยาโคบ^[a]อย่างไม่ปรานี
พระองค์พังป้อมปราการอันแข็งแกร่ง
    ของธิดาแห่งยูดาห์เป็นการลงโทษ
พระองค์ทำให้อาณาจักรและบรรดาผู้ปกครองแผ่นดิน
    ล้มลงจมกองธุลีอย่างไร้เกียรติ

³ พระองค์ทำให้อิสราเอลอ่อนกำลังลง
    ด้วยความกริ้วอันร้อนแรง
พระองค์ไม่ช่วยเหลือพวกเขาอีก
    ในเวลาที่ปะทะกับศัตรู
พระองค์โกรธมากดั่งเปลวไฟที่ลุกในยาโคบ
    ซึ่งเผาผลาญทุกสิ่งโดยรอบ

⁴ พระองค์โก่งคันธนูประดุจศัตรู
    มือขวาของพระองค์เล็งประดุจปรปักษ์
พระองค์ได้สังหารทุกคนที่พวกเรารัก
ความกริ้วของพระองค์ได้พลุ่งขึ้นดั่งเปลวไฟ
    ในกระโจมของธิดาแห่งศิโยน

⁵ พระผู้เป็นเจ้าเป็นประดุจศัตรู
    พระองค์ได้ทำให้อิสราเอลพินาศ
พระองค์ได้ทลายวังทั้งหลาย
    และป้อมปราการอันแข็งแกร่งลง
พระองค์ทำให้มีการร้องรำพันและร้องคร่ำครวญมากยิ่งขึ้น
    ในเขตแดนของธิดาแห่งยูดาห์

⁶ พระองค์ได้พังที่พำนักของพระองค์เหมือนกระทำกับสวน
    พังสถานที่นัดพบของพระองค์
พระผู้เป็นเจ้าได้ทำให้ศิโยนไม่ระลึกถึงเทศกาลที่กำหนดไว้และวันสะบาโต
    พระองค์โกรธมหันต์จึงได้ทำให้เกียรติของกษัตริย์และบรรดาปุโรหิตเสื่อมลง

⁷ พระผู้เป็นเจ้าไม่ยอมรับแท่นบูชาของพระองค์
    และทอดทิ้งที่พำนักของพระองค์
พระองค์ปล่อยให้ศัตรู
    ทลายกำแพงเมืองของนางลง
พวกเขาตะโกนร้องในพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า
    ประหนึ่งวันฉลองเทศกาล

⁸ พระผู้เป็นเจ้าตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่า
    จะทลายกำแพงเมืองของธิดาแห่งศิโยน
พระองค์ใช้เชือกเป็นมาตรฐานในการวัด
    และไม่ยั้งมือที่จะทำลาย
พระองค์ทำให้ที่คุ้มกันและกำแพงเมืองร้องร่ำรำพัน
    และทรุดโทรมไปด้วยกัน

⁹ ประตูเมืองของนางทรุดลงที่พื้นดิน
    พระองค์ได้หักและพังดาลประตูลง
กษัตริย์และบรรดาผู้สูงศักดิ์ลี้ภัยไปอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
    ไม่มีกฎบัญญัติอีกต่อไป
บรรดาผู้เผยคำกล่าวไม่ได้รับภาพนิมิต
    จากพระผู้เป็นเจ้าอีกต่อไป

¹⁰ บรรดาหัวหน้าชั้นผู้ใหญ่ของธิดาแห่งศิโยน
    นั่งนิ่งเงียบบนพื้นดิน
และได้ปาฝุ่นผงลงบนหัวของตน
    และสวมผ้ากระสอบ
บรรดาพรหมจาริณีแห่งเยรูซาเล็ม
    ก็ได้ก้มหัวลงกับพื้นดิน

¹¹ ตาของข้าพเจ้าพร่าพรายจากการร้องไห้
    จิตวิญญาณของข้าพเจ้าว้าวุ่น
ข้าพเจ้าใจแทบขาดด้วยความเศร้า
    ก็เพราะธิดาแห่งชนชาติของข้าพเจ้าถูกสังหาร
ทารกและเด็กหมดเรี่ยวแรง
    อยู่ในที่สาธารณะ

¹² เด็กเหล่านั้นร้องถามบรรดาแม่ๆ ของพวกเขาว่า
    “ไหนล่ะ อาหารและน้ำ”
เมื่อพวกเขาหมดเรี่ยวแรงเหมือนกับคนบาดเจ็บในที่สาธารณะ
เมื่อชีวิตของพวกเขาแทบจะสลาย
    ในอ้อมอกแม่

¹³ ข้าพเจ้าจะเป็นพยานพูดอะไรให้ท่านได้
    ข้าพเจ้าจะเปรียบท่านกับอะไร
    โอ ธิดาแห่งเยรูซาเล็ม
มีอะไรที่ข้าพเจ้าจะเห็นด้วยกับท่าน
    เพื่อข้าพเจ้าจะได้ปลอบประโลมท่าน
    โอ ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยน
แผลของท่านลึกเทียบเท่าท้องทะเล
    ใครจะรักษาท่านให้หายได้

¹⁴ บรรดาผู้เผยคำกล่าวบอกพวกท่านถึงภาพนิมิต
    ซึ่งเท็จและลวงหลอก
พวกเขาไม่ได้บอกท่านว่า ท่านกระทำบาป
    เพื่อท่านจะได้หลุดพ้นจากการเป็นเชลย
แต่พวกเขากลับพูดถึงภาพนิมิต
    ซึ่งเท็จและทำให้ท่านหลงผิด

¹⁵ ทุกคนที่เดินผ่านมาก็ตบมือใส่ท่าน
พวกเขาเหน็บแนมและส่ายหัว
    ให้กับธิดาแห่งเยรูซาเล็ม
“นี่หรือ เมืองที่เรียกว่า
    ดีเพียบพร้อมและงามตระการ
    เป็นที่ยินดีไปทั่วแผ่นดินโลก”

¹⁶ ศัตรูทุกคนของท่านพูดล้อเลียนท่าน
พวกเขาเหน็บแนมและเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่
    และพูดว่า “พวกเรากลืนนางได้แล้ว
เออ พวกเรารอคอยวันนี้มานานแล้ว
    เรามีชีวิตอยู่ก็เพื่อจะได้เห็นอย่างนี้นี่เอง”

¹⁷ พระผู้เป็นเจ้าได้กระทำสิ่งที่พระองค์มุ่งหมาย
    พระองค์ได้ทำให้เกิดขึ้นตามคำกล่าวของพระองค์
ซึ่งพระองค์บัญชาไว้นานมาแล้ว
    พระองค์ได้ทำให้ท่านหายนะอย่างไม่ปรานี
พระองค์ทำให้ท่านเป็นที่สะใจของพวกศัตรู
    พระองค์ได้ให้พละกำลังของเหล่าปรปักษ์แข็งแกร่ง

¹⁸ ใจของพวกเขาร้องต่อพระผู้เป็นเจ้า
    โอ กำแพงเมืองของธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย
ให้น้ำตาไหลพรากอย่างกระแสน้ำ
    ตลอดวันและคืนเถิด
ท่านไม่ต้องพัก
    ไม่ต้องหยุดร้อง

¹⁹ จงลุกขึ้น ร่ำไห้ในยามค่ำ
    ตลอดทุกยาม
จงเปิดใจของท่าน
    ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้า
ยกมือของท่านอธิษฐานต่อพระองค์
    เพื่อชีวิตของลูกๆ ของท่าน
ซึ่งหมดเรี่ยวแรงเพราะความหิว
    อยู่ตามถนนหนทาง

²⁰ โอ พระผู้เป็นเจ้า โปรดเหลียวดูและมองดู
    พระองค์เคยกระทำเช่นนี้ต่อใครบ้าง
บรรดาผู้หญิงควรจะกินลูกในไส้ของตน
    ที่เคยเลี้ยงดูมาอย่างนั้นหรือ
ปุโรหิตและผู้เผยคำกล่าวควรจะถูกฆ่า
    ในที่พำนักของพระผู้เป็นเจ้าหรือ

²¹ ทั้งเด็กและคนชรา
    นอนตายบนถนน
บรรดาชายหนุ่มและหญิงสาว
    ถูกดาบฆ่าตาย
พระองค์ได้สังหารพวกเขาในวันที่พระองค์กริ้ว
    พระองค์ประหารพวกเขาอย่างไร้ความปรานี

²² พระองค์เรียกศัตรูของข้าพเจ้ามาจากทุกแห่งหน
    อย่างกับว่าพระองค์เรียกให้มาในวันฉลอง
ไม่มีใครหนีรอดหรือคงชีวิตอยู่ได้
    ในวันแห่งความกริ้วของพระผู้เป็นเจ้า
พวกศัตรูของข้าพเจ้าได้ทำให้
    บรรดาผู้ที่ข้าพเจ้าดูแลและอุ้มชูพินาศ