ਯਸਾਯਾਹ 49
Punjabi Bible: Easy-to-Read Version
ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣੇ ਖਾਸ ਸੇਵਕਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਹੈ
49 ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸਮੂਹ ਲੋਕੋ, ਸੁਣੋ ਮੇਰੀ ਗੱਲ!
ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸਮੂਹ ਲੋਕੋ, ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣੋ!
ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੇਵਾ ਕਰਾਉਣ ਲਈ, ਮੇਰੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ।
ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਆਪਣੀ ਮਾਤਾ ਦੇ ਗਰਭ ਅੰਦਰ ਸਾਂ।
2 ਯਹੋਵਾਹ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਕਹਿਣ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਵਰਤਦਾ।
ਉਸ ਨੇ ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਤਿੱਖੀ ਤਲਵਾਰ ਵਾਂਗ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ
ਪਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਲੁਕਾ ਕੇ ਮੇਰਾ ਬਚਾਉ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਤਿੱਖੇ ਤੀਰ ਵਾਂਗ ਬਣਾਇਆ
ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤਸ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਛੁਪਾ ਲਿਆ।
3 ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਇਸਰਾਏਲ, ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਸੇਵਕ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਰਾਹੀਂ ਕੁਝ ਮਹਾਨ ਗੱਲਾਂ ਕਰਾਂਗਾ।”
4 ਮੈਂ ਆਖਿਆ, “ਮੈਂ ਫ਼ਜ਼ੂਲ ਹੀ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਬਕਾ ਲਿਆ ਪਰ ਕੋਈ ਲਾਹੇਵਂਦ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ,
ਪਰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।
ਇਸ ਲਈ ਅਵੱਸ਼ ਹੀ ਯਹੋਵਾਹ ਨਿਆਂ ਕਰੇਗਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ, ਮੇਰੇ ਇਨਾਮ ਬਾਰੇ ਅਵੱਸ਼ ਨਿਆਂ ਕਰੇਗਾ।
5 ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਗਰਭ ਅੰਦਰ ਸਾਜਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਸੇਵਕ ਹੋ ਸੱਕਾਂ,
ਅਤੇ ਯਾਕੂਬ ਅਤੇ ਇਸਰਾਏਲ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਪਸ ਓਸ ਵੱਲ ਕਰ ਸੱਕਾਂ।
ਯਹੋਵਾਹ ਮੈਨੂੰ ਮਾਣ ਦੇਵੇਗਾ।
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਆਪਣੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਪਾਸੋਂ ਹਾਸਿਲ ਕਰਾਂਗਾ।
ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਖਿਆ,
6 “ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਸੇਵਕ ਹੈਂ।
ਇਸਰਾਏਲ ਦੇ ਲੋਕ ਕੈਦੀ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਵਾਪਸ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਲਿਆਂਦੇ ਜਾਣਗੇ।
ਯਾਕੂਬ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਰਤ ਆਉਣਗੇ।
ਪਰ ਤੇਰੇ ਜ਼ਿਂਮੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕੰਮ ਹੈ, ਇਹ ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਹੋਰ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ!
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸਮੂਹ ਕੌਮਾਂ ਲਈ ਨੂਰ ਬਣਾ ਦਿਆਂਗਾ।
ਤੂੰ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਮੂਹ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਮੇਰਾ ਮੋਖ ਦੁਆਰਾ ਹੋਵੇਂਗਾ।”
7 ਯਹੋਵਾਹ, ਇਸਰਾਏਲ ਦਾ ਪਵਿੱਤਰ ਪੁਰੱਖ, ਇਸਰਾਏਲ ਦਾ ਰਾਖਾ ਆਖਦਾ ਹੈ,
“ਮੇਰਾ ਸੇਵਕ ਨਿਮਾਣਾ ਹੈ।
ਉਹ ਹਾਕਮਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਨੇ।
ਪਰ ਰਾਜੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖਣਗੇ।
ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਆਦਰ ਵਿੱਚ ਖਲੋ ਜਾਣਗੇ।
ਮਹਾਨ ਨੇਤਾ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਝੁਕਣਗੇ।”
ਇਹ ਵਾਪਰੇਗਾ ਕਿਉਂ ਕਿ ਯਹੋਵਾਹ, ਇਸਰਾਏਲ ਦਾ ਪਵਿੱਤਰ ਪੁਰੱਖ, ਇਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਯਹੋਵਾਹ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸੱਕਦਾ ਹੈ। ਓਹੀ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਸੀ।
ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਦਿਨ
8 ਯਹੋਵਾਹ ਆਖਦਾ ਹੈ,
“ਇੱਥੇ ਖਾਸ ਸਮਾਂ ਹੋਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰ ਦਰਸਾਵਾਂਗਾ।
ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਸੁਣ ਲਵਾਂਗਾ।
ਉਹ ਖਾਸ ਦਿਹਾੜਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਚਾ ਲਵਾਂਗਾ।
ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਾਂਗਾ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਰਾਖੀ ਕਰਾਂਗਾ।
ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਮਾਣ ਹੋਵੋਂਗੇ ਕਿ ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਇਕਰਾਰਨਾਮਾ ਕੀਤਾ।
ਹੁਣ ਦੇਸ਼ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ
ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਧਰਤ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਦੇ ਦਿਓਗੇ ਜੋ ਇਸਦੇ ਮਾਲਕ ਸਨ।
9 ਤੁਸੀਂ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਆਖੋਂਗੇ,
‘ਆਪਣੀ ਕੈਦ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਵੋ!’
ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਖੋਂਗੇ ਜੋ ਅੰਧਕਾਰ ਵਿੱਚ ਹਨ,
‘ਅੰਧਕਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਵੋ!’
ਯਾਤਰਾ ਸਮੇਂ ਲੋਕ ਭੋਜਨ ਕਰਨਗੇ।
ਸੱਖਣੀਆਂ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਭੋਜਨ ਹੋਵੇਗਾ।
10 ਲੋਕ ਭੁੱਖੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ।
ਉਹ ਪਿਆਸੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ।
ਧੁੱਪ ਅਤੇ ਹਵਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਪੁਚਾਵੇਗੀ।
ਕਿਉਂ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਕੂਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰੇਗਾ।
ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਪਾਣੀ ਦੇ ਝਰਨਿਆਂ ਵੱਲ ਕਰੇਗਾ।
11 ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਰਾਹ ਬਣਾਵਾਂਗਾ।
ਪਰਬਤ ਪੱਧਰੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ
ਤੇ ਨੀਵੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਉੱਚੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣਗੀਆਂ।
12 “ਦੇਖੋ! ਲੋਕ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਆ ਰਹੇ ਨੇ।
ਲੋਕ ਉੱਤਰ ਵੱਲੋਂ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਵੱਲੋਂ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਆ ਰਹੇ ਨੇ।
ਲੋਕ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚੋਂ ਅਸਵਾਨ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਰਹੇ ਨੇ।”
13 ਹੇ ਅਕਾਸ਼ ਅਤੇ ਧਰਤੀਏ, ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਵੋ!
ਪਰਬਤੋਂ, ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਾਹਰੇ ਮਾਰੋ!
ਕਿਉਂ ਕਿ ਯਹੋਵਾਹ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸੱਕੂਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਯਹੋਵਾਹ ਆਪਣੇ ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਨੇਕੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।
14 ਪਰ ਸੀਯੋਨ ਹੁਣ ਆਖਦਾ ਹੈ, “ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ।”
15 ਪਰ ਮੈਂ ਆਖਦਾ ਹਾਂ,
“ਕੀ ਕੋਈ ਮਾਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਸੱਕਦੀ ਹੈ? ਨਹੀਂ!
ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਭੁੱਲ ਜਾਵੇ ਮੈਂ ਤੂਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਾਂਗਾ।
16 ਦੇਖੋ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਨਾਮ ਆਪਣੀ ਹਬੇਲੀ ਉੱਤੇ ਉਕਰ ਲਿਆ ਹੈ।
ਮੈਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ!
17 ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਪਰਤ ਆਉਣਗੇ।
ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰਾਇਆ, ਪਰ ਉਹ ਲੋਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕਲਿਆਂ ਛੱਡ ਦੇਣਗੇ।”
18 ਓਧਰ ਦੇਖੋ! ਆਪਣੇ ਚਾਰ-ਚੁਫ਼ੇਰੇ ਦੇਖੋ!
ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਬੱਚੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਰਹੇ ਨੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆ ਰਹੇ ਨੇ।
ਯਹੋਵਾਹ ਆਖਦਾ ਹੈ, “ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੌਂਹ ਖਾਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਇਹ ਇਕਰਾਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ:
ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਮੋਤੀਆਂ ਵਰਗੇ ਹੋਣਗੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ ਹੋ।
ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਉਸ ਹਾਰ ਵਾਂਗ ਹੋਣਗੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵਹੁਟੀ ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ।
19 “ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਤਬਾਹ ਅਤੇ ਹਾਰੇ ਹੋਏ ਹੋ।
ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਮੀਨ ਬੇਕਾਰ ਹੈ।
ਪਰ ਬੋੜੇ ਸਮੇਂ ਮਗਰੋਂ, ਤੁਹਾਡੀ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਬਹੁਤ ਬੰਦੇ ਹੋਣਗੇ।
ਅਤੇ ਉਹ ਲੋਕ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਹੋਣਗੇ।
20 ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਗੁਆਚੇ ਬੱਚਿਆਂ ਕੱਾਰਣ ਦੁੱਖੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਬੱਚੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਣਗੇ,
‘ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਹੈ!
ਸ਼ਾਨੂੰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਵੱਡੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇਵੋ।’
21 ਫ਼ੇਰ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਆਪਣੇ-ਆਪ ਨੂੰ ਆਖੋਂਗੇ,
‘ਕਿਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਦਿੱਤੇ?
ਇਹ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ!
ਮੈਂ ਉਦਾਸ ਤੇ ਇੱਕਲਾ ਸਾਂ।
ਮੈਂ ਹਾਰਿਆ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸਾਂ।
ਇਸ ਲਈ ਕਿਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਬੱਚੇ ਦਿੱਤੇ ਹਨ?
ਦੇਖੋ, ਮੈਂ ਇੱਕਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸਾਂ।
ਇਹ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਕਿੱਥੋਂ ਆ ਗਏ ਨੇ?’”
22 ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੂ, ਯਹੋਵਾਹ ਆਖਦਾ ਹੈ,
“ਦੇਖੋ, ਮੈਂ ਕੌਮਾਂ ਲਈ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹਿਲਾਵਾਂਗਾ।
ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੇਖਣ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਝੰਡਾ ਉੱਚਾ ਕਰਾਂਗਾ
ਫੇਰ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਲੈ ਕੇ ਆ ਜਾਣਗੇ।
ਉਹ ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਣਗੇ,
ਅਤੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਦੇਣਗੇ।
23 ਰਾਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਗੁਰੂ ਹੋਣਗੇ।
ਰਾਜੇ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖ-ਭਾਲ ਕਰਨਗੀਆਂ।
ਉਹ ਰਾਜੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕਣਗੀਆਂ।
ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਖਾਕ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣਗੀਆਂ।
ਫ਼ੇਰ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣੋਗੇ ਕਿ ਮੈਂ ਯਹੋਵਾਹ ਹਾਂ।
ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣੋਗੇ ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਨਿਰਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ।”
24 ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਤਕੜਾ ਸਿਪਾਹੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਦੌਲਤ ਜਿਤ੍ਤਦਾ ਹੈ,
ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਦੌਲਤ ਉਸ ਕੋਲੋ ਨਹੀਂ ਖੋਹ ਸੱਕਦੇ।
ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਤਕੜਾ ਸਿਪਾਹੀ ਕਿਸੇ ਕੈਦੀ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਦਾ,
ਉਹ ਕੈਦੀ ਬਚਕੇ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਸੱਕਦਾ।
25 ਪਰ ਯਹੋਵਾਹ ਆਖਦਾ ਹੈ,
“ਕੈਦੀ ਫ਼ਰਾਰ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।
ਕੋਈ ਜਾਣਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਤਕੜੇ ਸਿਪਾਹੀ ਪਾਸੋਂ ਖੋਹ ਲਵੇਗਾ।
ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਵਾਪਰੇਗਾ? ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਲੜਾਂਗਾ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਵਾਂਗਾ।
26 ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਪਰ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਜਿਸਮ ਖਾਣ ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਹੀ ਖੂਨ ਮੈਅ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਹੜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਦਮਸਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਫ਼ੇਰ ਹਰ ਬੰਦਾ ਜਾਣ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਚਾਇਆ।
ਸਾਰੇ ਹੀ ਬੰਦੇ ਜਾਣ ਲੈਣਗੇ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਾਕੂਬ ਦੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਪੁਰੱਖ ਨੇ ਬਚਾਇਆ।”
Jesaja 49
nuBibeln (Swedish Contemporary Bible)
Herrens tjänare ett ljus för världen
49 Hör på mig, ni avlägsna länder!
Lyssna, ni folk i fjärran!
Herren kallade mig innan jag var född.
Redan när jag var i moderlivet
nämnde han mig vid mitt namn.
2 Han har gjort mitt tal skarpt som svärd.
Han har gömt mig i skuggan av sin hand.
Han har gjort mig till en slipad pil
och dolt mig i sitt koger.
3 Han sa till mig:
’Du är min tjänare, Israel,
genom dig ska jag visa min härlighet.’
4 Jag sa:
’Förgäves har jag tröttat ut mig,
förgäves och fåfängt förbrukat min kraft.
Ändå är min rätt hos Herren
och min lön hos min Gud.’
5 Och nu har Herren talat,
han som gjorde mig till sin tjänare
redan innan jag var född,
för att föra Jakob tillbaka,
och samla Israel hos sig.
Så skulle jag bli ärad inför Herren
och min Gud vara min styrka.
6 Han säger:
’Det är för lite för dig att bara vara min tjänare
som återupprättar Jakobs stammar
och för tillbaka dem som jag bevarat av Israels folk.
Jag ska göra dig till ett ljus för alla folk,
för att du ska vara till räddning för hela jorden.’ ”
7 Så säger Herren, Israels befriare och Helige,
till den som är föraktad och avskydd av folken,
till kungens tjänare:
”Kungar ska se det och resa sig,
furstar se det och buga sig,
för Herren är trofast,
Israels Helige, som har utvalt dig.”
Herren ska trösta sitt folk
8 Så säger Herren:
”Jag bönhör dig i nådens tid
och hjälper dig på räddningens dag.
Jag ska bevara dig
och genom dig ingå ett förbund med folket,
för att återupprätta landet
och återlämna de förödda arvslotterna.
9 Till de fångna ska jag säga: ’Gå ut!’
och till dem som sitter i mörkret: ’Kom fram!’
De ska finna bete längs vägarna
och betesmark på alla kala höjder.
10 De ska inte hungra eller törsta.
Ökenhettan och solen ska inte bränna dem.
Han som förbarmar sig över dem
ska leda dem och föra dem till vattenkällor.
11 Jag förvandlar alla mina berg till väg,
högt däruppe bygger jag vägar.
12 Se, de kommer långt bortifrån,
från norr och väster och Assuans land.”
13 Ropa av glädje, ni himlar,
och gläd dig, du jord!
Stäm upp en sång, ni berg!
För Herren tröstar sitt folk
och förbarmar sig över sina lidande.
14 Sion säger:
”Herren har övergett mig,
han har glömt bort mig.”
15 ”Kan en mor glömma bort sitt lilla barn,
så att hon inte förbarmar sig över det barn hon själv fött?
Även om hon skulle glömma,
ska jag i alla fall inte glömma dig.
16 Jag har skrivit ditt namn i min hand,
och dina murar är alltid inför mig.
17 Dina söner skyndar sig tillbaka,
och de som förstörde och ödelade
drar sig bort från dig.
18 Lyft blicken och se dig omkring!
Alla samlas och kommer till dig.
Så sant jag lever, säger Herren,
du ska bära dem som prydnader,
binda dem om dig likt brudsmycken.
19 Du har legat i ruiner, ödelagd,
och landet har varit förhärjat.
Men nu ska du bli för trång för folket,
och de som skövlade dig ska vara långt borta.
20 Du ska höra barnen
som föddes under din barnlöshets tid säga:
’Här är det för trångt för mig,
ge mig mer plats!’
21 Då ska du tänka:
’Vem har fött dessa åt mig?
Jag var ju barnlös och ofruktsam,
i exil och förskjuten.
Vem har fostrat dessa?
Jag var lämnad ensam,
så varifrån kommer dessa?’ ”
22 Så säger Herren, Herren:
”Jag ska ge ett tecken åt folken,
resa mitt banér för dem,
och de ska bära dina söner i sina armar
och dina döttrar på sina axlar.
23 Kungar ska fostra dem som fäder
och drottningar amma dem.
De ska buga sig till jorden för dig
och slicka dammet av dina fötter.
Då ska du förstå att jag är Herren.
De som hoppas på mig
ska aldrig komma på skam.”
24 Kan man rycka bytet från den mäktige
eller rädda fångar undan den grymme[a]?
25 Så säger Herren:
”Fångarna ska förvisso tas från den mäktige
och bytet räddas undan den grymme.
Jag ska strida mot dem som strider mot dig,
och jag ska själv rädda dina barn.
26 Jag ska låta dina förtryckare äta sitt eget kött,
och de ska bli druckna av sitt eget blod, som av vin.
Hela mänskligheten ska då förstå
att jag, Herren, är din räddare och befriare, Jakobs Mäktige.”
Footnotes
- 49:24 Ordagrant: den rättfärdige. Utifrån en handskrift från Qumran, översättningarna Vulgata, Peshitta och Septuaginta, samt vers 25, kan ”den grymme” vara mer korrekt.
Isaiah 49
King James Version
49 Listen, O isles, unto me; and hearken, ye people, from far; The Lord hath called me from the womb; from the bowels of my mother hath he made mention of my name.
2 And he hath made my mouth like a sharp sword; in the shadow of his hand hath he hid me, and made me a polished shaft; in his quiver hath he hid me;
3 And said unto me, Thou art my servant, O Israel, in whom I will be glorified.
4 Then I said, I have laboured in vain, I have spent my strength for nought, and in vain: yet surely my judgment is with the Lord, and my work with my God.
5 And now, saith the Lord that formed me from the womb to be his servant, to bring Jacob again to him, Though Israel be not gathered, yet shall I be glorious in the eyes of the Lord, and my God shall be my strength.
6 And he said, It is a light thing that thou shouldest be my servant to raise up the tribes of Jacob, and to restore the preserved of Israel: I will also give thee for a light to the Gentiles, that thou mayest be my salvation unto the end of the earth.
7 Thus saith the Lord, the Redeemer of Israel, and his Holy One, to him whom man despiseth, to him whom the nation abhorreth, to a servant of rulers, Kings shall see and arise, princes also shall worship, because of the Lord that is faithful, and the Holy One of Israel, and he shall choose thee.
8 Thus saith the Lord, In an acceptable time have I heard thee, and in a day of salvation have I helped thee: and I will preserve thee, and give thee for a covenant of the people, to establish the earth, to cause to inherit the desolate heritages;
9 That thou mayest say to the prisoners, Go forth; to them that are in darkness, Shew yourselves. They shall feed in the ways, and their pastures shall be in all high places.
10 They shall not hunger nor thirst; neither shall the heat nor sun smite them: for he that hath mercy on them shall lead them, even by the springs of water shall he guide them.
11 And I will make all my mountains a way, and my highways shall be exalted.
12 Behold, these shall come from far: and, lo, these from the north and from the west; and these from the land of Sinim.
13 Sing, O heavens; and be joyful, O earth; and break forth into singing, O mountains: for the Lord hath comforted his people, and will have mercy upon his afflicted.
14 But Zion said, The Lord hath forsaken me, and my Lord hath forgotten me.
15 Can a woman forget her sucking child, that she should not have compassion on the son of her womb? yea, they may forget, yet will I not forget thee.
16 Behold, I have graven thee upon the palms of my hands; thy walls are continually before me.
17 Thy children shall make haste; thy destroyers and they that made thee waste shall go forth of thee.
18 Lift up thine eyes round about, and behold: all these gather themselves together, and come to thee. As I live, saith the Lord, thou shalt surely clothe thee with them all, as with an ornament, and bind them on thee, as a bride doeth.
19 For thy waste and thy desolate places, and the land of thy destruction, shall even now be too narrow by reason of the inhabitants, and they that swallowed thee up shall be far away.
20 The children which thou shalt have, after thou hast lost the other, shall say again in thine ears, The place is too strait for me: give place to me that I may dwell.
21 Then shalt thou say in thine heart, Who hath begotten me these, seeing I have lost my children, and am desolate, a captive, and removing to and fro? and who hath brought up these? Behold, I was left alone; these, where had they been?
22 Thus saith the Lord God, Behold, I will lift up mine hand to the Gentiles, and set up my standard to the people: and they shall bring thy sons in their arms, and thy daughters shall be carried upon their shoulders.
23 And kings shall be thy nursing fathers, and their queens thy nursing mothers: they shall bow down to thee with their face toward the earth, and lick up the dust of thy feet; and thou shalt know that I am the Lord: for they shall not be ashamed that wait for me.
24 Shall the prey be taken from the mighty, or the lawful captive delivered?
25 But thus saith the Lord, Even the captives of the mighty shall be taken away, and the prey of the terrible shall be delivered: for I will contend with him that contendeth with thee, and I will save thy children.
26 And I will feed them that oppress thee with their own flesh; and they shall be drunken with their own blood, as with sweet wine: and all flesh shall know that I the Lord am thy Saviour and thy Redeemer, the mighty One of Jacob.
Isaiah 49
New King James Version
The Servant, the Light to the Gentiles
49 “Listen, (A)O coastlands, to Me,
And take heed, you peoples from afar!
(B)The Lord has called Me from the womb;
From the [a]matrix of My mother He has made mention of My name.
2 And He has made (C)My mouth like a sharp sword;
(D)In the shadow of His hand He has hidden Me,
And made Me (E)a polished shaft;
In His quiver He has hidden Me.”
3 “And He said to me,
(F)‘You are My servant, O Israel,
(G)In whom I will be glorified.’
4 (H)Then I said, ‘I have labored in vain,
I have spent my strength for nothing and in vain;
Yet surely my [b]just reward is with the Lord,
And my [c]work with my God.’ ”
5 “And now the Lord says,
Who formed Me from the womb to be His Servant,
To bring Jacob back to Him,
So that Israel (I)is [d]gathered to Him
(For I shall be glorious in the eyes of the Lord,
And My God shall be My strength),
6 Indeed He says,
‘It is too small a thing that You should be My Servant
To raise up the tribes of Jacob,
And to restore the preserved ones of Israel;
I will also give You as a (J)light to the Gentiles,
That You should be My salvation to the ends of the earth.’ ”
7 Thus says the Lord,
The Redeemer of Israel, [e]their Holy One,
(K)To Him [f]whom man despises,
To Him whom the nation abhors,
To the Servant of rulers:
(L)“Kings shall see and arise,
Princes also shall worship,
Because of the Lord who is faithful,
The Holy One of Israel;
And He has chosen You.”
8 Thus says the Lord:
“In an (M)acceptable[g] time I have heard You,
And in the day of salvation I have helped You;
I will [h]preserve You (N)and give You
As a covenant to the people,
To restore the earth,
To cause them to inherit the desolate [i]heritages;
9 That You may say (O)to the prisoners, ‘Go forth,’
To those who are in darkness, ‘Show yourselves.’
“They shall feed along the roads,
And their pastures shall be on all desolate heights.
10 They shall neither (P)hunger nor thirst,
(Q)Neither heat nor sun shall strike them;
For He who has mercy on them (R)will lead them,
Even by the springs of water He will guide them.
11 (S)I will make each of My mountains a road,
And My highways shall be elevated.
12 Surely (T)these shall come from afar;
Look! Those from the north and the west,
And these from the land of Sinim.”
13 (U)Sing, O heavens!
Be joyful, O earth!
And break out in singing, O mountains!
For the Lord has comforted His people,
And will have mercy on His afflicted.
God Will Remember Zion
14 (V)But Zion said, “The Lord has forsaken me,
And my Lord has forgotten me.”
15 “Can(W) a woman forget her nursing child,
[j]And not have compassion on the son of her womb?
Surely they may forget,
(X)Yet I will not forget you.
16 See, (Y)I have inscribed you on the palms of My hands;
Your walls are continually before Me.
17 Your [k]sons shall make haste;
Your destroyers and those who laid you waste
Shall go away from you.
18 (Z)Lift up your eyes, look around and see;
All these gather together and come to you.
As I live,” says the Lord,
“You shall surely clothe yourselves with them all (AA)as an ornament,
And bind them on you as a bride does.
19 “For your waste and desolate places,
And the land of your destruction,
(AB)Will even now be too small for the inhabitants;
And those who swallowed you up will be far away.
20 (AC)The children you will have,
(AD)After you have lost the others,
Will say again in your ears,
‘The place is too small for me;
Give me a place where I may dwell.’
21 Then you will say in your heart,
‘Who has begotten these for me,
Since I have lost my children and am desolate,
A captive, and wandering to and fro?
And who has brought these up?
There I was, left alone;
But these, where were they?’ ”
22 (AE)Thus says the Lord God:
“Behold, I will lift My hand in an oath to the nations,
And set up My [l]standard for the peoples;
They shall bring your sons in their [m]arms,
And your daughters shall be carried on their shoulders;
23 (AF)Kings shall be your foster fathers,
And their queens your nursing mothers;
They shall bow down to you with their faces to the earth,
And (AG)lick up the dust of your feet.
Then you will know that I am the Lord,
(AH)For they shall not be ashamed who wait for Me.”
25 But thus says the Lord:
“Even the captives of the mighty shall be taken away,
And the prey of the terrible be delivered;
For I will contend with him who contends with you,
And I will save your children.
26 I will (AJ)feed those who oppress you with their own flesh,
And they shall be drunk with their own (AK)blood as with sweet wine.
All flesh (AL)shall know
That I, the Lord, am your Savior,
And your Redeemer, the Mighty One of Jacob.”
Footnotes
- Isaiah 49:1 Lit. inward parts
- Isaiah 49:4 justice
- Isaiah 49:4 recompense
- Isaiah 49:5 Qr., DSS, LXX gathered to Him; Kt. not gathered
- Isaiah 49:7 Lit. his or its
- Isaiah 49:7 Lit. who is despised of soul
- Isaiah 49:8 favorable
- Isaiah 49:8 keep
- Isaiah 49:8 inheritances
- Isaiah 49:15 Lit. From having compassion
- Isaiah 49:17 DSS, LXX, Tg., Vg. builders
- Isaiah 49:22 banner
- Isaiah 49:22 Lit. bosom
- Isaiah 49:24 So with MT, Tg.; DSS, Syr., Vg. of the mighty; LXX unjustly
Isaiah 49
Wycliffe Bible
49 Isles, hear ye, and peoples afar, perceive ye; the Lord called me from the womb, he thought on my name from the womb of my mother. (Islands, hear ye, and peoples afar off, understand ye; the Lord called me from the womb, he thought about me from my mother’s womb.)
2 And he hath set my mouth as a sharp sword, he defended me in the shadow of his hand, and setted me as a chosen arrow; he hid me in his arrow case, (And he made my tongue/my words like a sharp sword, he hid me under the shadow of his hand, and he made me like a chosen arrow; yea, he hid me in his quiver,)
3 and said to me, Israel, thou art my servant, for I shall have glory in thee. (and said to me, Israel, thou art my servant, through whom I shall be glorified.)
4 And I said, I travailed in vain, I wasted my strength without cause, and vainly; therefore my doom is with the Lord, and my work is with my God. (And I said, I have laboured in vain, I have wasted my strength for nothing, and in vain; and yet my judgement, or my justice, is still with the Lord, and my reward is with my God.)
5 And now the Lord, forming me a servant to himself from the womb, saith these things, that I bring again Jacob to him. And Israel shall not be gathered together; and I am glorified in the eyes of the Lord, and my God is made my strength. (And now the Lord, who formed me in the womb to be his servant, saith these things, so that I bring back Jacob to him, and that Israel be gathered to him; I am honoured before the Lord, and my God is made my strength.)
6 And he said, It is little, that thou be a servant to me, to raise the lineages of Jacob, and to convert the dregs of Israel; I gave thee into the light of heathen men, that thou be mine health till to the last part of [the] earth. (And he said, It is too little a thing, that thou be my servant only to raise up the tribes of Jacob, and to bring back the descendants of Israel; I shall make you also to be a light unto the heathen, so that thou can be my salvation unto the ends of the earth.)
7 The Lord, [the] again-buyer of Israel, the Holy thereof, saith these things to a despisable soul, and to a folk had in abomination, to the servant of lords, Kings shall see, and princes shall rise together, and shall worship, for the Lord, for he is faithful, and for the Holy of Israel, that chose thee. (The Lord, the Redeemer of Israel, its Holy One, saith these things to a despised soul, to a nation had in abomination, to the servant of lords, Kings and princes shall see thee, and shall rise up, and shall honour thee, because of the Lord, for he is faithful, yea, because of the Holy One of Israel, who chose thee.)
8 The Lord saith these things, In a pleasant time I heard thee, and in the day of health I helped thee; and I kept thee, and gave thee into a bond of peace of the people, that thou shouldest raise (tillage upon) the earth, and have in possession heritages, that be destroyed; (The Lord saith these things, At the time of my favour I heard thee, and in the day of deliverance I helped thee; and I kept thee safe, and gave thee for a covenant to the people, so that thou couldest raise tillage upon the earth, and have in possession the land that is now laid waste;)
9 that thou shouldest say to them that be bound, Go ye out, and to them that be in darknesses, Be ye showed. They shall be fed in ways, and the pastures of them shall be in all plain things. (and that thou shouldest say to them who be bound, Go ye out, and to them who be in darkness, Be ye seen. They shall be fed on the ways, and their pastures shall be on all the hills.)
10 They shall not hunger, and they shall no more thirst; and heat, and the sun shall not smite them (and heat, and the sun shall not strike them); for the merciful doer of them shall govern them, and shall give drink to them at the wells of waters.
11 And I shall set all mine hills into [a] way, and my paths shall be enhanced. (And I shall make a way through all my hills, and my paths shall be raised up high.)
12 Lo! these men shall come from [a]far, and lo! they shall come from the north, and from the sea, and these from the south land. (Lo! these men shall come from afar, and lo! they shall come from the north, and from the west, and from the land of Sinim/and from the land of Syene, that is, from Aswan in the south.)
13 Heavens, praise ye, and thou earth, make full out joy; hills, sing ye heartily praising (hills, heartily sing ye praises); for the Lord [hath] comforted his people, and shall have mercy on his poor men.
14 And Zion said, The Lord hath forsaken me, and the Lord hath forgotten me.
15 Whether a woman may forget her young child, that she have not mercy on the son of her womb? (yea,) though she (may) forget, nevertheless I shall not forget thee.
16 Lo! I have written thee in mine hands; thy walls, be ever before mine eyes. (Lo! I have written thee upon my hands; thy walls, Jerusalem, be ever before my eyes.)
17 The builders be come; (and) they that destroy thee, and scatter (thee), shall (now) go (far) away from thee.
18 Raise [up] thine eyes in compass, and see (Raise up thine eyes, and look all around); all these men be gathered together, they be come to thee. (As) I live, saith the Lord, for thou shalt be clothed with all these as with an ornament, and thou as a spousess shalt bind them to thee.
19 For why thy deserts, and thy wildernesses, and the land of thy falling, now shall be strait for [the] inhabiters; and they shall be driven away far, that swallowed thee. (For thy deserts, and thy wildernesses, and the land of thy falling, shall now be too narrow for your inhabitants; and they who swallowed thee up shall be driven far away.)
20 Yet the sons of thy barrenness shall say in thine ears, The place is (too) strait to me, make thou a space to me for to dwell. (Yet the children born in thy barrenness shall say in thy ears, This place is too narrow for us, make thou a space for us to live in.)
21 And thou shalt say in thine heart, Who engendered these sons to me? I am barren, not bearing child; I am led over, and (a) prisoner; and who nourished these sons? I am destitute, and alone; and where were these? (And thou shalt say in thy heart, Who begat these children for me? for I am barren, and have not given birth to any children; yea, I am led over, and a prisoner; and who nourished these children? for I am destitute, and alone; where did they all come from?)
22 The Lord God saith these things, Lo! I raise mine hand to heathen men, and I shall enhance my sign to peoples (The Lord God saith these things, Lo! I shall raise up my hand to the heathen, and I shall exalt my sign to the peoples); and they shall bring thy sons in (their) arms, and they shall bear thy daughters on (their) shoulders.
23 And kings shall be thy nursers, and queens shall be thy nurses; with cheer cast down into [the] earth they shall worship thee, and they shall lick the dust of thy feet; and thou shalt know, that I am the Lord, on whom they shall not be shamed, that abide him. (And kings and queens shall be thy nurses; they shall worship thee with faces cast down to the ground, and they shall lick the dust off thy feet; and thou shalt know that I am the Lord, and that none who wait for me, shall be ashamed.)
24 Whether prey shall be taken away from a strong man? either that that is taken of a stalworthy man, may be safe? (Shall spoils be taken away from the strong? or can a captive be set free from a tyrant?)
25 For the Lord saith these things, Soothly and [the] captivity shall be taken away from the strong man, and that that is taken away of a stalworthy man, shall be saved. Forsooth I shall deem them that deemed thee, and I shall save thy sons. (For the Lord saith these things, Truly, the captives shall be taken away from the strong, and spoils shall be taken away from a tyrant. For I shall judge them who judged thee, and I shall save thy children.)
26 And I shall feed thine enemies with their fleshes, and they shall be greatly filled with their blood, as with must; and each man shall know, that I am the Lord, saving thee, and thine again-buyer, the Strong of Jacob. (And I shall feed thy enemies with their own flesh, and they shall be greatly filled with their own blood, like with wine; and everyone shall know, that I am the Lord, who saveth thee, and thy Redeemer, the Strong One of Jacob.)
2010 by Bible League International
Swedish Contemporary Bible (nuBibeln) Copyright © 2015 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
2001 by Terence P. Noble