² Hoelang blijven jullie me nog zo kwetsen?
Hoelang zullen jullie me met jullie woorden blijven slaan?
³ Jullie hebben me al tien keer gezegd dat ik slecht ben.
Jullie hebben je niet geschaamd me zó te beledigen!
⁴ Stel dat ik inderdaad verkeerd gedaan heb,
dan zou ik dat toch moeten weten!
⁵ Als jullie het werkelijk beter weten dan ik,
laat mij dan zien wat ik verkeerd heb gedaan.
⁶ Kom, geef toch toe dat God me oneerlijk heeft behandeld,
dat Hij mij zonder reden in zijn net heeft gevangen.
⁷ Ik schreeuw het uit: "Help me!"
Maar ik krijg geen antwoord.
Ik roep om hulp, maar niemand komt voor mij op.
⁸ Ik ben te pletter gelopen
tegen de muur die Hij op mijn pad heeft neergezet.
Hij heeft het om mij heen helemaal donker gemaakt.
⁹ Hij heeft me helemaal vernederd.
Niemand heeft nog respect voor mij.
¹⁰ Hij laat niets van me over.
Het is afgelopen met me.
Ik heb geen enkele hoop meer.
¹¹ Hij is woedend op me
en behandelt me alsof ik zijn vijand ben.
¹² Zijn troepen komen als één man op mij af.
Ze banen zich een weg naar mij toe.
Ze gaan rond mijn huis op de loer liggen.
¹³ Hij heeft mijn broers bij mij weggejaagd.
Mijn kennissen komen niet meer.
¹⁴ Mijn familie blijft bij me weg.
Bekenden zijn me vergeten.
¹⁵ Mijn knechten en slavinnen behandelen me als een vreemde.
Ik ben voor hen een onbekende geworden.
¹⁶ Als ik mijn knecht roep, antwoordt hij niet.
Ik moet hem echt smeken om te komen.
¹⁷ Mijn vrouw vindt dat mijn adem stinkt.
Mijn eigen familieleden moet ik smeken om te komen.
¹⁸ Jonge kinderen hebben geen respect meer voor mij.
Als ik opsta om mijn mening te geven, spreken ze me tegen.
¹⁹ Mijn vrienden willen niet meer bij me komen.
De mensen van wie ik hield, zijn nu tegen me.
²⁰ Ik ben zo mager dat je mijn botten kan tellen.
Ik heb geen tand meer in mijn mond.
Je ziet alleen nog tandvlees.
²¹ Heb alsjeblieft medelijden met me, vrienden!
Heb medelijden met me, want God heeft me geslagen.
²² Waarom doen jullie hetzelfde tegen me als God?
Krijgen jullie er dan nooit genoeg van om me te kwetsen?
²³ Werd alles wat ik heb gezegd maar opgeschreven!
Werd er maar een boek van gemaakt!
²⁴ Werden mijn woorden maar voor eeuwig opgeschreven,
met een ijzeren stift en gesmolten lood in steen.
²⁵ Want ik weet dat mijn Redder leeft.
Uiteindelijk zal Hij mij uit het stof optillen,
zodat alles weer goed komt.
²⁶ Ook al ben ik nu zo ziek geworden dat de wormen aan mij knagen,
toch zal ik uiteindelijk God zien, nog tijdens mijn leven.
²⁷ Ik zal Hem zien en het zal weer goed met mij gaan.
Ikzelf zal Hem zien, niet iemand anders.
Ik kijk daar vol verlangen naar uit.
²⁸ En als jullie zeggen:
"We zullen net zo lang zoeken tot we weten waaraan Job dit heeft verdiend,"
²⁹ weet dan dat jullie zelf gedood zullen worden.
Want met jullie houding naar mij verdienen jullie de dood.
Dan zullen jullie moeten toegeven dat er nog rechtvaardigheid is.