⁷ “त्यस्ता दिनहरू थिए जब म शहरको द्वारमा जान्थें
    अनि शहरका मुखियाहरूसँग सभा-गृहमा बस्दथें।
⁸ सारा मानिसहरूले मलाई त्यहाँ आदर गर्दथे युवाहरूले म आउँदै गरेको देख्दा पाइला सारेर मलाई बाटो छोडिदिन्थे।
    आफ्नो श्रद्धा म प्रति प्रर्दशन गर्नलाई वृद्ध मानिसहरू बसेको ठाउँबाट उठ्दथे।
⁹ जनसमूहका नेताहरू बोल्न बन्द गर्दथे
    अनि हातहरू मुखमा राखेर अन्य मानिसहरूलाई चुपचाप बस्न लगाउँथे।
¹⁰ प्रमुख नेताहरू पनि बोल्दा आफ्ना आवाजहरू सानो पार्दथे।
    हो, मानौ तिनीहरूका जिब्रोहरू मुखको तालुमा टाँसिएको झैं भान हुन्थ्यो।
¹¹ मैले के भन्दैछु ती कुराहरू मानिसहरूले ध्यान दिएर सुन्थे, अनि मेरो बारेमा असल कुराहरू गर्थे।
    मैले गरेका कुराहरूलाई तिनीहरू विचार्थे अनि तिनीहरूले मेरो प्रशंसा गर्थे।
¹² किनभने जब गरीब मानिसले गुहार्थ्यो, म सहायता गर्थें।
    अनि माता-पिता नभएका नानीहरू र रक्षाहीनहरूको म हेरचाह गर्थें।
¹³ मर्दै गरेका मानिसले मलाई आशीर्वाद दिन्थे
    दुःख पाएका विधवाहरूलाई म सहयोग गर्थें।
¹⁴ धार्मिकता मेरो लागि पोषाक थियो,
    निष्पक्षता मेरो लुगा र फेटा थियो।
¹⁵ म अन्धा मानिसहरूको लागि आँखा थिएँ,
तिनीहरू जहाँ जान रूचाउथें म त्यतै डोर्याउँथे।
    म लङ्गडो मानिसहरूका लागि खुट्टा थिएँ,
    तिनीहरू जहाँ चाहन्छन् त्यतै बोकेर लान्थें।
¹⁶ म गरीबहरूको लागि पिता समान थिएँ।
    यदि मैले नजानेको विषयका कुनै मामला मेरो सामु आए,
    मैले त्यस मामलाको विषयमा विस्तृत रूपमा खोजी गर्ने गर्थें।
¹⁷ म दुष्ट मानिसहरूलाई आफ्नो शक्ति दुरउपयोग गर्न रोक्थें
    अनि म उसलाई गल्ती तरीकाले जे लिने चेष्टा गरेको हुन्थ्यो,
    त्यो फर्काउन लगाउथें।

¹⁸ “मेरै परिवार भित्र बुढो हुँदै म
    धेरै लामो बाँचुला भनेर सधैँ सोच्दथें,
¹⁹ म सोच्थें म स्वास्थ्य र शक्तिशाली हुँ,
स्वास्थ्य पालुवा जस्तै प्रशस्त पानी भएको जराहरू जस्तै,
    अनि शीतले भिजेका हाँगाहरू जस्तो हुँ।
²⁰ प्रत्येक नयाँ दिन उज्जवल,
    नयाँ उत्तेजनापूर्ण सम्भावनाहरू हुने होलान भनी म सोच्थें।

²¹ “बितेका दिनहरूमा मानिसहरूले मेरो कुरामा ध्यान दिन्थे।
तिनीहरू मेरो सल्लाह सुन्दा चुपचाप रहन्थे।
    बोलिसके पछि मेरो कुरा सुन्नेहरूमा कसैको केही बोल्न रहँदैनथ्यो।
²² मैले बोल्दा मानिसहरूले मेरो कुरालाई ध्यान दिइरहेका हुन्थे तिनीहरू अरू केही भन्ने थिएनन्।
    मेरो शब्दहरू तिनीहरूका कानहरूमा मन्द गतिमा पर्थे।
²³ मेरो प्रवचनको निम्ति मानिसहरू मलाई पर्खन्थे, मानौ तिनीहरूले बर्षालाई पर्खिरहेछन्।
    तिनीहरूले मेरो शब्दहरू बसन्तको बेलामा बर्षाको पानी पिए झौं पिउँथे।
²⁴ जब म ती मानसिहरूसित हाँसे तिनीहहरूले यो विश्वास गर्न सकेनन्।
    मेरो आनन्दित अनुहारले उनीहरूलाई हतोत्साही गरेन।
²⁵ म तिनीहरूकै मुखिया भए तापनि म ती मानिसहरूसँग रहन चाहन्थें।
    दुःखी मानिसहरूलाई सान्तवना दिंदै म तिनीहरूका छाउनीका समूहमा राजा झैं थिएँ।

⁷ “त्यस्ता दिनहरू थिए जब म शहरको द्वारमा जान्थें
    अनि शहरका मुखियाहरूसँग सभा-गृहमा बस्दथें।
⁸ सारा मानिसहरूले मलाई त्यहाँ आदर गर्दथे युवाहरूले म आउँदै गरेको देख्दा पाइला सारेर मलाई बाटो छोडिदिन्थे।
    आफ्नो श्रद्धा म प्रति प्रर्दशन गर्नलाई वृद्ध मानिसहरू बसेको ठाउँबाट उठ्दथे।
⁹ जनसमूहका नेताहरू बोल्न बन्द गर्दथे
    अनि हातहरू मुखमा राखेर अन्य मानिसहरूलाई चुपचाप बस्न लगाउँथे।
¹⁰ प्रमुख नेताहरू पनि बोल्दा आफ्ना आवाजहरू सानो पार्दथे।
    हो, मानौ तिनीहरूका जिब्रोहरू मुखको तालुमा टाँसिएको झैं भान हुन्थ्यो।
¹¹ मैले के भन्दैछु ती कुराहरू मानिसहरूले ध्यान दिएर सुन्थे, अनि मेरो बारेमा असल कुराहरू गर्थे।
    मैले गरेका कुराहरूलाई तिनीहरू विचार्थे अनि तिनीहरूले मेरो प्रशंसा गर्थे।
¹² किनभने जब गरीब मानिसले गुहार्थ्यो, म सहायता गर्थें।
    अनि माता-पिता नभएका नानीहरू र रक्षाहीनहरूको म हेरचाह गर्थें।
¹³ मर्दै गरेका मानिसले मलाई आशीर्वाद दिन्थे
    दुःख पाएका विधवाहरूलाई म सहयोग गर्थें।
¹⁴ धार्मिकता मेरो लागि पोषाक थियो,
    निष्पक्षता मेरो लुगा र फेटा थियो।
¹⁵ म अन्धा मानिसहरूको लागि आँखा थिएँ,
तिनीहरू जहाँ जान रूचाउथें म त्यतै डोर्याउँथे।
    म लङ्गडो मानिसहरूका लागि खुट्टा थिएँ,
    तिनीहरू जहाँ चाहन्छन् त्यतै बोकेर लान्थें।
¹⁶ म गरीबहरूको लागि पिता समान थिएँ।
    यदि मैले नजानेको विषयका कुनै मामला मेरो सामु आए,
    मैले त्यस मामलाको विषयमा विस्तृत रूपमा खोजी गर्ने गर्थें।
¹⁷ म दुष्ट मानिसहरूलाई आफ्नो शक्ति दुरउपयोग गर्न रोक्थें
    अनि म उसलाई गल्ती तरीकाले जे लिने चेष्टा गरेको हुन्थ्यो,
    त्यो फर्काउन लगाउथें।

¹⁸ “मेरै परिवार भित्र बुढो हुँदै म
    धेरै लामो बाँचुला भनेर सधैँ सोच्दथें,
¹⁹ म सोच्थें म स्वास्थ्य र शक्तिशाली हुँ,
स्वास्थ्य पालुवा जस्तै प्रशस्त पानी भएको जराहरू जस्तै,
    अनि शीतले भिजेका हाँगाहरू जस्तो हुँ।
²⁰ प्रत्येक नयाँ दिन उज्जवल,
    नयाँ उत्तेजनापूर्ण सम्भावनाहरू हुने होलान भनी म सोच्थें।

²¹ “बितेका दिनहरूमा मानिसहरूले मेरो कुरामा ध्यान दिन्थे।
तिनीहरू मेरो सल्लाह सुन्दा चुपचाप रहन्थे।
    बोलिसके पछि मेरो कुरा सुन्नेहरूमा कसैको केही बोल्न रहँदैनथ्यो।
²² मैले बोल्दा मानिसहरूले मेरो कुरालाई ध्यान दिइरहेका हुन्थे तिनीहरू अरू केही भन्ने थिएनन्।
    मेरो शब्दहरू तिनीहरूका कानहरूमा मन्द गतिमा पर्थे।
²³ मेरो प्रवचनको निम्ति मानिसहरू मलाई पर्खन्थे, मानौ तिनीहरूले बर्षालाई पर्खिरहेछन्।
    तिनीहरूले मेरो शब्दहरू बसन्तको बेलामा बर्षाको पानी पिए झौं पिउँथे।
²⁴ जब म ती मानसिहरूसित हाँसे तिनीहहरूले यो विश्वास गर्न सकेनन्।
    मेरो आनन्दित अनुहारले उनीहरूलाई हतोत्साही गरेन।
²⁵ म तिनीहरूकै मुखिया भए तापनि म ती मानिसहरूसँग रहन चाहन्थें।
    दुःखी मानिसहरूलाई सान्तवना दिंदै म तिनीहरूका छाउनीका समूहमा राजा झैं थिएँ।