1 Crônicas 16
Portuguese New Testament: Easy-to-Read Version
16 Os israelitas colocaram a arca de Deus numa tenda que Davi tinha preparado para a arca, e ofereceram diante de Deus os sacrifícios que deveriam ser queimados completamente e as ofertas de paz. 2 Depois de ter oferecido os sacrifícios, Davi abençoou o povo no nome do SENHOR. 3 E a cada um dos israelitas, homens e mulheres, lhes deu um pão, uma torta de tâmaras e uma torta de passas.
4 Davi escolheu alguns levitas para que servissem perante a arca do SENHOR. Ele os escolheu para que proclamassem, agradecessem e adorassem o SENHOR, Deus de Israel. 5 Asafe era o chefe e Zacarias era seu assistente. Depois deles vinham Jeiel, Semiramote, Jeiel, Matitias, Eliabe, Benaia, Obede-Edom e Jeiel com as harpas e as liras. Asafe estava encarregado dos pratos. 6 Benaia e Jaaziel eram os sacerdotes que estavam sempre encarregados de tocar as trombetas perante a arca da aliança de Deus.
A canção de agradecimento de Davi
7 Nesse dia Davi ordenou pela primeira vez que Asafe e seus parentes fossem os encarregados por este louvor de ação de graças ao SENHOR:
8 “Agradeçam ao SENHOR, louvem o seu nome.
Contem às nações tudo o que ele tem feito.
9 Cantem louvores a Deus;
falem das maravilhas que ele faz.
10 Sintam-se orgulhosos do seu santo nome.
Que se alegre o coração dos que buscam o SENHOR.
11 Busquem forças no SENHOR;
procurem sempre pela sua ajuda.
12 Lembrem-se dos milagres que ele fez,
dos seus sinais, e das sentenças que ele pronunciou.
13 Vocês pertencem à família do seu servo Abraão.
Vocês são filhos de Jacó, o povo que Deus escolheu.
14 “O SENHOR é nosso Deus;
ele governa o mundo inteiro.
15 Ele nunca se esquecerá da sua aliança,
ele cumprirá o que prometeu, por mil gerações.
16 Deus será fiel à aliança que fez com Abraão,
ao juramento que fez com Isaque.
17 Ele tornou a promessa numa lei com Jacó,
numa aliança eterna com Israel.
18 Deus disse: ‘Vou lhe dar a terra de Canaã,
a herança que lhe pertence’.
19 “Mesmo quando eram poucos,
uns poucos estrangeiros na terra;
20 que viajavam de nação em nação,
de um reino a outro,
21 Deus não permitiu que ninguém os oprimisse,
mas advertiu os reis:
22 ‘Não toquem nos meus escolhidos,
não façam mal aos meus profetas’.
23 “Que todo o mundo cante ao SENHOR
e anunciem todos os dias a sua salvação.
24 Proclamem entre as nações a sua glória,
contem a todos os povos as suas obras maravilhosas.
25 O SENHOR é grande e digno de louvor;
é mais temível do que todos os deuses.
26 Os deuses das outras nações são apenas ídolos;
mas o SENHOR fez os céus.
27 Na sua presença, há esplendor e majestade,
no seu santo templo há poder e beleza.
28 “Louvem o SENHOR, ó famílias das nações!
Deem glória e honra ao SENHOR!
29 Louvem o nome do SENHOR;
levem ofertas diante dele.
Louvem ao SENHOR no seu belo templo;
30 que toda a terra trema diante dele.
O mundo permanece firme,
nunca será abalado.
31 Que o céu se alegre;
que a terra fique contente.
Que todo o mundo diga:
‘O SENHOR é nosso rei!’
32 Que gritem de alegria o mar
e tudo o que nele há;
que estejam alegres os campos
e tudo o que cresce neles.
33 Que as árvores da floresta cantem de alegria perante o SENHOR,
porque ele vem para governar[a] o mundo.
34 “Deem graças ao SENHOR, porque ele é bom;
seu amor fiel dura para sempre.
35 Pedimos: ‘Salve-nos, nosso Deus!
Reúna-nos e nos salve dentre as nações.
Assim lhe daremos graças
e o louvaremos cheios de alegria’.
36 Bendito seja o SENHOR, Deus de Israel,
que sempre tem vivido e sempre viverá”.
Então todo o povo disse: “Assim seja”, e louvaram ao SENHOR.
37 Davi deixou Asafe e seus parentes encarregados da arca da aliança do SENHOR. Também os deixou encarregados de fazer os serviços necessários para cada dia, 38 junto com Obede-Edom e seus sessenta e oito parentes. Obede-Edom, filho de Jedutum, e Hosa eram os porteiros. 39 Ao sacerdote Zadoque e seus companheiros deixou encarregados da tenda do SENHOR, que está posicionada no santuário sobre Gibeom. 40 Eles tinham que oferecer constantemente ao SENHOR os sacrifícios que devem ser queimados completamente no altar. Eles faziam isso pela manhã e pela tarde, assim como está escrito nos mandamentos que o SENHOR deu a Israel. 41 Também deixou com eles: Hemã, Jedutum e todos os outros escolhidos e designados por nome para agradecer ao SENHOR cantando: “Porque seu amor fiel é para sempre”. 42 Hemã e Jedutum entregavam aos músicos as trombetas, os pratos e outros instrumentos musicais que acompanhavam as canções dirigidas a Deus. Os filhos de Jedutum estavam encarregados da entrada.
43 Depois cada um foi para sua casa, e Davi também foi abençoar sua família.
Footnotes
- 16.33 governar Ou “julgar”.
Първо Летописи 16
1940 Bulgarian Bible
16 Така внесоха Божия ковчег та го положиха всред шатъра, който Давид беше поставил за него; и принесоха всеизгаряния и примирителни приноси пред Бога.
2 И когато Давид свърши принасянето на всеизгарянията и примирителните приноси, благослови людете в Господното име.
3 И даде на всеки човек, мъж и жена, от Израиля, на всекиго по един хляб, по една мръвка месо и по една низаница сухо грозде.
4 И определи известни левити да служат пред Господния ковчег, да възпоменават, да благодарят и да хвалят Господа Израилевия Бог:
5 първият, Асаф; вторият, Захария; после, Еиил, Семирамот, Ехиил, Мататия, Елиав, Ванаия, Овид-едом и Еиил с псалтири и арфи; Асаф с дрънкане на кимвали;
6 а свещениците Ванаия и Яазиил с тръби, винаги пред ковчега на Божия завет.
7 Тогава, в оня ден, Давид за пръв път нареди славославенето на Господа чрез Асафа и братята му, <с тия думи: ->
8 Славословете Господа: призовавайте името Му; Възвестявайте между народите делата Му.
9 Пейте Му, и псалмопейте Му; Говорете за всичките Му чудни дела.
10 Хвалете се с Неговото свето име; Нека се весели сърцето на ония, които търсят Господа.
11 Търсете Господа и Неговата сила. Търсете лицето Му винаги.
12 Помнете пречудните дела, които е извършил, Знаменията Му и съдбите на устата Му,
13 Вие, потомство на Неговия слуга Израиля, Чада Яковови, избрани Негови.
14 Той е Господ Бог наш; Съдбите Му са по целия свят.
15 Помнете всякога завета Му, Словото, което заповяда на хиляда поколения,
16 <Завета>, който направи с Авраама, И клетвата Му към Исаака,
17 Която и утвърди на Якова за повеление, На Израиля за вечен завет,
18 Като рече: На тебе ще дам ханаанската земя За дял на наследството ви,
19 Когато бяхте малцина на брой, Малцина и пришелци в нея,
20 И когато прехождаха от народ в народ, И от едно царство в други люде.
21 Не остави никого да им напакости; Ей, заради тях царе изобличи,
22 <Казвайки>: Да не се допирате до помазаните Ми, И да не сторите зло на пророците Ми.
23 Пейте Господу, <жители> <на> целия свят; Благовествувайте из ден в ден спасението Му.
24 Възвестете между народите славата Му, Между всичките племена чудните Му дела.
25 Защото е велик Господ и твърде достоен за хвала, И за страхопочитание повече от всички богове.
26 Защото всичките богове на племената са суетни, А Господ направи небесата,
27 Слава и великолепие са пред Него, Сила и радост на мястото Му.
28 Отдайте Господу, вие, семейства на племената. Отдайте Господу слава и сила.
29 Отдайте Господу славата дължима на името Му; Донесете принос, и влезте пред Него; Поклонете се Господу с великолепие свето.
30 Треперете пред Него, <жители на> целия свят; Защото вселената е утвърдена, та не може да се поклати.
31 Да се веселят небесата, и да се радва светът: И да казват между народите: Господ царува.
32 Да бучи морето и всичко що има в него: Нека се радват полетата и всичко що е в тях.
33 Тогава ще се радват пред Господа дърветата на дъбравата; Защото иде да съди света.
34 Славословете Господа, защото е благ, Защото милостта Му е до века;
35 И речете: Спаси ни, Боже на спасението ни, Събери ни, и избави ни от народите, За да славословим светото Твое име, И да тържествуваме в Твоята хвала.
36 Благословен да бъде Господ Бог Израилев От века и до века. И всичките люде рекоха: Амин! и възхвалиха Господа.
37 Тогава <Давид> остави там, пред ковчега на Господния завет, Асафа и братята му за да служат постоянно пред ковчега, според както беше нужно за всеки ден;
38 <остави> и Овид-едома и братята му, шестдесет и осем души; тоже и Овид-едома Едутуновия син и Оса за вратари;
39 и свещеника Садок и братята му свещениците, пред Господната скиния на високото място, което бе в Гаваон,
40 за да принасят всеизгаряне Господу върху олтара за всеизгарянията винаги заран и вечер, точно според както е писано в закона, който Господ даде на Израиля;
41 и с тях <постави> Емана, Едутуна, и другите по име определени, които бяха избрани да славословят Господа, защото Неговата милост е до века;
42 и при тях, <то ест, при> Емана и Едутуна, имаше тръби и кимвали за ония, които трябваше да свирят с висок глас, и инструменти за Божиите песни. А Едутуновите синове бяха вратари.
43 И така, всичките люде си отидоха, всеки в къщата си; и Давид се върна да благослови дома си.
© 1999, 2014, 2017 Bible League International
© 1995-2005 by Bibliata.com