Одговорност спрема величественото спасение

2 Затоа треба да обрнеме многу поголемо внимание на вистината што ја чувме, за да не се случи да не ја погодиме целта! ² Зашто, се покажа дека пораката што им ја даде Бог, преку ангелите, на нашите предци беше вистинита, па за секој прекршок на Божјиот Закон или непослушност луѓето беа праведно казнети. ³ Тогаш, како ќе можеме ние да ја избегнеме казната, ако сме незаинтересирани за ова величествено спасение!? Самиот Господ прв почна да проповеда за ова, а оние што Го слушнаа ни ја пренесоа^[a] оваа вистина. ⁴ Во исто време, Бог ја потврди оваа порака со видливи докази, со извршување чуда, со разновидни моќни дела, и со дарови од Светиот Дух кои ги распределуваше според Својата волја.

Старозаветни сведоштва за возвишеноста на Христос

⁵ Знаеме дека идниот свет за кој ние зборуваме, Бог не им го довери на ангелите. ⁶ Напротив, како што стои запишано некаде во Светото Писмо:

„Што е човекот, та да му обрнуваш внимание,

и за синот човечки^[b] да се грижиш?

⁷ Само за кратко време го направи помал од ангелите,

а потоа со слава и со чест го овенча.

⁸ Му даде власт над се“.

Кога вели: „Му даде власт над се“, значи дека Бог не оставил ништо што не е под Негова власт, иако засега не гледаме дека се Му е потчинето. ⁹ Но Го гледаме Исуса - Кој иако за кратко време беше на пониско место од ангелите, за да страда и да умре за сите, покажувајќи ни ја Божјата благонаклоност - сега Тој е овенчан со слава и чест!

¹⁰ И навистина, Бог, Кој е Творец на се и Кому Му припаѓа се, постапи соодветно, кога преку страдања Го издигна Исуса во совршен водач, зашто Исус на многу Божји чеда им донесе спасение и слава. ¹¹ Сега и Исус, и оние што ги освети, имаат еден ист небесен Татко. Затоа Исус не се срами да ги нарече браќа, ¹² кога на Бог Му се обраќа со следниве зборови:

„Твоето име меѓу браќата ќе Го проповедам,

и сред собранието ќе Те прославувам^[c]!“

¹³ А го рече и следното:

„Во Бога ќе ја положам Својата доверба.“

И потоа: „Еве Ме заедно со чедата што Ми ги даде Бог^[d]!“

¹⁴ Бидејќи „чедата“ - како што Тој ги нарече - се луѓе од крв и месо, и самиот Исус стана како нив, со цел преку Својата смрт да го уништи Ѓаволот, кој ја има власта над смртта, ¹⁵ и да не ослободи сите нас, кои цел живот живееме како робови на стравот од смртта.

¹⁶ Јасно е дека Исус не дојде да им помогне на ангелите, туку на Авраамовите потомци^[e]. ¹⁷ Затоа, Тој мораше во се да стане сличен на Своите „браќа“, за да стане нивни верен и милостив Првосвештеник пред Бог. Така можеше да принесе жртва што ќе ги отстрани гревовите на луѓето. ¹⁸ Сега, кога и Тој помина низ страдања и искушенија, може да ни помага кога ние минуваме низ искушенија.