Деян 14
Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана
Служение в Конии
14 В Конии Павлус и Варнава вошли, как обычно, в иудейский дом молитвы и говорили так убедительно, что поверило очень много людей из иудеев и других народов. 2 Однако иудеи, которые отказались им верить, возбудили язычников и настроили их против верующих. 3 Павлус и Варнава провели там довольно много времени. Они смело говорили о Повелителе Исо, Который подтверждал весть о Своей благодати, давая им силу совершать знамения и чудеса. 4 Жители города разделились. Одни поддерживали отвергающих Исо иудеев, а другие – посланников. 5 Но когда язычники и отвергающие Исо иудеи вместе со своими начальниками захотели применить силу и побить их камнями, 6 те, узнав об этом, бежали в города Ликаонии, Листру и Дербию, и в их окрестности, 7 где продолжали возвещать Радостную Весть.
Служение в Листре
8 В Листре жил человек, не владевший ногами; он был хромым от рождения и никогда не ходил. 9 Он слушал то, что говорил Павлус. Павлус же посмотрел на него и увидел, что у того есть вера для исцеления.
10 – Встань на ноги твои прямо! – громко сказал он калеке.
Тот вскочил и начал ходить. 11 Люди увидели, что сделал Павлус, и стали кричать на ликаонском языке:
– К нам сошли боги в образе людей!
12 Они назвали Варнаву Зевсом, а Павлуса Гермесом, потому что говорил в основном он.[a] 13 За городом был храм Зевса, и его жрец привёл к городским воротам быков и принёс венки, желая вместе с народом принести им жертву. 14 Когда же посланники Варнава и Павлус услышали об этом, они от такого кощунства разорвали на себе одежду, кинулись в толпу и стали кричать:
15 – Опомнитесь, что вы делаете? Мы такие же люди, как и вы! Мы принесли вам Радостную Весть, и мы хотим, чтобы вы оставили этих ложных богов и обратились к живому Богу, Который создал небо и землю, море и всё, что в них[b]. 16 В прошлом Он позволял народам ходить каждому своими путями, 17 но продолжал свидетельствовать о Себе, делая добро, посылая вам дождь с небес и урожай в своё время, давая пищу и наполняя ваши сердца радостью.
18 Но даже этими словами им едва удалось убедить народ не приносить им жертву.
19 Однако некоторые иудеи, которые пришли из Антиохии и Конии, склонили толпу на свою сторону. Павлуса побили камнями и выволокли за город, думая, что он уже мёртв. 20 Но когда ученики собрались вокруг него, он поднялся и пошёл обратно в город. На следующий день они с Варнавой ушли в Дербию.
Возвращение в Сирийскую Антиохию
21 Они возвещали Радостную Весть в Дербии и приобрели много учеников. Затем они возвратились в Листру, Конию и Писидийскую Антиохию. 22 Там они ободряли учеников и воодушевляли их оставаться твёрдыми в вере.
– Нам предстоит испытать много скорбей перед тем, как мы войдём в Царство Всевышнего, – говорили они.
23 Павлус и Варнава в каждой общине верующих назначили по несколько старейшин и, помолившись с постом, посвятили их Повелителю Исо, в Которого они поверили. 24 Затем они прошли Писидию и пришли в Памфилию. 25 Проповедовав слово в Пергии, они пришли в Анталью. 26 Из Антальи они отплыли обратно в Антиохию, где были вверены попечению Всевышнего на труд, который они и исполнили. 27 Вернувшись обратно, они собрали общину верующих и рассказали обо всём, что Всевышний совершил через них и как Он открыл дверь веры для язычников. 28 Там они пробыли довольно много времени вместе с учениками.
Footnotes
- Деян 14:12 Зевс (лат. Юпитер) – был верховным божеством в древнегреческом пантеоне. Гермес (лат. Меркурий) – считался вестником богов в том же пантеоне.
- Деян 14:15 См. Исх. 20:11; Заб. 145:6.
Деян 14
Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»
Служение в Конии
14 В Конии Паул и Варнава вошли, как обычно, в иудейский дом молитвы и говорили так убедительно, что поверило очень много людей из иудеев и других народов. 2 Однако иудеи, которые отказались им верить, возбудили язычников и настроили их против верующих. 3 Паул и Варнава провели там довольно много времени. Они смело говорили о Повелителе Исе, Который подтверждал весть о Своей благодати, давая им силу совершать знамения и чудеса. 4 Жители города разделились. Одни поддерживали отвергающих Ису иудеев, а другие – посланников. 5 Но когда язычники и отвергающие Ису иудеи вместе со своими начальниками захотели применить силу и побить их камнями, 6 те, узнав об этом, бежали в города Ликаонии, Листру и Дербию, и в их окрестности, 7 где продолжали возвещать Радостную Весть.
Служение в Листре
8 В Листре жил человек, не владевший ногами; он был хромым от рождения и никогда не ходил. 9 Он слушал то, что говорил Паул. Паул же посмотрел на него и увидел, что у того есть вера для исцеления.
10 – Встань на ноги твои прямо! – громко сказал он калеке.
Тот вскочил и начал ходить. 11 Люди увидели, что сделал Паул, и стали кричать на ликаонском языке:
– К нам сошли боги в образе людей!
12 Они назвали Варнаву Зевсом, а Паула Гермесом, потому что говорил в основном он.[a] 13 За городом был храм Зевса, и его жрец привёл к городским воротам быков и принёс венки, желая вместе с народом принести им жертву. 14 Когда же посланники Варнава и Паул услышали об этом, они от такого кощунства разорвали на себе одежду, кинулись в толпу и стали кричать:
15 – Опомнитесь, что вы делаете? Мы такие же люди, как и вы! Мы принесли вам Радостную Весть, и мы хотим, чтобы вы оставили этих ложных богов и обратились к живому Богу, Который создал небо и землю, море и всё, что в них[b]. 16 В прошлом Он позволял народам ходить каждому своими путями, 17 но продолжал свидетельствовать о Себе, делая добро, посылая вам дождь с небес и урожай в своё время, давая пищу и наполняя ваши сердца радостью.
18 Но даже этими словами им едва удалось убедить народ не приносить им жертву.
19 Однако некоторые иудеи, которые пришли из Антиохии и Конии, склонили толпу на свою сторону. Паула побили камнями и выволокли за город, думая, что он уже мёртв. 20 Но когда ученики собрались вокруг него, он поднялся и пошёл обратно в город. На следующий день они с Варнавой ушли в Дербию.
Возвращение в Сирийскую Антиохию
21 Они возвещали Радостную Весть в Дербии и приобрели много учеников. Затем они возвратились в Листру, Конию и Писидийскую Антиохию. 22 Там они ободряли учеников и воодушевляли их оставаться твёрдыми в вере.
– Нам предстоит испытать много скорбей перед тем, как мы войдём в Царство Аллаха, – говорили они.
23 Паул и Варнава в каждой общине верующих назначили по несколько старейшин и, помолившись с постом, посвятили их Повелителю Исе, в Которого они поверили. 24 Затем они прошли Писидию и пришли в Памфилию. 25 Проповедовав слово в Пергии, они пришли в Анталью. 26 Из Антальи они отплыли обратно в Антиохию, где были вверены попечению Аллаха на труд, который они и исполнили. 27 Вернувшись обратно, они собрали общину верующих и рассказали обо всём, что Аллах совершил через них и как Он открыл дверь веры для язычников. 28 Там они пробыли довольно много времени вместе с учениками.
Acts 14
King James Version
14 And it came to pass in Iconium, that they went both together into the synagogue of the Jews, and so spake, that a great multitude both of the Jews and also of the Greeks believed.
2 But the unbelieving Jews stirred up the Gentiles, and made their minds evil affected against the brethren.
3 Long time therefore abode they speaking boldly in the Lord, which gave testimony unto the word of his grace, and granted signs and wonders to be done by their hands.
4 But the multitude of the city was divided: and part held with the Jews, and part with the apostles.
5 And when there was an assault made both of the Gentiles, and also of the Jews with their rulers, to use them despitefully, and to stone them,
6 They were ware of it, and fled unto Lystra and Derbe, cities of Lycaonia, and unto the region that lieth round about:
7 And there they preached the gospel.
8 And there sat a certain man at Lystra, impotent in his feet, being a cripple from his mother's womb, who never had walked:
9 The same heard Paul speak: who stedfastly beholding him, and perceiving that he had faith to be healed,
10 Said with a loud voice, Stand upright on thy feet. And he leaped and walked.
11 And when the people saw what Paul had done, they lifted up their voices, saying in the speech of Lycaonia, The gods are come down to us in the likeness of men.
12 And they called Barnabas, Jupiter; and Paul, Mercurius, because he was the chief speaker.
13 Then the priest of Jupiter, which was before their city, brought oxen and garlands unto the gates, and would have done sacrifice with the people.
14 Which when the apostles, Barnabas and Paul, heard of, they rent their clothes, and ran in among the people, crying out,
15 And saying, Sirs, why do ye these things? We also are men of like passions with you, and preach unto you that ye should turn from these vanities unto the living God, which made heaven, and earth, and the sea, and all things that are therein:
16 Who in times past suffered all nations to walk in their own ways.
17 Nevertheless he left not himself without witness, in that he did good, and gave us rain from heaven, and fruitful seasons, filling our hearts with food and gladness.
18 And with these sayings scarce restrained they the people, that they had not done sacrifice unto them.
19 And there came thither certain Jews from Antioch and Iconium, who persuaded the people, and having stoned Paul, drew him out of the city, supposing he had been dead.
20 Howbeit, as the disciples stood round about him, he rose up, and came into the city: and the next day he departed with Barnabas to Derbe.
21 And when they had preached the gospel to that city, and had taught many, they returned again to Lystra, and to Iconium, and Antioch,
22 Confirming the souls of the disciples, and exhorting them to continue in the faith, and that we must through much tribulation enter into the kingdom of God.
23 And when they had ordained them elders in every church, and had prayed with fasting, they commended them to the Lord, on whom they believed.
24 And after they had passed throughout Pisidia, they came to Pamphylia.
25 And when they had preached the word in Perga, they went down into Attalia:
26 And thence sailed to Antioch, from whence they had been recommended to the grace of God for the work which they fulfilled.
27 And when they were come, and had gathered the church together, they rehearsed all that God had done with them, and how he had opened the door of faith unto the Gentiles.
28 And there they abode long time with the disciples.
Binuhatan 14
Ang Pulong Sa Dios
Didto sa Iconium
14 Ang nahitabo didto sa Iconium pareho usab sa nahitabo didto sa Antioquia. Miadto si Pablo ug si Barnabas sa simbahan sa mga Judio. Ug tungod sa ilang pagwali daghang mga Judio ug mga dili Judio ang mituo kang Jesus. 2 Apan ang mga Judio nga wala motuo, misulsol sa mga dili Judio aron kontrahon ang mga magtutuo. 3 Nagdugay didto si Pablo ug si Barnabas. Wala sila mahadlok sa pagsulti mahitungod sa Ginoo. Gipakita sa Ginoo nga tinuod ang ilang gitudlo mahitungod sa iyang grasya, tungod kay gihatagan niya sila ug gahom sa paghimo ug mga milagro ug kahibulongang mga butang. 4 Busa, nabahin ang mga tawo niadtong siyudara; ang uban midapig sa mga Judio nga wala motuo, ug ang uban midapig sa mga apostoles.
5 May mga Judio ug mga dili Judio, kauban ang ilang mga pangulo, nga nagplano nga pasakitan ug batohon ang mga apostoles. 6 Pagkahibalo sa mga apostoles sa maong plano, nangikyas sila ngadto sa Listra ug sa Derbe, mga siyudad nga sakop sa Licaonia, ug sa palibot nga mga dapit. 7 Ug giwali nila didto ang Maayong Balita.
Gibato si Pablo didto sa Listra
8 Sa Listra may usa ka tawong bakol sukad pa sa iyang pagkabata. 9 Samtang naglingkod siya naminaw siya sa mga gisulti ni Pablo. Gitutokan siya ni Pablo ug nakita niya nga may pagtuo ang bakol nga ang Ginoo makaayo kaniya. 10 Busa sa kusog nga tingog miingon si Pablo kaniya, “Tindog ug tul-id!” Mitindog ang tawo ug milakaw-lakaw. 11 Pagkakita sa mga tawo sa gihimo ni Pablo, misinggit sila sa ilang kaugalingong pinulongan, “Ang mga dios nanganaog dinhi kanato sa dagway sa tawo!” 12 Gitawag nila si Barnabas nga si Zeus, ug si Pablo gitawag nila nga si Hermes tungod kay siya mao ang tigsulti. 13 Ang templo sa ilang dios nga si Zeus duol lamang sa gawas sa siyudad. Busa ang pari ni Zeus nagdala ug torong mga baka nga may kolintas nga bulak didto sa pultahan sa siyudad. Gusto niya ug sa mga tawo nga maghalad ngadto sa mga apostoles. 14 Pagkahibalo ni Barnabas ug ni Pablo sa ilang gibuhat, gigisi nila ang ilang bisti[a] ug midagan sila sa taliwala sa mga tawo ug misinggit, 15 “Mga higala, nganong maghalad kamo kanamo? Kami mga tawo lamang nga sama kaninyo. Giwali namo kaninyo ang Maayong Balita aron biyaan na ninyo kining mga butang nga walay pulos ug moduol sa Dios nga buhi. Siya mao ang naghimo sa langit, sa yuta, sa dagat, ug sa tanang mga butang nga anaa kanila. 16 Niadtong una gipasagdan lamang sa Dios ang mga tawo sa pagsunod sa ilang kaugalingong gusto. 17 Apan sa tanang panahon gipaila sa Dios ang iyang kaugalingon ngadto sa mga tawo pinaagi sa iyang mga gihimo nga maayo. Gihatagan niya kamo sa ulan ug mga ani sa panahon sa ting-ani. Abundang pagkaon iyang gihatag kaninyo aron malipay kamo.” 18 Apan bisan mao kini ang gisulti sa mga apostoles, naglisod gayod sila sa pagpugong sa mga tawo nga magpatay ug mga baka aron ihalad kanila.
19 May miabot nga mga Judio gikan sa Antioquia nga sakop sa Pisidia ug ang uban gikan sa Iconium. Gidani nila ang mga tawo nga modapig kanila. Gitabangan nila sa pagbato si Pablo ug giguyod pagawas sa lungsod, tungod kay sa ilang hunahuna patay na siya. 20 Apan samtang gilibotan siya sa mga magtutuo, mibangon siya ug mibalik didto sa lungsod. Pagkaugma miadto silang duha ni Barnabas sa Derbe.
Ang Paghibalik ngadto sa Antioquia nga Sakop sa Syria
21 Giwali ni Pablo ug ni Barnabas ang Maayong Balita didto sa Derbe ug daghan ang ilang nakabig nga mosunod kang Jesu-Cristo. Pagkahuman niini mibalik sila sa Listra, sa Iconium, ug sa Antioquia nga sakop sa Pisidia. 22 Gipalig-on nila ang mga magtutuo ug gidasig nga magpadayon gayod sa ilang pagtuo. Miingon usab sila sa mga magtutuo, “Daghang kalisdanan ang atong kinahanglan maagian sa pagsulod sa gingharian sa Dios.” 23 Sa matag dapit nga may mga magtutuo nga nagatigom, sila si Pablo ug Barnabas nagpili ug mga tawo nga maoy mangulo. Nagpuasa sila ug nagaampo alang sa mga napili ug gitugyan nila sila sa Ginoo nga ilang gituohan.
24 Pagkahuman niini, miagi sila sa mga dapit nga sakop sa probinsya sa Pisidia ug miabot sila sa Panfilia. 25 Miwali sila didto sa Perga ug unya milugsong sila sa Atalia. 26 Gikan didto milawig sila balik sa Antioquia nga sakop sa Syria, ang dapit diin sila maggikan ug giampo sa mga magtutuo kaniadto nga panalanginan sila sa Dios sa ilang buluhaton nga karon nahuman na nila.
27 Sa pag-abot ni Pablo ug ni Barnabas sa Antioquia gitigom nila ang tanang mga magtutuo ug gisaysay dayon nila ang tanang gihimo sa Dios pinaagi kanila, ug kon sa unsang pamaagi nga ang Dios mihatag ug kahigayonan aron motuo usab ang mga dili Judio. 28 Ug mipuyo silag dugay didto sa Antioquia kauban sa mga sumusunod ni Jesus.
Footnotes
- 14:14 gigisi nila ang ilang bisti sa pagpakita nga sayop ang gihimo sa mga tawo.
Central Asian Russian Scriptures (CARST)
Священное Писание, Восточный Перевод
Copyright © 2003, 2009, 2013 by IMB-ERTP and Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
Central Asian Russian Scriptures (CARSA)
Священное Писание, Восточный Перевод
Copyright © 2003, 2009, 2013 by IMB-ERTP and Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.