Сатана искушает Иисуса в пустыне(A)

Иисус, исполненный Святого Духа, возвратился с Иордана, и Дух повел Его в пустыню. Там Его сорок дней искушал дьявол. Все это время Иисус ничего не ел и под конец почувствовал голод. Тогда дьявол сказал Ему:

– Если Ты Сын Божий, то прикажи этому камню стать хлебом.

Иисус ответил ему:

– Написано: «Не одним хлебом живет человек, но каждым словом Божьим[a]»[b].

Приведя Его на высокое место, он показал Ему в один миг все царства мира.

И сказал Ему:

– Я передам Тебе всю их власть и славу, потому что они отданы мне, и я даю их кому захочу. Итак, если Ты поклонишься мне, все это будет Твоим.

Иисус ответил:

– Написано: «Поклоняйся Господу, Богу твоему, и служи Ему одному!»[c]

После этого дьявол привел Его в Иерусалим и поставил Его на самый верх храма.

– Если Ты Сын Божий, – сказал он, – то бросься отсюда вниз. 10 Ведь написано же:

«Своим ангелам повелит о Тебе
    охранять Тебя»,
11 и «они понесут Тебя на руках,
    чтобы ноги Твои не ударились о камень»[d].

12 Иисус ответил ему:

– Сказано: «Не испытывай Господа, Бога твоего»[e].

13 Когда дьявол окончил все искушения, он оставил Его на время.

Иисус начинает Свое служение(B)

14 Иисус возвратился в Галилею, исполненный силой Духа. Молва о Нем распространилась по всей округе. 15 Он учил в синагогах, и все прославляли Его.

Назарет не принимает Иисуса(C)

16 Однажды Иисус пришел в Назарет, в город, где Он вырос, и в субботу, как обычно, Он отправился в синагогу. Там Иисус встал, чтобы читать. 17 Ему подали свиток пророка Исаии, Он развернул его и нашел место, где было написано:

18 «Дух Господа на Мне,
    потому что Он помазал[f] Меня
возвещать бедным Радостную Весть.
    Он послал Меня провозглашать свободу пленникам,
прозрение слепым,
    освободить угнетенных,
19 возвещать год Господней милости»[g].

20 Иисус свернул свиток, отдал его служителю и сел. Глаза всех в синагоге были прикованы к Нему. 21 Он начал говорить:

– Сегодня, когда вы слушали, исполнились эти слова Писания.

22 Все хвалили Его и удивлялись силе Его слов.

– Но разве Он не сын Иосифа? – спрашивали они.

23 Иисус сказал им:

– Вы Мне, конечно, напомните пословицу: «Врач, исцели самого себя!» И скажете Мне: «Мы слышали, что Ты сотворил много чудес в Капернауме, сотвори же и здесь, у Себя на родине, что-либо подобное». 24 Но говорю вам истину, ни одного пророка не принимают на его родине. 25 Уверяю вас, что во времена Илии, когда три с половиной года не было дождя и по всей стране был ужасный голод, в Израиле было много вдов, 26 однако Илия не был послан ни к одной из них, а лишь ко вдове в Сарепту[h] близ Сидона[i]. 27 Много было в Израиле прокаженных во времена пророка Елисея, однако ни один из них не был очищен, кроме сирийца Наамана[j].

28 Все в синагоге пришли в ярость, когда услышали это. 29 Они вскочили, вытащили Иисуса за пределы города и привели к обрыву горы, на которой был построен город, чтобы сбросить Его вниз. 30 Но Иисус прошел сквозь толпу и ушел.

Иисус изгоняет нечистого духа(D)

31 Он пошел в галилейский город Капернаум и по субботам учил там народ. 32 Люди изумлялись Его учению, потому что в Его словах ощущалась власть. 33 В синагоге был человек, одержимый демоном, нечистым духом, и вдруг он громко закричал:

34 – А-а-а! Что Ты хочешь от нас, Иисус из Назарета? Ты пришел, чтобы погубить нас? Я знаю, Кто Ты! Ты – Святой Божий!

35 – Замолчи! – строго приказал Иисус. – Выйди из него!

Бросив человека перед всеми на землю, демон вышел из него, не причинив ему вреда. 36 Все изумлялись и говорили друг другу:

– Что это такое? С такой властью и силой Он приказывает нечистым духам, и они выходят!

37 Слух об Иисусе распространялся по всей округе.

Иисус исцеляет других(E)

38 Покинув синагогу, Иисус пошел в дом Симона. У тещи же Симона в это время был сильный жар, и Иисуса попросили помочь ей. 39 Наклонившись над ней, Иисус приказал горячке покинуть женщину, и та оставила ее. Она сразу же встала и начала накрывать им на стол.

40 Когда же солнце стало клониться к закату, все, у кого были больные различными болезнями, начали приносить их к Иисусу, и Он возлагал на каждого руки и исцелял их. 41 Также и демоны выходили из многих людей с криком:

– Ты – Сын Бога!

Но Иисус запрещал им и не разрешал говорить, потому что они знали, что Он – Христос.

Иисус проповедует в Иудее(F)

42 На рассвете Иисус вышел из города и пошел в безлюдное место. Люди стали искать Его, и когда нашли, то уговаривали остаться у них. 43 Но Иисус сказал:

– Я должен возвещать Радостную Весть о Царстве Божьем и в других городах, ведь для этого Я и послан.

44 И Он проповедовал в синагогах Иудеи.

Footnotes

  1. 4:4 Слова «но каждым словом Божьим» отсутствуют в древнейших рукописях Евангелия от Луки.
  2. 4:4 Втор. 8:3.
  3. 4:8 Втор. 6:13.
  4. 4:10-11 Пс. 90:11-12.
  5. 4:12 Втор. 6:16.
  6. 4:18 Помазал – посредством иудейского обряда помазания человек посвящался на определенное служение. Такого помазания удостаивались пророки, цари и священники.
  7. 4:18-19 Ис. 61:1-2.
  8. 4:26 Сарепта – финикийский город, находившийся на территории современного государства Ливан. В те времена там жили народности, не признававшие Бога.
  9. 4:25-26 См. 3 Цар. 17.
  10. 4:27 См. 4 Цар. 5:1-14.

ιησους δε πνευματος αγιου πληρης υπεστρεψεν απο του ιορδανου και ηγετο εν τω πνευματι εις την ερημον

ημερας τεσσαρακοντα πειραζομενος υπο του διαβολου και ουκ εφαγεν ουδεν εν ταις ημεραις εκειναις και συντελεσθεισων αυτων υστερον επεινασεν

και ειπεν αυτω ο διαβολος ει υιος ει του θεου ειπε τω λιθω τουτω ινα γενηται αρτος

και απεκριθη ιησους προς αυτον λεγων γεγραπται οτι ουκ επ αρτω μονω ζησεται ο ανθρωπος αλλ επι παντι ρηματι θεου

και αναγαγων αυτον ο διαβολος εις ορος υψηλον εδειξεν αυτω πασας τας βασιλειας της οικουμενης εν στιγμη χρονου

και ειπεν αυτω ο διαβολος σοι δωσω την εξουσιαν ταυτην απασαν και την δοξαν αυτων οτι εμοι παραδεδοται και ω εαν θελω διδωμι αυτην

συ ουν εαν προσκυνησης ενωπιον μου εσται σου παντα

και αποκριθεις αυτω ειπεν ο ιησους υπαγε οπισω μου σατανα γεγραπται γαρ προσκυνησεις κυριον τον θεον σου και αυτω μονω λατρευσεις

και ηγαγεν αυτον εις ιερουσαλημ και εστησεν αυτον επι το πτερυγιον του ιερου και ειπεν αυτω ει ο υιος ει του θεου βαλε σεαυτον εντευθεν κατω

10 γεγραπται γαρ οτι τοις αγγελοις αυτου εντελειται περι σου του διαφυλαξαι σε

11 και οτι επι χειρων αρουσιν σε μηποτε προσκοψης προς λιθον τον ποδα σου

12 και αποκριθεις ειπεν αυτω ο ιησους οτι ειρηται ουκ εκπειρασεις κυριον τον θεον σου

13 και συντελεσας παντα πειρασμον ο διαβολος απεστη απ αυτου αχρι καιρου

14 και υπεστρεψεν ο ιησους εν τη δυναμει του πνευματος εις την γαλιλαιαν και φημη εξηλθεν καθ ολης της περιχωρου περι αυτου

15 και αυτος εδιδασκεν εν ταις συναγωγαις αυτων δοξαζομενος υπο παντων

16 και ηλθεν εις την ναζαρεθ ου ην τεθραμμενος και εισηλθεν κατα το ειωθος αυτω εν τη ημερα των σαββατων εις την συναγωγην και ανεστη αναγνωναι

17 και επεδοθη αυτω βιβλιον ησαιου του προφητου και αναπτυξας το βιβλιον ευρεν τον τοπον ου ην γεγραμμενον

18 πνευμα κυριου επ εμε ου ενεκεν εχρισεν με ευαγγελιζεσθαι πτωχοις απεσταλκεν με ιασασθαι τους συντετριμμενους την καρδιαν κηρυξαι αιχμαλωτοις αφεσιν και τυφλοις αναβλεψιν αποστειλαι τεθραυσμενους εν αφεσει

19 κηρυξαι ενιαυτον κυριου δεκτον

20 και πτυξας το βιβλιον αποδους τω υπηρετη εκαθισεν και παντων εν τη συναγωγη οι οφθαλμοι ησαν ατενιζοντες αυτω

21 ηρξατο δε λεγειν προς αυτους οτι σημερον πεπληρωται η γραφη αυτη εν τοις ωσιν υμων

22 και παντες εμαρτυρουν αυτω και εθαυμαζον επι τοις λογοις της χαριτος τοις εκπορευομενοις εκ του στοματος αυτου και ελεγον ουχ ουτος εστιν ο υιος ιωσηφ

23 και ειπεν προς αυτους παντως ερειτε μοι την παραβολην ταυτην ιατρε θεραπευσον σεαυτον οσα ηκουσαμεν γενομενα εν τη καπερναουμ ποιησον και ωδε εν τη πατριδι σου

24 ειπεν δε αμην λεγω υμιν οτι ουδεις προφητης δεκτος εστιν εν τη πατριδι αυτου

25 επ αληθειας δε λεγω υμιν πολλαι χηραι ησαν εν ταις ημεραις ηλιου εν τω ισραηλ οτε εκλεισθη ο ουρανος επι ετη τρια και μηνας εξ ως εγενετο λιμος μεγας επι πασαν την γην

26 και προς ουδεμιαν αυτων επεμφθη ηλιας ει μη εις σαρεπτα της σιδωνος προς γυναικα χηραν

27 και πολλοι λεπροι ησαν επι ελισσαιου του προφητου εν τω ισραηλ και ουδεις αυτων εκαθαρισθη ει μη νεεμαν ο συρος

28 και επλησθησαν παντες θυμου εν τη συναγωγη ακουοντες ταυτα

29 και ανασταντες εξεβαλον αυτον εξω της πολεως και ηγαγον αυτον εως της οφρυος του ορους εφ ου η πολις αυτων ωκοδομητο εις το κατακρημνισαι αυτον

30 αυτος δε διελθων δια μεσου αυτων επορευετο

31 και κατηλθεν εις καπερναουμ πολιν της γαλιλαιας και ην διδασκων αυτους εν τοις σαββασιν

32 και εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου οτι εν εξουσια ην ο λογος αυτου

33 και εν τη συναγωγη ην ανθρωπος εχων πνευμα δαιμονιου ακαθαρτου και ανεκραξεν φωνη μεγαλη

34 λεγων εα τι ημιν και σοι ιησου ναζαρηνε ηλθες απολεσαι ημας οιδα σε τις ει ο αγιος του θεου

35 και επετιμησεν αυτω ο ιησους λεγων φιμωθητι και εξελθε εξ αυτου και ριψαν αυτον το δαιμονιον εις το μεσον εξηλθεν απ αυτου μηδεν βλαψαν αυτον

36 και εγενετο θαμβος επι παντας και συνελαλουν προς αλληλους λεγοντες τις ο λογος ουτος οτι εν εξουσια και δυναμει επιτασσει τοις ακαθαρτοις πνευμασιν και εξερχονται

37 και εξεπορευετο ηχος περι αυτου εις παντα τοπον της περιχωρου

38 αναστας δε εκ της συναγωγης εισηλθεν εις την οικιαν σιμωνος η πενθερα δε του σιμωνος ην συνεχομενη πυρετω μεγαλω και ηρωτησαν αυτον περι αυτης

39 και επιστας επανω αυτης επετιμησεν τω πυρετω και αφηκεν αυτην παραχρημα δε αναστασα διηκονει αυτοις

40 δυνοντος δε του ηλιου παντες οσοι ειχον ασθενουντας νοσοις ποικιλαις ηγαγον αυτους προς αυτον ο δε ενι εκαστω αυτων τας χειρας επιθεις εθεραπευσεν αυτους

41 εξηρχετο δε και δαιμονια απο πολλων κραζοντα και λεγοντα οτι συ ει ο χριστος ο υιος του θεου και επιτιμων ουκ εια αυτα λαλειν οτι ηδεισαν τον χριστον αυτον ειναι

42 γενομενης δε ημερας εξελθων επορευθη εις ερημον τοπον και οι οχλοι εζητουν αυτον και ηλθον εως αυτου και κατειχον αυτον του μη πορευεσθαι απ αυτων

43 ο δε ειπεν προς αυτους οτι και ταις ετεραις πολεσιν ευαγγελισασθαι με δει την βασιλειαν του θεου οτι εις τουτο απεσταλμαι

44 και ην κηρυσσων εν ταις συναγωγαις της γαλιλαιας