Print Page Options

18 ταυτα ειπων ιησους εξηλθεν συν τοις μαθηταις αυτου περαν του χειμαρρου των κεδρων οπου ην κηπος εις ον εισηλθεν αυτος και οι μαθηται αυτου

ηδει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον τον τοπον οτι πολλακις συνηχθη ιησους εκει μετα των μαθητων αυτου

ο ουν ιουδας λαβων την σπειραν και εκ των αρχιερεων και [εκ] των φαρισαιων υπηρετας ερχεται εκει μετα φανων και λαμπαδων και οπλων

ιησους ουν ειδως παντα τα ερχομενα επ αυτον εξηλθεν και λεγει αυτοις τινα ζητειτε

απεκριθησαν αυτω ιησουν τον ναζωραιον λεγει αυτοις εγω ειμι ειστηκει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον μετ αυτων

ως ουν ειπεν αυτοις εγω ειμι απηλθον εις τα οπισω και επεσαν χαμαι

παλιν ουν επηρωτησεν αυτους τινα ζητειτε οι δε ειπαν ιησουν τον ναζωραιον

απεκριθη ιησους ειπον υμιν οτι εγω ειμι ει ουν εμε ζητειτε αφετε τουτους υπαγειν

ινα πληρωθη ο λογος ον ειπεν οτι ους δεδωκας μοι ουκ απωλεσα εξ αυτων ουδενα

10 σιμων ουν πετρος εχων μαχαιραν ειλκυσεν αυτην και επαισεν τον του αρχιερεως δουλον και απεκοψεν αυτου το ωταριον το δεξιον ην δε ονομα τω δουλω μαλχος

11 ειπεν ουν ο ιησους τω πετρω βαλε την μαχαιραν εις την θηκην το ποτηριον ο δεδωκεν μοι ο πατηρ ου μη πιω αυτο

12 η ουν σπειρα και ο χιλιαρχος και οι υπηρεται των ιουδαιων συνελαβον τον ιησουν και εδησαν αυτον

13 και ηγαγον προς ανναν πρωτον ην γαρ πενθερος του καιαφα ος ην αρχιερευς του ενιαυτου εκεινου

14 ην δε καιαφας ο συμβουλευσας τοις ιουδαιοις οτι συμφερει ενα ανθρωπον αποθανειν υπερ του λαου

15 ηκολουθει δε τω ιησου σιμων πετρος και αλλος μαθητης ο δε μαθητης εκεινος ην γνωστος τω αρχιερει και συνεισηλθεν τω ιησου εις την αυλην του αρχιερεως

16 ο δε πετρος ειστηκει προς τη θυρα εξω εξηλθεν ουν ο μαθητης ο αλλος ο γνωστος του αρχιερεως και ειπεν τη θυρωρω και εισηγαγεν τον πετρον

17 λεγει ουν τω πετρω η παιδισκη η θυρωρος μη και συ εκ των μαθητων ει του ανθρωπου τουτου λεγει εκεινος ουκ ειμι

18 ειστηκεισαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται ανθρακιαν πεποιηκοτες οτι ψυχος ην και εθερμαινοντο ην δε και ο πετρος μετ αυτων εστως και θερμαινομενος

19 ο ουν αρχιερευς ηρωτησεν τον ιησουν περι των μαθητων αυτου και περι της διδαχης αυτου

20 απεκριθη αυτω ιησους εγω παρρησια λελαληκα τω κοσμω εγω παντοτε εδιδαξα εν συναγωγη και εν τω ιερω οπου παντες οι ιουδαιοι συνερχονται και εν κρυπτω ελαλησα ουδεν

21 τι με ερωτας ερωτησον τους ακηκοοτας τι ελαλησα αυτοις ιδε ουτοι οιδασιν α ειπον εγω

22 ταυτα δε αυτου ειποντος εις παρεστηκως των υπηρετων εδωκεν ραπισμα τω ιησου ειπων ουτως αποκρινη τω αρχιερει

23 απεκριθη αυτω ιησους ει κακως ελαλησα μαρτυρησον περι του κακου ει δε καλως τι με δερεις

24 απεστειλεν ουν αυτον ο αννας δεδεμενον προς καιαφαν τον αρχιερεα

25 ην δε σιμων πετρος εστως και θερμαινομενος ειπον ουν αυτω μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει ηρνησατο εκεινος και ειπεν ουκ ειμι

26 λεγει εις εκ των δουλων του αρχιερεως συγγενης ων ου απεκοψεν πετρος το ωτιον ουκ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου

27 παλιν ουν ηρνησατο πετρος και ευθεως αλεκτωρ εφωνησεν

28 αγουσιν ουν τον ιησουν απο του καιαφα εις το πραιτωριον ην δε πρωι και αυτοι ουκ εισηλθον εις το πραιτωριον ινα μη μιανθωσιν αλλα φαγωσιν το πασχα

29 εξηλθεν ουν ο πιλατος εξω προς αυτους και φησιν τινα κατηγοριαν φερετε του ανθρωπου τουτου

30 απεκριθησαν και ειπαν αυτω ει μη ην ουτος κακον ποιων ουκ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον

31 ειπεν ουν αυτοις πιλατος λαβετε αυτον υμεις και κατα τον νομον υμων κρινατε αυτον ειπον αυτω οι ιουδαιοι ημιν ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα

32 ινα ο λογος του ιησου πληρωθη ον ειπεν σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν

33 εισηλθεν ουν παλιν εις το πραιτωριον ο πιλατος και εφωνησεν τον ιησουν και ειπεν αυτω συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων

34 απεκριθη ιησους απο σεαυτου συ τουτο λεγεις η αλλοι ειπον σοι περι εμου

35 απεκριθη ο πιλατος μητι εγω ιουδαιος ειμι το εθνος το σον και οι αρχιερεις παρεδωκαν σε εμοι τι εποιησας

36 απεκριθη ιησους η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εκ του κοσμου τουτου ει εκ του κοσμου τουτου ην η βασιλεια η εμη οι υπηρεται οι εμοι ηγωνιζοντο αν ινα μη παραδοθω τοις ιουδαιοις νυν δε η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εντευθεν

37 ειπεν ουν αυτω ο πιλατος ουκουν βασιλευς ει συ απεκριθη [ο] ιησους συ λεγεις οτι βασιλευς ειμι εγω εις τουτο γεγεννημαι και εις τουτο εληλυθα εις τον κοσμον ινα μαρτυρησω τη αληθεια πας ο ων εκ της αληθειας ακουει μου της φωνης

38 λεγει αυτω ο πιλατος τι εστιν αληθεια και τουτο ειπων παλιν εξηλθεν προς τους ιουδαιους και λεγει αυτοις εγω ουδεμιαν ευρισκω εν αυτω αιτιαν

39 εστιν δε συνηθεια υμιν ινα ενα απολυσω υμιν [εν] τω πασχα βουλεσθε ουν απολυσω υμιν τον βασιλεα των ιουδαιων

40 εκραυγασαν ουν παλιν λεγοντες μη τουτον αλλα τον βαραββαν ην δε ο βαραββας ληστης

Исо Масех предан и арестован(A)

18 Сказав это, Исо пошёл со Своими учениками на другую сторону долины Кедрон, где был сад, в который они и вошли. Предатель Иуда знал это место, так как Исо часто собирался там со Своими учениками. Поэтому Иуда привёл туда с собой отряд римских воинов, а также слуг, посланных главными священнослужителями и блюстителями Закона. Они пришли с фонарями, факелами и оружием. Исо знал всё, что должно было с Ним произойти. Он вышел вперёд и спросил:

– Кого вы ищете?

– Исо из Назарета, – ответили те.

– Это Я, – сказал Исо.

Предатель Иуда тоже стоял с ними. Когда Исо сказал: «Это Я», они отступили назад и упали на землю.

Он опять спросил их:

– Кого вы ищете?

– Исо из Назарета, – сказали они.

– Я же вам сказал, что это Я, – ответил Исо. – Если вы ищете Меня, то отпустите остальных.

Он сказал это, чтобы исполнились Его слова: «Я не потерял никого из тех, кого Ты дал Мне»[a].

10 У Шимона Петруса был меч, он выхватил его, ударил раба главного священнослужителя и отсёк ему правое ухо. Раба звали Малик. 11 Тогда Исо сказал Петрусу:

– Вложи меч в ножны! Разве Я не должен выпить чашу страданий, которую дал Мне Отец?

Исо Масеха ведут на допрос к главному священнослужителю Ханану(B)

12 Отряд римских воинов, их командир и иудейские стражники арестовали Исо и связали Его. 13 Они привели Его вначале к Ханану. Ханан был тестем Каиафы, который был в тот год верховным священнослужителем.[b] 14 Это был Каиафа, который убеждал предводителей иудеев, что будет лучше, если один Человек умрёт за народ.[c]

Первое отречение Петруса(C)

15 Шимон Петрус и ещё один ученик шли следом за Исо. Главный священнослужитель знал этого ученика, и поэтому тот смог пройти с Исо во двор, 16 а Петрус остался снаружи у ворот. Ученик, который был знаком главному священнослужителю, вышел, поговорил с привратницей и провёл Петруса внутрь.

17 – Ты случайно не один из учеников Этого Человека? – спросила привратница.

– Нет, – ответил Петрус.

18 Было холодно. Рабы и стражники разложили костёр и грелись у него. Петрус тоже стоял у костра и грелся.

Исо Масех на допросе у Ханана

19 Тем временем главный священнослужитель допрашивал Исо о Его учениках и учении.

20 – Я открыто говорил миру, – отвечал Исо, – Я всегда учил в молитвенных домах или в храме, там, где собираются все иудеи. Тайного Я ничего не говорил. 21 Зачем ты Меня допрашиваешь? Спроси тех, кто Меня слушал, они наверняка знают, что Я говорил.

22 Когда Исо это сказал, один из стоявших поблизости служителей ударил Исо по лицу.

– Ты как разговариваешь с главным священнослужителем! – возмутился он.

23 – Если Я сказал что-то не так, то укажи, что не так, – ответил Исо. – Если же Я прав, то зачем ты бьёшь Меня?

24 Тогда Ханан отослал Исо связанным к верховному священнослужителю Каиафе.

Второе и третье отречение Петруса(D)

25 Шимон Петрус всё стоял и грелся у костра, когда его ещё раз спросили:

– Ты случайно не один из Его учеников?

Петрус отрицал.

– Нет, – сказал он.

26 Тогда один из рабов главного священнослужителя, родственник того, которому Петрус отсёк ухо, сказал:

– Разве не тебя я видел с Ним в саду?

27 Петрус снова стал всё отрицать, и в этот момент пропел петух[d].

Исо Масех на допросе у Пилата(E)

28 От Каиафы Исо повели в резиденцию римского наместника. Было раннее утро, и предводители иудеев, опасаясь оскверниться, не вошли в здание, иначе они не смогли бы потом есть праздничный ужин.[e] 29 Поэтому Пилат[f] вышел к ним.

– В чём вы обвиняете Этого Человека? – спросил он.

30 – Не будь Он преступником, мы бы не привели Его к тебе, – ответили они.

31 Пилат сказал:

– Берите Его сами и судите по вашему Закону.

– Но у нас нет права никого казнить, – возразили предводители иудеев.

32 Так должны были исполниться слова Исо о том, какой смертью Он умрёт.[g] 33 Тогда Пилат вошёл внутрь своей резиденции, вызвал Исо и спросил Его:

– Ты Царь иудеев?

34 – Ты это от себя говоришь, или тебе обо Мне сказали другие? – спросил в ответ Исо.

35 – Я что, иудей? – ответил Пилат. – Это Твой народ и главные священнослужители передали Тебя мне. Что Ты сделал?

36 Исо сказал:

– Царство Моё – не одно из царств этого мира. Если бы оно было таким, то Мои подданные сражались бы за Меня, чтобы Я не был схвачен предводителями иудеев. Но сейчас Моё Царство не принадлежит этому миру.

37 – Так значит, Ты всё-таки царь? – спросил Пилат.

– Ты сам говоришь, что Я Царь, – ответил Исо. – Я родился и пришёл в мир, чтобы свидетельствовать об истине. Всякий, кто на стороне истины, слушает Меня.

38 Пилат спросил:

– Что есть истина?

Потом он опять вышел к иудеям и сказал:

– Я не нахожу в Этом Человеке никакой вины.

Пилат осуждает Исо Масеха на распятие(F)

39 – У вас есть обычай, чтобы я на праздник Освобождения отпускал на свободу одного из заключённых. Хотите, чтобы я отпустил вам «Царя иудеев»?

40 Они в ответ закричали:

– Нет! Не Его! Отпусти нам Бар-Аббу!

Бар-Абба же был мятежником.

Footnotes

  1. Ин 18:9 См. 6:39; 17:12.
  2. Ин 18:13 Ханан был верховным священнослужителем с 6 по 15 гг. и не утратил своего влияния и после этого. А его зять Каиафа занимал этот пост с 18 по 36 гг.
  3. Ин 18:14 См. 11:49-51.
  4. Ин 18:27 Так дословно исполнилось предсказание Исо об отречении Петруса (см. 13:38).
  5. Ин 18:28 В Тавроте нет запрета входить в дома, принадлежащие неиудеям. Такой запрет был дан иудеям их религиозными учителями (см. Деян. 10:28).
  6. Ин 18:29 Понтий Пилат был римским наместником в Иудее с 26 по 36 гг.
  7. Ин 18:32 То есть смертью на кресте (см. 3:14; 8:28; 12:32). Крест был римским орудием казни. Иудеи же, если бы имели на то право от римских властей, скорее всего, побили бы Исо камнями (см. Лев. 24:16).

18 ταυτα ειπων ο ιησους εξηλθεν συν τοις μαθηταις αυτου περαν του χειμαρρου των κεδρων οπου ην κηπος εις ον εισηλθεν αυτος και οι μαθηται αυτου

ηδει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον τον τοπον οτι πολλακις συνηχθη ο ιησους εκει μετα των μαθητων αυτου

ο ουν ιουδας λαβων την σπειραν και εκ των αρχιερεων και φαρισαιων υπηρετας ερχεται εκει μετα φανων και λαμπαδων και οπλων

ιησους ουν ειδως παντα τα ερχομενα επ αυτον εξελθων ειπεν αυτοις τινα ζητειτε

απεκριθησαν αυτω ιησουν τον ναζωραιον λεγει αυτοις ο ιησους εγω ειμι ειστηκει δε και ιουδας ο παραδιδους αυτον μετ αυτων

ως ουν ειπεν αυτοις οτι εγω ειμι απηλθον εις τα οπισω και επεσον χαμαι

παλιν ουν αυτους επηρωτησεν τινα ζητειτε οι δε ειπον ιησουν τον ναζωραιον

απεκριθη ο ιησους ειπον υμιν οτι εγω ειμι ει ουν εμε ζητειτε αφετε τουτους υπαγειν

ινα πληρωθη ο λογος ον ειπεν οτι ους δεδωκας μοι ουκ απωλεσα εξ αυτων ουδενα

10 σιμων ουν πετρος εχων μαχαιραν ειλκυσεν αυτην και επαισεν τον του αρχιερεως δουλον και απεκοψεν αυτου το ωτιον το δεξιον ην δε ονομα τω δουλω μαλχος

11 ειπεν ουν ο ιησους τω πετρω βαλε την μαχαιραν σου εις την θηκην το ποτηριον ο δεδωκεν μοι ο πατηρ ου μη πιω αυτο

12 η ουν σπειρα και ο χιλιαρχος και οι υπηρεται των ιουδαιων συνελαβον τον ιησουν και εδησαν αυτον

13 και απηγαγον αυτον προς ανναν πρωτον ην γαρ πενθερος του καιαφα ος ην αρχιερευς του ενιαυτου εκεινου

14 ην δε καιαφας ο συμβουλευσας τοις ιουδαιοις οτι συμφερει ενα ανθρωπον απολεσθαι υπερ του λαου

15 ηκολουθει δε τω ιησου σιμων πετρος και ο αλλος μαθητης ο δε μαθητης εκεινος ην γνωστος τω αρχιερει και συνεισηλθεν τω ιησου εις την αυλην του αρχιερεως

16 ο δε πετρος ειστηκει προς τη θυρα εξω εξηλθεν ουν ο μαθητης ο αλλος ος ην γνωστος τω αρχιερει και ειπεν τη θυρωρω και εισηγαγεν τον πετρον

17 λεγει ουν η παιδισκη η θυρωρος τω πετρω μη και συ εκ των μαθητων ει του ανθρωπου τουτου λεγει εκεινος ουκ ειμι

18 ειστηκεισαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται ανθρακιαν πεποιηκοτες οτι ψυχος ην και εθερμαινοντο ην δε μετ αυτων ο πετρος εστως και θερμαινομενος

19 ο ουν αρχιερευς ηρωτησεν τον ιησουν περι των μαθητων αυτου και περι της διδαχης αυτου

20 απεκριθη αυτω ο ιησους εγω παρρησια ελαλησα τω κοσμω εγω παντοτε εδιδαξα εν τη συναγωγη και εν τω ιερω οπου παντοτε οι ιουδαιοι συνερχονται και εν κρυπτω ελαλησα ουδεν

21 τι με επερωτας επερωτησον τους ακηκοοτας τι ελαλησα αυτοις ιδε ουτοι οιδασιν α ειπον εγω

22 ταυτα δε αυτου ειποντος εις των υπηρετων παρεστηκως εδωκεν ραπισμα τω ιησου ειπων ουτως αποκρινη τω αρχιερει

23 απεκριθη αυτω ο ιησους ει κακως ελαλησα μαρτυρησον περι του κακου ει δε καλως τι με δερεις

24 απεστειλεν αυτον ο αννας δεδεμενον προς καιαφαν τον αρχιερεα

25 ην δε σιμων πετρος εστως και θερμαινομενος ειπον ουν αυτω μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει ηρνησατο εκεινος και ειπεν ουκ ειμι

26 λεγει εις εκ των δουλων του αρχιερεως συγγενης ων ου απεκοψεν πετρος το ωτιον ουκ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου

27 παλιν ουν ηρνησατο ο πετρος και ευθεως αλεκτωρ εφωνησεν

28 αγουσιν ουν τον ιησουν απο του καιαφα εις το πραιτωριον ην δε πρωια και αυτοι ουκ εισηλθον εις το πραιτωριον ινα μη μιανθωσιν αλλ ινα φαγωσιν το πασχα

29 εξηλθεν ουν ο πιλατος προς αυτους και ειπεν τινα κατηγοριαν φερετε κατα του ανθρωπου τουτου

30 απεκριθησαν και ειπον αυτω ει μη ην ουτος κακοποιος ουκ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον

31 ειπεν ουν αυτοις ο πιλατος λαβετε αυτον υμεις και κατα τον νομον υμων κρινατε αυτον ειπον ουν αυτω οι ιουδαιοι ημιν ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα

32 ινα ο λογος του ιησου πληρωθη ον ειπεν σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν

33 εισηλθεν ουν εις το πραιτωριον παλιν ο πιλατος και εφωνησεν τον ιησουν και ειπεν αυτω συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων

34 απεκριθη αυτω ο ιησους αφ εαυτου συ τουτο λεγεις η αλλοι σοι ειπον περι εμου

35 απεκριθη ο πιλατος μητι εγω ιουδαιος ειμι το εθνος το σον και οι αρχιερεις παρεδωκαν σε εμοι τι εποιησας

36 απεκριθη ο ιησους η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εκ του κοσμου τουτου ει εκ του κοσμου τουτου ην η βασιλεια η εμη οι υπηρεται αν οι εμοι ηγωνιζοντο ινα μη παραδοθω τοις ιουδαιοις νυν δε η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εντευθεν

37 ειπεν ουν αυτω ο πιλατος ουκουν βασιλευς ει συ απεκριθη ο ιησους συ λεγεις οτι βασιλευς ειμι εγω εγω εις τουτο γεγεννημαι και εις τουτο εληλυθα εις τον κοσμον ινα μαρτυρησω τη αληθεια πας ο ων εκ της αληθειας ακουει μου της φωνης

38 λεγει αυτω ο πιλατος τι εστιν αληθεια και τουτο ειπων παλιν εξηλθεν προς τους ιουδαιους και λεγει αυτοις εγω ουδεμιαν αιτιαν ευρισκω εν αυτω

39 εστιν δε συνηθεια υμιν ινα ενα υμιν απολυσω εν τω πασχα βουλεσθε ουν υμιν απολυσω τον βασιλεα των ιουδαιων

40 εκραυγασαν ουν παλιν παντες λεγοντες μη τουτον αλλα τον βαραββαν ην δε ο βαραββας ληστης

Judas Betrays Jesus

18 Having said these things, Jesus left with His disciples and went across the [a]ravine of the Kidron. There was a garden there, which He and His disciples entered. Now Judas, who was betraying Him, knew the place, because Jesus had often met there with His disciples. So Judas, having obtained the Roman [b]cohort and some officers from the high priests and the Pharisees, came there with lanterns and torches and weapons.(A) Then Jesus, knowing all that was about to happen to Him, went to them and asked, “Whom do you want?” They answered Him, “Jesus the Nazarene.” Jesus said, “I am He.” And Judas, who was betraying Him, was also standing with them. When Jesus said, “I am He,” they drew back and fell to the ground. Again He asked them, “Whom do you want?” And they said, “Jesus the Nazarene.” Jesus answered, “I told you that I am He; so if you want Me, let these men go on their way.” This was to fulfill and verify the words He had spoken, “Of those whom You have given Me, I have not lost even one.”(B) 10 Then Simon Peter, who had a sword, drew it and struck the high priest’s servant, cutting off his right ear. The servant’s name was Malchus. 11 So Jesus said to Peter, “Put the sword [back] in its sheath! Shall I not drink the cup which My Father has given Me?”

Jesus before Annas and Caiaphas

12 So the cohort and their commander and the officers of the Jews arrested Jesus and bound Him, 13 and led Him to [c]Annas first; for he was the father-in-law of Caiaphas, who was high priest that year. 14 It was Caiaphas who had advised the Jews that it was expedient for one man to die on behalf of the people.(C)

15 Simon Peter and [d]another disciple were following Jesus. Now that disciple was known to the high priest, so he went with Jesus into the courtyard of the [residence of the] high priest; 16 but Peter was standing outside at the door. So the other disciple (John), who was known to the high priest, went out and spoke to the doorkeeper, and brought Peter inside.(D) 17 Then the servant girl who kept the door said to Peter, “You are not one of this Man’s disciples, are you?” He said, “I am not.” 18 Now the servants and the officers had made a fire of coals, because it was cold, and they were standing and warming themselves. And Peter was with them, standing and warming himself.

19 Then the high priest questioned Jesus about His disciples and about His teaching.(E) 20 Jesus answered him, “I have spoken openly to the world. I always taught in a synagogue and in the temple [area], where all the Jews habitually congregate; and I said nothing in secret. 21 Why question Me? Question those who have heard what I said to them. They know what I said.” 22 But when He said this, one of the officers who was standing nearby [e]struck Jesus [in the face], saying, “Is that how You answer the high priest?” 23 Jesus replied, “If I have said anything wrong, make a formal statement about the wrong; but if [I spoke] properly, why did you strike Me?” 24 So Annas sent Him bound to Caiaphas the high priest.

Peter’s Denial of Jesus

25 Now Simon Peter was [still] standing and warming himself. So they said to him, “You are not one of His disciples, are you?” He denied it and said, “I am not.”(F) 26 One of the high priest’s servants, a relative of the one whose ear Peter cut off, said, “Did I not see you with Him in the garden?” 27 So Peter denied it again, and immediately a rooster crowed.

Jesus before Pilate

28 Then the Jews led Jesus from Caiaphas to the Praetorium (governor’s palace). Now it was early and the Jews did not enter the Praetorium so that they would not be [ceremonially] unclean, but might [be able to] eat [and participate in the Feast of Unleavened Bread which began after] the [f]Passover [supper]. 29 So Pilate came out to them and asked, “What accusation do you bring against this Man?”(G) 30 They answered, “If He were not a criminal, we would not have handed Him over to you [for judgment].” 31 Then Pilate said to them, “Take Him yourselves and judge Him according to your own law.” The Jews said, “We are not permitted to put anyone to death.” 32 This was to fulfill the word which Jesus had spoken to indicate by what manner of death He was going to die.(H)

33 So Pilate went into the Praetorium again, and called Jesus and asked Him, “Are You the King of the Jews?” 34 Jesus replied, “Are you saying this on your own initiative, or did others tell you about Me?” 35 Pilate answered, “I am not a Jew, am I? Your own people and their chief priests have handed You over to me. What have You done [that is worthy of death]?” 36 Jesus replied, “My kingdom is not of this world [nor does it have its origin in this world]. If My kingdom were of this world, My servants would be fighting [hard] to keep Me from being handed over to the Jews; but as it is, My kingdom is not of this world.” 37 So Pilate said to Him, “Then You are a King?” Jesus answered, “You say [correctly] that I am a King. This is why I was born, and for this I have come into the world, to testify to the truth. Everyone who is of the truth [who is a friend of the truth and belongs to the truth] hears and listens carefully to My voice.”(I) 38 Pilate said to Him [scornfully], “What is truth?”

And when he had said this, he went out to the Jews again and told them, “I find no guilt in Him [no crime, no cause for an accusation]. 39 But you have a custom that I release someone for you at the Passover. So shall I release for you the King of the Jews?”(J) 40 Then they all shouted back again, “Not this Man, but Barabbas!” Now Barabbas was a [g]robber.

Footnotes

  1. John 18:1 Most of the time this was a dry stream bed (wadi), but the winter rains would turn it into a torrent of water. The ravine separated Jerusalem from the Mount of Olives. In the OT King David took this same route while escaping from Jerusalem to the Mount of Olives, after he was betrayed by Absalom and Ahithophel (2 Sam 15:23).
  2. John 18:3 A “cohort” was a sub-unit of a Roman legion and normally was composed of about 600 troops, but could be fewer in number. The Jewish religious leaders probably made arrangements with Pilate for Judas to have temporary use of the troops.
  3. John 18:13 See note 11:49.
  4. John 18:15 Most likely John, the author of this Gospel.
  5. John 18:22 It was illegal to strike the accused.
  6. John 18:28 Jesus’ arrest occurred after He and His disciples had eaten the Passover supper. Passover/Feast of Unleavened Bread lasted seven days.
  7. John 18:40 Or insurrectionist.

Seized in the Garden at Night

18 Jesus, having prayed this prayer, left with his disciples and crossed over the brook Kidron at a place where there was a garden. He and his disciples entered it.

2-4 Judas, his betrayer, knew the place because Jesus and his disciples went there often. So Judas led the way to the garden, and the Roman soldiers and police sent by the high priests and Pharisees followed. They arrived there with lanterns and torches and swords. Jesus, knowing by now everything that was imploding on him, went out and met them. He said, “Who are you after?”

They answered, “Jesus the Nazarene.”

5-6 He said, “That’s me.” The soldiers recoiled, totally taken aback. Judas, his betrayer, stood out like a sore thumb.

Jesus asked again, “Who are you after?”

They answered, “Jesus the Nazarene.”

8-9 “I told you,” said Jesus, “that’s me. I’m the one. So if it’s me you’re after, let these others go.” (This validated the words in his prayer, “I didn’t lose one of those you gave.”)

10 Just then Simon Peter, who was carrying a sword, pulled it from its sheath and struck the Chief Priest’s servant, cutting off his right ear. Malchus was the servant’s name.

11 Jesus ordered Peter, “Put back your sword. Do you think for a minute I’m not going to drink this cup the Father gave me?”

12-14 Then the Roman soldiers under their commander, joined by the Jewish police, seized Jesus and tied him up. They took him first to Annas, father-in-law of Caiaphas. Caiaphas was the Chief Priest that year. It was Caiaphas who had advised the Jews that it was to their advantage that one man die for the people.

15-16 Simon Peter and another disciple followed Jesus. That other disciple was known to the Chief Priest, and so he went in with Jesus to the Chief Priest’s courtyard. Peter had to stay outside. Then the other disciple went out, spoke to the doorkeeper, and got Peter in.

17 The young woman who was the doorkeeper said to Peter, “Aren’t you one of this man’s disciples?”

He said, “No, I’m not.”

18 The servants and police had made a fire because of the cold and were huddled there warming themselves. Peter stood with them, trying to get warm.

The Interrogation

19-21 Annas interrogated Jesus regarding his disciples and his teaching. Jesus answered, “I’ve spoken openly in public. I’ve taught regularly in meeting places and the Temple, where the Jews all come together. Everything has been out in the open. I’ve said nothing in secret. So why are you treating me like a traitor? Question those who have been listening to me. They know well what I have said. My teachings have all been aboveboard.”

22 When he said this, one of the policemen standing there slapped Jesus across the face, saying, “How dare you speak to the Chief Priest like that!”

23 Jesus replied, “If I’ve said something wrong, prove it. But if I’ve spoken the plain truth, why this slapping around?”

24 Then Annas sent him, still tied up, to the Chief Priest Caiaphas.

25 Meanwhile, Simon Peter was back at the fire, still trying to get warm. The others there said to him, “Aren’t you one of his disciples?”

He denied it, “Not me.”

26 One of the Chief Priest’s servants, a relative of the man whose ear Peter had cut off, said, “Didn’t I see you in the garden with him?”

27 Again, Peter denied it. Just then a rooster crowed.

The King of the Jews

28-29 They led Jesus then from Caiaphas to the Roman governor’s palace. It was early morning. They themselves didn’t enter the palace because they didn’t want to be disqualified from eating the Passover. So Pilate came out to them and spoke. “What charge do you bring against this man?”

30 They said, “If he hadn’t been doing something evil, do you think we’d be here bothering you?”

31-32 Pilate said, “You take him. Judge him by your law.”

The Jews said, “We’re not allowed to kill anyone.” (This would confirm Jesus’ word indicating the way he would die.)

33 Pilate went back into the palace and called for Jesus. He said, “Are you the ‘King of the Jews’?”

34 Jesus answered, “Are you saying this on your own, or did others tell you this about me?”

35 Pilate said, “Do I look like a Jew? Your people and your high priests turned you over to me. What did you do?”

36 “My kingdom,” said Jesus, “doesn’t consist of what you see around you. If it did, my followers would fight so that I wouldn’t be handed over to the Jews. But I’m not that kind of king, not the world’s kind of king.”

37 Then Pilate said, “So, are you a king or not?”

Jesus answered, “You tell me. Because I am King, I was born and entered the world so that I could witness to the truth. Everyone who cares for truth, who has any feeling for the truth, recognizes my voice.”

38-39 Pilate said, “What is truth?”

Then he went back out to the Jews and told them, “I find nothing wrong in this man. It’s your custom that I pardon one prisoner at Passover. Do you want me to pardon the ‘King of the Jews’?”

40 They shouted back, “Not this one, but Barabbas!” Barabbas was a Jewish freedom fighter.