6 Biri im, në qoftë se je bërë garant për të afërmin tënd, në rast se ke dhënë dorën si garanci për një të huaj,

² je zënë në lakun e fjalëve të gojës sate, je zënë nga fjalët e gojës sate.

³ Bëj këtë, pra, biri im, dhe shpengohu, sepse ke rënë në duart e të afërmit tënd. Shko, hidhu në këmbët e tij dhe ngul këmbë me të madhe te i afërmi yt.

⁴ Mos u jep gjumë syve të tu as çlodhje qepallave të tua;

⁵ çlirohu si gazela nga dora e gjahtarit, si zogu nga dora e atij që kap zogjtë.

⁶ Shko te milingona, o përtac, vër re zakonet e saj dhe bëhu i urtë.

⁷ Ajo nuk ka as kryetar, as mbikëqyrës, as zot;

⁸ e gjen ushqimin në verë dhe mbledh zahirenë e saj gjatë korrjes.

⁹ Deri kur, o përtac, do të rrish duke fjetur? Kur do të shkundesh nga gjumi yt?

¹⁰ Të flesh pak, të dremitësh pak, të rrish me duar në ije për t’u çlodhur,

¹¹ kështu varfëria jote do të vijë si një vjedhës, dhe skamja jote si një njeri i armatosur.

¹² Njeriu pa vlerë, njeriu i keq, ecën me një gojë të çoroditur;

¹³ luan syrin, flet me këmbët, bën shenja me gishta;

¹⁴ ka ligësi në zemër, kurdis vazhdimisht të keqen dhe mbjell grindje.

¹⁵ Prandaj shkatërrimi i tij do të vijë papritur, në një çast do të shkatërrohet pa rrugëdalje tjetër.

¹⁶ Zoti i urren këto gjashtë gjëra, madje shtatë janë të neveritshme për të:

¹⁷ sytë krenare, gjuha gënjeshtare, duart që derdhin gjak të pafajshëm,

¹⁸ zemra që kurdis plane të këqija, këmbët që turren shpejt drejt së keqes,

¹⁹ dëshmitari i rremë që thotë gënjeshtra dhe ai që shtie grindje midis vëllezërve.

²⁰ Biri im, ruaje urdhërimin e atit tënd dhe mos harro mësimet e nënës sate.

²¹ Mbaji vazhdimisht të lidhura në zemrën tënde dhe fiksoji rreth qafës sate.

²² Kur do të ecësh, do të të udhëheqin; kur të pushosh, do të të ruajnë; kur të zgjohesh, do të flasin me ty.

²³ Sepse urdhërimi është një llambë, mësimi një dritë, dhe ndreqjet e mësimit janë rruga e jetës,

²⁴ për të të mbrojtur nga gruaja e keqe, nga lajkat e gjuhës të gruas së huaj.

²⁵ Mos dëshiro në zemrën tënde bukurinë e saj dhe mos u rrëmbe nga qepallat e saj.

²⁶ Sepse për një prostitutë burri katandiset për një copë bukë, dhe gruaja e një tjetri gjuan shpirtin e vyer të një burri.

²⁷ A mund të mbajë burri një zjarr në gji të tij pa djegur rrobat e trupit?

²⁸ A mund të ecë burri mbi qymyr të ndezur pa djegur këmbët e tij?

²⁹ Në këtë gjendje është ai që shkon tek gruaja e një tjetri; kush e prek nuk do të mbetet pa u ndëshkuar.

³⁰ Nuk përçmohet hajduti që vjedh për të shuar urinë kur është i uritur;

³¹ por në rast se kapet në faj, duhet të kthejë shtatëfishin, dhe të japë tërë pasurinë e shtëpisë së tij.

³² Por ai që kryen një shkelje kurore me një grua është një njeri pa mend; ai që bën një gjë të tillë shkatërron jetën e tij.

³³ Do të gjejë plagë dhe përçmim, dhe turpi i tij nuk do t’i hiqet kurrë.

³⁴ sepse xhelozia e tërbon bashkëshortin, që do të jetë i pamëshirshëm ditën e hakmarrjes.

³⁵ Ai nuk do të pranojë asnjë shpërblim dhe nuk do të kënaqet, edhe sikur t’i bëjnë shumë dhurata.

7 Biri im, ruaji fjalët e mia dhe urdhërimet e mia në veten tënde,

² Ruaji urdhërimet e mia dhe ke për të jetuar; ruaji mësimet e mia si bebja e syve të tu.

³ Lidhi ndër gishta, shkruaji mbi tabelën e zemrës sate.

⁴ Thuaji diturisë: "Ti je motra ime" dhe quaje "shok" gjykimin,

⁵ me qëllim që të të ruajnë nga gruaja e tjetrit nga gruaja e huaj që përdor fjalë lajkatare.

⁶ Nga dritarja e shtëpisë sime shikoja nëpër parmakët prej hekuri

⁷ dhe pashë midis budallenjve; dallova midis të rinjve një djalë të ri që s’kishte gjykim,

⁸ që kalonte nëpër rrugë pranë qoshes të gruas së huaj dhe drejtohej nga shtëpia e saj,

⁹ në muzg, kur po ngryste dita, ndërsa zbriste nata e zezë dhe e errët.

¹⁰ I doli para një grua e veshur si prostitutë dhe dinake;

¹¹ ajo është turbulluese dhe provokuese, dhe nuk di t’i mbajë këmbët në shtëpinë e saj;

¹² herë mbi rrugë, herë në sheshet qëndron në pritë në çdo qoshe.

¹³ Kështu e zuri dhe e puthi, pastaj me paturpësi tha:

¹⁴ "Duhet të bëja flijimet e falenderimit; pikërisht sot i plotësova zotimet e mia;

¹⁵ prandaj të dola para që të të kërkoj dhe të gjeta.

¹⁶ E zbukurova shtratin tim me një mbulesë si sixhade, me li të ngjyrosur nga Egjipti;

¹⁷ e parfumova shtratin tim me mirrë, me aloe dhe me kanellë.

¹⁸ Eja, të dehemi me dashuri deri në mëngjes, të kënaqemi në qejfe dashurie,

¹⁹ sepse burri im nuk është në shtëpi, por ka shkuar në një udhëtim të gjatë;

²⁰ ka marrë me vete një thes të vogël me pare dhe do të kthehet në shtëpi vetëm kur të jetë hëna e plotë".

²¹ Ajo e mashtroi me fjalë bindëse, e tërhoqi me ëmbëlsinë e buzëve të saj.

²² Ai e ndoqi pa mëdyshje, si një ka që shkon në thertore, si një i lidhur në dënimin e budallait,

²³ deri sa një shigjetë nuk i shpon mëlçinë; ai nxiton si një zog, pa ditur që një lak është ngritur kundër jetës së tij.

²⁴ Prandaj, bij të mi, më dëgjoni, kushtojuni kujdes fjalëve të gojës sime.

²⁵ Zemra jote të mos shkojë pas rrugëve të saj, mos devijo nëpër shtigjet e saj,

²⁶ sepse ka rrëzuar shumë të plagosur për vdekje, dhe tërë ata që ajo ka vrarë ishin burra të fortë.

²⁷ Shtëpia e saj është rruga e Sheolit që zbret në thellësitë e vdekjes.

2 Por unë kisha vendosur në veten time të mos vij përsëri te ju me hidhërim.

² Sepse, në qoftë se unë ju hidhëroj, kush do të më gëzojë mua, në mos ai vetë që u hidhërua prej meje?

³ Dhe ju shkrova në këtë mënyrë që, kur të vij, të mos kem trishtim nga ata që duhet të më gëzonin, duke pasur besim në ju të gjithë, se gëzimi im është i të gjithë juve.

⁴ Ju shkrova, në fakt, me shumë lot dhe me pikëllim të madh dhe ankth në zemër, jo që të hidhëroheni, por që të njihni dashurinë shumë të madhe që kam për ju.

⁵ Edhe në qoftë se dikush ka shkaktuar trishtim, s’më ka hidhëruar vetëm mua, por deri diku, pa e tepruar, ju të gjithë.

⁶ Mjaft është për atë njeri ndëshkimi që iu bë nga shumica,

⁷ por tani, përkundrazi, ju duhet më tepër ta falni atë dhe ta ngushlloni, që ai njeri të mos gëlltitet nga trishtimi i tepërt.

⁸ Prandaj ju lutem t’i shfaqni dashuri,

⁹ sepse ju shkrova edhe për këtë, që të njoh provën tuaj, nëse jeni të dëgjueshëm në çdo gjë.

¹⁰ Por atij që ju do t’i falni diçka, e fal edhe unë, sepse edhe unë, nëse kam falur gjë, kujtdo që t’ia kem falur, e bëra për ju përpara Krishtit,

¹¹ që të mos na mposhtë Satanai, sepse ne i dimë qëllimet e tij.

¹² Dhe, kur arrita në Troas për ungjillin e Krishtit edhe m’u hap një derë në Zotin,

¹³ nuk gjeta prehje në frymën time, sepse nuk gjeta aty Titin, vëllanë tim; prandaj, si u përshëndeta me ta, shkova në Maqedoni.

¹⁴ Por, falem nderit Perëndisë, që na bën të ngadhnjejmë gjithnjë në Krishtin dhe shfaq kudo nëpërmjet nesh erën e këndshme të njohurisë së vet.

¹⁵ Sepse ne jemi për Perëndinë era e këndshme e Krishtit ndër ata që shpëtohen dhe ndër ata që humbasin;

¹⁶ për këta një erë vdekjeje në vdekje, po për ata erë jete në jetë. Dhe kush është i zoti për këto?

¹⁷ Ne në fakt nuk falsifikojmë fjalën e Perëndisë, si shumë të tjerë, por flasim me sinqeritet si nga ana e Perëndisë, përpara Perëndisë në Krishtin.