Jobi 28-29
Albanian Bible
28 "Me siguri ka një minierë për argjendin dhe një vend ku bëhet rafinimi i arit.
2 Hekuri nxirret nga toka dhe guri i shkrirë jep bakrin.
3 Njeriu i jep fund territ dhe hulumton thellësitë më të mëdha në kërkim të gurëve të varrosur në terr dhe në hijen e vdekjes.
4 Ai çel një pus larg vendbanimit, në vende të harruara nga këmbësorët; janë pezull dhe lëkunden larg njerëzve.
5 Sa për tokën, prej asaj del buka, por nga poshtë është e trazuar nga zjarri.
6 Gurët e saj janë banesa e safirëve dhe përmbajnë pluhur ari.
7 Shpendi grabitqar nuk e njeh shtegun dhe as syri i skifterit nuk e ka parë kurrë.
8 Bishat e egra nuk e kanë përshkruar dhe as luani nuk ka kaluar kurrë andej.
9 Njeriu vë dorë mbi strallin dhe i rrëzon malet nga rrënjët.
10 Hap galeri ndër shkëmbinj dhe syri i tij sheh gjithçka që është e çmuar.
11 Zë rrjedhat ujore që të mos rrjedhin, dhe nxjerr në dritë gjërat e fshehura.
12 Po ku mund ta gjesh diturinë, dhe ku është vendi i zgjuarsisë?
13 Njeriu nuk ua di vlerën dhe ajo nuk gjendet mbi tokën e të gjallëve.
14 Humnera thotë: "Nuk është tek unë"; deti thotë: "Nuk qëndron pranë meje".
15 Nuk përftohet duke e shkëmbyer me ar të rafinuar as blihet duke peshuar argjend.
16 Nuk shtihet në dorë me arin e Ofirit, me oniksin e çmuar ose me safirin.
17 Ari dhe kristali nuk mund të barazohen me të dhe nuk këmbehet me enë ari të kulluar.
18 Korali dhe kristali as që meritojnë të përmenden; vlera e diturisë është më e madhe se margaritarët.
19 Topazi i Etiopisë nuk mund të barazohet dhe nuk mund të vlerësohet me ar të kulluar.
20 Por atëherë nga rrjedh dituria dhe ku e ka selinë zgjuarsia?
21 Ajo u fshihet syve të çdo të gjalli, është e mbuluar për zogjtë e qiellit.
22 Abadoni dhe vdekja thonë: "Kemi dëgjuar të flitet për të me veshët tona".
23 Vetëm Perëndia njeh rrugën e saj, vetëm ai e di ku ndodhet,
24 sepse ai vë re skajet e tokës dhe sheh tërë ato që ndodhen nën qiejt.
25 Kur caktoi peshën e erës dhe u caktoi ujërave një masë,
26 kur bëri një ligj për shiun dhe një rrugë për vetëtimën e bubullimave,
27 atëherë pa dhe e tregoi, e vendosi dhe madje e hetoi,
28 dhe i tha njeriut: "Ja, të kesh frikë nga Zoti, kjo është dituri, dhe t’i largohesh së keqes është zgjuarsi"".
29 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:
2 "Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,
3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;
4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,
5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;
6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.
7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,
8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;
9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;
10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.
11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,
12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.
13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.
14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.
15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;
16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.
17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.
18 Dhe mendoja: "Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;
19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;
20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time".
21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.
22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.
23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.
24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.
25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.