Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego.

44 Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.

² Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.

³ Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.

⁴ Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.

⁵ Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.

⁶ Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;

⁷ Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

⁸ Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. Sela.

⁹ Teraz jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.

¹⁰ Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

¹¹ Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.

¹² Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.

¹³ Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

¹⁴ Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.

¹⁵ Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;

¹⁶ Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.

¹⁷ To wszystko nas spotkało, a jednak nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.

¹⁸ Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;

¹⁹ Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.

²⁰ Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;

²¹ Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.

²² Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

²³ Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

²⁴ Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?

²⁵ Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.

²⁶ Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.