Przewodnikowi chóru. Psalm Dawida.

109 Boże mojej chwały, nie milcz;

² Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;

³ Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.

⁴ Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się za nich modliłem.

⁵ Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.

⁶ Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.

⁷ Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.

⁸ Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.

⁹ Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.

¹⁰ Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą z dala od swoich opustoszałych miejsc.

¹¹ Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią owoc jego pracy.

¹² Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.

¹³ Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.

¹⁴ Niech PAN pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.

¹⁵ Niech będą zawsze przed PANEM, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;

¹⁶ Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.

¹⁷ Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; skoro nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.

¹⁸ Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.

¹⁹ Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.

²⁰ Taka niech będzie zapłata od PANA dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.

²¹ Ale ty, BOŻE, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.

²² Jestem bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.

²³ Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.

²⁴ Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.

²⁵ Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; gdy mnie widzą, kiwają głowami.

²⁶ Wspomóż mnie, PANIE, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;

²⁷ Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, PANIE, to uczyniłeś.

²⁸ Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; gdy powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.

²⁹ Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.

³⁰ Będę wielce wysławiał PANA swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;

³¹ Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.