Nehemia 5
BasisBijbel
De arme mensen klagen dat ze uitgebuit worden
5 Op een gegeven moment begonnen de arme mensen hevig te klagen over hun rijkere volksgenoten. 2 Sommigen van hen zeiden: "We hebben veel kinderen. We hebben niet genoeg graan te eten. We kunnen er niet van leven." 3 Anderen zeiden: "We hebben onze akkers, wijngaarden en huizen moeten verkopen omdat we honger hadden. We hadden geld nodig om graan te kopen." 4 Weer anderen zeiden: "We hebben geld geleend om aan de koning belasting te kunnen betalen. Om dat geld te kunnen lenen, hebben we onze akkers en wijngaarden als onderpand moeten geven. 5 Maar wij zijn van hetzelfde volk als zij. Onze zonen zijn net zo goed als hun zonen. Toch moeten wíj onze zonen en dochters slaven laten worden. Sommige van onze dochters zijn al slavin geworden en we hebben er niets tegen kunnen doen. En andere mensen bezitten onze akkers en wijngaarden."
6 Ik werd woedend toen ik dit allemaal hoorde. 7 Ik dacht er goed over na en ging toen naar de rijke mensen toe. Ik zei tegen hen: "Jullie vragen rente als jullie geld uitlenen! En dat nog wel van mensen van je eigen volk!" Ik riep alle rijke mensen bij elkaar voor een grote vergadering. 8 Daar zei ik tegen hen: "Wij hebben zoveel mogelijk van onze volksgenoten die aan buitenlanders waren verkocht, teruggekocht. Maar júllie verkopen je eigen volksgenoten en zij verkopen zich aan ons!" Ze zwegen en wisten niets te antwoorden. 9 Toen zei ik: "Het is niet goed wat jullie doen. Als jullie niet langer door de andere volken uitgelachen willen worden, moeten jullie ontzag voor onze God gaan hebben. 10 Ikzelf, mijn broers en mijn knechten hadden óók geld en graan van de mensen kunnen eisen, net als jullie. Maar we hebben dat niet gedaan. Ik vraag jullie dringend om met deze uitbuiting te stoppen. 11 Ik wil dat jullie hun akkers, wijngaarden, olijfbomen en huizen aan hen teruggeven. Ook de rente die ze jullie hebben betaald van het geld, het graan, de wijn en de olijf-olie die ze van jullie hadden geleend." 12 Ze antwoordden: "We zullen het teruggeven. We zullen hun zeggen dat ze ons niets meer terug hoeven te betalen. We zullen doen wat je zegt." Ik riep de priesters en liet hen toen in bijzijn van de priesters zweren dat ze zouden doen wat ze hadden gezegd. 13 Ik schudde de zakken van mijn kleren leeg en zei: "Dit zal God doen met iedereen die niet doet wat hij heeft beloofd. Hij zal hem uit zijn huis en uit alles wat hij bezit schudden. Hij zal uitgeschud en leeg achterblijven." En alle mensen antwoordden: "Amen, zo zal het zijn!" En ze prezen de Heer. En iedereen deed wat hij beloofd had.
Wat Nehemia zelf allemaal doet voor het volk
14 Het was inmiddels twaalf jaar geleden dat koning Artasasta mij bestuurder van het land van Juda had gemaakt. Dat was dus vanaf het 20e jaar dat hij regeerde tot aan het 32e jaar. Al die tijd hebben ik en mijn broers nooit van mijn volksgenoten geëist dat zij voor mijn eten moesten zorgen. Toch zou ik daar als bestuurder wel recht op gehad hebben. Maar ik deed het niet. 15 De mannen die vóór mij het land hadden bestuurd, hadden altijd een hoge belasting en veel brood en wijn van het volk gevraagd. Bovendien 40 sikkels (500 gram) zilver. Zelfs hun dienaren deden alsof ze heer en meester over het volk waren. Maar uit ontzag voor God heb ik zo niet gedaan. 16 Ook werkte ik zelf mee aan de muur. Ik heb geen grond voor mijzelf genomen. En al mijn knechten waren ook op het werk.
17 Er aten 150 leiders en belangrijke Judeeërs bij mij aan tafel. Ook nog allerlei mannen van de andere volken om ons heen die naar ons toe waren gekomen. 18 Elke dag was voor de maaltijd nodig: één koe, zes van mijn beste schapen, en ook nog kippen en andere vogels. Elke tiende dag werd er een overvloed aan wijn gebracht. Toch eiste ik niet van het volk dat zij voor dat eten moesten zorgen. Want ze hadden het zo al moeilijk genoeg.
19 – Mijn God, vergeet niet wat ik allemaal voor dit volk heb gedaan.
Неем 5
Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»
Прощение долгов беднякам
5 В народе, среди мужчин и их жён, поднялся сильный ропот на своих братьев-иудеев. 2 Некоторые говорили:
– Нас, наших сыновей и наших дочерей много, и чтобы кормиться и жить нам нужно зерно.
3 Другие говорили:
– Нам приходится закладывать свои поля, виноградники и дома, чтобы достать зерна во время голода.
4 А были и такие, которые говорили:
– Нам приходится занимать деньги, чтобы платить царю налог на наши поля и виноградники. 5 Мы из той же плоти, что и наши соплеменники, и наши сыновья такие же, как у них, но нам приходится отдавать своих сыновей и дочерей в рабство. Некоторые из наших дочерей уже порабощены, но мы бессильны, потому что наши поля и виноградники принадлежат другим.
6 Услышав их ропот и эти жалобы, я очень рассердился. 7 Обдумав, я обвинил знать и начальников.
Я сказал им:
– Вы берёте проценты со своих братьев!
Из-за них я созвал большое собрание 8 и сказал:
– Всеми силами мы выкупали наших братьев-иудеев, которые были проданы язычникам. А теперь вы продаёте своих же братьев, которых нам приходится выкупать!
Они молчали, потому что им нечего было сказать.
9 Тогда я сказал:
– То, что вы делаете, – нехорошо. Разве вы не должны ходить в страхе нашего Бога, чтобы избежать порицания наших врагов-язычников? 10 Я, мои братья и слуги также даём в долг народу деньги и зерно. Давайте прекратим брать проценты! 11 Немедленно верните им их поля, виноградники, масличные рощи и дома, а также проценты, которые вы им назначили, – сотую часть денег, зерна, молодого вина и масла.
12 – Мы вернём это, – сказали они, – и не потребуем больше от них ничего. Мы сделаем, как ты говоришь.
Я призвал священнослужителей и заставил знать и начальников дать клятву в том, что они выполнят обещанное. 13 Ещё я вытряхнул свою одежду и сказал:
– Так пусть же Аллах вытряхнет всякого человека, который не сдержит этого обещания, из его дома и имущества. Так пусть же этот человек будет вытряхнут и опустошён!
И всё общество сказало «аминь»[a] и прославило Аллаха. И народ сделал так, как и обещал.
Неемия подаёт пример
14 Более того, с двадцатого года правления царя Артаксеркса, когда я был назначен наместником в земле иудейской, до его тридцать второго года правления – двенадцать лет (с 445 по 433 гг. до н. э.) – ни я, ни братья мои не брали довольствия, положенного наместнику. 15 Прежние наместники, которые были до меня, возложили на народ тяжкое бремя и брали у них четыреста восемьдесят граммов[b] серебра, помимо пищи и вина. Даже их слуги помыкали народом. Но я, почитая Аллаха, так не поступал. 16 Напротив, я посвятил себя работам по восстановлению стены. Все мои слуги были собраны туда для работ; мы не покупали земель.
17 Более того, за моим столом ели сто пятьдесят иудеев и начальников, не считая тех, кто приходил к нам из окрестных народов. 18 Каждый день у меня готовили одного быка, шесть отборных овец и птицу, а каждые десять дней подавали всякого рода вино в изобилии. Несмотря на это, я никогда не требовал довольствия, положенного наместнику, потому что и без этого народу приходилось тяжело.
19 Вспомни мне во благо, мой Бог, всё, что я сделал для этого народа.
Неемия 5
New Russian Translation
Прощение долгов беднякам
5 В народе, среди мужчин и их жен, поднялся сильный ропот на своих братьев-иудеев. 2 Некоторые говорили:
– Нас, наших сыновей и наших дочерей много, и чтобы кормиться и жить, нам нужно зерно.
3 Другие говорили:
– Нам приходится закладывать свои поля, виноградники и дома, чтобы достать зерна во время голода.
4 А были и такие, которые говорили:
– Нам приходится занимать деньги, чтобы платить царю налог на наши поля и виноградники. 5 Мы из той же плоти, что и наши соплеменники, и наши сыновья такие же, как у них, но нам приходится отдавать своих сыновей и дочерей в рабство. Некоторые из наших дочерей уже порабощены, но мы бессильны, потому что наши поля и виноградники принадлежат другим.
6 Услышав их ропот и эти жалобы, я очень рассердился. 7 Обдумав, я обвинил знать и начальствующих. Я сказал им:
– Вы берете проценты со своих братьев!
Из-за них я созвал большое собрание 8 и сказал:
– Всеми силами мы выкупали наших братьев-иудеев, которые были проданы язычникам. А теперь вы продаете своих же братьев, которых нам приходится выкупать!
Они молчали, потому что им нечего было сказать.
9 Тогда я сказал:
– То, что вы делаете, – нехорошо. Разве вы не должны ходить в страхе нашего Бога, чтобы избежать порицания наших врагов-язычников? 10 Я, мои братья и слуги также даем в долг народу деньги и зерно. Давайте прекратим брать проценты! 11 Немедленно верните им их поля, виноградники, оливковые рощи и дома, а также проценты, которые вы им назначили, – сотую часть денег, зерна, молодого вина и масла.
12 – Мы вернем это, – сказали они, – и не потребуем больше от них ничего. Мы сделаем, как ты говоришь.
Я призвал священников и заставил знать и приближенных дать клятву в том, что они выполнят обещанное. 13 Еще я вытряхнул свою одежду и сказал:
– Пусть так же Бог вытряхнет всякого человека, который не сдержит этого обещания, из его дома и добра. Пусть так же этот человек будет вытряхнут и опустошен!
И все общество сказало: «Аминь!»[a], – и прославило Бога.
И народ сделал так, как и обещал.
Неемия подает пример
14 Более того, с двадцатого года правления царя Артаксеркса, когда я был назначен наместником в земле иудейской, до его тридцать второго года правления – двенадцать лет[b] – ни я, ни братья мои не ели пищи, предназначенной для наместника. 15 Прежние наместники, которые были до меня, возложили на народ тяжкое бремя и брали у них сорок шекелей[c] серебра, помимо пищи и вина. Даже их слуги помыкали народом. Но я, почитая Бога, так не поступал. 16 Напротив, я посвятил себя работам по восстановлению стены. Все мои слуги были собраны туда для работ; мы не покупали[d] земель.
17 Более того, за моим столом ели сто пятьдесят иудеев и начальствующих, не считая тех, кто приходил к нам из окрестных народов. 18 Каждый день у меня готовили одного быка, шесть отборных овец и птицу, а каждые десять дней в изобилии подавали всякого рода вино. Несмотря на это, я никогда не требовал пищи, предназначенной для наместника, потому что и без этого народу приходилось тяжело.
19 Вспомни мне во благо, Боже мой, все, что я сделал для этого народа.
Footnotes
Nehemia 5
Het Boek
Nehemia steunt de armen
5 Op een keer begonnen de bewoners van het platteland, mannen zowel als vrouwen, te protesteren tegen hun rijke medeburgers. 2 Sommigen hadden namelijk niet genoeg voedsel voor hun kinderen. 3 Anderen hadden hun akkers, wijngaarden of huizen moeten verpanden om aan geld voor voedsel te komen. 4 Weer anderen hadden geld moeten lenen om belasting te kunnen betalen en als onderpand hadden ze hun akkers en wijngaarden moeten afstaan. 5 ‘Wij zijn toch hun broeders en onze kinderen zijn toch niet minder dan die van hen,’ protesteerden zij. ‘Maar wij moeten onze kinderen als slaaf verkopen om aan geld te komen. We hebben zelfs al enkele dochters als slavin verkocht. Maar we kunnen hen niet terugkopen, want onze akkers en wijngaarden zijn ook aan die lui verpand.’
6 Ik werd erg boos toen ik dit hoorde. 7 Nadat ik alles goed had overdacht, ging ik naar die voorname burgers en de bestuurders om hen terecht te wijzen. ‘Wat zijn dat voor een woekerpraktijken?’ vroeg ik. ‘Hoe dúrft u rente te vragen van uw volksgenoten?’ Ik liet de zaak in het openbaar voorkomen 8 en tijdens de rechtzitting zei ik: ‘Voorzover we konden, hebben we onze broeders die aan vreemden verkocht waren, losgekocht. Maar nu dwingt u hen opnieuw slaaf te worden. Hoe vaak moeten wij hen nog loskopen?’ De beklaagden wisten niets tot hun verdediging te zeggen. 9 Toen vervolgde ik: ‘Wat u doet, is niet goed. U moet eerbied hebben voor God. Wat zullen onze heidense vijanden van ons zeggen? 10 Ook wij, mijn broeders en ik, hebben deze mensen geld en voedsel geleend. Laten wij hun die schuld kwijtschelden. 11 Geef hun vandaag nog hun akkers, wijngaarden, olijfbomen en huizen terug. En zie af van betaling van rente over geleend geld, van koren, nieuwe wijn of olijfolie.’ 12 Ze stemden toe en zeiden: ‘Wij zullen doen wat u zegt. We beloven dat wij alles zullen teruggeven en geen geld of goederen meer zullen vorderen.’ In aanwezigheid van de priesters liet ik hen zweren dat zij hun beloften zouden nakomen. 13 Toen schudde ik de zakken van mijn mantel leeg en zei: ‘Zo zal God iedereen leegschudden die zich niet aan deze afspraak houdt, God zal hem uit zijn huis zetten en zijn bezittingen verbeurd verklaren.’ Het hele volk riep ‘Amen’ en loofde de Here. En iedereen hield zich aan zijn woord.
14 Ik zou verder willen vermelden dat ik twaalf jaar gouverneur van Juda ben geweest. Mijn ambtsperiode liep van het twintigste tot het tweeëndertigste regeringsjaar van koning Arthahsasta. En al die tijd accepteerden mijn broers en ik geen enkele vorm van salaris van het volk Israël! 15 Degenen echter die vóór mij gouverneur waren, legden het volk zware lasten op. Zij eisten dagelijks voedsel en wijn en een bedrag aan geld ter waarde van bijna een halve kilo zilver. Zelfs hun dienaren gedroegen zich als heer en meester over het volk. Maar uit eerbied voor en gehoorzaamheid aan God heb ik zoiets nooit gedaan. 16 Ik werkte eveneens aan de herbouw van de stadsmuur zonder er rijker van te worden. Ook van mijn dienaren verlangde ik dat zij de handen uit de mouwen staken. 17 En dat terwijl ik regelmatig honderdvijftig Judese leiders te eten had, naast alle bezoekers uit de ons omringende volken! 18 Elke dag waren één rund, zes vette schapen en allerlei gevogelte nodig voor de maaltijd. Om de tien dagen moest mijn uitgebreide voorraad wijn worden aangevuld. Toch weigerde ik als gouverneur een bijdrage van het volk te vragen, want het maakte al een moeilijke tijd door.
19 O mijn God, vergeet niet wat ik allemaal voor dit volk heb gedaan en zegen mij ervoor.
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
Central Asian Russian Scriptures (CARSA)
Священное Писание, Восточный Перевод
Copyright © 2003, 2009, 2013 by IMB-ERTP and Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.
Holy Bible, New Russian Translation (Новый Перевод на Русский Язык) Copyright © 2006 by Biblica, Inc.® Used by permission. All rights reserved worldwide.
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.