Add parallel Print Page Options

Pagtitiwala kay Yahweh

Katha ni David upang awitin ng Punong Mang-aawit.

11 Kay Yahweh ko isinalig ang aking kaligtasan,
    kaya't ang ganito'y huwag sabihin ninuman:
“Lumipad kang tulad ng ibon patungo sa kabundukan,
    sapagkat ang pana ng masasama ay laging nakaumang,
    upang tudlain ang taong matuwid mula sa kadiliman.
Ang mabuting tao'y mayroon bang magagawa,
    kapag ang mga pundasyon ng buhay ay nasira?”

Si Yahweh ay naroon sa kanyang banal na Templo,
    doon sa kalangitan, nakaupo sa kanyang trono,
at buhat doo'y pinagmamasdan ang lahat ng tao,
    walang maitatagong anuman sa gawa ng mga ito.
Ang mabuti at masama ay kanyang sinusuri;
    sa taong suwail siya'y lubos na namumuhi.
Pinauulanan niya ng apoy at asupre ang masasamang tao;
    at sa mainit na hangin sila'y kanyang pinapaso.
Si Yahweh ay matuwid at sa gawang mabuti'y nalulugod;
    sa piling niya'y mabubuhay ang sa kanya'y sumusunod.

11 1-3 I’ve already run for dear life
    straight to the arms of God.
So why would I run away now
    when you say,

“Run to the mountains; the evil
    bows are bent, the wicked arrows
Aimed to shoot under cover of darkness
    at every heart open to God.
The bottom’s dropped out of the country;
    good people don’t have a chance”?

4-6 But God hasn’t moved to the mountains;
    his holy address hasn’t changed.
He’s in charge, as always, his eyes
    taking everything in, his eyelids
Unblinking, examining Adam’s flesh and blood
    inside and out, not missing a thing.
He tests the good and the bad alike;
    if anyone cheats, God’s outraged.
Fail the test and you’re out,
    out in a hail of firestones,
Drinking from a canteen
    filled with hot desert wind.

God’s business is putting things right;
    he loves getting the lines straight,
Setting us straight. Once we’re standing tall,
    we can look him straight in the eye.