Mga Awit 104
Magandang Balita Biblia (with Deuterocanon)
Awit ng Pagpuri sa Diyos na Manlilikha
104 Papurihan mo si Yahweh, O aking kaluluwa!
Ikaw, Yahweh na aking Diyos, kay dakila mong talaga!
Karangala't kamahalan, lubos na nadaramtan ka.
2 O Diyos, kayo po ay puspos ng maningning na liwanag,
kalangita'y parang tolda, na kamay mo ang nagladlad.
3 Ang ginawa mong tahanan ay ang tubig sa itaas,
ang karo mong sinasakyan ay ang papawiring-ulap,
sa pakpak ng mga hangin ay doon ka lumalakad.
4 Tagahatid(A) ng balita ay hangin ding sumisimoy,
at kidlat na matatalim ang lingkod mong tumutulong.
5 Ikaw na rin ang nagtayo ng saligan nitong lupa,
matatag na ginawa mo't hindi ito mauuga.
6 Ang ibabaw ng saliga'y ginawa mong karagatan,
at tubig din ang bumalot sa lahat ng kabundukan.
7 Ngunit noong magalit ka, itong tubig ay tumakas,
nang marinig ang sigaw mo, tumilapon agad-agad.
8 Bumuhos sa kabundukan, umagos sa kapatagan,
natipon sa isang dako't naging isang karagatan,
9 matapos, ang ginawa mo'y naglagay ka ng hangganan,
upang itong kalupaa'y di na muling laganapan.
10 Lumilikha ka ng ilog na patungong kapatagan,
sa gilid ng mga burol, umaagos na marahan.
11 Kaya kahit na sa ilang ang hayop na naroon,
maging hayop na mailap may tubig na naiinom.
12 Sa naroong kakahuya'y umaawit na masaya,
mga ibo'y nagpupugad sa malabay nilang sanga.
13 Magmula sa kalangitan, mga bundok ay nadilig,
ibinuhos ang pagpapala't lumaganap sa daigdig.
14 Tumubo ang mga damong pagkain ng mga baka,
nagkaroon ng halamang masaganang namumunga;
anupa't ang mga tao'y may pagkaing nakukuha.
15 Mayroong ubas na inumin kaya tao'y masasaya,
may langis pa ng olibong nagdudulot ng ligaya,
at tinapay na pagkaing pampalakas sa tuwina.
16 Ang mga kahoy ni Yahweh, masaganang nadidilig,
mga sedar ng Lebanon, kayo mismo ang nagtanim.
17 Sa malagong mga puno at malabay nitong sanga,
mga ibo'y nagpupugad, doon sila tumitira.
18 Yaong mga kambing-gubat nagkalat sa kabundukan,
sa bitak ng mga bato ang kuneho nananahan.
19 Ang buwan ay nababatid sa buwan ding iyong likha,
araw nama'y lumulubog sa oras na itinakda.
20 Lumikha ka nitong dilim, at gabi ang itinawag,
kung gumabi gumigising ang hayop na maiilap.
21 Umuungal itong leon, samantalang humahanap
ng kanyang makakain na sa Diyos din nagbubuhat.
22 Kung sumapit ang umaga, dala nito kanyang huli,
pumupunta sa tagua't doon siya nangungubli;
23 samantalang itong tao humahayo sa gawain,
sa paggawang walang tigil inaabot na ng dilim.
24 Sa daigdig, ikaw, Yahweh, kay rami ng iyong likha!
Pagkat ikaw ay marunong kaya ito ay nagawa,
sa dami ng nilikha mo'y nakalatan itong lupa.
25 Nariyan ang mga lawa't malawak na karagatan,
malalaki't maliliit na isda ay di mabilang.
26 Iba't(B) ibang mga bapor ang dito ay naglalakbay,
samantalang ang Leviatang[a] nilikha mo'y kaagapay.
27 Lahat sila'y umaasa, sa iyo ay nag-aabang,
umaasa sa pagkain na kanilang kailangan.
28 Ang anumang kaloob mo ay kanilang tinatanggap,
mayro'n silang kasiyahan pagkat bukás ang iyong palad.
29 Kapag ika'y lumalayo labis silang nangangamba,
takot silang mamatay kung lagutin mo ang hininga;
mauuwi sa alabok, pagkat doon sila mula.
30 Taglay mo ang katangiang buhay nila ay ibalik,
bagumbuhay ay dulot mo sa nilikha sa daigdig.
31 Sana ang iyong karangala'y manatili kailanman,
sa lahat ng iyong likha ang madama'y kagalakan.
32 Nanginginig ang nilikha, kapag titig mo sa daigdig,
ang bundok na hipuin mo'y umuusok, nag-iinit.
33 Aawitan ko si Yahweh, palagi kong aawitan,
siya'y aking pupurihin habang ako'y nabubuhay.
34 Ang awit ng aking puso sana naman ay kalugdan,
pagkat ako'y nagagalak, nagpupuri sa Maykapal.
35 Ang lahat ng masasama sana'y alisin sa daigdig,
ang dapat ay lipulin na upang sila ay maalis.
Si Yahweh ay purihin mo, aking kaluluwa!
Purihin si Yahweh!
Footnotes
- 26 LEVIATAN: Isang mala-alamat na dambuhalang halimaw sa karagatan na sumisimbolo sa kapangyarihan ng kaguluhan at kasamaan.
Psalm 104
Authorized (King James) Version
Psalm 104
1 Bless the Lord, O my soul.
O Lord my God, thou art very great;
thou art clothed with honour and majesty.
2 Who coverest thyself with light as with a garment:
who stretchest out the heavens like a curtain:
3 who layeth the beams of his chambers in the waters:
who maketh the clouds his chariot:
who walketh upon the wings of the wind:
4 who maketh his angels spirits;
his ministers a flaming fire:
5 who laid the foundations of the earth,
that it should not be removed for ever.
6 Thou coveredst it with the deep as with a garment:
the waters stood above the mountains.
7 At thy rebuke they fled;
at the voice of thy thunder they hasted away.
8 They go up by the mountains;
they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them.
9 Thou hast set a bound that they may not pass over;
that they turn not again to cover the earth.
10 He sendeth the springs into the valleys,
which run among the hills.
11 They give drink to every beast of the field:
the wild asses quench their thirst.
12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation,
which sing among the branches.
13 He watereth the hills from his chambers:
the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 He causeth the grass to grow for the cattle,
and herb for the service of man:
that he may bring forth food out of the earth;
15 and wine that maketh glad the heart of man,
and oil to make his face to shine,
and bread which strengtheneth man’s heart.
16 The trees of the Lord are full of sap;
the cedars of Lebanon, which he hath planted;
17 where the birds make their nests:
as for the stork, the fir trees are her house.
18 The high hills are a refuge for the wild goats;
and the rocks for the conies.
19 He appointed the moon for seasons:
the sun knoweth his going down.
20 Thou makest darkness, and it is night:
wherein all the beasts of the forest do creep forth.
21 The young lions roar after their prey,
and seek their meat from God.
22 The sun ariseth, they gather themselves together,
and lay them down in their dens.
23 Man goeth forth unto his work
and to his labour until the evening.
24 O Lord, how manifold are thy works!
in wisdom hast thou made them all:
the earth is full of thy riches.
25 So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable,
both small and great beasts.
26 There go the ships:
there is that leviathan, whom thou hast made to play therein.
27 These wait all upon thee;
that thou mayest give them their meat in due season.
28 That thou givest them they gather:
thou openest thine hand, they are filled with good.
29 Thou hidest thy face, they are troubled:
thou takest away their breath, they die,
and return to their dust.
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created:
and thou renewest the face of the earth.
31 The glory of the Lord shall endure for ever:
the Lord shall rejoice in his works.
32 He looketh on the earth, and it trembleth:
he toucheth the hills, and they smoke.
33 I will sing unto the Lord as long as I live:
I will sing praise to my God while I have my being.
34 My meditation of him shall be sweet:
I will be glad in the Lord.
35 Let the sinners be consumed out of the earth,
and let the wicked be no more.
Bless thou the Lord, O my soul.
Praise ye the Lord.
KJV reproduced by permission of Cambridge University Press, the Crown’s patentee in the UK.