Add parallel Print Page Options

Si Zaqueo

19 Misulod si Jesus sa Jerico tungod kay didto siya moagi padulong sa Jerusalem. May usa ka adunahan didto nga ang iyang ngalan si Zaqueo. Siya mao ang pangulo sa mga maniningil ug buhis. Gusto gayod niya nga makita kon kinsa gayod si Jesus. Apan mubo si Zaqueo ug tungod sa kadaghan sa mga tawo dili siya makakita kang Jesus. Busa midagan siya sa unahan ug misaka sa kahoy nga sikomoro aron makita niya si Jesus, kay didto gayod siya dapit moagi. Pag-abot ni Jesus didto mihangad siya ug miingon, “Zaqueo, dali! Kanaog dayon, kay karong adlawa kinahanglan nga adto ako modayon sa imong balay.” Busa nagdali-dali ug kanaog si Zaqueo, ug sa dakong kalipay giabiabi niya si Jesus. Sa dihang nakita sa mga tawo nga midayon si Jesus sa balay ni Zaqueo, nagbagulbol sila nga nagaingon, “Nganong diha man gayod siya modayon sa balay nianang tawo nga makasasala?” Didto sa iyang balay mitindog si Zaqueo ug miingon, “Ginoo, ihatag ko ngadto sa mga kabos ang katunga sa akong kabtangan. Ug kon may gilimbongan ako, ibalik ko kaniya sa upat ka pilo.” Miingon si Jesus kaniya, “Karon naluwas na kining panimalay, tungod kay kaliwat usab siya ni Abraham. 10 Kay ako nga Anak sa Tawo mianhi dinhi sa kalibotan aron sa pagpangita ug sa pagluwas sa tanan nga nahisalaag.”[a]

Ang Sambingay bahin sa Tulo ka Sulugoon

(Mat. 25:14-30)

11 Samtang naminaw pa ang mga tawo, gisultihan sila ni Jesus ug sambingay tungod kay duol na sila sa Jerusalem ug nagahuna-huna ang mga tawo nga magsugod na gayod ang paghari sa Dios. 12 Miingon si Jesus kanila, “May usa ka dungganon nga tawo nga milakaw sa layong dapit aron sa pagdawat sa katungdanan isip hari sa iyang dapit, ug unya mopauli ra dayon siya. 13 Apan sa wala pa siya makagikan gipatawag niya ang iyang napulo ka mga sulugoon ug gipanghatagan ang matag usa kanila sa sama nga kantidad, ug miingon siya kanila, ‘Gamita ninyo sa negosyo ang akong gihatag kaninyo samtang wala ako.’

14 “Ang iyang katagilungsod wala makagusto kaniya. Busa sa dihang nakagikan na siya, nagpadala sila ug mga representante didto sa iyang giadtoan sa pagsulti nga dili nila gusto nga maghari siya kanila. 15 Apan gihimo gihapon siya nga hari. Pagbalik niya sa iyang dapit, gipatawag niya ang mga sulugoon nga iyang gipanghatagan ug kuwarta nga inegosyo, aron mahibaloan niya kon pila ang ilang ginansya. 16 Ang una nga miabot miingon kaniya, ‘Sir, ang imong gihatag nga kuwarta kanako nakaginansya ug napulo ka pilo.’ 17 Miingon ang hari, ‘Maayo gayod! Maayo ka nga sulugoon. Tungod kay kasaligan ka sa gagmay nga butang, padumalahon ko ikaw sa napulo ka siyudad.’ 18 Ang ikaduha nga sulugoon miabot usab ug miingon, ‘Sir, ang imong gihatag nga kuwarta kanako nakaginansya ug lima ka pilo.’ 19 Mitubag ang hari kaniya, ‘Padumalahon ko ikaw ug lima ka siyudad.’ 20 Ug miabot ang usa pa gayod ug miingon, ‘Sir, ania ang imong kuwarta. Giputos ko gayod kini ug gitagoan, 21 kay nahadlok ako kanimo tungod kay labihan ka kaestrikto. Nagapanguha ka sa ginansya nga gihagoan sa uban, ug nagapanguha ka usab sa ani bisan dili ikaw ang nagtanom.’ 22 Miingon ang hari kaniya, ‘Wala kay pulos nga sulugoon! Ang imong gisulti mao usab ang akong gamiton sa pagsentensya kanimo. Nahibaloan mo nga estrikto ako ug nagapanguha sa ginansya nga gihagoan sa uban, ug nagapanguha usab ako sa ani bisan dili ako ang nagtanom. 23 Apan nganong wala mo man ibutang ang akong kuwarta sa bangko aron nga sa akong pagbalik makuha ko ang akong kuwarta nga may tubo pa?’ 24 Ug miingon ang hari sa mga tawo nga nanindog didto, ‘Kuhaa ninyo kaniya ang kuwarta ug ihatag ngadto sa tawo nga nakaginansya ug napulo ka pilo.’ 25 Apan mitubag sila, ‘Sir, may napulo na siya ka pilo.’ 26 Mitubag ang hari, ‘Sultihan ko kamo, ang kasaligan hatagan pa. Apan ang dili kasaligan, bisan ang gamay nga gitugyan kaniya kuhaon pa. 27 Kon mahitungod niadtong mga tawo nga nakigbatok kanako ug dili gusto nga maghari ako kanila, dad-a ninyo sila dinhi kanako ug pamatya!’ ”

Ang Madaogon nga Pagsulod ni Jesus sa Jerusalem

(Mat. 21:1-11; Mar. 11:1-11; Juan 12:12-19)

28 Pagkahuman niya ug sulti niadto, mipadayon sila ni Jesus sa pagpanglakaw padulong sa Jerusalem. 29 Sa nagkaduol na sila sa mga baryo sa Betfage ug Betania, nga anaa sa bukid nga gitawag ug Bukid sa mga Olibo, gipauna ni Jesus ang duha sa iyang mga tinun-an. 30 Miingon siya kanila, “Pag-una kamo didto sa sunod nga baryo. Pagsulod ninyo, may makita kamo nga nating asno nga gihigot. Wala pa gayod kini kasakyi. Hubari ninyo ug dad-a dinhi. 31 Kon may mangutana kaninyo kon nganong ginahubaran ninyo ang asno, tubaga ninyo nga kinahanglanon kini sa Ginoo.” 32 Busa milakaw silang duha, ug ang gisulti ni Jesus kanila natuman gayod. 33 Sa dihang gihubaran nila ang nating asno gipangutana sila sa tag-iya, “Nganong gihubaran ninyo kana?” 34 Mitubag sila, “Gikinahanglan kini sa Ginoo.” 35 Gidala dayon nila kini ngadto kang Jesus. Pag-abot didto, gihapinan nila ang asno sa ilang mga kupo ug gipasakay si Jesus. 36 Samtang nagsakay siya padulong sa Jerusalem gibuklad sa mga tawo ang ilang mga kupo didto sa dalan nga iyang agian aron sa pagpasidungog kaniya. 37 Ug sa paglugsong na niya gikan sa Bukid sa mga Olibo, nalipay ang iyang mga tinun-an ug misinggit sa pagdayeg sa Dios tungod sa ilang nakita nga mga milagro. 38 Miingon sila, “Gipanalanginan sa Ginoo ang Hari nga iyang gipadala![b] Karon may kalinaw na gikan sa Dios. Dayegon ta ang Dios!”

39 Didto sa panon, may mga Pariseo nga miingon, “Magtutudlo, pahiloma ang imong mga tinun-an.” 40 Miingon si Jesus kanila, “Sa pagkatinuod, kon mohilom sila, ang mga bato mao ang mosinggit sa mga pagdayeg.”

Mihilak si Jesus Tungod sa mga Taga-Jerusalem

41 Sa nagkaduol na si Jesus sa Jerusalem, ug sa dihang nakita niya kini, mihilak siya. 42 Miingon siya, “Unta mahibaloan ninyo karong adlawa kon unsa ang makahatag kaninyo ug kalinaw! Apan nataptapan ang inyong pangisip. 43 Moabot ang adlaw nga alihan sa inyong mga kaaway ang palibot sa inyong siyudad aron dili na gayod kamo makaikyas, ug bisan asa kamo ila kamong atakihon. 44 Pamatyon nila kamo. Gub-on ug patagon ang inyong siyudad nga wala na gayoy mahibilin bisan ang mga bato nga nagpatongpatong. Kining tanan mahitabo kaninyo tungod kay wala kamo magtagad sa panahon nga luwason na unta kamo sa Dios.”

Misulod si Jesus sa Templo

(Mat. 21:12-17; Mar. 11:15-19; Juan 2:13-22)

45 Pag-abot nila sa Jerusalem, miadto dayon si Jesus sa templo ug giabog niya ang mga namaligya didto. 46 Miingon siya kanila, “Miingon ang Dios sumala sa Kasulatan, ‘Ang akong balay dapit nga alampoanan.’[c] Apan gihimo ninyo kini nga tagoanan sa mga tulisan.[d]

47 Sukad niadto, nagtudlo na siya sa templo adlaw-adlaw. Ang kadagkoan sa mga pari, ang mga magtutudlo sa Kasugoan, ug ang mga opisyal sa lungsod nagtinguha sa pagpatay kaniya, 48 apan wala sila makahigayon sa paghimo niini tungod kay nawili ang mga tawo sa pagpaminaw sa iyang mga pagpanudlo.

Footnotes

  1. 19:10 nahisalaag sa tinuod nga dalan, o sa relasyon sa Dios.
  2. 19:38 Tan-awa usab ang Salmo 118:26.
  3. 19:46 Tan-awa usab ang Isa. 56:7.
  4. 19:46 Tan-awa usab ang Jer. 7:11.

Jesus Comes to Zacchaeus’ House

19 Then Jesus entered and passed through (A)Jericho. Now behold, there was a man named Zacchaeus who was a chief tax collector, and he was rich. And he sought to (B)see who Jesus was, but could not because of the crowd, for he was of short stature. So he ran ahead and climbed up into a sycamore tree to see Him, for He was going to pass that way. And when Jesus came to the place, He looked up [a]and saw him, and said to him, “Zacchaeus, [b]make haste and come down, for today I must stay at your house.” So he [c]made haste and came down, and received Him joyfully. But when they saw it, they all [d]complained, saying, (C)“He has gone to be a guest with a man who is a sinner.”

Then Zacchaeus stood and said to the Lord, “Look, Lord, I give half of my goods to the (D)poor; and if I have taken anything from anyone by (E)false accusation, (F)I restore fourfold.”

And Jesus said to him, “Today salvation has come to this house, because (G)he also is (H)a son of Abraham; 10 (I)for the Son of Man has come to seek and to save that which was lost.”

The Parable of the Minas(J)

11 Now as they heard these things, He spoke another parable, because He was near Jerusalem and because (K)they thought the kingdom of God would appear immediately. 12 (L)Therefore He said: “A certain nobleman went into a far country to receive for himself a kingdom and to return. 13 So he called ten of his servants, delivered to them ten [e]minas, and said to them, ‘Do business till I come.’ 14 (M)But his citizens hated him, and sent a delegation after him, saying, ‘We will not have this man to reign over us.’

15 “And so it was that when he returned, having received the kingdom, he then commanded these servants, to whom he had given the money, to be called to him, that he might know how much every man had gained by trading. 16 Then came the first, saying, ‘Master, your mina has earned ten minas.’ 17 And he said to him, (N)‘Well done, good servant; because you were (O)faithful in a very little, have authority over ten cities.’ 18 And the second came, saying, ‘Master, your mina has earned five minas.’ 19 Likewise he said to him, ‘You also be over five cities.’

20 “Then another came, saying, ‘Master, here is your mina, which I have kept put away in a handkerchief. 21 (P)For I feared you, because you are [f]an austere man. You collect what you did not deposit, and reap what you did not sow.’ 22 And he said to him, (Q)‘Out of your own mouth I will judge you, you wicked servant. (R)You knew that I was an austere man, collecting what I did not deposit and reaping what I did not sow. 23 Why then did you not put my money in the bank, that at my coming I might have collected it with interest?’

24 “And he said to those who stood by, ‘Take the mina from him, and give it to him who has ten minas.’ 25 (But they said to him, ‘Master, he has ten minas.’) 26 ‘For I say to you, (S)that to everyone who has will be given; and from him who does not have, even what he has will be taken away from him. 27 But bring here those enemies of mine, who did not want me to reign over them, and slay them before me.’ ”

The Triumphal Entry(T)

28 When He had said this, (U)He went on ahead, going up to Jerusalem. 29 (V)And it came to pass, when He drew near to [g]Bethphage and (W)Bethany, at the mountain called (X)Olivet, that He sent two of His disciples, 30 saying, “Go into the village opposite you, where as you enter you will find a colt tied, on which no one has ever sat. Loose it and bring it here. 31 And if anyone asks you, ‘Why are you loosing it?’ thus you shall say to him, ‘Because the Lord has need of it.’ ”

32 So those who were sent went their way and found it just (Y)as He had said to them. 33 But as they were loosing the colt, the owners of it said to them, “Why are you loosing the colt?”

34 And they said, “The Lord has need of him.” 35 Then they brought him to Jesus. (Z)And they threw their own clothes on the colt, and they set Jesus on him. 36 And as He went, many spread their clothes on the road.

37 Then, as He was now drawing near the descent of the Mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to (AA)rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works they had seen, 38 saying:

(AB)‘Blessed is the King who comes in the name of the Lord!’
(AC)Peace in heaven and glory in the highest!”

39 And some of the Pharisees called to Him from the crowd, “Teacher, rebuke Your disciples.”

40 But He answered and said to them, “I tell you that if these should keep silent, (AD)the stones would immediately cry out.”

Jesus Weeps over Jerusalem

41 Now as He drew near, He saw the city and (AE)wept over it, 42 saying, “If you had known, even you, especially in this (AF)your day, the things that (AG)make for your (AH)peace! But now they are hidden from your eyes. 43 For days will come upon you when your enemies will (AI)build an embankment around you, surround you and close you in on every side, 44 (AJ)and level you, and your children within you, to the ground; and (AK)they will not leave in you one stone upon another, (AL)because you did not know the time of your visitation.”

Jesus Cleanses the Temple(AM)

45 (AN)Then He went into the temple and began to drive out those who [h]bought and sold in it, 46 saying to them, “It is written, (AO)‘My house [i]is a house of prayer,’ but you have made it a (AP)‘den of thieves.’

47 And He (AQ)was teaching daily in the temple. But (AR)the chief priests, the scribes, and the leaders of the people sought to destroy Him, 48 and were unable to do anything; for all the people were very attentive to (AS)hear Him.

Footnotes

  1. Luke 19:5 NU omits and saw him
  2. Luke 19:5 hurry
  3. Luke 19:6 hurried
  4. Luke 19:7 grumbled
  5. Luke 19:13 Gr. mna, same as Heb. minah, each worth about three months’ salary
  6. Luke 19:21 a severe
  7. Luke 19:29 M Bethsphage
  8. Luke 19:45 NU were selling, saying
  9. Luke 19:46 NU shall be