Add parallel Print Page Options

Ipinahayag ni Job ang Kanyang Pagdaramdam

“Ang buhay ng tao'y punung-puno ng pagod,
    tulad ng kawal at manggagawang pilit na pinaglingkod.
    Siya'y tulad ng alipin, na naghahanap ng lilim,
    tulad ng manggagawa, sahod ang ninanasa.
Buhay ko'y wala nang kahulugan sa paglipas ng mga buwan,
    at tuwing sasapit ang gabi ako ay nagdadalamhati.
Ang gabi ay matagal, parang wala nang umaga,
    di mapanatag sa higaan, hanggang umaga'y balisa.
Itong buo kong katawan ay tadtad ng mga sugat,
    inuuod, kumikirot,
    ang nana ay lumalabas.
Mga araw ko'y lumilipas nang walang pag-asa,
    kay bilis umikot parang sa makina.

“Alalahanin ninyong ang buhay ko'y isang hininga lamang,
    hindi na ako muling makakakita nang kabutihan.
Kaunting panahon na lang at ako ay papanaw,
    di na ninyo ako makikita, at di na matatagpuan.
Tulad(A) ng ulap na napapadpad at naglalaho,
    kapag namatay ang tao, di na siya makakabalik sa mundo.
10 Hindi na siya makakauwi kailanman,
    mga kakilala niya, siya'y malilimutan.
11 Kaya ako'y hindi mapipigil na magbuka nitong bibig,
    upang ibulalas ang pait sa loob ng aking dibdib.
12 Bakit ako'y inyong binabantayan?
    Ako ba'y dambuhalang mula sa karagatan?
13 Ako ay nahihiga upang ako'y magpahinga,
    upang kahit sandali sakit ko ay mapawi.
14 Ngunit maging sa pagtulog ako'y iyong tinatakot,
    masasamang panaginip, pangitain at mga bangungot.
15     Kaya, nais ko pang ako ay mabigti,
    kaysa mabuhay sa katawang may pighati.
16 Ako'y hirap na hirap na, ayaw ko nang mabuhay;
iwan mo na ako, buhay ko'y wala rin lang saysay.

17 “Ano(B) ba ang tao upang iyong pahalagahan,
    bakit pinapansin mo ang kanyang mga galaw?
18 Tuwing umaga siya'y iyong sinusuri,
    sinusubok mo siya sa bawat sandali.
19 Kahit saglit, ilayo mo sa akin ang iyong tingin,
    nang ako'y magkapanahon na laway ay lunukin.
20 Kung ako'y nagkasala, ano ba naman iyon sa iyo? Ikaw na tagapagmasid ng mga tao,
    bakit ba ako ang napagbubuntunan mo?
    Ako ba ay isang pabigat sa iyo?
21 Bakit di pa patawarin ang aking kasalanan?
    Bakit di pa kalimutan ang aking pagkukulang,
ako rin lang ay patungo na sa huli kong hantungan?
    Ako'y iyong hahanapin ngunit di matatagpuan.”

Job Continues: My Life Has No Hope

“Has not man (A)a hard service on earth,
    and are not his (B)days like the days of a hired hand?
Like a slave who longs for (C)the shadow,
    and like (D)a hired hand who looks for his (E)wages,
so I am allotted months of (F)emptiness,
    (G)and nights of misery are apportioned to me.
(H)When I lie down I say, ‘When shall I arise?’
    But the night is long,
    and I toss and turn till the dawn.
My flesh is clothed with (I)worms and (J)dirt;
    my skin hardens, then (K)breaks out afresh.
My days are (L)swifter than (M)a weaver's shuttle
    and come to their end without hope.

“Remember that my life is a (N)breath;
    my eye will never again see good.
(O)The eye of him who sees me will behold me no more;
    while your eyes are on me, (P)I shall be gone.
As (Q)the cloud fades and vanishes,
    so he who (R)goes down to Sheol does not come up;
10 he (S)returns no more to his house,
    nor does his (T)place know him anymore.

11 “Therefore I will not (U)restrain my mouth;
    I will speak in the anguish of my spirit;
    I will (V)complain in (W)the bitterness of my soul.
12 Am I the sea, or (X)a sea monster,
    that you set a guard over me?
13 (Y)When I say, ‘My bed will comfort me,
    my couch will ease my complaint,’
14 then you scare me with dreams
    and terrify me with visions,
15 so that I would choose strangling
    and death rather than my (Z)bones.
16 I (AA)loathe my life; I would not live forever.
    (AB)Leave me alone, for my days are (AC)a breath.
17 (AD)What is man, that you make so much of him,
    and that you set your heart on him,
18 (AE)visit him every morning
    and (AF)test him every moment?
19 How long will you not (AG)look away from me,
    nor leave me alone till I swallow my spit?
20 If I sin, what do I do to you, you watcher of mankind?
    Why have you made me (AH)your mark?
    Why have I become a burden to you?
21 Why do you not pardon my transgression
    and take away my iniquity?
For now I shall lie in (AI)the earth;
    you will (AJ)seek me, (AK)but I shall not be.”