Job 7
Magandang Balita Biblia
Ipinahayag ni Job ang Kanyang Pagdaramdam
7 “Ang buhay ng tao'y punung-puno ng pagod,
tulad ng kawal at manggagawang pilit na pinaglingkod.
2 Siya'y tulad ng alipin, na naghahanap ng lilim,
tulad ng manggagawa, sahod ang ninanasa.
3 Buhay ko'y wala nang kahulugan sa paglipas ng mga buwan,
at tuwing sasapit ang gabi ako ay nagdadalamhati.
4 Ang gabi ay matagal, parang wala nang umaga,
di mapanatag sa higaan, hanggang umaga'y balisa.
5 Itong buo kong katawan ay tadtad ng mga sugat,
inuuod, kumikirot,
ang nana ay lumalabas.
6 Mga araw ko'y lumilipas nang walang pag-asa,
kay bilis umikot parang sa makina.
7 “Alalahanin ninyong ang buhay ko'y isang hininga lamang,
hindi na ako muling makakakita nang kabutihan.
8 Kaunting panahon na lang at ako ay papanaw,
di na ninyo ako makikita, at di na matatagpuan.
9 Tulad(A) ng ulap na napapadpad at naglalaho,
kapag namatay ang tao, di na siya makakabalik sa mundo.
10 Hindi na siya makakauwi kailanman,
mga kakilala niya, siya'y malilimutan.
11 Kaya ako'y hindi mapipigil na magbuka nitong bibig,
upang ibulalas ang pait sa loob ng aking dibdib.
12 Bakit ako'y inyong binabantayan?
Ako ba'y dambuhalang mula sa karagatan?
13 Ako ay nahihiga upang ako'y magpahinga,
upang kahit sandali sakit ko ay mapawi.
14 Ngunit maging sa pagtulog ako'y iyong tinatakot,
masasamang panaginip, pangitain at mga bangungot.
15 Kaya, nais ko pang ako ay mabigti,
kaysa mabuhay sa katawang may pighati.
16 Ako'y hirap na hirap na, ayaw ko nang mabuhay;
iwan mo na ako, buhay ko'y wala rin lang saysay.
17 “Ano(B) ba ang tao upang iyong pahalagahan,
bakit pinapansin mo ang kanyang mga galaw?
18 Tuwing umaga siya'y iyong sinusuri,
sinusubok mo siya sa bawat sandali.
19 Kahit saglit, ilayo mo sa akin ang iyong tingin,
nang ako'y magkapanahon na laway ay lunukin.
20 Kung ako'y nagkasala, ano ba naman iyon sa iyo? Ikaw na tagapagmasid ng mga tao,
bakit ba ako ang napagbubuntunan mo?
Ako ba ay isang pabigat sa iyo?
21 Bakit di pa patawarin ang aking kasalanan?
Bakit di pa kalimutan ang aking pagkukulang,
ako rin lang ay patungo na sa huli kong hantungan?
Ako'y iyong hahanapin ngunit di matatagpuan.”
约伯记 7
Chinese New Version (Traditional)
人生在世多有愁苦
7 “人在世上怎能沒有勞役呢？
他的日子不像雇工的日子嗎？
2 正如僕人切慕暮影，
又像雇工盼望工價。
3 照樣，我有空虛的歲月，
也有勞苦的黑夜為我派定。
4 我躺下的時候，就說：
‘我甚麼時候起來？’
然而，長夜漫漫，我輾轉反側，直到黎明。
5 我的肉體以蟲子和土塊為衣裳，
我的皮膚裂開又流膿。
6 我過的日子比梭還要快，
在毫無盼望之中而結束。
7 求你記念我的性命不過是一口氣，
我的眼必不再看見福樂。
8 看我的，他的眼再也看不到我，
你的眼要看我，我已經不在了。
9 雲彩怎樣消散逝去，
照樣，人下陰間也不再上來。
10 他不再回自己的家，
故鄉再也不認識他。
11 因此，我不再禁止我的口，
我要說出靈裡的憂愁，
傾訴心中的痛苦。
埋怨 神待他過嚴
12 我豈是海洋或是海怪，
你竟然設守衛防備我？
13 我若說：‘我的床必安慰我，
我的榻必減輕我的苦情’，
14 你就用夢驚擾我，
又用異象驚嚇我，
15 以致我寧可窒息而死，
也不肯保留我這一身的骨頭。
16 我厭惡自己，不願永遠活下去。
任憑我吧，因為我的日子都是空虛的。
17 人算甚麼，你竟看他為大，
又把他放在心上；
18 每天早晨你都鑒察他，
每時每刻你也試驗他。
19 你到甚麼時候才轉眼不看我，
任憑我咽下唾沫呢？
20 鑒察世人的主啊！
我若犯了罪，跟你有甚麼關係呢？
你為甚麼把我當作箭靶，
使我以自己為重擔呢？
21 你為甚麼不赦免我的過犯，
除去我的罪孽呢？
現在我快要躺臥在塵土中，
那時你尋找我，我卻不在了。”
Magandang Balita Biblia, Copyright © Philippine Bible Society 2012.
Chinese New Version (CNV). Copyright © 1976, 1992, 1999, 2001, 2005 by Worldwide Bible Society.
