I Run This Universe

41 1-11 “Or can you pull in the sea beast, Leviathan, with a fly rod
    and stuff him in your creel?
Can you lasso him with a rope,
    or snag him with an anchor?
Will he beg you over and over for mercy,
    or flatter you with flowery speech?
Will he apply for a job with you
    to run errands and serve you the rest of your life?
Will you play with him as if he were a pet goldfish?
    Will you make him the mascot of the neighborhood children?
Will you put him on display in the market
    and have shoppers haggle over the price?
Could you shoot him full of arrows like a pin cushion,
    or drive harpoons into his huge head?
If you so much as lay a hand on him,
    you won’t live to tell the story.
What hope would you have with such a creature?
    Why, one look at him would do you in!
If you can’t hold your own against his glowering visage,
    how, then, do you expect to stand up to me?
Who could confront me and get by with it?
    I’m in charge of all this—I run this universe!

12-17 “But I’ve more to say about Leviathan, the sea beast,
    his enormous bulk, his beautiful shape.
Who would even dream of piercing that tough skin
    or putting those jaws into bit and bridle?
And who would dare knock at the door of his mouth
    filled with row upon row of fierce teeth?
His pride is invincible;
    nothing can make a dent in that pride.
Nothing can get through that proud skin—
    impervious to weapons and weather,
The thickest and toughest of hides,
    impenetrable!

18-34 “He snorts and the world lights up with fire,
    he blinks and the dawn breaks.
Comets pour out of his mouth,
    fireworks arc and branch.
Smoke erupts from his nostrils
    like steam from a boiling pot.
He blows and fires blaze;
    flames of fire stream from his mouth.
All muscle he is—sheer and seamless muscle.
    To meet him is to dance with death.
Sinewy and lithe,
    there’s not a soft spot in his entire body—
As tough inside as out,
    rock-hard, invulnerable.
Even angels run for cover when he surfaces,
    cowering before his tail-thrashing turbulence.
Javelins bounce harmlessly off his hide,
    harpoons ricochet wildly.
Iron bars are so much straw to him,
    bronze weapons beneath notice.
Arrows don’t even make him blink;
    bullets make no more impression than raindrops.
A battle ax is nothing but a splinter of kindling;
    he treats a brandished harpoon as a joke.
His belly is armor-plated, inexorable—
    unstoppable as a barge.
He roils deep ocean the way you’d boil water,
    he whips the sea like you’d whip an egg into batter.
With a luminous trail stretching out behind him,
    you might think Ocean had grown a gray beard!
There’s nothing on this earth quite like him,
    not an ounce of fear in that creature!
He surveys all the high and mighty—
    king of the ocean, king of the deep!”

41 Job, mabibingwit mo kaya ang dragon na Leviatan? Matatalian mo kaya ang nguso niya ng lubid? Matatalian mo ba ng lubid ang ilong niya o mailalagay mo kaya ang kawil sa kanyang panga? Kapag nagawa mo iyon, makikiusap kaya siyang lagi sa iyo na pakawalan mo siya, o di kayaʼy magmakaawa siya sa iyo? Makikipagkasundo kaya siya sa iyo na magpapaalipin habang buhay? Magagawa mo kaya siyang parang alagang ibon o maibibigay mo ba siya sa iyong mga anak[a] na babae para kanilang laruin? May negosyante kayang bibili sa kanya at hihiwa-hiwain siya para ipagbili? Tatalaban kaya ng matulis na sibat ang kanyang ulo o balat? Kapag hinawakan mo siya, maaalala mo kung gaano ito kahirap hulihin at masasabi mong hinding-hindi ka na uulit. Walang saysay ang mga pagsisikap na hulihin siya, dahil makita mo pa lang siyaʼy maduduwag ka na. 10 Kung sa kanya ngaʼy walang mangangahas gumambala, sino pa kayang mangangahas na lumaban sa akin? 11 Sino ang makapagsasabing may utang na loob ako sa kanya? Ang lahat dito sa mundo ay akin.

12 “Sasabihin ko pa sa iyo ang tungkol sa katawan ng Leviatan at kung gaano siya kalakas at kamakapangyarihan. 13 Sinong makakatuklap ng kanyang balat o makakatusok nito? 14 Sino ang makakapagpabuka ng kanyang bunganga? Ang mga ngipin niyaʼy nakakatakot. 15 Ang likod niyaʼy may makakapal na kaliskis na parang panangga na nakasalansan. 16-17 Sobrang dikit-dikit na ito na kahit ang hangin ay hindi makakalusot at walang makakatuklap nito. 18 Kapag sumisinga siya, may lumalabas na parang kidlat at ang kanyang mga mata ay mapula na parang bukang-liwayway. 19 Bumubuga siya ng apoy, 20 at umuusok ang ilong na ang usok ay parang nagmumula sa kumukulong palayok na may nagliliyab na panggatong. 21 Ang hininga niyaʼy makapagpapabaga ng uling dahil sa apoy na lumalabas sa kanyang bunganga. 22 Nasa leeg ang kanyang lakas, at ang makakita sa kanya ay kinikilabutan. 23 Kahit ang kanyang mga laman ay siksik at matitigas. 24 Matigas din ang puso niya, kasintigas ng gilingang bato. 25 Kapag siyaʼy tumayo, takot na takot pati ang mga makapangyarihang tao. 26 Walang espada, sibat, pana, o palasong makakapanakit sa kanya. 27 Para sa kanya ang bakal ay kasinlambot lang ng dayami at ang tanso ay para lang bulok na kahoy. 28 Hindi niya iniilagan ang mga pana. Ang mga batong tumatama sa kanyaʼy nagiging parang mga ipa lang. 29 Ang mga kahoy na ipinapalo ay parang mga dayami lang sa kanya. At pinagtatawanan lang niya ang mga humahagibis na sibat na isinisibat sa kanya. 30 Ang tiyan niyaʼy may mga kaliskis na matalim, na parang mga basag na bote. Kaya kapag gumagapang siya sa putik, nag-iiwan siya ng mga bakas. 31 Kinakalawkaw niya ang dagat hanggang bumula na parang kumukulong tubig sa palayok o kumukulong langis sa kaldero. 32 Ang tubig na kanyang dinadaanan ay bumubula, parang puting buhok kung tingnan. 33 Wala siyang katulad dito sa mundo. Isa siyang nilalang na walang kinatatakutan. 34 Minamaliit niya ang lahat ng mayayabang na hayop. Siya ang hari ng lahat ng mababangis na hayop sa gubat.”

Footnotes

  1. 41:5 mga anak: o, mga alipin.