Add parallel Print Page Options

Dumaing si Job sa Diyos

Pagkaraan(A) ng matagal na pananahimik, nagsalita si Job at isinumpa ang araw nang siya'y isilang.

Ito ang kanyang sinabi:

“Hindi(B) na sana ako ipinanganak pa
    at hindi na rin sana ako ipinaglihi.
Nabalot na sana ng dilim
at huwag mo na sanang maalala pa ang araw na iyon, O Diyos.
    Huwag mo na sanang pasikatan pa ito ng liwanag.
Nanatili na lamang sana ito sa takip ng kadiliman,
    at nabalot ng ulap, upang huwag nang sikatan ng araw.
Nalagas sana ito sa tangkay ng panahon,
    at hindi na napabilang sa aklat ng kasaysayan.
    Ang gabing iyon sana'y malumbay; wala na sanang sigaw ng kagalakan,
at sumpain ng mga salamangkerong
    nagpapaamo ng dambuhalang Leviatan.[a]
Huwag na sanang sumikat ang bituin sa umaga,
    at huwag na sanang sundan ng umaga ang gabi.
10 Sumpain ang gabi ng aking pagsilang
    na nagdulot sa akin ng ganitong kahirapan.

11 “Bakit hindi pa ako namatay sa tiyan ng aking ina,
    o kaya'y noong ako'y isilang niya?
12 Bakit kaya ako ay idinuyan pa, kinalong, inalagaan,
    at binigyan ng gatas sa dibdib niya?
13 Kung namatay ako noon, ako sana'y tahimik na, mahimbing na natutulog at nagpapahinga.
14     Katulad ng mga hari at pinunong yumao,
    na noong panahon nila'y nagtayo ng mga palasyo.
15 Tahimik na sana ako tulad ng mga pinunong nakapag-imbak
    sa kanilang bahay ng mga ginto at pilak,
16     o tulad ng mga sanggol na patay nang ipanganak at hindi na nakakita pa ng liwanag.
17 Sa libinga'y hindi na makakapanggulo ang mga masasama,
    at doon ang mga napapagod ay makakapagpahinga.
18 Doon, pati mga bihag ay wala nang ligalig,
    wala nang mga sigaw at utos na mabagsik.
19 Ang mga abâ at mga dakila ay sama-sama roon,
    ang mga alipin ay malaya na sa kanilang panginoon.

20 “Bakit pa isinilang kung magdurusa rin lamang?
    At bakit pa binuhay kung daranas din lang ng kahirapan?
21 Kamataya'y(C) hinahanap ngunit hindi matagpuan,
    hinuhukay at ninanais higit pa sa kayamanan.
22 Sa kanila'y ubod-tamis nitong kamatayan.
23     Ano kaya ang dahilan at ang tao'y isinilang,
    kung inilihim naman ng Diyos ang kanyang patutunguhan?
24 Karaingan ang aking pagkain,
    pagtitiis ang aking inumin.
25 Ang kinatatakutan ko ang siyang nangyari sa akin, at ang pinakaaayawan ko ang dumating sa akin.
26 Hindi ako mapalagay, wala akong kapayapaan,
    kaguluhan sa buhay ko ay walang katapusan.”

Footnotes

  1. Job 3:8 LEVIATAN: Isang mala-alamat na dambuhalang halimaw sa karagatan na sumisimbolo sa kaguluhan at kasamaan.

Job Speaks: Job Curses the Day He Was Born

After all this, Job finally opened his mouth and cursed the day he was born. Job said,

“Scratch out the day I was born
    and the night that said, ‘A boy has been conceived!’

“That day—
    let it be pitch-black.
    Let Eloah above not even care about it.
    Let no light shine on it.
Let the darkness and long shadows claim it as their own.
    Let a dark cloud hang over it.
    Let the gloom terrify it.

“That night—
    let the blackness take it away.
    Let it not be included in the days of the year
        or be numbered among the months.
Let that night be empty.
    Let no joyful singing be heard in it.
Let those who curse the day[a]
    (those who know how to wake up Leviathan[b])
        curse that night.
Let its stars turn dark before dawn.
    Let it hope for light and receive none.
    Let it not see the first light of dawn
10 because it did not shut the doors of the womb from which I came
    or hide my eyes from trouble.

Why Did I Survive at Birth?

11 “Why didn’t I die as soon as I was born
    and breathe my last breath when I came out of the womb?
12 Why did knees welcome me?
    Why did breasts let me nurse?
13 Instead of being alive,
    I would now be quietly lying down.
    I would now be sleeping peacefully.
14 I would be with the kings and the counselors of the world
    who built for themselves what are now ruins.
15 I would be with princes
    who had gold,
        who filled their homes with silver.
16 I would be buried like a stillborn baby.
    I would not exist.
    I would be like infants who never saw the light.
17 There the wicked stop their raging.
    There the weary are able to rest.
18 There the captives have no troubles at all.
    There they do not hear the shouting of the slave driver.
19 There you find both the unimportant and important people.
    There the slave is free from his master.

Why Do I Go on Living?

20 “Why give light to one in misery
    and life to those who find it so bitter,
21 to those who long for death but it never comes—
    though they dig for it more than for buried treasure?
22 They are ecstatic,
    delighted to find the grave.
23 Why give light to those whose paths have been hidden,
    to those whom Eloah has fenced in?

24 “When my food is in front of me, I sigh.
    I pour out my groaning like water.
25 What I fear most overtakes me.
    What I dread happens to me.
26 I have no peace!
    I have no quiet!
    I have no rest!
        And trouble keeps coming!”

Footnotes

  1. Job 3:8 Or “those who curse the sea.”
  2. Job 3:8 Hebrew meaning uncertain.