Add parallel Print Page Options

Job klaagt tegen zijn vrienden over al zijn ellende

Toen sprak Job eindelijk. Hij wilde dat hij nooit geboren was. Hij zei:

Ik wilde wel dat de dag dat ik werd geboren er nooit geweest was.
Dat nooit die nacht gekomen was waarin gezegd werd:
"Kijk, het is een jongetje!"
Die dag had beter overgeslagen kunnen worden.
God had beter kunnen vergeten hem te maken.
Die dag had er nooit moeten zijn.
Die dag had opgeslokt moeten worden door de nacht.
Hij had helemaal donker moeten blijven,
een dikke wolk had hem moeten bedekken.
Was het maar donker gebleven, dan was die dag er nooit gekomen.
Was die dag de zon maar niet opgegaan.
Dan was die dag er nooit geweest.
Dan was hij niet op de kalender voorgekomen.
Was ik die nacht maar niet geboren.
Was er die nacht maar niemand blij geweest over mijn geboorte.
Laten de mensen die dag maar vervloeken.
De tovenaars die met hun kunsten het zeemonster kunnen beheersen,
mogen van mij die dag vervloeken.
Waren de morgensterren die dag maar niet opgekomen.
Dan had die dag vergeefs op het licht gewacht.
Dan had hij nooit de eerste zonnestralen gezien.

10 Maar helaas, die nacht werd ik geboren.
Niemand hield mijn geboorte tegen.
En zo begon mijn ellendig leven.
11 Waarom ben ik niet onmiddellijk gestorven?
Waarom ben ik niet gestikt op het moment dat ik op de wereld kwam?
12 Waarom was ik welkom op mijn moeders schoot?
Waarom was er iemand die mij de borst gaf?
13 Als dat niet zo geweest was, zou ik nu rustig in het graf liggen.
Ik zou slapen en rust hebben.
14 Ik zou rustig liggen bij koningen en bestuurders.
Ik zou liggen bij koningen die verwoeste steden herbouwden.
15 Ik zou rusten bij koningen die rijk geweest waren
en hun paleizen vulden met zilver en goud.

16 Waarom ben ik niet in de buik van mijn moeder gestorven?
Waarom was ik geen doodgeboren kind dat nooit het licht te zien kreeg?
17 In de dood komen ook de slechte mensen tot rust.
Daar rusten de mensen die geen kracht meer hadden.
18 Gevangenen kunnen er rustig slapen.
Ze worden niet langer opgejaagd door hun bewakers.
19 Daar zijn alle mensen gelijk.
De slaven zijn bevrijd van hun heer.

20 Waarom geeft God het leven aan mensen die zoveel ellende moeten meemaken?
Waarom geeft Hij het leven aan mensen die zoveel verdriet te wachten staat?
21 Ze hopen op de dood, maar die komt niet.
Ze verlangen meer naar de dood dan naar rijkdom.
22 Ze zouden dolblij zijn als ze dood waren.
Ze zouden helemaal gelukkig zijn als ze eindelijk het graf in konden.
23 Waarom laat Hij iemand in leven die niet weet hoe hij verder moet?
God heeft hem de weg versperd!
24 Ik kan niet meer eten van verdriet.
Ik kan alleen nog maar huilen.
25 Want dat waar ik bang voor was, is nu gebeurd.
Dat waar ik aldoor bang voor was, is me nu overkomen.
26 Ik heb geen rust, geen vrede.
Ik zit vol onrust.

Dumaing si Job sa Diyos

Pagkaraan(A) ng matagal na pananahimik, nagsalita si Job at isinumpa ang araw nang siya'y isilang.

Ito ang kanyang sinabi:

“Hindi(B) na sana ako ipinanganak pa
    at hindi na rin sana ako ipinaglihi.
Nabalot na sana ng dilim
at huwag mo na sanang maalala pa ang araw na iyon, O Diyos.
    Huwag mo na sanang pasikatan pa ito ng liwanag.
Nanatili na lamang sana ito sa takip ng kadiliman,
    at nabalot ng ulap, upang huwag nang sikatan ng araw.
Nalagas sana ito sa tangkay ng panahon,
    at hindi na napabilang sa aklat ng kasaysayan.
    Ang gabing iyon sana'y malumbay; wala na sanang sigaw ng kagalakan,
at sumpain ng mga salamangkerong
    nagpapaamo ng dambuhalang Leviatan.[a]
Huwag na sanang sumikat ang bituin sa umaga,
    at huwag na sanang sundan ng umaga ang gabi.
10 Sumpain ang gabi ng aking pagsilang
    na nagdulot sa akin ng ganitong kahirapan.

11 “Bakit hindi pa ako namatay sa tiyan ng aking ina,
    o kaya'y noong ako'y isilang niya?
12 Bakit kaya ako ay idinuyan pa, kinalong, inalagaan,
    at binigyan ng gatas sa dibdib niya?
13 Kung namatay ako noon, ako sana'y tahimik na, mahimbing na natutulog at nagpapahinga.
14     Katulad ng mga hari at pinunong yumao,
    na noong panahon nila'y nagtayo ng mga palasyo.
15 Tahimik na sana ako tulad ng mga pinunong nakapag-imbak
    sa kanilang bahay ng mga ginto at pilak,
16     o tulad ng mga sanggol na patay nang ipanganak at hindi na nakakita pa ng liwanag.
17 Sa libinga'y hindi na makakapanggulo ang mga masasama,
    at doon ang mga napapagod ay makakapagpahinga.
18 Doon, pati mga bihag ay wala nang ligalig,
    wala nang mga sigaw at utos na mabagsik.
19 Ang mga abâ at mga dakila ay sama-sama roon,
    ang mga alipin ay malaya na sa kanilang panginoon.

20 “Bakit pa isinilang kung magdurusa rin lamang?
    At bakit pa binuhay kung daranas din lang ng kahirapan?
21 Kamataya'y(C) hinahanap ngunit hindi matagpuan,
    hinuhukay at ninanais higit pa sa kayamanan.
22 Sa kanila'y ubod-tamis nitong kamatayan.
23     Ano kaya ang dahilan at ang tao'y isinilang,
    kung inilihim naman ng Diyos ang kanyang patutunguhan?
24 Karaingan ang aking pagkain,
    pagtitiis ang aking inumin.
25 Ang kinatatakutan ko ang siyang nangyari sa akin, at ang pinakaaayawan ko ang dumating sa akin.
26 Hindi ako mapalagay, wala akong kapayapaan,
    kaguluhan sa buhay ko ay walang katapusan.”

Footnotes

  1. Job 3:8 LEVIATAN: Isang mala-alamat na dambuhalang halimaw sa karagatan na sumisimbolo sa kaguluhan at kasamaan.

此 後 , 約 伯 開 口 咒 詛 自 己 的 生 日 ,

說 :

願 我 生 的 那 日 和 說 懷 了 男 胎 的 那 夜 都 滅 沒 。

願 那 日 變 為 黑 暗 ; 願 神 不 從 上 面 尋 找 他 ; 願 亮 光 不 照 於 其 上 。

願 黑 暗 和 死 蔭 索 取 那 日 ; 願 密 雲 停 在 其 上 ; 願 日 蝕 恐 嚇 他 。

願 那 夜 被 幽 暗 奪 取 , 不 在 年 中 的 日 子 同 樂 , 也 不 入 月 中 的 數 目 。

願 那 夜 沒 有 生 育 , 其 間 也 沒 有 歡 樂 的 聲 音 。

願 那 咒 詛 日 子 且 能 惹 動 鱷 魚 的 咒 詛 那 夜 。

願 那 夜 黎 明 的 星 宿 變 為 黑 暗 , 盼 亮 卻 不 亮 , 也 不 見 早 晨 的 光 線 ( 原 文 是 眼 皮 ) ;

10 因 沒 有 把 懷 我 胎 的 門 關 閉 , 也 沒 有 將 患 難 對 我 的 眼 隱 藏 。

11 我 為 何 不 出 母 胎 而 死 ? 為 何 不 出 母 腹 絕 氣 ?

12 為 何 有 膝 接 收 我 ? 為 何 有 奶 哺 養 我 ?

13 不 然 , 我 就 早 已 躺 臥 安 睡 ,

14 和 地 上 為 自 己 重 造 荒 邱 的 君 王 、 謀 士 ,

15 或 與 有 金 子 、 將 銀 子 裝 滿 了 房 屋 的 王 子 一 同 安 息 ;

16 或 像 隱 而 未 現 、 不 到 期 而 落 的 胎 , 歸 於 無 有 , 如 同 未 見 光 的 嬰 孩 。

17 在 那 裡 惡 人 止 息 攪 擾 , 困 乏 人 得 享 安 息 ,

18 被 囚 的 人 同 得 安 逸 , 不 聽 見 督 工 的 聲 音 。

19 大 小 都 在 那 裡 ; 奴 僕 脫 離 主 人 的 轄 制 。

20 受 患 難 的 人 為 何 有 光 賜 給 他 呢 ? 心 中 愁 苦 的 人 為 何 有 生 命 賜 給 他 呢 ?

21 他 們 切 望 死 , 卻 不 得 死 ; 求 死 , 勝 於 求 隱 藏 的 珍 寶 。

22 他 們 尋 見 墳 墓 就 快 樂 , 極 其 歡 喜 。

23 人 的 道 路 既 然 遮 隱 , 神 又 把 他 四 面 圍 困 , 為 何 有 光 賜 給 他 呢 ?

24 我 未 曾 吃 飯 就 發 出 歎 息 ; 我 唉 哼 的 聲 音 湧 出 如 水 。

25 因 我 所 恐 懼 的 臨 到 我 身 , 我 所 懼 怕 的 迎 我 而 來 。

26 我 不 得 安 逸 , 不 得 平 靜 , 也 不 得 安 息 , 卻 有 患 難 來 到 。