Add parallel Print Page Options

Sinariwa ni Job ang Maliligaya Niyang Araw

29 Muling nagsalita si Job,
“Kung maibabalik ko lang ang mga unang araw
    noong ang Diyos sa akin ay palagi pang nagbabantay;
Nang ang liwanag niya sa akin ay gumagabay,
    sa paglakad ko sa dilim, siya ang aking tanglaw.
Noon, ako ay sagana, maluwag ang pamumuhay,
    kaibigang matalik ang Diyos na buháy, at sa buong pamilya ko, siya ang patnubay.
Noon ay malapit ang Makapangyarihang Diyos sa akin,
    at ang mga anak ko'y lagi sa aking piling.
Masagana ang gatas mula sa aking kawan,
    olibong nagbibigay ng langis, tumutubo kahit sa batuhan.
Kapag pumupunta ako noon sa mga kapulungan,
    at nauupong kasama ng mga pinuno ng bayan,
    kapag ako'y natanaw, mga kabataa'y nagbibigay-daan,
    mga matatanda nama'y tumatayo at nagbibigay-galang.
9-10 Ihihinto ng pinuno, kanilang usapan,
    at mga maharlika'y tatahimik na lamang.

11 “Kapag ako'y nakita at kanilang narinig,
    sila'y sumasang-ayon at sa aki'y pumapanig.
12 Sapagkat tinulungan ko ang dukha sa kanilang pangangailangan,
    dinamayan ko ang mga ulilang wala nang mapuntahan.
13 Pinupuri ako ng mga dumanas ng kasawian,
    natulungang mga biyuda sa tuwa'y nag-aawitan.
14 At ang lagi kong adhikain, katarungan at katuwiran ay siyang pairalin.
15 Para sa mga bulag, ako'y nagsilbing mata;
    at sa mga pilay, ako ang kanilang paa.
16 Nagsilbi akong ama ng mga mahihirap,
    kahit di ko kilala ay aking nililingap.
17 Ang lakas ng masasama, aking sinisira
    ang kanilang mga bihag, sinikap kong mapalaya.

18 “Umaasa ako noong hahaba ang aking buhay,
    at sa aking tahanan payapang mamamatay.
19 Tulad ko noo'y punongkahoy na sa tubig ay sagana,
    at ang mga sanga, sa hamog laging basa.
20 Pinupuri ako ng halos lahat,
    at di nauubos ang aking lakas.
21 Sa mga payo ko sila'y nananabik,
    sa sinasabi ko sila'y nakikinig.
22     Ang sinabi ko'y di na dapat ulitin,
pagkat sa isip agad itong naitatanim.
23     Sa mga sasabihin ko'y lagi silang naghihintay,
    salita ko'y parang ulan sa panahon ng tag-araw.
24 At ang aking mga ngiti sa kanila'y pampalakas-loob,
    sa saya ng aking mukha silang lahat ay nalulugod.
25 Para akong hari na sa hukbo'y nag-uutos,
    at nagbibigay ng aliw kapag sila'y nalulungkot.

回忆昔日的幸福

29 约伯接着说:
“但愿我回到从前的岁月,
回到上帝看顾我的日子。
那时,祂的灯在我头上照耀,
祂的光伴我走过黑暗。
那时,我身强力壮,
上帝是我家的密友;
全能者尚与我同在,
儿女围绕在我身旁;
我用奶油洗脚,
磐石为我涌出橄榄油。

“那时,我去城门口,
到广场就坐,
青年看见我便回避,
老人也起身肃立;
王侯都停止讲话,
用手掩口;
10 权贵都静默无声,
舌头紧贴上膛。
11 听见我的都祝福我,
看见我的都称赞我。
12 因为我拯救求助的穷人,
解救无人援助的孤儿。
13 临终的人为我祝福,
我使寡妇心里欢唱。
14 我以公义为衣穿在身上,
公正是我的外袍和帽子。
15 我做瞎子的眼、
瘸子的脚;
16 我做穷人的父,
为陌生人申冤。
17 我打落恶人的毒牙,
从他们口中救出受害者。

18 “我想,‘我必在家中安然离世,
我的年日必多如尘沙。
19 我的根伸展到水边,
枝子整夜沐浴甘露。
20 我的尊荣永不褪色。
手中的弓常新不败。’

21 “人们期待聆听我的话,
默然等候我的教导。
22 我讲完后,无人再发言;
我的话滋润他们的心田。
23 他们盼我如盼甘霖,
张着口如慕春雨。
24 我的微笑令他们受宠若惊,
他们从不使我脸色不悦。
25 我为他们选择道路,并且做首领,
我就像君王住在军中,
又如伤心之人的安慰者。