Add parallel Print Page Options

My Redeemer Lives

19 Then Job answered and said,

“How long will you torment my soul
And crush me with words?
These ten times you have dishonored me;
You are not ashamed that you wrong me.
[a]Even if I have truly erred,
My error lodges with me.
If truly you (A)magnify yourselves against me
And argue my disgrace to me,
Know then that (B)God has wronged me
And has closed (C)His net around me.

“Behold, (D)I cry, ‘Violence!’ but I get no answer;
I shout for help, but there is no justice.
He has (E)walled up my way so that I cannot pass,
And He has put (F)darkness on my paths.
He has (G)stripped my honor from me
And removed the (H)crown from my head.
10 He (I)breaks me down on every side, and I am gone;
And He has uprooted my (J)hope (K)like a tree.
11 He has also (L)kindled His anger against me
And (M)counted me as His adversary.
12 His (N)troops come together,
And (O)build up their [b]way against me
And camp around my tent.

13 “He has (P)removed my brothers far from me,
And my (Q)acquaintances are completely estranged from me.
14 My relatives have failed,
And my (R)familiar friends have forgotten me.
15 Those who sojourn in my house and my maidservants count me a stranger.
I am a foreigner in their sight.
16 I call to my servant, but he does not answer;
I have to implore him with my mouth.
17 My breath is [c]offensive to my wife,
And I am loathsome to my own brothers.
18 Even young children reject me;
I rise up, and they speak against me.
19 All the men of my (S)counsel abhor me,
And those I love have turned against me.
20 My (T)bone clings to my skin and my flesh,
And I have escaped only by the skin of my teeth.
21 Pity me, pity me, O you my friends,
For the (U)hand of God has smitten me.
22 Why do you (V)persecute me as God does,
And are not satisfied with my flesh?

23 “Oh that my words were written!
Oh that they were (W)inscribed in a book!
24 That with an iron stylus and lead
They were engraved in the rock forever!
25 As for me, I know that (X)my [d]Redeemer lives,
And [e]at the last He will rise up over the dust of this world.
26 Even after my skin [f]is destroyed,
Yet from my flesh I shall (Y)behold God,
27 Whom I [g]myself shall behold,
And whom my eyes will see and not another.
My [h]heart (Z)faints [i]within me!
28 If you say, ‘How shall we (AA)persecute him?’
‘And the root of the matter is found in [j]him?’
29 Then be afraid of (AB)the sword for yourselves,
For wrath brings the punishment of the sword,
So that you may know (AC)there is judgment.”

Footnotes

  1. Job 19:4 Or Indeed, I have truly erred
  2. Job 19:12 Siegework
  3. Job 19:17 Lit strange
  4. Job 19:25 Or Vindicator, Defender; lit kinsman
  5. Job 19:25 Lit after, cf. Job 19:26
  6. Job 19:26 Lit which they have cut off
  7. Job 19:27 Or on my side
  8. Job 19:27 Lit kidneys
  9. Job 19:27 Lit in my loins
  10. Job 19:28 Lit me

Sumagot si Job

19 Muling sumagot si Job,

“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan, at sasaktan sa mga sinasabi ninyo? Paulit-ulit ninyo akong iniinsulto. Hindi na kayo nahiya sa mga ginagawa ninyo sa akin? Kung talagang nagkasala ako, problema ko na iyon. Ang akala ninyoʼy matuwid kayo kaysa sa akin, at iniisip ninyong ang mga paghihirap koʼy nagpapatunay na nagkasala ako. Pero ang Dios ang may gawa nito sa akin. Siya ang naglagay ng bitag sa palibot ko.

“Tumawag ako at humingi ng tulong pero walang sumagot sa akin. Humingi ako ng katarungan pero walang nagbigay sa akin. Hinarangan ng Dios ang dinadaanan ko para hindi ako makadaan. Tinakpan din niya ito ng kadiliman. Kinuha niya ang kayamanan ko pati na ang aking karangalan. 10 Pinahirapan niya ako saanman ako bumaling na halos ikamatay ko na. Inalis niya ang pag-asa ko na parang punongkahoy na binunot. 11 Labis ang galit niya sa akin at itinuring niya akong kaaway. 12 Parang pinadalhan niya ako ng mga sundalo upang salakayin at palibutan ang aking tolda.

13 “Inilayo niya sa akin ang aking mga kamag-anak;[a] at nilayuan na ako ng aking mga kakilala. 14 Wala na ang lahat ng taong malapit sa akin. Pati mga kaibigan koʼy nilimot na ako. 15 Hindi na ako kilala ng aking mga bisita at mga babaeng alipin. Itinuring na nila akong dayuhan. 16 Kapag tinatawag ko ang aking alipin, hindi na niya ako pinapansin, makiusap man ako. 17 Ang asawa koʼy nababahuan sa hininga ko at ang mga kapatid kong lalaki ay nandidiri sa akin. 18 Hinahamak ako kahit ng mga batang paslit. Kapag nakikita nila ako,[b] pinagtatawanan nila ako. 19 Lahat ng matalik kong kaibigan ay nasusuklam sa akin. Pati mga mahal ko sa buhay ay lumayo na rin. 20 Butoʼt balat na lang ako at halos mamamatay na.

21 “Maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil pinahihirapan ako ng Dios. 22 Bakit ninyo ako inuusig tulad ng ginagawa ng Dios sa akin? Hindi pa ba sapat ang pagpapahirap ninyo sa akin? 23 Mabuti sana kung isinulat sa aklat ang mga sinabi ko, 24 o di kayaʼy iniukit ito sa bato para hindi mabura magpakailanman.

25 “Pero alam kong buhay ang aking Tagapagligtas at sa bandang huli ay darating siya rito sa lupa para ipagtanggol ako. 26 Pagkaalis ko sa katawang ito at mabulok ang mga laman ko, makikita ko na ang Dios.[c] 27 Makikita ko siya nang harapan at hindi na siya iba sa akin. Labis na akong nananabik na makita siya.

28 “Kung patuloy ninyo akong pararatangan na akoʼy naghihirap dahil sa aking kasalanan, 29 tiyak na darating sa inyo ang nakakatakot na parusa ng Dios. Parurusahan niya kayo dahil sa galit niya. Saka ninyo malalaman na hinatulan kayo ng Dios.”

Footnotes

  1. 19:13 kamag-anak: o, kapatid.
  2. 19:18 Kapag nakikita nila ako: o, Kapag tumayo ako at magsalita.
  3. 19:26 O, Habang nandito pa ako sa aking katawan, makikita ko ang Dios kahit na naaagnas ang aking balat dahil sa aking sakit.