Print Page Options

Idinaing ni Job ang Kanyang Kalagayan

10 “Ako'y nagsasawa na sa buhay kong ito,
    sasabihin ko nang lahat, mapapait kong reklamo.
Aking Diyos, huwag n'yo muna akong hatulan,
    sabihin ninyo sa akin ang inyong paratang.
Tama ba namang iyong pagmalupitan,
    parusahan at itakwil ang likha ng iyong kamay?
    At ang gawain ba ng masamang tao ang iyong magugustuhan?
Ang iyo bang nakikita'y tulad din ng nakikita namin?
    Ang iyo bang buhay ay maikling tulad ng sa amin?
Kung gayo'y bakit mo ako hinahanapan
    ng pagkakasala at kamalian?
Alam(A) mo namang wala akong kasalanan,
    at walang makakapagligtas sa akin mula sa iyong mga kamay.

“Ang mga kamay mo ang sa aki'y lumikha,
    ngayo'y kamay mo rin ang sa aki'y sumisira.
Di ba't mula sa lupa ay ginawa mo ako,
    ngayon ba'y pupulbusin at ibabalik dito?
10 Niloob(B) mong ako'y manggaling sa aking ama,
    inaruga, pinalaki sa tiyan ng aking ina.
11 Nilagyan mo ng buto at litid ang aking katawan,
    saka binalutan ng balat at kalamnan.
12 Ako'y binigyan mo ng buhay at wagas na pagmamahal,
    at ang pagkalinga mo ang sa aki'y bumuhay.
13 Ngunit ngayo'y alam ko na, ang iyong balak,
    matagal nang panahong gusto akong ipahamak.
14 Kapag ako'y nagkasala, ito'y iyong tinatandaan,
    upang ipagkait mo sa akin ang kapatawaran.
15 Kapag ako'y nagkasala, may katapat itong parusa,
    kapag gumawa ako ng mabuti, wala namang gantimpala.
Punung-puno ng kahihiyan, itong aking abang buhay.
16 Kung ako'y magtagumpay,
    parang leon mong tutugisin,
    gumagamit ka pa ng himala upang ako'y kalabanin.
17 Palagi kang may testigo laban sa akin,
    ang galit mo sa aki'y tumitindi bawat oras,
    palagi kang may naiisip na panibagong bitag.

18 “Bakit mo hinayaang ako ay isilang pa?
    Namatay na sana ako bago pa mayroong sa aki'y nakakita.
19 Bago ako isinilang ako sana'y namatay na,
    sa libingan sana nagtuloy mula sa tiyan ng aking ina.
20 Maikli na ang aking buhay kaya't ako'y tigilan mo na
    upang sa aking natitirang araw makadama ng kaunting ginhawa.
21 Ako'y malapit nang pumanaw, at hindi na magbabalik;
    ang pupuntahan ko'y madilim at mapanglaw na daigdig.
22     Isang lupain ng anino at kaguluhan,
    na ang pinakailaw ay ang kadiliman.”

Siya ay Tumututol sa Kalabisang Parusa ng Panginoon

10 “Kinasusuklaman ko ang aking buhay;
    malaya kong bibigkasin ang aking karaingan;
    ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.
Sasabihin ko sa Diyos, Huwag mo akong hatulan;
    ipaalam mo sa akin kung bakit mo ako kinakalaban.
Mabuti ba sa iyo na ikaw ay magpahirap,
    na iyong hamakin ang gawa ng iyong mga kamay
    at iyong sang-ayunan ang mga pakana ng masama?
Ikaw ba'y may mga matang laman?
    Ikaw ba'y nakakakita tulad ng pagkakita ng tao?
Ang iyo bang mga araw ay gaya ng mga araw ng tao,
    o ang iyong mga taon ay gaya ng mga taon ng tao,
upang ikaw ay maghanap ng kasamaan ko,
    at mag-usisa ng kasalanan ko,
bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi nagkasala,
    at walang makapagliligtas mula sa iyong kamay?
Ang iyong mga kamay ang humugis at gumawa sa akin,
    at ngayo'y pumipihit ka at pinupuksa ako.
Iyong alalahanin, na ako'y ginawa mo mula sa luwad,
    at ibabalik mo ba akong muli sa alabok?
10 Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas,
    at binuo mo akong parang keso?
11 Ako'y dinamitan mo ng balat at laman,
    at ako'y hinabi mo ng mga buto at mga litid.
12 Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at tapat na pag-ibig,
    at ang iyong kalinga ang nag-ingat ng aking espiritu.
13 Gayunma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso;
    alam ko na ito ang layunin mo.
14 Kung ako'y magkasala, ako nga'y iyong tinatandaan,
    at hindi mo ako pinawawalang-sala sa aking kasamaan.
15 Kung ako'y masama, kahabag-habag ako!
    Kung ako'y matuwid, hindi ko maitaas ang aking ulo;
sapagkat ako'y puspos ng kahihiyan,
    at tingnan mo ang aking kahirapan.
16 At kung itaas ko ang aking sarili, tinutugis mo akong parang leon;
    at ipinapakita mong muli ang iyong kapangyarihan sa akin.
17 Pinanunumbalik mo ang iyong mga pagsaksi laban sa akin,
    at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin;
    nagdadala ka ng mga bagong hukbo laban sa akin.

18 “Bakit mo pa ako inilabas sa sinapupunan?
    Namatay na sana ako bago pa ako nakita ng alinmang mata.
19 Ako sana'y naging parang hindi nabuhay;
    nadala sana ako mula sa sinapupunan hanggang sa libingan.
20 Hindi ba iilan ang mga araw ng aking buhay? Tapusin mo na nga!
    Bayaan mo na ako, upang ako'y makatagpo ng kaunting kaginhawahan,
21 bago ako magtungo na mula roo'y hindi ako makakabalik,
    sa lupain ng kapanglawan at ng pusikit na kadiliman,
22 sa lupain ng kapanglawan gaya ng kadiliman ng malalim na anino na walang kaayusan,
    na doon ay nagliliwanag na gaya ng kadiliman.”

10 “I loathe my very life;(A)
    therefore I will give free rein to my complaint
    and speak out in the bitterness of my soul.(B)
I say to God:(C) Do not declare me guilty,
    but tell me what charges(D) you have against me.(E)
Does it please you to oppress me,(F)
    to spurn the work of your hands,(G)
    while you smile on the plans of the wicked?(H)
Do you have eyes of flesh?
    Do you see as a mortal sees?(I)
Are your days like those of a mortal
    or your years like those of a strong man,(J)
that you must search out my faults
    and probe after my sin(K)
though you know that I am not guilty(L)
    and that no one can rescue me from your hand?(M)

“Your hands shaped(N) me and made me.
    Will you now turn and destroy me?(O)
Remember that you molded me like clay.(P)
    Will you now turn me to dust again?(Q)
10 Did you not pour me out like milk
    and curdle me like cheese,
11 clothe me with skin and flesh
    and knit me together(R) with bones and sinews?
12 You gave me life(S) and showed me kindness,(T)
    and in your providence(U) watched over(V) my spirit.

13 “But this is what you concealed in your heart,
    and I know that this was in your mind:(W)
14 If I sinned, you would be watching me(X)
    and would not let my offense go unpunished.(Y)
15 If I am guilty(Z)—woe to me!(AA)
    Even if I am innocent, I cannot lift my head,(AB)
for I am full of shame
    and drowned in[a] my affliction.(AC)
16 If I hold my head high, you stalk me like a lion(AD)
    and again display your awesome power against me.(AE)
17 You bring new witnesses against me(AF)
    and increase your anger toward me;(AG)
    your forces come against me wave upon wave.(AH)

18 “Why then did you bring me out of the womb?(AI)
    I wish I had died before any eye saw me.(AJ)
19 If only I had never come into being,
    or had been carried straight from the womb to the grave!(AK)
20 Are not my few days(AL) almost over?(AM)
    Turn away from me(AN) so I can have a moment’s joy(AO)
21 before I go to the place of no return,(AP)
    to the land of gloom and utter darkness,(AQ)
22 to the land of deepest night,
    of utter darkness(AR) and disorder,
    where even the light is like darkness.”(AS)

Footnotes

  1. Job 10:15 Or and aware of

10 My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.

I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.

Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?

Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?

Are thy days as the days of man? are thy years as man's days,

That thou enquirest after mine iniquity, and searchest after my sin?

Thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand.

Thine hands have made me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.

Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?

10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.

12 Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.

13 And these things hast thou hid in thine heart: I know that this is with thee.

14 If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.

15 If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet will I not lift up my head. I am full of confusion; therefore see thou mine affliction;

16 For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou shewest thyself marvellous upon me.

17 Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and war are against me.

18 Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me!

19 I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.

20 Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,

21 Before I go whence I shall not return, even to the land of darkness and the shadow of death;

22 A land of darkness, as darkness itself; and of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.

'約伯記 10 ' not found for the version: Chinese Standard Bible (Traditional).