Add parallel Print Page Options

10 Ang kasugoan anino lang sa mga kaayohan nga umaabot. Ang Kasugoan mismo dili makapamatarong sa mga tawo nga moduol sa Dios pinaagi sa ilang mga ginahalad kada tuig. Kay kon napasaylo na sila pinaagi sa mga halad, wala na unta nila batia nga sila may sala pa, ug dili na kinahanglan nga maghalad pa sila. Apan kadto nga mga halad nagapahinumdom pa hinuon matag tuig sa mga tawo mahitungod sa ilang mga sala. Tungod kay ang tinuod, ang dugo sa mga torong baka ug sa mga kanding nga ilang gihalad dili gayod makawagtang sa ilang mga sala.

Mao kana nga sa pag-anhi ni Cristo dinhi sa kalibotan miingon siya sa Dios:

“Wala mo magustohi ang mga mananap nga ginahalad kanimo, hinuon gihatagan mo ako ug lawas aron akong ihalad.
Kay wala ka malipay sa mga mananap nga ilang gisunog ug gihalad sa halaran alang sa ilang mga sala.
Busa miingon ako kanimo, ‘Ania ako sa pagtuman sa imong kabubut-on, O Dios, sumala sa nahisulat diha sa Kasulatan bahin kanako.’ ”[a]

Una, miingon si Cristo nga wala magustohi ug wala ikalipay sa Dios ang nagkalain-lain nilang mga halad ngadto kaniya alang sa ilang mga sala. Gisulti niya kini bisan tinuod nga kining tanan gihalad pinasikad sa Kasugoan. Dayon miingon siya sa Dios, “Ania ako aron sa pagtuman sa imong kabubut-on.” Tungod niini nasayran nato nga giilisan na sa Dios ang karaan nga mga paghalad ug ang halad ni Cristo mao ang iyang gipuli. 10 Ug tungod kay gituman ni Jesu-Cristo ang kabubut-on sa Dios, nahinloan kita gikan sa atong mga sala. Nahitabo kini pinaagi sa iyang paghalad sa iyang kaugalingon nga lawas sa makausa lang gayod.

11 Ang mga pari, kada adlaw gayod ang ilang pag-alagad didto sa simbahan aron sa paghalad sa Dios. Ugaling ang ilang mga halad nga nagabalik-balik lang dili gayod makakuha sa mga sala sa mga tawo. 12 Apan si Cristo kausa lang gayod naghalad alang sa atong mga sala ug dili na gayod kinahanglan nga usbon pa. Ug unya, milingkod siya sa tuo sa Dios. 13 Ug karon atua na siya didto nagahulat hangtod sa panahon nga ang iyang mga kaaway mapailalom kaniya. 14 Busa pinaagi sa usa ka halad, gihingpit niya sa walay kataposan kadtong gihinloan sa sala.

15 Ang Espiritu Santo mismo nagapamatuod kanato bahin niini, kay miingon siya:

16 “Miingon ang Ginoo, ‘Mao kini ang kasabotan nga akong buhaton kanila sa umaabot nga mga adlaw:
Itisok ko ang akong mga sugo sa ilang kasingkasing, ug isilsil ko kini sa ilang alimpatakan.’ ”[b]

17 Ug midugang siya sa pag-ingon, “Dili ko na gayod hinumdoman ang ilang mga sala ug ang ilang daotang binuhatan.”[c] 18 Busa tungod kay ang atong mga sala napasaylo na, dili na kinahanglan nga magsige pa kitag halad alang sa atong mga sala.

Moduol Kita sa Dios

19-20 Busa mga igsoon, tungod sa dugo ni Jesus nga iyang giula alang kanato, may kagawasan na kita nga mosulod sa Labing Balaang Dapit nga anaa mahimutang luyo sa tabil. Kay pinaagi sa paghalad sa iyang lawas, giablihan niya alang kanato ang bag-o nga agianan aron makasulod kita sa Labing Balaang Dapit, ug kini nga agianan nagatultol kanato ngadto sa kinabuhi nga walay kataposan. 21 Makagagahom ang atong pari nga nagadumala sa balay sa Dios. 22 Busa, sa kinasingkasing gayod ug sa walay pagduhaduha moduol kita sa Dios. Kay nasayran nato nga gihinloan na ang atong mga kasingkasing gikan sa atong sad-an nga konsensya pinaagi sa dugo ni Jesus, ug ang atong lawas nahugasan na sa hinlo nga tubig. 23 Magmahugtanon kita sa atong paglaom ug dili kita magduhaduha, tungod kay ang Dios nga nagsaad masaligan gayod sa pagtuman sa iyang mga gisaad kanato. 24 Ug paningkamotan ta nga mapukaw ang pagbati sa kada usa nga mahigugma sa iyang isigka-tawo ug maghimog maayo. 25 Dili gayod nato undangon ang atong nabatasan nga panagtigom, sama sa gibuhat sa uban, kondili magdinasigay kita sa usag usa, ilabi na gayod karon nga makita na nato nga haduol na ang pagbalik sa Ginoo.

26 Kay kon nakahibalo na kita sa kamatuoran apan padayon pa gihapon kita sa pagpakasala, wala nay halad nga mahimong ihalad aron mapasaylo ang atong mga sala. 27 Ang tawo nga nagapakasala nagapaabot na lang sa makahahadlok nga paghukom ug sa nagdilaab nga kalayo nga giandam sa Dios alang sa mga misupak kaniya. 28 Kaniadto, ang tawo nga makalapas sa Kasugoan ni Moises patyon sa walay kalooy kon mapamatud-an sa duha o tulo ka tawo nga siya tinuod nga nakasala. 29 Kon mao kana, sigurado gayod nga mas grabe pa ang silot ngadto sa tawo nga nagtamay sa Anak sa Dios ug wala mohatag ug bili sa dugo nga nagpalig-on sa kasabotan sa Dios, nga mao ang naghinlo sa iyang mga sala. Mas grabe pa ang buhaton ngadto sa tawo nga sama niana, kay giinsulto niya ang maluloy-on nga Espiritu Santo. 30 Kay nailhan nato ang Dios nga nagaingon, “Ako ang manimalos. Ako ang bahala nga mosilot.”[d] Ug may nahisulat pa gayod nga nagaingon, “Hukman sa Ginoo ang iyang katawhan!”[e] 31 Ug makahahadlok gayod kon ang Dios nga buhi mao ang mosilot.

32 Hinumdomi ninyo ang nanglabay nga mga adlaw sa dihang bag-o pa lang kamo nga nahayagan. Daghang mga kalisod ug pagsulay ang inyong naagian, apan giagwanta lang ninyo kini ug wala kamo magpadaog. 33 Usahay gipakaulawan kamo ug gisakit atubangan sa mga tawo. Ug usahay bisan dili kamo ang gibuhatan sa ingon niini kondili ang inyong mga kauban, nagaantos gihapon kamo tungod sa inyong kalooy kanila. 34 Nalooy usab kamo sa inyong isigka-tumutuo nga gipriso. Ug bisan giilogan kamo sa inyong mga kabtangan gidawat ninyo kini nga may kalipay tungod kay nasayran ninyo nga aduna pa kamoy gikuptan nga mas maayo ug molungtad sa walay kataposan. 35 Busa ayaw ninyo wad-a ang inyong pagsalig sa Dios, kay may dako kini nga balos alang kaninyo. 36 Kinahanglan nga magmainantuson kamo aron matuman ninyo ang kabubut-on sa Dios ug madawat ninyo ang iyang gisaad. 37 Tungod kay miingon ang Dios diha sa Kasulatan,

“Ang inyong gipaabot hapit na gayod moabot,
dili siya maglangan.
38 Ug ang tawo nga akong gipakamatarong tungod sa iyang pagtuo magakinabuhi sa walay kataposan.
Apan kon motalikod siya kanako dili ako malipay kaniya.”[f]

39 Kita dili sama sa mga tawo nga motalikod sa Dios ug unya mangalaglag; hinuon hugot ang atong pagtuo kaniya, busa maluwas kita.

Footnotes

  1. 10:7 Tan-awa usab ang Salmo 40:6-8.
  2. 10:16 Tan-awa usab ang Jer. 31:33.
  3. 10:17 Tan-awa usab ang Jer. 31:34.
  4. 10:30 Tan-awa usab ang Deu. 32:35.
  5. 10:30 Tan-awa usab ang Deu. 32:36.
  6. 10:38 Tan-awa usab ang Hab. 2:3-4.

10 (A) Lagen ger en skuggbild av det goda som kommer, men inte tingen i deras verkliga gestalt. Därför kan aldrig lagen genom samma offer som ständigt frambärs år efter år fullkomna dem som träder fram. Annars hade man väl slutat offra? De som tjänstgör hade då redan varit renade en gång för alla och inte längre haft några synder på sitt samvete. (B) Men nu ligger i offren en årlig påminnelse om synderna, (C) för tjurars och bockars blod kan omöjligt utplåna synder. (D) Därför säger Kristus när han träder in i världen:

Offer och gåvor ville du inte ha,
    men du har berett mig en kropp.
Brännoffer och syndoffer
    gladde dig inte.
Då sade jag:
    Se, jag har kommit
        för att göra din vilja, Gud.
    I bokrullen står det skrivet om mig.[a]

Först säger han: Offer och gåvor, brännoffer och syndoffer ville du inte ha, de gladde dig inte, fastän de frambärs enligt lagen. (E) Sedan säger han: Se, jag har kommit för att göra din vilja. Han upphäver det första för att upprätta det andra. 10 (F) Och i kraft av den viljan är vi helgade, genom att Jesu Kristi kropp har offrats en gång för alla.

11 (G) Alla andra präster står och förrättar sin tjänst dag efter dag och bär gång på gång fram samma offer som aldrig kan ta bort synderna. 12 Men Jesus har framburit ett enda syndoffer för alla tider, och han har sedan satt sig på Guds högra sida 13 (H) och väntar nu på att hans fiender ska läggas som en pall under hans fötter[b]. 14 (I) Med ett enda offer har han för all framtid fullkomnat dem som helgas.

15 Även den helige Ande vittnar om detta för oss. Först säger han:

16 (J) Detta är det förbund
    som jag efter denna tid
        ska sluta med dem.

Och sedan säger Herren:

    Jag ska lägga mina lagar
        i deras hjärtan
    och skriva dem i deras sinnen,

17 och deras synder och överträdelser

    ska jag aldrig mer minnas.[c]

18 Och där synderna är förlåtna behövs det inte längre något syndoffer.

Uppmuntran till tro och kärlek

19 (K) Bröder, i kraft av Jesu blod kan vi därför frimodigt gå in i det allra heligaste 20 (L) på den nya och levande väg som han öppnat för oss genom förhänget, det vill säga sin kropp. 21 (M) Vi har en stor överstepräst över Guds hus.

22 (N) Låt oss därför gå fram med ärligt hjärta i trons fulla visshet, med hjärtat renat från ont samvete och med kroppen badad i rent vatten. 23 (O) Låt oss orubbligt hålla fast vid hoppets bekännelse, för han som har gett oss löftet är trofast. 24 (P) Låt oss ge akt på varandra och sporra varandra till kärlek och goda gärningar. 25 (Q) Och låt oss inte överge våra sammankomster, så som några brukar göra, utan i stället uppmuntra varandra, och det så mycket mer som ni ser att dagen närmar sig.

Varning för avfall

26 (R) För om vi fortsätter att synda med vett och vilja efter att ha fått kunskap om sanningen, då finns det inte längre något offer för synderna, 27 (S) utan bara en fruktansvärd väntan på domen och en rasande eld som ska förtära motståndarna. 28 (T) Den som förkastar Mose lag ska utan förbarmande dö om två eller tre vittnar mot honom. 29 (U) Hur mycket strängare straff tror ni då inte den förtjänar som trampar på Guds Son, föraktar[d] det förbundsblod som har helgat honom, och som kränker nådens Ande? 30 (V) Vi känner honom som har sagt: Min är hämnden, jag ska utkräva den, och dessutom: Herren ska döma sitt folk.[e] 31 (W) Det är fruktansvärt att falla i den levande Gudens händer.

32 (X) Kom ihåg den första tiden när ljuset nådde er. Ni fick utstå hård kamp[f] och mycket lidande. 33 (Y) Dels blev ni hånade och plågade och gjorda till offentligt åtlöje, dels stod ni sida vid sida med andra som behandlades så. 34 (Z) Ni led med fångarna och accepterade med glädje att bli fråntagna era ägodelar, eftersom ni visste att ni ägde något som är bättre och bestående.

35 (AA) Så kasta inte bort er frimodighet, den ger stor lön. 36 (AB) Ni behöver uthållighet för att göra Guds vilja och få vad han har lovat. 37 (AC) För:

Ännu en kort liten tid,
    så kommer han
        som ska komma,
    och han ska inte dröja.
38 (AD) Min rättfärdige ska leva av tro.
    Men drar han sig undan,
        har min själ ingen glädje
            i honom.[g]

39 Men vi tillhör inte dem som drar sig undan och går förlorade, utan dem som tror och vinner sina själar.

Footnotes

  1. 10:5f Ps 40:7f (Septuaginta).
  2. 10:13 som en pall under hans fötter   Ett uttryck för triumf (jfr Jos 10:24).
  3. 10:16f Jer 31:33f.
  4. 10:29 föraktar   Ordagrant: "betraktar som orent".
  5. 10:30 5 Mos 32:35f, Ps 135:14.
  6. 10:32 den första tiden … hård kamp   Kanske åsyftas oroligheterna i Rom under Claudius runt år 50 e Kr, då kejsaren enligt historikern Suetonius utvisade judar efter stridigheter på grund av en viss "Chrestus" (jfr Apg 18:2).
  7. 10:37f Hab 2:3-4.