Gevurot 10
Orthodox Jewish Bible
10 Now a certain ish in Caesarea by name Cornelius, a centurion from what was called the Italian cohort,
2 A devout man, a yire Elohim, as was all his bais, who practiced much tzedakah for the benefit of Am Yisroel, and davened to Hashem continually.
3 Cornelius clearly saw in a chazon (vision) lav davka (approximately) at the ninth hour of the day (three o’clock in the afternoon) a malach Hashem having come to him and having said to him, "Cornelius!" [TEHILLIM 55:17]
4 And having looked intently at him and having become afraid, Cornelius said, "What is it, Adon?" The malach said to him, "Your tefillos and your giving tzedakah have ascended as a zikaron (memorial) before Hashem. [TEHILLIM 20:3]
5 "Now dispatch some anashim to Yafo and send for a certain Shimon who is also called Kefa.
6 "This one is staying with a certain Shimon, a tanner, whose bais is by the sea."
7 And, when the malach speaking to him had departed, Cornelius summoned shnayim of his household avadim and a devout chaiyal (soldier) from among the ones in his service,
8 Having explained everything, sent them to Yafo.
9 Now on the next day, as these were traveling and drawing near to Yafo, around the sixth hour (noon), Kefa went up on to the roof to daven (pray).
10 And Kefa became hungry, and was wanting to have a meal; but while they were preparing it, Kefa fell into a trance;
11 And he sees Shomayim having been opened, and a certain object descending like a large linen cloth lowered by four corners upon haAretz.
12 In this were all the fourfooted animals and remasim haAdamah (creepers of the earth) and oph haShomayim (birds of heaven, birds of the air).
13 And there came a bat kol (voice) to him, "Get up, Kefa, kill and eat!"
14 But Kefa said, "Chalilah li, Adonoi! For I have never eaten basar piggul (unclean meat) or shikkutz tameh (abominable unclean thing)." [VAYIKRA 11:4-20; 20-25; DEVARIM 14:3-20; YECHEZKEL 4:14]
15 And the bat kol came to Kefa again for a second time, "What Hashem made tahor (clean), you should no longer regard as tameh (unclean)." [BERESHIS 9:3]
16 And this happened shloshah pe’amim; and immediately the object was taken up into Shomayim.
17 Now, while Kefa was greatly perplexed within himself as to what the chazon which he saw might be, hinei, the anashim, who had been sent by Cornelius, and who had, by inquiring, found the bais of Shimon, stood at the gate.
18 And, calling out, they were asking if Shimon, the one called Kefa, is staying here.
19 And while Kefa was reflecting on the chazon, the Ruach Hakodesh said to him, "Hinei, shloshah anashim are looking for you.
20 "But get up and go downstairs and accompany them without apprehensions, for I myself have sent them."
21 And Kefa went downstairs to the anashim and said, "Hinei, I am the one whom you are seeking; for what reason did you come?"
22 And they said, "Cornelius, a centurion, an ish tzaddik, and a yire Elohim with a shem tov with all the Am HaYehudim, was directed by a malach kadosh to summon you to his bais and to hear a message from you."
23 Therefore, having invited them in, Kefa gave them hachnosas orchim (hospitality, lodging). And on the next day Kefa got up and went away with them, and some of the Achim b’Moshiach from Yafo accompanied him.
24 And on the following day, Moshiach’s Shliach Shimon Kefa entered into Caesarea, and Cornelius was expecting them, having called together his krovey mishpokhot (relatives) and close friends.
25 Now when it came about that Kefa entered, Cornelius met him, falling at his feet to pay him reverence. [DANIEL 7:14; 3:18]
26 Kefa made him stand up, saying, "Get up. I myself am only a ben Adam like everyone else."
27 And as he conversed with Cornelius, Kefa entered and finds many having assembled,
28 And he said to them, "You have da’as that it is asur (prohibited) for an ish Yehudi to associate with or to approach a nokhri (foreigner). And yet to me Hashem showed to call no one shikkutz (abomination) or tameh (unclean).
29 "Therefore, also, when summoned, I came, raising no objections. And so I ask for what reason you summoned me?"
30 Cornelius said, "Four days ago to this hour, I was davening in my bais at the ninth hour, and, hinei, a being stood before me enrobed in shining radiance,
31 "And he said, ‘Cornelius, your tefillah was heard and your tzedakah is remembered before Hashem.
32 ‘Therefore, send to Yafo and summon Shimon who is called Kefa. He is staying in the bais of Shimon the tanner by the sea.’
33 "At once I sent for you and you did well having come. Now, therefore, we all are present before Hashem to hear all the things that have been commanded to you by Adonoi."
34 And opening his mouth, Kefa said, "Omein, I have binah that Hashem is not one to show masso panim (partiality), [Dt 10:17; 2Ch 19:7; Job 34:19]
35 "But in every nation the ones who have yirat Shomayim and work Tzidkat Hashem are acceptable to him.
36 "The dvar which he sent to the Bnei Yisroel, preaching shalom through Rebbe, Melech HaMoshiach Yehoshua (Hu Adon Kol!) [Isa 52:7; Ps 107:20; 147:18 TARGUM HASHIVIM]
37 "That word, I say, you know the thing which took place throughout all Yehudah, having begun from the Galil after the tevilah of teshuva which Yochanan preached;
38 "You know Rebbe, Melech HaMoshiach Yehoshua from Natzeret, how Hashem anointed him with the Ruach Hakodesh and with ko’ach (power), and how he went about doing mitzvot and giving refu’ah shlemah to all the ones being oppressed by Samael (the devil) because Hashem was with him. [YESHAYAH 61:1]
39 "We are edim (witnesses) of all things which he did both in the countryside of Yehudah and in Yerushalayim. And they also put him to death, having hanged nivlato al haEtz (his body on the Tree, DEVARIM 21:23).
40 "This one Hashem made to stand up alive again on the Yom HaShelishi and granted to him to be visible,
41 "Not to Klal Yisroel, but to edim which had been chosen beforehand by Hashem, that is, to us who ate and drank together with him at Tish after the Techiyas HaMoshiach.
42 "Moshiach gave mitzvah to us to preach to the people and to bear solemn edut that this one is the one having been appointed by Hashem as Shofet HaChayyim v’HaMesim.
43 "To this one all the Nevi’im bear witness that through ha-Shem of him [Moshiach Yehoshua, Yeshua] everyone who has emunah in him has selicha (forgiveness) of chatta’'im (averos, sins).
44 While Kefa was still speaking these words, the Ruach Hakodesh fell upon all the ones hearing the dvar.
45 And the Messianic Jews who had come with Kefa were mishpoyel (standing in awe) that also upon the Goyim the matnat HaRuach Hakodesh has been poured out.
46 For they were hearing them speaking in leshonot and exalting Hashem. Then Kefa answered,
47 "Surely no one can refuse the mikveh mayim for these to be given Moshiach’s tevilah of teshuva who have received the Ruach Hakodesh just as we did, can he?" [Ac 2:4; cf Lk 3:16; Ac 11:16]
48 And Kefa directed for them to be given Moshiach’s tevilah of teshuva in the Shem of Moshiach Yehoshua (Yeshua). Then they asked him to remain some yamim.
Handelingen 10
Het Boek
Petrus en Cornelius
10 In Caesarea woonde Cornelius, de commandant van het zogenaamde Italiaanse regiment. 2 Deze man was erg gelovig. Hij en al zijn huisgenoten hadden diep ontzag voor God. Hij gaf veel weg aan de armen en was een man van gebed.
3 Op een middag, om een uur of drie, kreeg hij een visioen. Hij zag duidelijk een engel binnenkomen die voor hem ging staan en zei: ‘Cornelius!’ 4 Cornelius keek hem met grote ogen aan en begon bang te worden. ‘Ja, heer,’ stamelde hij. ‘Wat is er?’ De engel zei: ‘God heeft uw gebeden gehoord en Hij heeft gezien wat u voor de armen hebt gedaan. 5 Stuur een paar mannen naar Joppe om een zekere Petrus te zoeken en hem te vragen naar uw huis te komen. 6 Hij logeert bij Simon, de leerlooier die aan zee woont.’ 7 Zodra de engel weg was, riep Cornelius twee van zijn huisknechten en een van zijn lijfwachten, een gelovig man. 8 Hij vertelde hun wat er gebeurd was en stuurde hen naar Joppe.
9 De volgende dag, terwijl de mannen Joppe naderden, ging Petrus het platte dak van het huis op om te bidden. Het was omstreeks het middaguur en 10 omdat hij honger had, wilde hij graag iets eten. Terwijl het eten werd klaargemaakt, raakte hij buiten zichzelf. 11 Hij zag de hemel open en er kwam iets naar beneden wat op een groot kleed leek. Het werd aan de vier hoeken vastgehouden en op de aarde neergelaten.
12 Op het kleed lagen allerlei dieren: zoogdieren, reptielen en vogels. 13 Een stem uit de hemel zei: ‘Sta op, Petrus! U mag er zoveel van slachten en eten als u wilt.’ 14 ‘Maar, Here,’ zei Petrus. ‘Ik heb nog nooit iets gegeten wat voor een Jood verboden is.’ 15 De stem kwam opnieuw: ‘Als God iets rein noemt zodat u het mag eten, dan mag u het niet onrein noemen!’ 16 Dit gebeurde drie keer en toen werd het kleed weer in de hemel opgetrokken.
17 Petrus wist er niet goed raad mee. Hij vroeg zich af wat dat visioen kon betekenen. Op datzelfde moment stonden er enkele mannen voor de deur die gestuurd waren door Cornelius. Zij hadden het huis van de leerlooier Simon gevonden 18 en vroegen of daar ook een zekere Petrus logeerde.
19 Terwijl Petrus nog over het visioen zat na te denken, zei de Geest tegen hem: ‘Petrus, er zijn enkele mannen voor u. 20 Sta op, ga naar beneden en aarzel niet met hen mee te gaan, want Ik heb hen gestuurd.’ 21 Petrus ging naar beneden. ‘U zoekt mij,’ zei hij tegen de mannen, ‘maar waarom eigenlijk?’ 22 Zij antwoordden: ‘Wij zijn gestuurd door Cornelius, een Romeins officier uit Caesarea. Hij is rechtvaardig en heeft diep ontzag voor God. Hij wordt door de Joden op handen gedragen. Nu heeft een engel van God hem gezegd dat hij u moest vragen bij hem thuis te komen om te luisteren naar wat u te zeggen hebt.’ 23 Petrus vroeg de mannen binnen te komen en nodigde hen uit te blijven slapen. De volgende morgen maakte hij zich klaar en ging met hen mee, samen met enkele andere volgelingen van Jezus uit Joppe.
24 De dag daarop kwamen zij in Caesarea aan. Cornelius, die zijn familie en zijn beste vrienden bijeen had geroepen, stond al te wachten. 25 Toen Petrus binnenkwam, liep Cornelius naar hem toe en viel op zijn knieën. 26 Maar Petrus trok hem overeind en zei: ‘Sta op! Ik ben ook maar een mens!’ 27 Al pratend kwamen zij in de kamer waar alle genodigden bij elkaar waren. 28 Petrus nam het woord en zei: ‘U weet vast wel dat het mij als Jood verboden is met mensen van een ander volk om te gaan. Maar God heeft mij duidelijk gemaakt dat ik niemand minderwaardig of onrein mag vinden. 29 Daarom ben ik zonder aarzelen meegegaan toen u mij liet vragen bij u te komen. Maar ik ben wel benieuwd waarom u dat hebt gedaan.’
30 Cornelius antwoordde: ‘Vier dagen geleden was ik ʼs middags rond drie uur hier in huis aan het bidden. 31 Ineens stond er een man voor me, met schitterend witte kleren aan. “Cornelius,” zei hij, “God heeft uw gebeden gehoord en Hij is niet vergeten wat u voor de armen hebt gedaan. 32 Stuur enkele mannen naar Joppe om een zekere Petrus te halen. Hij logeert bij Simon, de leerlooier die aan zee woont.” 33 Ik heb meteen een paar mannen naar u toe gestuurd. Fijn dat u gekomen bent. Wij zijn hier in de tegenwoordigheid van God en wachten met spanning op wat u namens Hem zult zeggen.’ 34 Petrus zei: ‘Het is mij nu pas echt duidelijk dat God geen onderscheid maakt tussen mensen. 35 Hij aanvaardt ieder die ontzag voor Hem heeft en die doet wat Hij wil, ongeacht tot welk volk die persoon behoort. 36 Hij heeft het volk van Israël de heerlijke boodschap van vrede gebracht, door Jezus Christus, de Here van allen.
37 U weet wel wat er in Israël is gebeurd. Het begon in Galilea, niet lang nadat Johannes de Doper de mensen opriep zich te laten dopen. 38 U hebt vast wel gehoord van Jezus van Nazareth, de man aan wie God de Heilige Geest en grote kracht gaf. Hij trok het land door en deed heel veel goeds. Hij genas alle mensen die in de macht van de duivel leefden, want God was met Hem. 39 Wij hebben met eigen ogen gezien wat Hij allemaal heeft gedaan, zowel in Jeruzalem als in heel Israël. Het volk heeft Hem gedood door Hem te kruisigen. 40 Maar God heeft Hem op de derde dag na zijn dood weer levend gemaakt en Hem aan enkele mensen laten zien, 41 aan getuigen die tevoren door God waren uitgekozen, niet aan het grote publiek, maar aan ons, die met Hem hebben gegeten en gedronken, nadat Hij uit de dood was opgestaan. 42 Hij heeft ons opdracht gegeven dit nieuws bekend te maken en de mensen te verzekeren dat Jezus door God is aangesteld om recht te spreken over de levenden en de doden. 43 Alle profeten hebben over Hem gesproken. Zij hebben verklaard dat ieder die in Hem gelooft, door zijn naam vergeving van zonden krijgt.’
44 Terwijl Petrus nog sprak, viel de Heilige Geest op allen die naar hem luisterden. 45 De Joodse volgelingen van Jezus die met Petrus waren meegekomen, waren verbaasd dat de Heilige Geest ook aan mensen van een ander volk was gegeven. 46 Maar er was geen twijfel mogelijk, want zij hoorden hen in vreemde talen spreken en God verheerlijken. 47 ‘Wie kan er nog bezwaar tegen hebben dat deze mensen gedoopt worden,’ zei Petrus, ‘nu zij, net als wij, de Heilige Geest hebben ontvangen?’ 48 Hij gaf de andere volgelingen van Jezus opdracht hen in de naam van Jezus Christus te dopen. Cornelius vroeg hem nog een paar dagen te blijven.
Copyright © 2002, 2003, 2008, 2010, 2011 by Artists for Israel International
Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.