Genesis 42
BasisBijbel
De eerste reis van Jozefs broers naar Egypte
42 Jakob hoorde dat er in Egypte graan was. Hij zei tegen zijn zonen: "Waarom zitten jullie elkaar aan te kijken? 2 Ik heb gehoord dat er in Egypte graan is. Ga daar graan voor ons kopen, dan blijven we in leven. Maar anders sterven we van de honger." 3 Toen reisden tien van Jozefs broers naar Egypte om graan te kopen. 4 Maar Jakob liet Benjamin, Jozefs broer, niet met de anderen meegaan. Want hij dacht: "Stel dat hem iets overkomt." 5 Zo kwamen ook de zonen van Israël graan kopen. Want er was ook hongersnood in Kanaän.
6 Jozef was de heerser van het land. Hij verkocht zelf het graan aan de mensen. Toen zijn broers aangekomen waren, bogen ze zich diep voor hem. 7 Zodra Jozef zijn broers zag, herkende hij hen. Maar hij deed alsof hij hen niet kende en zei kortaf tegen hen: "Waar komen jullie vandaan?" Ze antwoordden: "Uit Kanaän. We komen eten kopen." 8 Jozef herkende zijn broers wel, maar zij herkenden hem niet. 9 Toen herinnerde Jozef zich wat hij over hen gedroomd had. Hij zei tegen hen: "Jullie zijn spionnen. Jullie zijn gekomen om te kijken waar jullie gemakkelijk het land kunnen binnendringen." 10 Maar ze zeiden tegen hem: "Nee heer, we zijn gekomen om eten te kopen. 11 We zijn allemaal zonen van één man. We zijn eerlijke mensen. We zijn geen spionnen." 12 Maar hij zei tegen hen: "Nee, jullie zijn gekomen om te kijken waar jullie gemakkelijk het land kunnen binnendringen." 13 Toen zeiden ze: "Vroeger waren we met z'n twaalven. Twaalf zonen van één man in Kanaän. Onze jongste broer is nog bij onze vader, en één broer leeft niet meer." 14 Maar Jozef zei tegen hen: "Het is zoals ik jullie heb gezegd: jullie zijn spionnen. 15 Ik zweer bij de farao dat ik zal uitzoeken of jullie de waarheid spreken. Jullie mogen hier pas vertrekken als jullie jongste broer hier is gekomen. 16 Stuur dus één van jullie naar huis om jullie broer te halen. De anderen zullen hier gevangen blijven. Zo zal ik te weten komen of jullie de waarheid hebben gesproken. Maar als jullie broer niet komt, zijn jullie spionnen, dat zweer ik bij de farao." 17 En hij sloot hen allemaal drie dagen op in de gevangenis.
18 Na drie dagen zei Jozef tegen hen: "Doe wat ik zeg als jullie in leven willen blijven. Ik heb ontzag voor God. 19 Als jullie eerlijke mensen zijn, laat dan één van jullie in de gevangenis achterblijven. De anderen mogen naar huis gaan en graan meenemen. Dan hoeven jullie gezinnen geen honger te hebben. 20 Maar daarna moeten jullie je jongste broer meebrengen. Dan zal ik kunnen zien of jullie de waarheid hebben gesproken. Doen jullie dat niet, dan zal ik jullie laten doden." 21 Ze beloofden het hem. En ze zeiden tegen elkaar: "Luister, nu worden we gestraft voor wat we onze broer hebben aangedaan. Want we zagen hoe bang hij was. Hij smeekte ons om medelijden. Maar we hebben niet naar hem geluisterd." 22 Ruben zei: "Ik had jullie toch gezegd dat jullie de jongen geen kwaad moesten doen? Maar jullie wilden niet naar me luisteren. Nu is dit onze straf." 23 Ze wisten niet dat Jozef hen verstond, want hij gebruikte een tolk als hij met hen sprak. 24 Toen hij dat hoorde, liep Jozef bij hen weg en huilde. Daarna kwam hij weer terug en sprak met hen. Hij koos Simeon uit en liet hem voor de ogen van zijn broers vastbinden.
De broers gaan met graan naar huis
25 Jozef gaf bevel de zakken van zijn broers met graan te vullen. Ook zei hij dat het geld waarmee ze hadden betaald, er bovenop gelegd moest worden. Verder liet hij eten voor onderweg meegeven. 26 De broers laadden het graan op de ezels en vertrokken. 27 's Avonds gingen ze een herberg in om de nacht door te brengen. Eén van hen maakte zijn zak open om zijn ezel te eten te geven. Toen zag hij bovenop het graan het geld liggen. 28 Hij zei tegen zijn broers: "Kijk eens, daar is mijn geld! Het ligt bovenin de zak!" Toen werden ze vreselijk bang. Ze keken elkaar bevend aan. Ze zeiden tegen elkaar: "Wat heeft God ons nu aangedaan?"
29 Ze reisden terug naar hun vader Jakob in Kanaän. Ze vertelden hem wat er allemaal was gebeurd. 30 Ze zeiden: "Die man, de heer van het land, was heel kortaf tegen ons. Hij zei dat we spionnen waren. 31 Toen zeiden we tegen hem: 'Wij zijn eerlijke mensen. We zijn geen spionnen. 32 We waren met z'n twaalven. Twaalf zonen van één vader. Eén broer leeft niet meer, en de jongste is nog bij onze vader in Kanaän.' 33 Toen zei die man tegen ons: 'Jullie moeten bewijzen dat jullie eerlijke mensen zijn. Daarom blijft één van jullie hier. Jullie mogen graan meenemen voor jullie gezinnen en naar huis gaan. 34 Daarna brengen jullie je jongste broer bij mij. Dan weet ik dat jullie geen spionnen zijn, maar eerlijke mensen. Dan geef ik jullie je broer terug en mogen jullie vrij door het land reizen.' "
35 Toen maakten ze hun zakken leeg. En ze ontdekten dat bovenin elke zak, op het graan, de geldzak met hun geld lag. Ze werden bang. 36 Hun vader Jakob zei tegen hen: "Jullie beroven mij van mijn kinderen! Jozef is er niet meer. Simeon is in Egypte. Benjamin willen jullie meenemen. Mij overkomt ook alleen maar ellende!" 37 Toen zei Ruben tegen zijn vader: "Als ik Benjamin niet mee terugbreng, mag u mijn twee zonen doden. Vertrouw me. Ik zal ervoor zorgen dat hij bij u terugkomt." 38 Maar Jakob zei: "Nee, mijn zoon gaat niet met jullie mee. Zijn broer is al dood en nu is hij als enige overgebleven.[a] Als hem op reis iets overkomt, zal ik sterven van verdriet. En dat zal dan jullie schuld zijn!"
Footnotes
- Genesis 42:38 Namelijk de enige zoon van de vrouw van wie hij het meest had gehouden: Rachel.
Genesis 42
Legacy Standard Bible
Joseph’s Brothers Sent to Egypt
42 Now (A)Jacob saw that there was grain in Egypt, and Jacob said to his sons, “Why are you staring at one another?” 2 Then he said, “Behold, (B)I have heard that there is grain in Egypt; go down there and buy some for us from there, (C)so that we may live and not die.” 3 So ten brothers of Joseph went down to buy grain from Egypt. 4 But Jacob did not send Joseph’s brother (D)Benjamin with his brothers, for he said, “(E)Lest any harm befall him.” 5 So the sons of Israel came to buy grain among those who were coming, (F)for the famine was in the land of Canaan also.
6 Now (G)Joseph was the one in power over the land; he was the one who sold to all the people of the land. And Joseph’s brothers came and (H)bowed down to him with their [a]faces to the ground. 7 And Joseph saw his brothers and recognized them, but he disguised himself to them and (I)spoke to them harshly. And he said to them, “Where have you come from?” And they said, “From the land of Canaan, to buy food.”
8 But Joseph recognized his brothers, although (J)they did not recognize him. 9 And Joseph (K)remembered the dreams which he [b]had about them and said to them, “You are spies; you have come to look at the [c]nakedness of the land.” 10 Then they said to him, “No, (L)my lord, but your servants have come to buy food. 11 We are all sons of one man; we are (M)honest men; your servants are not spies.” 12 And he said to them, “No, but you have come to look at the [d]nakedness of our land!” 13 So they said, “Your servants are twelve brothers in all, the sons of one man in the land of Canaan; and behold, the youngest is with (N)our father today, and (O)one is no more.” 14 And Joseph said to them, “It is as I said [e]to you, you are spies; 15 by this you will be tested: (P)by the life of Pharaoh, you shall not go from this place unless your youngest brother comes here! 16 Send one of you that he may get your brother, while you remain confined, that your words may be tested, whether there is (Q)truth in you. But if not, by the life of Pharaoh, surely you are spies.” 17 Then he put them all together in (R)prison for three days.
18 And Joseph said to them on the third day, “Do this and live, for (S)I fear God: 19 if you are honest men, let one of your brothers be confined in [f]your prison; but as for the rest of you, go, bring grain for the famine of your households, 20 and (T)bring your youngest brother to me, so your words may be proven true, and you will not die.” And they did so. 21 Then they said to one another, “(U)Surely we are guilty concerning our brother because we saw the distress of his soul when he begged us, yet we would not listen; therefore this distress has come upon us.” 22 And Reuben answered them, saying, “(V)Did I not tell you, saying, ‘Do not sin against the boy’; yet you would not listen? (W)So also his blood, behold, it is required of us.” 23 Now they did not know that Joseph was listening, for there was an interpreter between them. 24 And he turned away from them and (X)wept. Then he returned to them and spoke to them. And he (Y)took Simeon from them and bound him before their eyes. 25 (Z)Then Joseph gave a command to fill their bags with grain and to restore every man’s money in his sack and to give them provisions for the journey. And thus it was done for them.
26 So they loaded their donkeys with their grain and went from there. 27 Then one of them opened his sack to give his donkey fodder at the lodging place. And he saw his (AA)money; and behold, it was in the mouth of his sack. 28 So he said to his brothers, “My money has been returned, and behold, it is even in my sack.” And their hearts [g]sank, and they turned [h]trembling to one another, saying, “(AB)What is this that God has done to us?”
Jacob Is Bereaved
29 Then they came to their father Jacob in the land of Canaan and told him all that had happened to them, saying, 30 “The man, the lord of the land, (AC)spoke harshly with us and took us for spies of the country. 31 So we said to him, ‘We are (AD)honest men; we are not spies. 32 We are twelve brothers, sons of our father; one is no more, and the youngest is with our father today in the land of Canaan.’ 33 Then the man, the lord of the land, said to us, ‘(AE)By this I will know that you are honest men: leave one of your brothers with me and take grain for the famine of your households, and go. 34 But bring your youngest brother to me that I may know that you are not spies, but [i]honest men. I will give your brother to you, and you may (AF)trade in the land.’”
35 Now it happened that they were emptying their sacks, and behold, (AG)every man’s bundle of money was in his sack; and they and their father saw their bundles of money, and they feared. 36 And their father Jacob said to them, “You have (AH)bereaved me of my children: Joseph is no more, and Simeon is no more, and you would take Benjamin; all these things are against me.” 37 Then Reuben spoke to his father, saying, “You may put my two sons to death if I do not bring him back to you; put him in my hand, and I will return him to you.” 38 But [j]Jacob said, “My son shall not go down with you; for his (AI)brother is dead, and he alone remains. (AJ)If harm should befall him on the journey on which you are going, then you will (AK)bring my gray hair down to Sheol in sorrow.”
Footnotes
- Genesis 42:6 Lit noses
- Genesis 42:9 Lit had dreamed
- Genesis 42:9 Or undefended parts
- Genesis 42:12 Or undefended parts
- Genesis 42:14 Lit to you, saying
- Genesis 42:19 Lit the house of your prison
- Genesis 42:28 Lit went out
- Genesis 42:28 Lit trembled
- Genesis 42:34 Lit you are honest
- Genesis 42:38 Lit he
创世记 42
Chinese Contemporary Bible (Simplified)
约瑟的哥哥们到埃及买粮
42 雅各知道埃及有粮食，就对儿子们说：“你们为什么还在这儿互相观望呢？ 2 我听说埃及有粮食，你们快到埃及去买些粮食回来吧，免得我们饿死。” 3 于是，约瑟的十个哥哥下到埃及买粮。 4 雅各不肯让约瑟的弟弟便雅悯与他们同去，恐怕他会遭害。 5 以色列的儿子们加入了买粮的行列，因为迦南也闹饥荒。
6 那时，约瑟治理埃及，负责卖粮。约瑟的哥哥们来到他面前，向他俯伏下拜。 7 约瑟一眼就认出了他们，却不动声色。他疾言厉色地问道：“你们从哪里来？”他们回答说：“我们是从迦南来买粮食的。” 8 约瑟认得他哥哥们，但他哥哥们却认不出他来。 9 约瑟想起了自己从前做的两个梦，就对他们说：“你们是奸细，是来探听我们虚实的！” 10 他们说：“我主啊，不是的！仆人们是来买粮的。 11 仆人们都是弟兄，是诚实人，不是奸细。”
12 约瑟说：“不对，你们是来探听我们虚实的。” 13 他们说：“仆人们共有弟兄十二人，父亲住在迦南，最年幼的弟弟留在父亲身边，还有一个已经去世。” 14 约瑟说：“我说你们是奸细一点不错。 15 我以法老的性命起誓，你们最小的弟弟不来这里，你们都不能走，这是对你们的验证。 16 你们派一个人回去把你们的弟弟带来，其他人都要被囚禁在这里，我要看看你们说的是真还是假。要是你们说的是假话，我以法老的性命起誓，你们一定是奸细。” 17 于是，约瑟把他们囚禁了三天。
18 到了第三天，约瑟对他们说：“我是敬畏上帝的人，你们照我的话做就能活命。 19 如果你们是诚实人，就把一个人留在监里，其他人带粮食回去接济你们的家人。 20 但你们一定要带你们最小的弟弟回来，以证实你们说的是实话，这样你们就不会被处死。”他们同意了， 21 彼此议论说：“我们一定是在遭报应。从前我们的弟弟苦苦地哀求我们，我们却不理会，现在这场痛苦临到我们了。” 22 吕便说：“我不是劝你们不要犯罪害那孩子吗？你们不听，现在我们必须偿还血债了。” 23 他们不知道约瑟听得懂他们的话，因为约瑟是通过翻译跟他们谈话。 24 约瑟听后转身出去哭了，然后又回来跟他们谈话，从他们中间选了西缅，当着他们的面把西缅捆绑起来。
25 约瑟又吩咐人把他们的袋子装满粮食，把各人买粮的钱放在他们的口袋中，还为他们预备了路上的食物。仆人一一办妥了。 26 约瑟的哥哥们把粮食驮在驴上，启程回去了。 27 他们来到一处住宿的地方，其中一人打开口袋拿饲料喂驴，却发现里面有钱， 28 就对其他弟兄说：“你们看，我的钱又回来了，在我的口袋里！”他们心惊胆战地彼此议论说：“上帝这样对待我们是什么意思呢？”
29 他们回到迦南父亲雅各那里，把事情的经过告诉了他， 30 说：“埃及的宰相对我们说话很凶，还把我们当成奸细。 31 我们对他说，‘我们是诚实人，不是奸细。 32 我们有十二个同胞弟兄，其中有一个已经去世，年纪最小的跟父亲留在迦南。’ 33 那人却对我们说，‘我要看看你们是不是诚实人，你们把一个弟兄留在我这里，其他人带粮食回去接济家人吧。 34 但你们要把最小的弟弟带来见我，这样我便知道你们不是奸细，是诚实人。我就会释放你们的弟兄，你们也可以在这里自由地买卖。’”
35 后来他们倒口袋时，发现每个人买粮的钱袋都在自己的口袋里，他们和父亲见此情形，都害怕起来。 36 雅各说：“你们使我连连失去儿子，约瑟没了，西缅没了，你们还要带走便雅悯！灾祸都落在了我头上！” 37 吕便对父亲说：“要是我不把便雅悯带回你身边，你就杀了我的两个儿子吧！请你把便雅悯放心地交给我，我一定会把他带回你身边。” 38 雅各说：“我的儿子不可跟你们去。他哥哥已经死了，现在只剩下他。要是他在路上遇到什么意外，你们会使我这白发苍苍的老人凄凄惨惨地进坟墓。”
© stichting BasisBijbel 2013 Gecorrigeerde tekst © 2015 Alle rechten voorbehouden Uitgegeven bij de ZakBijbelBond: 2016
Legacy Standard Bible Copyright ©2021 by The Lockman Foundation. All rights reserved. Managed in partnership with Three Sixteen Publishing Inc. LSBible.org For Permission to Quote Information visit https://www.LSBible.org.
Chinese Contemporary Bible Copyright © 1979, 2005, 2007, 2011 by Biblica® Used by permission. All rights reserved worldwide.