Passage Resources Hebrew/Greek Your Content
Previous Next
Add parallel Print Page Options
Close HTB

Deuteronomium 1
Het Boek

Gods trouw

1 In dit boek staan de toespraken van Mozes tot het volk Israël tijdens het verblijf in de woestijn aan de oostkant van de Jordaan, in de omgeving van Suf, Paran, Tofel, Laban, Chaserot en Di-Zahab. 2 De afstand van de berg Horeb naar Kades-Barnea kan te voet in elf dagen worden afgelegd.

3 Op de eerste dag van de elfde maand, in het veertigste jaar van hun omzwervingen door de woestijn, gaf Mozes het volk Israël nog eens al de woorden door die de Here tot hem had gesproken. 4 De Israëlieten hadden onder leiding van Mozes toen al koning Sichon van de Amorieten verslagen bij Chesbon. Ook hadden zij koning Og van Basan, die in Astarot woonde, bij Edreï een zware nederlaag toegebracht. 5 Daar, aan de overzijde van de Jordaan in het land Moab, legde Mozes de wetten en voorschriften die de Here hem had gegeven, uit aan het volk. 6 Hij zei: ‘De Here, onze God, heeft bij de berg Horeb tegen ons gezegd: “U bent hier lang genoeg geweest. 7 Vertrek nu en verover het gebergte van de Amorieten, het dal van de Araba, de Negev en al het land van Kanaän en van de Libanon, het hele gebied tussen de Middellandse Zee en de rivier de Eufraat. 8 Ik geef het helemaal aan u! Trek er naar toe en neem het in bezit, want de Here heeft het beloofd aan uw voorouders Abraham, Isaak en Jakob en al hun nakomelingen”. 9 Ik heb toen tegen u gezegd: “Ik heb hulp nodig! Ik kan de hele last van dit volk niet alleen dragen, 10 want de Here heeft u vermenigvuldigd als de sterren! 11 Ik hoop dat Hij u nog duizendmaal zal vermenigvuldigen en zegenen, zoals Hij heeft beloofd. 12 Maar ik, één man, kan niet al uw problemen en ruzies oplossen. 13 Kies daarom uit elke stam wijze en ervaren mannen die ik zal aanstellen tot leiders over u.” 14 U was het ermee eens. 15 Ik heb van elke stam enkele mannen die u uitkoos, benoemd tot leiders over u met de zorg voor duizend, honderd, vijftig of tien mensen. Zij moesten meningsverschillen oplossen en u op allerlei manieren terzijde staan. 16 Ik drukte hen op het hart altijd rechtvaardig en onbevooroordeeld te zijn, niet alleen voor hun eigen mensen maar ook tegenover de buitenlanders! 17 “Wanneer u een beslissing neemt,” zei ik hun, “bevoordeel dan nooit iemand omdat hij rijk is, wees rechtvaardig voor groot en klein. Wees niet bang voor hun reactie, want u handelt namens God. Als u een zaak wordt voorgelegd die te moeilijk is, leg die dan aan mij voor.” 18 Ik gaf hun daarbij ook nog andere instructies.

19-21 Toen verlieten wij de berg Horeb en reisden door die grote en vreselijke woestijn tot wij het Amoritische bergland bereikten, waarheen de Here, onze God, ons had gestuurd. Wij verbleven toen bij Kades-Barnea (aan de grens van het beloofde land) en ik zei tegen u: “De Here God heeft ons dit land gegeven. Vooruit, laten wij het in bezit nemen, zoals Hij ons heeft opgedragen. Wees niet bang! U mag zelfs niet twijfelen!” 22 Maar u zei: “Laten wij eerst spionnen vooruit sturen. Die kunnen bepalen welke route wij het best kunnen volgen en welke steden wij het eerst moeten veroveren.” 23 Dit leek mij een goed idee en ik koos twaalf spionnen uit, van elke stam één. 24,25 Zij trokken over de heuvels, verkenden het dal Eskol en kwamen terug met vruchten die daar groeiden. Eén blik was genoeg om ons ervan te overtuigen dat het inderdaad een goed land was dat de Here, onze God, zou geven. Ook hun verslag bevestigde dat. 26 Maar u weigerde het land binnen te trekken en het bevel van de Here te gehoorzamen. 27 U mopperde en klaagde in uw tenten en zei: “De Here moet ons haten, anders had Hij ons niet hierheen gebracht vanuit Egypte om ons door de Amorieten te laten afslachten. 28 Wat gaat er met ons gebeuren? De spionnen hebben ons bang gemaakt met hun verhalen over de grote en sterke bewoners van dat land en over de hoge, sterke muren rond hun steden! Zij hebben zelfs reuzen gezien, afstammelingen van Enak!” 29 Maar ik zei tegen u: “Wees niet bang! 30 De Here God is uw leider en Hij zal voor u strijden met zijn machtige wonderen, net zoals u Hem in Egypte hebt zien doen. 31 U weet allemaal hoe goed Hij voor ons heeft gezorgd in de woestijn. Hij zorgde toch heel de weg als een vader voor zijn kind!” 32 Maar wat ik ook zei, het hielp niets. U weigerde de Here, onze God, te geloven. 33 Hoewel Hij u de hele weg had geleid en de beste kampplaatsen voor u had uitgezocht. Overdag ging Hij voorop in een wolk en ʼs nachts in een zuil van vuur. 34,35 Toen de Here uw klachten hoorde, werd Hij toornig. Hij zei: “Ik zweer dat geen mens van deze generatie in leven zal blijven om het goede land te zien, dat Ik hun vaders heb beloofd. 36 De enige uitzondering is Kaleb, de zoon van Jefunne. Hij krijgt vanwege zijn trouw aan de Here een stuk van het beloofde land dat hij eerder als spion heeft verkend, als erfdeel.” 37 Ook op mij werd de Here vertoornd wegens uw gedrag. Hij zei: “Ook u mag het beloofde land niet in! 38 In uw plaats zal Jozua, de zoon van Nun, het volk het land binnenleiden. Bereid hem goed voor op zijn leiders-taak. 39 Ik zal het land aan uw kinderen geven, van wie u zei dat zij in de woestijn zouden sterven. 40 Maar voor de oudere generatie geldt: keer u nu om en ga terug door de woestijn in de richting van de Rietzee.”

41 Toen gaf het volk toe: “Wij hebben gezondigd! Wij zullen het land wel binnentrekken en ervoor vechten, zoals de Here, onze God, ons heeft opgedragen.” Zij maakten zich klaar voor de strijd en dachten dat het een gemakkelijke verovering zou worden. 42 Maar de Here zei tegen mij: “Houd hen tegen, want Ik ga niet met hen mee. Als zij gaan, worden zij door hun vijanden verslagen.” 43 Ik heb het u toen gezegd, maar u wilde niet luisteren. Integendeel, u trotseerde het bevel van de Here en trok toch het bergland in om strijd te voeren. 44 Maar de Amorieten die daar woonden, sloegen terug. Zij achtervolgden u als bijen en doodden de Israëlieten van Seïr tot Chorma. 45 Toen u terugkeerde en huilde voor het aangezicht van de Here, wilde Hij niet meer naar u luisteren. 46 Daarom zijn wij een lange tijd in Kades gebleven.’

Close LEB

Deuteronomy 1
Lexham English Bible

Preamble

1 These are the words that Moses spoke to all of Israel on the other side of[a] the Jordan in the desert,[b] in the desert plateau[c] opposite Suph, between Paran and between Tophel and Laban and Hazeroth and Dizahab. 2 It is a journey of eleven days[d] from Herob by the way of Mount Seir[e] up to Kadesh Barnea.

3 And it was[f] in the fortieth year, on the eleventh month, on the first day of the month, Moses spoke to the Israelites[g] according to all that Yahweh had instructed him to speak to them. 4 This happened after defeating[h] Sihon king of the Amorites, who was reigning[i] in Heshbon, and Og the king of Bashan, who was reigning[j] in Ashtaroth in Edrei. 5 On the other side of [k] the Jordan in the land of Moab Moses began to explain this law,[l] saying:[m]

Historical Prologue

6 “Yahweh our God spoke to us at Horeb, saying,[n] ‘You have stayed long enough[o] at this mountain. 7 Turn now and move on,[p] and go into the hill of the Amorites[q] and to all of the neighboring regions[r] in the Jordan Valley[s] in the hill country and in the Negev and in the coastal area along the sea, into the land of the Canaanites[t] and into the Lebanon, as far as the great river Euphrates. 8 Look, I have set the land before you;[u] go and take possession of the land that Yahweh swore to your ancestors,[v] to Abraham, to Isaac, and to Jacob, to give it to them and to their offspring after them.’

9 “And I spoke to them at that time, saying,[w] ‘I am not able to bear you alone. 10 Yahweh your God has multiplied you, and look; you are today as the stars of the heaven in number.[x] 11 Yahweh, the God of your ancestors,[y] may he add to you as you are now a thousand times, and may he bless you just as he promised you.[z] 12 How can I bear you by myself,[aa] your burden and your load and your strife? 13 Choose for yourselves wise and discerning and knowledgeable men[ab] for each of your tribes, and I will appoint them as your leaders.’

14 “And you answered me, and you said, ‘The thing you have said to do is good.’ 15 And so I took the leaders of your tribes, wise and knowledgeable men, and then I appointed them as leaders over you as commanders of groups of thousands and commanders of groups of hundreds and commanders of groups of fifties and commanders of groups of tens as officials for your tribes. 16 And at that time I instructed your judges, saying, ‘hear out your fellow men,[ac] and then judge fairly[ad] between a man and between his brother and between his opponent who is a resident alien.[ae] 17 You must not be partial[af] in your judgment; [ag] hear out the small person as also the great person; do not be intimidated by any person,[ah] because the judgment is God’s; and the case that is too difficult[ai] for you, bring it to me, and I will hear it out.’ 18 And so I instructed you at that time concerning all of the things that you should do.

19 “Then we set out from Horeb, and we went through the whole of that great and terrible desert that you saw on the way to the hill country of the Amorites[aj] as Yahweh our God had commanded us, and so we came up to Kadesh Barnea. 20 I said to you, ‘You have reached[ak] the hill country of the Amorites[al] that Yahweh our God is giving to us. 21 See, Yahweh your God has set before you the land; go up and possess it as Yahweh the God of your ancestors[am] said to you; do not fear and do not be dismayed.’

22 “Then all of you approached me, and you said, ‘Let us send men before us,[an] and let them explore the land for us, and let them bring back a report[ao] to us concerning the way that we should take[ap] and concerning the cities that we shall come to.’ 23 The plan was good in my opinion,[aq] and so I took from among you twelve men, one from each tribe.[ar] 24 And they set out[as] and went up into the hill country,[at] and they went up to the wadi[au] of Eschol, and they spied out the land. 25 They took in their hands[av] some of the fruit[aw] of the land, and they brought it down to us, and they brought to us back a report,[ax] and they said, ‘The land that Yahweh our God is giving to us is good.’ 26 But you were not willing to go up, and you rebelled against the command[ay] of Yahweh your God. 27 And you grumbled in your tents, and you said, ‘Because of the hatred of Yahweh toward us he has brought us out from the land of Egypt to give us into the hand of the Amorites[az] to destroy us. 28 Where can we go up? Our brothers have made our hearts melt,[ba] saying,[bb] “The people are greater[bc] and taller than we are,[bd] and there are great fortified cities reaching up to heaven, and we saw the sons of the Anakites living there.”’

29 “And so I said to you, ‘Do not be terrified, and do not fear them. 30 Yahweh your God, who is going before you,[be] will himself[bf] fight for you, just as[bg] he did for you in Egypt before your eyes, 31 and just as he did in the wilderness[bh] when[bi] you saw that[bj] Yahweh your God carried you, just as someone[bk] carries his son, all along the way that you traveled until you reached[bl] this place.’ 32 But through all of this you did not trust in Yahweh your God, 33 who goes[bm] before you[bn] on your[bo] way, seeking a place for your encampment, in fire at night and in a cloud by day, to show you the way that you should go.[bp]

34 “Then Yahweh heard the sound of your words, and he was angry, and he swore, saying,[bq] 35 ‘No one of these men[br] of this evil generation will see the good land that I swore to give to your ancestors,[bs] 36 except Caleb, the son of Jephunneh; he himself[bt] shall see it, and to him I will give the land upon which he has trodden and to his sons[bu] because he followed Yahweh unreservedly.’[bv] 37 Even with me Yahweh was angry because of you, saying, ‘Not even you shall enter there. 38 Joshua, the son of Nun, your assistant,[bw] will go there; encourage him because he will cause Israel to inherit it. 39 And your little children, who you thought shall become plunder, and your sons, who do not today know good or bad, shall themselves[bx] go there, and I will give it to them, and they shall take possession of it. 40 But you turn and set out in the direction of the wilderness by way of the Red Sea.’[by]

41 “You replied and said to me, ‘We have sinned against Yahweh, and now we will go up and fight according to all that Yahweh our God commanded us’; and so each man fastened on his battle gear,[bz] and you regarded it as easy to go up into the hill country. 42 So Yahweh said to me, ‘Say to them, “You shall not go up, and you shall not fight because I am not in your midst; you will be defeated before[ca] your enemies.”’ 43 So I spoke to you, but you did not listen; you rebelled against the command of Yahweh;[cb] you behaved presumptuously, and you went up into the hill country. 44 The Amorites living in the hill country went out to oppose you[cc] and chased you as a swarm of wild honey bees do; and so they beat[cd] you down in Seir as far as Hormah. 45 So you returned and wept before Yahweh;[ce] but Yahweh did not listen to your voice and did not pay any attention to you. 46 You stayed in Kadesh many days; such were the days that you stayed there.

Footnotes

  1. Deuteronomy 1:1 Literally “in the beyond of”
  2. Deuteronomy 1:1 Or “the wilderness”
  3. Deuteronomy 1:1 Or “desert plain”; others render this as a named location, “Arabah”
  4. Deuteronomy 1:2 Literally “one and ten days”
  5. Deuteronomy 1:2 Literally “by the mountain of Seir”
  6. Deuteronomy 1:3 Literally “and it happened” or “and then”
  7. Deuteronomy 1:3 Literally “sons/children of Israel”
  8. Deuteronomy 1:4 Literally “after he had struck down”
  9. Deuteronomy 1:4 Or “dwelling,” and in this context “reigning”
  10. Deuteronomy 1:4 Or “dwelling,” and in this context “reigning”
  11. Deuteronomy 1:5 Literally “in the beyond of”
  12. Deuteronomy 1:5 Hebrew torah
  13. Deuteronomy 1:5 Literally “to say”
  14. Deuteronomy 1:6 Literally “to say”
  15. Deuteronomy 1:6 Literally “much time”
  16. Deuteronomy 1:7 Literally “journey on with respect to yourselves” or “move yourselves out”
  17. Deuteronomy 1:7 Hebrew “Amorite”
  18. Deuteronomy 1:7 Or “peoples”
  19. Deuteronomy 1:7 Literally “Arabah,” arid stretches of land.
  20. Deuteronomy 1:7 Hebrew “Canaanite”
  21. Deuteronomy 1:8 Literally “before your face”
  22. Deuteronomy 1:8 Or “fathers”
  23. Deuteronomy 1:9 Literally “to say”
  24. Deuteronomy 1:10 Literally “with respect to multitude/abundance”
  25. Deuteronomy 1:11 Or “fathers”
  26. Deuteronomy 1:11 Literally “spoke to you”
  27. Deuteronomy 1:12 Literally “to me alone”
  28. Deuteronomy 1:13 Literally “men wise and discerning and knowledgeable”
  29. Deuteronomy 1:16 Literally “hear between your brothers,” with the idea of listening carefully in this context
  30. Deuteronomy 1:16 Or “righteously”
  31. Deuteronomy 1:16 Literally “between his resident alien/non-Israelite who dwells temporarily among Israel”
  32. Deuteronomy 1:17 Literally “recognize faces”
  33. Deuteronomy 1:17 Literally “in the process of rendering a judgment”
  34. Deuteronomy 1:17 Literally “do not fear before the faces of any man”
  35. Deuteronomy 1:17 Or “hard”
  36. Deuteronomy 1:19 Hebrew “Amorite”
  37. Deuteronomy 1:20 Literally “You have come up to”
  38. Deuteronomy 1:20 Hebrew “Amorite”
  39. Deuteronomy 1:21 Or “fathers”
  40. Deuteronomy 1:22 Literally “before our faces” or “ahead of us”
  41. Deuteronomy 1:22 Literally “a word”
  42. Deuteronomy 1:22 Literally “we should go up by it”
  43. Deuteronomy 1:23 Literally “in my eyes”
  44. Deuteronomy 1:23 Literally “man one from the tribe”
  45. Deuteronomy 1:24 Literally “turned”
  46. Deuteronomy 1:24 Literally “went up toward the hill country mountain”
  47. Deuteronomy 1:24 A valley that is dry most of the year, but contains a stream during the rainy season
  48. Deuteronomy 1:25 Hebrew “hand”
  49. Deuteronomy 1:25 Literally “from the fruit”
  50. Deuteronomy 1:25 Literally “a word”
  51. Deuteronomy 1:26 Literally “mouth”
  52. Deuteronomy 1:27 Hebrew “Amorite”
  53. Deuteronomy 1:28 Literally “caused to melt our hearts”
  54. Deuteronomy 1:28 Literally “to say”
  55. Deuteronomy 1:28 Or “bigger”
  56. Deuteronomy 1:28 Hebrew “than us”
  57. Deuteronomy 1:30 Literally “to your faces”
  58. Deuteronomy 1:30 The Hebrew pronoun indicates emphasis
  59. Deuteronomy 1:30 Literally “like all that”
  60. Deuteronomy 1:31 Or “desert”
  61. Deuteronomy 1:31 Or “where”
  62. Deuteronomy 1:31 Or “how”
  63. Deuteronomy 1:31 Or “a man”
  64. Deuteronomy 1:31 Literally “you came”
  65. Deuteronomy 1:33 Literally “is the one going”
  66. Deuteronomy 1:33 Literally “before your faces”
  67. Deuteronomy 1:33 Hebrew “the”
  68. Deuteronomy 1:33 Literally “you should go in it”
  69. Deuteronomy 1:34 Literally “to say”
  70. Deuteronomy 1:35 The beginning of an oath in Hebrew; the text emphatically denies anyone of that evil generation the privilege of seeing the promised land
  71. Deuteronomy 1:35 Or “fathers”
  72. Deuteronomy 1:36 Emphatic use of the pronoun
  73. Deuteronomy 1:36 Or “descendants”
  74. Deuteronomy 1:36 Literally “he filled his hands after Yahweh”
  75. Deuteronomy 1:38 Literally “the one standing before you”
  76. Deuteronomy 1:39 The Hebrew pronoun is used for emphasis
  77. Deuteronomy 1:40 Literally “sea of reeds”
  78. Deuteronomy 1:41 Literally “his vessels of battle”
  79. Deuteronomy 1:42 Literally “in the faces of your enemies”
  80. Deuteronomy 1:43 Literally “mouth of Yahweh”
  81. Deuteronomy 1:44 Literally “to meet you”
  82. Deuteronomy 1:44 Literally “cut”
  83. Deuteronomy 1:45 Literally “before the faces of Yahweh”
Next
Numberi 36
Deuteronomium 2
Next
dropdown
Het Boek (HTB)

Het Boek Copyright © 1979, 1988, 2007 by Biblica, Inc.®
Used by permission. All rights reserved worldwide.

Lexham English Bible (LEB)

2012 by Logos Bible Software. Lexham is a registered trademark of Logos Bible Software