Deuteronomio 5
Ang Dating Biblia (1905)
5 At tinawag ni Moises ang buong Israel, at sinabi sa kanila, Dinggin mo, Oh Israel, ang mga palatuntunan at mga kahatulan na aking sinalita sa inyong mga pakinig sa araw na ito, upang matutunan ninyo sila, at ingatan at isagawa sila.
2 Ang Panginoong ating Dios ay nakipagtipan sa atin sa Horeb.
3 Hindi pinagtibay ng Panginoon ang tipang ito sa ating mga magulang, kundi sa atin, sa atin ngang nangariritong lahat na buhay sa araw na ito.
4 Sinalita ng Panginoon sa inyo ng mukhaan sa bundok mula sa gitna ng apoy
5 (Ako'y tumayo sa pagitan ng Panginoon at ninyo nang panahong yaon, upang ipatalastas sa inyo ang salita ng Panginoon: sapagka't kayo'y natatakot dahil sa apoy, at hindi kayo sumampa sa bundok;) na sinasabi,
6 Ako ang Panginoon mong Dios na naglabas sa iyo sa lupain ng Egipto, sa bahay ng pagkaalipin.
7 Huwag kang magkakaroon ng ibang mga Dios sa harap ko.
8 Huwag kang gagawa para sa iyo ng larawang inanyuan na kawangis ng anomang anyong nasa itaas sa langit, o ng nasa ibaba sa lupa, o ng nasa tubig sa ilalim ng lupa:
9 Huwag mong yuyukuran sila o paglilingkuran man sila: sapagka't akong Panginoon mong Dios ay mapanibughuing Dios, na aking dinadalaw ang kasamaan ng mga magulang sa mga anak, sa ikatlo at sa ikaapat na salin ng nangapopoot sa akin;
10 At pinagpapakitaan ko ng kaawaan ang libolibong umiibig sa akin at tumutupad ng aking mga utos.
11 Huwag mong babanggitin ang pangalan ng Panginoon mong Dios sa walang kabuluhan; sapagka't hindi aariin ng Panginoon na walang sala ang bumanggit ng kaniyang pangalan sa walang kabuluhan.
12 Iyong ipagdiwang ang araw ng sabbath, upang ipangilin, gaya ng iniuutos sa iyo ng Panginoon mong Dios.
13 Anim na araw na gagawa ka, at iyong gagawin ang lahat ng iyong gawain:
14 Nguni't ang ikapitong araw ay sabbath sa Panginoon mong Dios: sa araw na iyan ay huwag kang gagawa ng anomang gawa, ikaw, ni ang iyong anak na lalake ni babae, ni ang iyong aliping lalake ni babae, ni ang iyong baka, ni ang iyong asno, ni anoman sa iyong hayop, ni ang iyong taga ibang lupa na nasa loob ng iyong mga pintuang-daan; upang ang iyong aliping lalake at babae ay makapagpahingang gaya mo.
15 At iyong aalalahanin na ikaw ay naging alipin sa lupain ng Egipto, at ikaw ay inilabas ng Panginoon mong Dios doon sa pamamagitan ng isang makapangyarihang kamay at unat na bisig: kaya't iniutos sa iyo ng Panginoon mong Dios, na ipangilin mo ang araw ng sabbath.
16 Igalang mo ang iyong ama at ang iyong ina, gaya ng iniutos sa iyo ng Panginoon mong Dios: upang ang iyong mga araw ay lumawig at upang ikabuti mo sa lupain na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios.
17 Huwag kang papatay.
18 Ni mangangalunya.
19 Ni magnanakaw.
20 Ni sasaksi sa di katotohanan laban sa iyong kapuwa.
21 Ni huwag mong iimbutin ang asawa ng iyong kapuwa; ni huwag mong pagnanasaan ang bahay ng iyong kapuwa, ang kaniyang bukid, ni ang kaniyang aliping lalake, o babae, ni ang kaniyang baka, ni ang kaniyang asno, ni anomang bagay ng iyong kapuwa.
22 Ang mga salitang ito ay sinalita ng Panginoon sa buong kapisanan ninyo sa bundok mula sa gitna ng apoy, sa ulap, at sa salisalimuot na kadiliman, ng malakas na tinig: at hindi na niya dinagdagan pa. At kaniyang isinulat sa dalawang tapyas na bato, at ibinigay sa akin.
23 At nangyari, nang inyong marinig ang tinig mula sa gitna ng kadiliman, samantalang ang bundok ay nagliliyab sa apoy, ay lumapit kayo sa akin, sa makatuwid baga'y ang lahat ng mga pangulo sa inyong mga lipi, at ang inyong mga matanda;
24 At inyong sinabi, Narito, ipinakita sa amin ng Panginoon nating Dios ang kaniyang kaluwalhatian at ang kaniyang kadakilaan, at aming narinig ang kaniyang tinig mula sa gitna ng apoy: aming nakita sa araw na ito, na ang Dios ay nakikipag-usap sa tao, at siya'y buhay.
25 Ngayon nga, bakit kami mamamatay? sapagka't pupugnawin kami ng dakilang apoy na ito: kung marinig pa namin ang tinig ng Panginoon nating Dios, ay mamamatay nga kami.
26 Sapagka't sino sa lahat ng laman na nakarinig ng tinig ng buhay na Dios na nagsasalita mula sa gitna ng apoy, na gaya namin, at nabuhay?
27 Lumapit ka, at iyong pakinggan ang lahat ng sasabihin ng Panginoon nating Dios: at iyong salitain sa amin, yaong lahat na sasalitain sa iyo ng Panginoon nating Dios; at aming didinggin, at gagawin.
28 At narinig ng Panginoon ang tinig ng inyong mga salita, nang kayo'y magsalita sa akin; at sinabi ng Panginoon sa akin, Aking narinig ang tinig ng mga salita ng bayang ito, na kanilang sinalita sa iyo; mabuti ang kanilang pagkasabi ng lahat na kanilang sinalita.
29 Oh mamalagi nawa sa kanila ang kaloobang ito, na sila'y matakot sa akin, at kanilang ingatan kailan man ang lahat ng aking mga utos upang ikabuti nila at pati ng kanilang mga anak magpakailan man!
30 Yumaon ka, sabihin mo sa kanila, Magsibalik kayo sa inyong mga tolda.
31 Nguni't tungkol sa iyo, matira ka rito sa akin, at aking sasalitain sa iyo ang lahat ng utos, at ang mga palatuntunan, at ang mga kahatulan, na iyong ituturo sa kanila, upang kanilang gawin sa lupain na aking ibinibigay sa kanila upang ariin.
32 Inyo ngang isagawa na gaya ng iniutos sa inyo ng Panginoon ninyong Dios: huwag kayong liliko sa kanan o sa kaliwa.
33 Kayo'y lalakad ng buong lakad na iniutos sa inyo ng Panginoon ninyong Dios, upang kayo'y mabuhay, at upang ikabuti ninyo, at upang inyong mapalawig ang inyong mga araw sa lupain na inyong aariin.
Deuteronomy 5
Common English Bible
Ten Commandments
5 Moses called out to all Israel, saying to them: “Israel! Listen to the regulations and the case laws that I’m recounting in your hearing right now. Learn them and carefully do them. 2 The Lord our God made a covenant with us at Mount Horeb. 3 The Lord didn’t make this covenant with our ancestors but with us—all of us who are here and alive right now. 4 The Lord spoke with you face-to-face on the mountain from the very fire itself. 5 At that time, I was standing between the Lord and you, declaring to you the Lord’s word, because you were terrified of the fire and didn’t go up on the mountain.”
The Lord said:
6 I am the Lord your God, who brought you out of Egypt, out of the house of slavery.
7 You must have no other gods before[a] me. 8 Do not make an idol for yourself—no form whatsoever—of anything in the sky above or on the earth below or in the waters under the earth. 9 Do not bow down to them or worship them because I, the Lord your God, am a passionate God. I punish children for their parents’ sins—even to the third and fourth generations of those who hate me. 10 But I am loyal and gracious to the thousandth generation[b] of those who love me and keep my commandments.
11 Do not use the Lord your God’s name as if it were of no significance; the Lord won’t forgive anyone who uses his name that way.
12 Keep the Sabbath day and treat it as holy, exactly as the Lord your God commanded: 13 Six days you may work and do all your tasks, 14 but the seventh day is a Sabbath to the Lord your God. Don’t do any work on it—not you, your sons or daughters, your male or female servants, your oxen or donkeys or any of your animals, or the immigrant who is living among you—so that your male and female servants can rest just like you. 15 Remember that you were a slave in Egypt, but the Lord your God brought you out of there with a strong hand and an outstretched arm. That’s why the Lord your God commands you to keep the Sabbath day.
16 Honor your father and your mother, exactly as the Lord your God requires, so that your life will be long and so that things will go well for you on the fertile land that the Lord your God is giving you.
17 Do not kill.[c]
18 Do not commit adultery.
19 Do not steal.
20 Do not testify falsely against your neighbor.
21 Do not desire and try to take your neighbor’s wife.
Do not crave your neighbor’s house, field, male or female servant, ox, donkey, or anything else that belongs to your neighbor.
22 Those are the words the Lord spoke to your entire assembly with a loud voice while on the mountain, from the midst of the fire, the cloud, and the thick smoke. He added no more. God wrote them on two stone tablets, then gave them to me.
Moses’ intercessory role
23 Now once you heard the voice from the darkness while the mountain was blazing with fire, you came to me—more specifically, all the chiefs of your tribes and your elders came— 24 and you said: “Look here! The Lord our God has shown us his glory and greatness. We’ve heard his voice come out of the very fire itself. We’ve seen firsthand that God can speak to a human being and they can survive! 25 But why should we die? Surely this massive fire will consume us! If we hear any more of the Lord our God’s voice, we will die. 26 Is there anyone who has heard the living God’s voice speaking out of the very fire itself, like we have, and survived? 27 You go and listen to all that the Lord our God says. Then tell us all that the Lord our God speaks to you. We’ll listen and we’ll do it.”
28 The Lord heard what you said, when you said this to me. The Lord then told me: I heard what the people said when they spoke with you. Everything they suggest is good. 29 If only their minds were like this: always fearing me and keeping all my commandments so that things would go well for them and their children forever! 30 Go and tell them: You may go back to your tents. 31 But you, Moses, must stay here with me. I will tell you all the commandments,[d] the regulations, and the case laws that you must teach the Israelites to do in the land that I am giving them to possess.
32 So you must carefully do exactly what the Lord your God commands you. Don’t deviate even a bit! 33 You must walk the precise path that the Lord your God indicates for you so that you will live, and so that things will go well for you, and so you will extend your time on the land that you will possess.
Footnotes
- Deuteronomy 5:7 Or besides
- Deuteronomy 5:10 Or to thousands
- Deuteronomy 5:17 Or murder
- Deuteronomy 5:31 Heb is singular, commandment (see 6:1).
Copyright © 2011 by Common English Bible