Daniel 9
La Palabra (España)
Las setenta semanas de años
9 El año primero de Darío, hijo de Asuero, de ascendencia meda y rey del imperio caldeo, 2 el año primero de su reinado, yo, Daniel, estuve investigando en las Escrituras sobre los setenta años que tenía que permanecer Jerusalén en ruinas, según la palabra dirigida por el Señor al profeta Jeremías. 3 Me dirigí al Señor, mi Dios, implorándole con oraciones y súplicas, ayunando, vestido de sayal y cubierto de ceniza. 4 Supliqué al Señor, mi Dios, con la siguiente confesión:
— Señor, Dios grande y terrible, que conservas la alianza y la fidelidad con todos los que te aman y guardan tus mandamientos. 5 Hemos pecado y cometido maldades. Somos culpables, pues nos hemos rebelado y hemos abandonado tus mandamientos y tu ley. 6 No hicimos caso a tus siervos, los profetas, que hablaban en tu nombre a nuestros reyes, a nuestros príncipes, a nuestros antepasados y a toda la gente del país. 7 Tú, Señor, eres justo, mientras que nosotros, la gente de Judá, los habitantes de Jerusalén y todo Israel, los de cerca y los de lejos, en todos los países por donde nos dispersaste a causa de nuestra infidelidad hacia ti, nos encontramos ahora cubiertos de vergüenza. 8 Señor, tanto nosotros como nuestros reyes, nuestros príncipes y nuestros antepasados estamos cubiertos de vergüenza, pues sabemos que hemos pecado contra ti. 9 El Señor, nuestro Dios, es compasivo y clemente, aunque nos hayamos rebelado contra él 10 al no obedecer al Señor, nuestro Dios, ni seguir las leyes que nos dio a través de sus siervos los profetas. 11 Israel en masa ha transgredido tu ley, te ha dado la espalda y no te ha obedecido.
Por haber pecado contra ti, han caído sobre nosotros las maldiciones y amenazas escritas en la ley de Moisés, siervo de Dios. 12 Cumpliste las palabras pronunciadas contra nosotros y contra nuestros gobernantes, desencadenando contra nosotros una calamidad de tales dimensiones que lo que le ocurrió a Jerusalén nunca antes había ocurrido bajo el cielo. 13 Nos ha alcanzado esta calamidad conforme a lo escrito en la ley de Moisés, pues no hemos aplacado al Señor, nuestro Dios, abandonando nuestras iniquidades y reconociendo tu fidelidad. 14 El Señor no dudó en desencadenar contra nosotros esta calamidad, ya que el Señor, nuestro Dios, actúa siempre con justicia, pero nosotros no le hemos obedecido.
15 Ahora, Señor Dios nuestro, que sacaste a tu pueblo de Egipto con gran poder, ganándote así una fama que todavía perdura, confesamos que hemos pecado y actuado injustamente. 16 Señor, en vista de la justicia que manifiestas en tus acciones, aparta tu ira y tu cólera de Jerusalén, que es tu ciudad, tu monte santo. Nuestros pecados y las iniquidades de nuestros antepasados han convertido a Jerusalén y a tu pueblo en objeto de escarnio entre nuestros vecinos. 17 Escucha, Dios nuestro, la plegaria y las súplicas de tu siervo. Por tu honor, Señor, mira con buenos ojos tu santuario desolado. 18 Señor, presta atención y escucha; abre los ojos y contempla la desolación de la ciudad en la que se invoca tu nombre. No te presentamos nuestras súplicas porque seamos justos, sino confiados en la grandeza de tu misericordia.
19 ¡Escúchanos, Señor! ¡Perdónanos, Señor! ¡Atiende y actúa sin tardanza, Señor! Hazlo por tu honor, Dios mío, pues tu ciudad y tu pueblo invocan tu nombre.
Interpretación de la profecía
20 Estaba yo hablando y orando, confesando mi pecado y el de mi pueblo Israel, pidiendo al Señor, mi Dios, que actuase a favor de su monte santo; 21 todavía estaba yo orando, cuando Gabriel, aquel a quien había visto antes en una visión, se me acercó volando ágilmente a la hora de la ofrenda vespertina. 22 Al llegar, me dijo:
— Daniel, acabo de salir para ayudarte a discernir las cosas. 23 Tan pronto como empezaste a orar, se produjo la respuesta, y he venido a comunicártela, pues eres una persona muy apreciada. Así pues, atiende al mensaje y entiende la visión: 24 Han sido fijadas setenta semanas para que tu pueblo y tu ciudad santa pongan fin al delito, acaben con los pecados, expíen su culpa, establezcan una justicia eterna, sellen la visión y la profecía y consagren el lugar santísimo.
25 Entérate y entiende bien esto: desde que se promulgó el decreto de restaurar y reconstruir Jerusalén hasta la llegada de un príncipe ungido, pasarán siete semanas y sesenta y dos semanas. Será reconstruida con sus calles y fosos, pero en momentos difíciles. 26 Después de las sesenta y dos semanas, el ungido será eliminado. Las tropas de un príncipe que llegará después destruirán la ciudad y el santuario. Su fin será una catástrofe, pero hasta entonces habrá guerras, pues han sido decretadas devastaciones. 27 Pactará con muchos una alianza firme durante una semana; y a la mitad de la semana pondrá fin al sacrificio y a la ofrenda. En un ala [del Templo] implantará la abominación devastadora hasta que el final decretado se abata sobre el devastador.
Daniel 9
Ang Pulong Sa Dios
Nagaampo si Daniel alang sa mga Israelinhon
9 Si Darius nga Medianhon nga anak ni Ahasuerus[a] mao ang hari sa tibuok nga Babylon niadtong higayona. 2 Sa unang tuig sa iyang paghari, nahibaloan ko gikan sa mga Kasulatan nga magpabilin nga guba ang Jerusalem sulod sa 70 ka tuig, sumala sa giingon sa Ginoo kang Propeta Jeremias. 3 Tungod niadto, midangop ako sa Ginoong Dios pinaagi sa pag-ampo. Nagpuasa ako, nagbistig sako, ug nagbutang ug abo sa akong ulo.[b] 4 Mao kini ang akong giingon sa dihang nagaampo ako ug nagsulti sa akong mga sala ug sa sala sa mga Israelinhon ngadto sa Ginoo nga akong Dios:
“Ginoo, gamhanan ka ug katingalahan nga Dios. Gituman mo ang imong saad nga higugmaon mo ang nagahigugma kanimo ug nagatuman sa imong mga sugo. 5 Nakasala kami kanimo. Naghimo kamig daotan pinaagi sa pagsupak ug pagsalikway sa imong mga sugo ug tulumanon. 6 Wala kami mamati sa mga propeta nga imong mga alagad, nga imong gisugo nga makigsulti sa among mga hari, mga pangulo, mga katigulangan, ug sa tanang katawhan sa Israel.
7 “Matarong ka gayod Ginoo, apan kami makauulaw gihapon hangtod karon. Nasinati kini sa tanan nga lumulupyo sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda, ug sa tanang Israelinhon nga imong gikatag sa duol ug layo nga mga dapit tungod sa ilang pagsupak kanimo. 8 Kaulawan ang angay kanamo, Ginoo, lakip na ang among mga hari, mga pangulo, ug mga katigulangan, tungod kay nakasala kami kanimo. 9 Apan maloloy-on ka gihapon ug mapinasayloon bisan pa kon masinupakon kami kanimo. 10 Wala kami motuman kanimo, kay wala kami mosunod sa mga sugo nga imong gihatag kanamo pinaagi sa imong mga alagad nga mga propeta. 11 Nakalapas ang tanang Israelinhon sa imong Kasugoan; nagdumili sila sa pagtuman sa imong gisulti. Tungod sa among pagpakasala, miabot kanamo ang tunglo nga nahisulat sa Kasugoan ni Moises nga imong alagad. 12 Gituman mo ang imong giingon kanamo ug sa among mga pangulo nga imo kami imong silotan sa hilabihan. Busa wala pa gayoy nahitabo dinhi sa kalibotan sama sa nahitabo sa Jerusalem. 13 Miabot kini nga silot kanamo sumala sa nahisulat sa Kasugoan ni Moises. Apan Ginoo nga among Dios, bisan pa niana, wala gihapon kami modangop kanimo ug motalikod sa among mga sala, ug wala kami mohatag ug pagtagad sa kamatuoran. 14 Giandam mo ang silot alang kanamo; ug gipahamtang mo na gani tungod kay matarong ka sa tanan mong ginahimo. Apan bisan pa niana wala kami motuman kanimo.
15 “O Ginoo nga among Dios, giluwas mo ang imong katawhan gikan sa Ehipto pinaagi sa imong gahom, ug nahimo kang inila hangtod karon. Apan nagpakasala kami ug naghimo ug daotan. 16 Busa, Ginoo, tungod kay matarong ka, nagapakilooy ako nga kuhaon mo na ang imong kasuko sa Jerusalem, ang imong siyudad ug balaan[c] nga bukid. Tungod sa among mga sala ug sa sala sa among mga katigulangan, gitamay kami ug ang Jerusalem sa mga tawo sa among palibot.
17 “Busa, O Dios, pamatia ang akong pag-ampo ug pagpakilooy. Para mapasidunggan ka Ginoo, tukora pag-usab ang imong templo[d] nga naguba ug gipasagdan na lang. 18 O Dios, pamatia ako. Tan-awa ang among alaot nga kahimtang ug ang kahimtang sa siyudad diin giila ka nga Dios. Wala kami mag-ampo kanimo tungod kay matarong kami, kondili tungod kay maloloy-on ka. 19 Pamatia ug pasayloa kami, Ginoo. Tabangi kami dayon aron mapasidunggan ka, kay giila ka nga Dios diha sa imong siyudad ug sa imong katawhan.”
Gipasabot ni Gabriel ang Kahulogan sa Panagna
20 Nagpadayon ako sa pagpangamuyo ug sa pagsulti sa akong mga sala ug sa sala sa akong katagilungsod nga mga Israelinhon, ug nagapakilooy sa Ginoo nga akong Dios alang sa balaan niya nga bukid. 21 Ug samtang nagaampo ako, tulin nga milupad paingon kanako si Gabriel nga nakita ko kaniadto sa akong panan-awon. Takna kadto sa paghalad sa gabii.[e] 22 Miingon siya, “Daniel, mianhi ako dinhi aron pasabton ka. 23 Sa dihang nagsugod ka pa lang sa pag-ampo, may gipadayag ang Dios. Mianhi ako dinhi aron isugilon kini kanimo, tungod kay gipangga ka sa Dios. Busa pamatia ug sabta ang isaysay ko kanimo:
24 “490 ka tuig[f] ang gitagal sa Dios alang sa balaan nga siyudad ug sa imong mga katagilungsod aron sa pag-undang sa ilang pagrebelde ug pagpakasala, aron mahinloan sila gikan sa ilang mga sala, aron mapatunhay sa Dios ang katarong hangtod sa kataposan, aron matuman ang panan-awon ug panagna, ug aron mahalad pag-usab ang templo sa Dios.
25 “Kinahanglang imong mahibaloan ug masabtan nga gikan sa panahon sa pagmando nga tukoron pag-usab ang Jerusalem hangtod sa pag-abot sa pinili nga pangulosa Dios, molabay usa ang 49 ka tuig.[g] Ug sulod sa laing 434 ka tuig,[h] tukoron pag-usab ang Jerusalem nga may mga plasa ug mga depensa. Apan panahon kini sa kasamok. 26 Pagkahuman sa 434 ka tuig,[i] patyon ang pinili sa Dios ug walay mahibilin kaniya. Unya gub-on sa mga sakop sa usa ka hari nga moabot ang siyudad ug ang templo, apan ang iyang kataposan moabot nga daw baha. Kay gitakda sa Dios nga ang kalaglagan magpadayon hangtod sa kataposan sa panaggira. 27 Kadto nga hari magahimo ug lig-on nga kasabotan sa daghang katawhan sulod sa pito ka tuig. Apan paglabay sa tulo ka tuig ug tunga, pahunongon niya ang mga paghalad ug magbutang siya ug usa ka bahin sa templo nga magdalag kalaglagan. Magapadayon kini hangtod nga moabot ang kataposan nga gitakda sa Dios kaniya.”
Footnotes
- 9:1 Ahasuerus usa sa ngalan ni Xerxes.
- 9:3 nagbistig sako, ug nagbutang ug abo sa akong ulo: Himuon kini sa mga Judio sa pagpakita nga sila nagasubo ug nagahinulsol sa ilang mga sala.
- 9:16 balaan: o, pinili.
- 9:17 tukora pag-usab ang imong templo: sa literal, pasilaka ang imong nawong sa imong templo.
- 9:21 paghalad sa gabii: Ginahimo kini sa pagsalop sa adlaw.
- 9:24 490 ka tuig: sa literal, 7 ka 70.
- 9:25 49 ka tuig: sa literal, 7 ka 7.
- 9:25 434 ka tuig: sa literal, 7 ka 62.
- 9:26 434 ka tuig: Tan-awa usab ang bersikulo 25.
La Palabra, (versión española) © 2010 Texto y Edición, Sociedad Bíblica de España
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.