2 Samuel 13
Ang Pulong Sa Dios
Si Amnon ug si Tamar
13 May matahom nga anak si David nga ginganlag Tamar, ug igsoon siya ni Absalom. Ug kini si Amnon, nga igsoon ni Tamar sa amahan, nakagusto kaniya. 2 Apan dili niya mahimo ang iyang gusto nga himuon kang Tamar tungod kay dalaga kini nga putli ug kanunay may nagabantay kaniya. Tungod niini, naglain ang iyang buot hangtod nga nagsakit siya.
3 May amigo si Amnon nga ginganlan ug Jonadab. Maro kaayo kining tawhana. Anak siya sa igsoon ni David nga si Shimea. 4 Usa ka adlaw niana, giingnan niya si Amnon, “Anak ka sa hari, apan nganong kada adlaw kanunay ko ikaw nga makita nga nagluya? Sultihi kuno ko sa imong problema.” Miingon si Amnon kaniya, “Nakagusto ako kang Tamar, ang igsoon sa akong igsoon sa amahan nga si Absalom.” 5 Miingon si Jonadab, “Higda ug pagpasakit-sakit. Kon mobisita ang imong amahan kanimo, hangyoa siya nga paanhion si Tamar dinhi aron sa pagpakaon kanimo. Ingna usab siya nga gusto mong dinhi mag-andam si Tamar sa pagkaon aron makita nimo, ug nga siya gayod ang mohungit kanimo.”
6 Busa mihigda si Amnon ug nagpasakit-sakit. Sa dihang mibisita kaniya si Haring David, miingon siya, “Palihog paanhia ang akong igsoon nga si Tamar aron maghimo ug pan samtang nagatan-aw ako, ug unya hungitan niya ako.” 7 Busa nagsugo si David nga pasultihan si Tamar didto sa palasyo nga moadto sa iyang igsoon nga si Amnon ug mag-andam ug pagkaon alang niini.
8 Busa miadto si Tamar sa balay sa iyang igsoon nga si Amnon, ug naabtan niya kini nga naghigda. Mikuha siyag harina, gimasa kini, ug naghimog pan samtang nagtan-aw si Amnon. 9 Pagkaluto, gikuha niya kini aron ipakaon kang Amnon, apan midumili pagkaon si Amnon. Miingon si Amnon, “Pagawasa ang tanang mga tawo dinhi!” Busa migawas ang mga tawo. 10 Unya miingon si Amnon kang Tamar, “Dad-a dinhi sa akong kuwarto ang pagkaon ug hungiti ako.” Busa gidala ni Tamar ang pagkaon sa kuwarto ni Amnon. 11 Apan sa dihang hungitan na niya si Amnon, gigakos siya niini ug giingnan nga magdulog sila.
12 Miingon si Tamar kaniya, “Ayaw, managsoon kita! Ayaw ako pakaulawi; dili kini angay mahitabo sa Israel. Ayaw buhata kining kabuang kanako! 13 Unsa na lay nawong nga akong ikapakita sa mga tawo? Ug ikaw, isipon ka nga usa ka buang-buang sa Israel. Sultihi lang ang atong amahan bahin niini; sigurado nga tugotan niya ikaw nga mangasawa kanako.”
14 Apan wala mamati si Amnon kaniya. Ug tungod kay mas kusgan siya kang Tamar, gipakaulawan niya si Tamar pinaagi sa paglugos niini. 15 Unya naglagot si Amnon kaniya, ug ang iyang kalagot milabaw kay sa iyang paghigugma niini. Miingon si Amnon kaniya, “Bangon ug lakaw!” 16 Mitubag si Tamar, “Dili pwede! Mas dako pa nga sala ang pag-abog mo kanako kay sa imong gihimo kanako.” Apan wala gayod mamati kaniya si Amnon. 17 Gitawag hinuon niya ang iyang sulugoon ug giingnan, “Pagawasa kining babayhana ug sirad-i dayon ang pultahan.”
18 Busa gipagawas sa sulugoon si Tamar ug gisira ang pultahan. Nagsul-ob niadto si Tamar ug matahom ug taas nga bisti. (Mao kini ang ginasul-ob sa dalaga nga mga anak sa hari niadto nga panahon). 19 Apan gigisi niya ang iyang matahom ug taas nga bisti, ug nagbutang ug abo sa iyang ulo. Unya milakaw siya nga nakatabon ang iyang mga kamot sa iyang nawong timaan sa iyang kaulaw.
20 Nakita siya sa iyang igsoon nga si Absalom ug gipangutana, “May nahitabo ba tali kaninyo ni Amnon? Pagpakahilom lang bahin niini, kay igsoon mo siya sa amahan. Ayaw lang ikaguol kining nahitabo kanimo.” Didto na mipuyo si Tamar sa balay ni Absalom, apan kanunay lang siyang nagainusara ug nagmasulob-on.
21 Sa dihang nahibaloan ni Haring David ang nahitabo, labihan gayod ang iyang kasuko. 22 Ug bisan walay gisulti si Absalom kang Amnon mahitungod sa iyang gibuhat, gikapungtan niya siya tungod sa pagpakaulaw niini kang Tamar nga iyang igsoon.
Gipatay ni Absalom si Amnon
23 Paglabay sa duha ka tuig, sa dihang gipaguntingan ni Absalom ang iyang mga karnero sa Baal Hazor, duol sa Efraim, giimbitar niya ang tanang anak sa hari sa pagtambong didto. 24 Miadto siya kang Haring David ug miingon, “Nagapagunting ako sa akong mga karnero. Mahimo ba nga moadto ka uban ang imong mga opisyal sa pagsaulog niini nga okasyon uban kanako?” 25 Mitubag ang hari, “Ayaw na lang anak, kay magastoan ka lang kon motambong kaming tanan.” Namugos gayod si Absalom kaniya, apan midumili gayod siya sa pag-adto. Gipanalanginan lang niya si Absalom. 26 Miingon si Absalom, “Kon dili ka moadto, si Amnon na lang nga akong igsoon ang paadtoa.” Nangutana ang hari, “Nganong siya man ang gusto mong paadtoon?” 27 Apan namugos gayod si Absalom, busa gipauban na lang ni David si Amnon, ug ang uban pa niyang mga anak nga lalaki.
28 Miingon si Absalom sa iyang mga tawo, “Hulata ninyo nga mahubog si Amnon, unya inigsinyas ko, patya ninyo siya. Ayaw kamo kahadlok; ako ang nagsugo kaninyo. Pagpakalig-on kamo ug pagpakaisog.” 29 Busa gipatay sa mga tawo ni Absalom si Amnon sumala sa iyang sugo. Pagkahibalo niini sa ubang mga anak ni David, midali-dali silag sakay sa ilang mga mula[a] ug nangikyas. 30 Samtang diha pa sila sa dalan, may nakabalita kang David nga gipamatay ni Absalom ang tanan niyang mga anak nga lalaki ug wala gayoy nahibiling buhi kanila. 31 Unya mitindog si David ug gigisi niya ang iyang bisti sa pagpakita sa iyang pagsubo, ug mihigda siya sa yuta. Gigisi usab sa iyang mga alagad nga nagatindog didto ang ilang mga bisti. 32 Apan miingon si Jonadab nga anak sa igsoon ni David nga si Shimea, “Mahal nga Hari, ayaw pagtuo nga gipamatay ang tanan mong mga anak nga lalaki, si Amnon lang ang gipatay. Sukad sa adlaw nga gipakaulawan ni Amnon ang iyang igsoon nga si Tamar, nagtinguha na si Absalom sa pagpatay kaniya. 33 Ayawg kabalak-i ang balita nga gipamatay ang tanan mong mga anak nga lalaki. Si Amnon lang ang gipatay. 34 Ug bahin kang Absalom, milayas siya.”
Unya ang guwardya sa paril sa Jerusalem may nakitang daghang tawo nga nagpadulong. Gikan sila sa kasadpan, ug didto mag-agi sa kilid sa bungtod. Miadto ang guwardya sa hari ug miingon, “May nakita akong mga tawo sa dalan sa Horonaim, sa kilid sa bungtod.”[b] 35 Unya miingon si Jonadab sa hari, “Mahal nga Hari, tan-awa! Anaa na ang imong mga anak nga lalaki, sumala sa akong giingon.” 36 Pagkahuman gayod niyag sulti, miabot ang mga anak nga lalaki ni David ug nanghilak sila. Mihilak usab ug kusog si David ug ang tanan niyang mga alagad. 37-38 Nagsubo si David alang sa iyang anak nga si Amnon sulod sa taas nga panahon.
Sa dihang milayas si Absalom, miadto siya sa hari sa Geshur nga si Talmai, nga anak ni Amihud. Didto siya nagpuyo sulod sa tulo ka tuig. 39 Sa dihang nahupay na si Haring David sa iyang kasubo sa pagkamatay ni Amnon, gimingaw siya kang Absalom.[c]
2 Samuel 13
New King James Version
Amnon and Tamar
13 After this (A)Absalom the son of David had a lovely sister, whose name was (B)Tamar; and (C)Amnon the son of David loved her. 2 Amnon was so distressed over his sister Tamar that he became sick; for she was a virgin. And it was improper for Amnon to do anything to her. 3 But Amnon had a friend whose name was Jonadab (D)the son of Shimeah, David’s brother. Now Jonadab was a very crafty man. 4 And he said to him, “Why are you, the king’s son, becoming thinner day after day? Will you not tell me?”
Amnon said to him, “I love Tamar, my brother Absalom’s sister.”
5 So Jonadab said to him, “Lie down on your bed and pretend to be ill. And when your father comes to see you, say to him, ‘Please let my sister Tamar come and give me food, and prepare the food in my sight, that I may see it and eat it from her hand.’ ” 6 Then Amnon lay down and pretended to be ill; and when the king came to see him, Amnon said to the king, “Please let Tamar my sister come and (E)make a couple of cakes for me in my sight, that I may eat from her hand.”
7 And David sent home to Tamar, saying, “Now go to your brother Amnon’s house, and prepare food for him.” 8 So Tamar went to her brother Amnon’s house; and he was lying down. Then she took flour and kneaded it, made cakes in his sight, and baked the cakes. 9 And she took the pan and placed them out before him, but he refused to eat. Then Amnon said, (F)“Have everyone go out from me.” And they all went out from him. 10 Then Amnon said to Tamar, “Bring the food into the bedroom, that I may eat from your hand.” And Tamar took the cakes which she had made, and brought them to Amnon her brother in the bedroom. 11 Now when she had brought them to him to eat, (G)he took hold of her and said to her, “Come, lie with me, my sister.”
12 But she answered him, “No, my brother, do not [a]force me, for (H)no such thing should be done in Israel. Do not do this (I)disgraceful thing! 13 And I, where could I take my shame? And as for you, you would be like one of the fools in Israel. Now therefore, please speak to the king; (J)for he will not withhold me from you.” 14 However, he would not heed her voice; and being stronger than she, he (K)forced her and lay with her.
15 Then Amnon hated her [b]exceedingly, so that the hatred with which he hated her was greater than the love with which he had loved her. And Amnon said to her, “Arise, be gone!”
16 So she said to him, “No, indeed! This evil of sending me away is worse than the other that you did to me.”
But he would not listen to her. 17 Then he called his servant who attended him, and said, “Here! Put this woman out, away from me, and bolt the door behind her.” 18 Now she had on (L)a robe of many colors, for the king’s virgin daughters wore such apparel. And his servant put her out and bolted the door behind her.
19 Then Tamar put (M)ashes on her head, and tore her robe of many colors that was on her, and (N)laid her hand on her head and went away crying bitterly. 20 And Absalom her brother said to her, “Has Amnon your brother been with you? But now hold your peace, my sister. He is your brother; do not take this thing to heart.” So Tamar remained desolate in her brother Absalom’s house.
21 But when King David heard of all these things, he was very angry. 22 And Absalom spoke to his brother Amnon (O)neither good nor bad. For Absalom (P)hated Amnon, because he had forced his sister Tamar.
Absalom Murders Amnon
23 And it came to pass, after two full years, that Absalom (Q)had sheepshearers in Baal Hazor, which is near Ephraim; so Absalom invited all the king’s sons. 24 Then Absalom came to the king and said, “Kindly note, your servant has sheepshearers; please, let the king and his servants go with your servant.”
25 But the king said to Absalom, “No, my son, let us not all go now, lest we be a burden to you.” Then he urged him, but he would not go; and he blessed him.
26 Then Absalom said, “If not, please let my brother Amnon go with us.”
And the king said to him, “Why should he go with you?” 27 But Absalom urged him; so he let Amnon and all the king’s sons go with him.
28 Now Absalom had commanded his servants, saying, “Watch now, when Amnon’s (R)heart is merry with wine, and when I say to you, ‘Strike Amnon!’ then kill him. Do not be afraid. Have I not commanded you? Be courageous and [c]valiant.” 29 So the servants of Absalom (S)did to Amnon as Absalom had commanded. Then all the king’s sons arose, and each one got on (T)his mule and fled.
30 And it came to pass, while they were on the way, that news came to David, saying, “Absalom has killed all the king’s sons, and not one of them is left!” 31 So the king arose and (U)tore his garments and (V)lay on the ground, and all his servants stood by with their clothes torn. 32 Then (W)Jonadab the son of Shimeah, David’s brother, answered and said, “Let not my lord suppose they have killed all the young men, the king’s sons, for only Amnon is dead. For by the command of Absalom this has been determined from the day that he forced his sister Tamar. 33 Now therefore, (X)let not my lord the king take the thing to his heart, to think that all the king’s sons are dead. For only Amnon is dead.”
Absalom Flees to Geshur
34 (Y)Then Absalom fled. And the young man who was keeping watch lifted his eyes and looked, and there, many people were coming from the road on the hillside behind [d]him. 35 And Jonadab said to the king, “Look, the king’s sons are coming; as your servant said, so it is.” 36 So it was, as soon as he had finished speaking, that the king’s sons indeed came, and they lifted up their voice and wept. Also the king and all his servants wept very bitterly.
37 But Absalom fled and went to (Z)Talmai the son of Ammihud, king of Geshur. And David mourned for his son every day. 38 So Absalom fled and went to (AA)Geshur, and was there three years. 39 And [e]King David [f]longed to go to Absalom. For he had been (AB)comforted concerning Amnon, because he was dead.
Footnotes
- 2 Samuel 13:12 Lit. humble me
- 2 Samuel 13:15 with a very great hatred
- 2 Samuel 13:28 Lit. sons of valor
- 2 Samuel 13:34 LXX adds And the watchman went and told the king, and said, “I see men from the way of Horonaim, from the regions of the mountains.”
- 2 Samuel 13:39 So with MT, Syr., Vg.; LXX the spirit of the king; Tg. the soul of King David
- 2 Samuel 13:39 So with MT, Tg.; LXX, Vg. ceased to pursue after
Ang Pulong Sa Dios (Cebuano New Testament) Copyright © 1988, 2001 by International Bible Society® Used by Permission. All rights reserved worldwide.
Scripture taken from the New King James Version®. Copyright © 1982 by Thomas Nelson. Used by permission. All rights reserved.
