Add parallel Print Page Options

Kaya nga nalalaman ninyo rin, (A)mga kapatid, na ang aming pagkapasok sa inyo, ay hindi nawalan ng kabuluhan:

Kundi palibhasa'y nagsipagbata kami nang una at inalipusta, gaya ng inyong nalalaman, (B)sa Filipos, ay nangagkaroon kami ng kalakasan ng loob dahil sa ating Dios (C)upang salitain sa inyo ang evangelio ng Dios sa gitna ng maraming kaligaligan.

Sapagka't ang aming iniaaral ay hindi sa kamalian, ni sa (D)karumihan, ni sa pagdaraya.

Kundi kung paanong kami'y minarapat ng Dios upang pagkatiwalaan kami ng evangelio, ay gayon namin sinasalita; (E)hindi gaya ng nangagbibigay lugod sa mga tao, kundi sa Dios na sumusubok ng aming mga puso.

Sapagka't hindi kami nasusumpungang nagsisigamit kailan man ng mga salitang paimbabaw, gaya ng nalalaman ninyo, ni ng balabal man ng (F)kasakiman, saksi ang Dios;

Ni nagsihanap man sa mga tao ng kapurihan, ni sa inyo man, ni sa mga iba man, nang maaaring magsigamit (G)kami ng kapamahalaan (H)gaya ng mga apostol ni Cristo.

Kundi kami ay nangagpapakalumanay sa gitna ninyo, na gaya ng isang sisiwa pagka inaamoamo ang kaniyang sariling mga anak:

Gayon din kami, palibhasa'y may magiliw na pagibig sa inyo, ay kinalugdan naming kayo'y bahaginan, hindi lamang ng evangelio ng Dios, kundi naman ng (I)aming sariling mga kaluluwa, sapagka't kayo'y naging lalong mahal sa amin.

Sapagka't inaalaala ninyo, mga kapatid, ang aming (J)pagpapagal at pagdaramdam: amin ngang ipinangaral ang evangelio ng Dios na kami ay gumagawa gabi't araw, upang huwag kaming maging isang pasanin sa kanino man sa inyo.

10 Kayo'y mga saksi, at ang Dios man, kung gaanong pagkabanal at pagkamatuwid at pagkawalang kapintasan ang inugali namin sa inyong nagsisisampalataya:

11 Gaya ng inyong nalalaman kung ano ang inugali namin sa bawa't isa sa inyo, na (K)gaya ng isang ama sa kaniyang sariling mga anak, na kayo'y inaaralan, at pinalalakas ang loob ninyo, at nagpapatotoo,

12 Upang kayo'y (L)magsilakad ng nararapat sa Dios, (M)na siyang tumawag sa inyo sa kaniyang sariling kaharian at kaluwalhatian.

13 At dahil naman dito kami ay nangagpapasalamat na walang patid sa Dios, na nang (N)inyong tanggapin sa amin ang salita na ipinangaral, sa makatuwid baga'y ang salita ng Dios, ay inyong tinanggap na (O)hindi gaya ng salita ng mga tao, kundi, ayon sa katotohanan, na salita ng Dios, na gumagawa naman sa inyo na nagsisisampalataya.

14 Sapagka't kayo, mga kapatid, ay nagsitulad (P)sa mga iglesia ng Dios na nasa Judea kay Cristo Jesus: (Q)sapagka't nagsipagbata naman kayo sa inyong sariling mga kababayan, (R)gaya naman nila sa mga Judio;

15 Na nagsipatay sa Panginoong Jesus, at gayon din (S)sa mga propeta, at kami ay kanilang pinalayas, at di nangagbibigay lugod sa Dios, at laban sa lahat ng mga tao;

16 Na pinagbabawalan kaming makipagusap (T)sa mga Gentil upang mangaligtas ang mga ito; upang (U)kanilang paramihing lagi ang kanilang mga kasalanan: nguni't dumating sa kanila ang kagalitan, hanggang sa katapusan.

17 Nguni't kami, mga kapatid, na nangahiwalay sa inyong sangdaling panahon, (V)sa katawan hindi sa puso, ay (W)nangagsisikap na lubha, upang makita ang inyong mukha na may dakilang pagnanais:

18 Sapagka't nangagnasa kaming pumariyan sa inyo, akong si Pablo, na minsan at muli; at hinadlangan kami ni Satanas.

19 Sapagka't (X)ano ang aming pagasa, o katuwaan, o putong, (Y)na ipinagmamapuri? Hindi baga kayo rin sa harapan ng ating Panginoong Jesucristo (Z)sa kaniyang pagparito?

20 Sapagka't kayo ang aming kaluwalhatian at aming katuwaan.

Служение в Фессалониках

Братья, вы знаете, что наш приход к вам не был напрасным. Нам, как вы знаете, пришлось пережить много страданий и унижений в Филиппах, но с помощью нашего Бога мы смело возвещали вам Его Радостную Весть, невзирая на сильное сопротивление. В нашем призыве нет никакой лжи и никаких нечистых побуждений, и мы не пытаемся вас обмануть. Наоборот, мы говорим как люди, которых Всевышний испытал и которым доверил возвещать Радостную Весть. Мы стремимся угодить не людям, а Всевышнему, испытывающему наши сердца. Вы знаете, что мы никогда не льстили и не притворялись из корыстных побуждений, Всевышний этому свидетель. Мы не искали славы от людей, ни от вас, ни от кого-либо другого.

Будучи посланниками Масиха, мы, может быть, и имеем право претендовать на вашу помощь, но мы вас не обременяли, а, наоборот, были нежны с вами, подобно тому, как кормящая мать нежно заботится о своих младенцах. Мы полюбили вас так сильно,[a] что готовы были поделиться с вами не только Радостной Вестью Всевышнего, но и самой нашей жизнью, – так стали вы нам дороги. Вы помните, братья, когда мы возвещали среди вас Радостную Весть, как мы трудились до изнурения день и ночь, чтобы никого из вас не обременять.

10 Вы и Всевышний – свидетели тому, что мы, находясь среди вас, верующих, во всём поступали свято, справедливо и безукоризненно. 11 Вы знаете, что мы обращались с каждым из вас так, как отец обращается со своими детьми: 12 ободряли вас, уговаривали и умоляли вас жить достойной жизнью перед Всевышним, призывающим вас в Своё Царство и в Свою славу.

Пример твёрдости веры при гонениях

13 Мы всегда благодарим Всевышнего и за то, что, когда вы приняли Его слово, услышанное от нас, вы приняли его не как человеческую выдумку, а таким, каково оно и есть, – как слово Всевышнего, мощно действующее в вас, верящих. 14 Вы, братья, последовали примеру общин верующих в Иудее, живущих в единении с Исой Масихом. Вы испытали от жителей вашей страны те же гонения, что и эти общины от жителей Иудеи, 15 которые убили и Повелителя Ису, и пророков, а нас выгнали. Они не угождают Всевышнему и становятся враждебны всем прочим людям, 16 мешая нам говорить язычникам, чтобы те могли быть спасены[b]. Тем самым они лишь дополняют меру своих грехов, но гнев Всевышнего наконец настиг их.

Желание Паула вновь посетить Фессалоники

17 Братья, мы были разлучены с вами на некоторое время, разлучены телом, но не душой, и предпринимали всё возможное, чтобы вас увидеть. 18 Мы очень хотели прийти к вам, и я, Паул, не раз собирался сделать это, но сатана препятствовал нам. 19 Ведь кто ещё может быть нашей надеждой, нашей радостью, нашим венцом хвалы перед Повелителем нашим Исой в день Его возвращения, если не вы! 20 Потому что вы – слава наша и радость!

Footnotes

  1. 2:7-8 Или: «…наоборот, были как дети среди вас. И как кормящая мать нежно заботится о своих младенцах, так и мы полюбили вас настолько сильно…»
  2. 2:16 Спасены   – спасены от пламени ада (см. Иуда 1:23), от гнева Всевышнего и Его судов (см. Рим. 5:9), от суетной жизни (см. 1 Пет. 1:18), от греха (см. Мат. 1:21) и от дьявола (см. 2 Тим. 2:26).