Add parallel Print Page Options

Иса Масих на допросе у Пилата(A)

15 Рано утром главные священнослужители, старейшины, учители Таурата и весь Высший Совет приняли решение. Они, связав Ису, отвели и передали Его Пилату[a].

Пилат спросил Его:

– Ты Царь иудеев?

– Ты сам так говоришь, – ответил Иса.

Главные священнослужители выдвигали против Исы много обвинений, и Пилат опять спросил Его:

– Почему Ты не отвечаешь? Видишь, как много против Тебя обвинений?

Но, к удивлению Пилата, Иса и на это ничего не отвечал.

Пилат осуждает Ису Масиха на распятие(B)

На праздник Освобождения Пилат обычно отпускал одного из заключённых, по выбору народа. В это время в заключении находился человек по имени Бар-Абба, который вместе со своими сообщниками, совершил убийство во время бунта. Толпа стала просить у Пилата, чтобы он сделал то, что обычно делал для них.

– Хотите, чтобы я отпустил вам «Царя иудеев»? – спросил Пилат.

10 Он знал, что главные священнослужители предали Ису из зависти. 11 Но главные священнослужители подговорили толпу просить, чтобы отпустил лучше Бар-Аббу.

12 – Что же мне тогда делать с Тем, Кого вы называете Царём иудеев? – спросил Пилат.

13 – Распни Его! – закричала толпа.

14 – За что? Какое зло сделал Он? – спросил Пилат.

Однако толпа кричала всё громче:

– Распни Его!

15 Пилат, чтобы удовлетворить толпу, освободил им Бар-Аббу, а Ису отдал на распятие, приказав сперва бичевать Его.

Римские солдаты издеваются над Исой Масихом(C)

16 Солдаты отвели Ису во двор резиденции наместника и созвали весь полк. 17 Они одели Его в пурпурную мантию и, сплетя венок из терновника, надели на Него.

18 – Да здравствует Царь иудеев! – приветствовали они.

19 Они били Его тростью по голове и плевали на Него, падали перед Ним на колени и кланялись Ему. 20 Вдоволь наиздевавшись, они сняли с Него пурпурную мантию, одели Ису в Его собственную одежду и вывели на распятие.

Ису Масиха ведут на распятие(D)

21 По дороге они остановили человека, шедшего с поля, – это был Шимон из Кирены, отец Искандера и Руфа, – и заставили его нести крест Исы. 22 Ису привели на место, называемое Голгофа (что означает «Лобное место»[b]). 23 Они дали Ему вино, смешанное со смирной[c], но Он не стал пить.

Казнь Исы Масиха(E)

24 Они распяли Ису, а Его одежду поделили между собой, бросая жребий, кому что взять.[d] 25 Когда Его распяли, было девять часов утра. 26 Надпись, указывавшая Его вину, гласила: ЦАРЬ ИУДЕЕВ. 27-28 Вместе с Ним распяли и двух разбойников, одного по правую, другого по левую сторону от Него.[e] 29 Проходившие мимо бранили Его. Качая головами,[f] они говорили:

– Ну что? Ты ведь собирался разрушить храм и в три дня отстроить его! 30 Спаси Себя, сойди с креста!

31 Главные священнослужители и учители Таурата тоже насмехались над Исой.

– Спасал других, – говорили они, – а Себя спасти не может. 32 Масих, Царь Исраила! Пусть Он сойдёт с креста, чтобы мы увидели и поверили.

Также оскорбляли Его и распятые вместе с Ним.

Смерть Исы Масиха(F)

33 В полдень по всей земле стало темно, и это продолжалось до трёх часов дня. 34 В три часа Иса громко крикнул:

– Элахи,[g] Элахи, льма шбактани? – (что означает: «Бог Мой, Бог Мой, почему Ты Меня оставил?»)[h]

35 Некоторые из стоявших поблизости, услышав это, сказали:

– Слышите, пророка Ильяса зовёт.[i]

36 Один из них подбежал и, пропитав губку кислым вином, насадил её на палку и дал Исе пить.[j]

– Подождите, давайте посмотрим, придёт Ильяс снять Его или нет, – сказал он.

37 Громко вскрикнув, Иса испустил дух. 38 И завеса в храме разорвалась надвое сверху донизу.[k] 39 Стоявший напротив Исы римский офицер, увидев, как Он испустил дух, сказал:

– Этот Человек действительно был Сыном Всевышнего (Божественным Царём)!

40 Там были и женщины, которые издали наблюдали за происходящим. Среди них была Марьям из Магдалы, Марьям, мать Якуба младшего и Иосии, и Саломия. 41 Они следовали за Исой, когда Он был в Галилее, и помогали Ему. Там было много и других женщин, которые пришли с Ним в Иерусалим.

Погребение Исы Масиха(G)

42 Был день приготовления к субботе. Вечером 43 Юсуф из Аримафеи, влиятельный член Высшего Совета, который и сам был из числа ожидавших Царства Всевышнего, осмелился пойти к Пилату и попросить тело Исы. 44 Пилат удивился, услышав, что Иса так скоро умер. Он позвал римского офицера и спросил, давно ли Иса умер. 45 Узнав от римского офицера, что Иса действительно мёртв, он отдал тело Юсуфу. 46 Юсуф купил льняное полотно, снял тело, обернул его полотном и положил в вырубленную в скале могильную пещеру. Ко входу в могильную пещеру он привалил камень. 47 А Марьям из Магдалы и Марьям, мать Иосии, видели, куда Он был положен.

Footnotes

  1. 15:1 Понтий Пилат был римским наместником в Иудее с 26 по 36 гг.
  2. 15:22 Букв.: «место черепа». Этот холм имел такое название, по всей вероятности, из-за своей формы, напоминавшей человеческий череп.
  3. 15:23 Смирна (мирра) – приятно пахнущая смола растущего в Аравии растения.
  4. 15:24 См. Заб. 21:19.
  5. 15:28 В некоторых рукописях присутствуют слова: «И исполнилось Писание, где говорится: „И был причислен к беззаконным“». В данном случае цитируется стих из Книги Пророков (Ис. 53:12).
  6. 15:29 См. Заб. 21:8.
  7. 15:34 Элахи   – слово «Элах» («Бог») с местоименным суффиксом «и» переводится как «Бог мой». Многие ранние центральноазиатские последователи Исы Масиха называли Всевышнего «Алаха́», используя более позднюю форму слова «Элах». Слово «Алаха» родственно арабскому «Аллах». См. приложение V.
  8. 15:34 Заб. 21:2.
  9. 15:35 На еврейском языке имя Ильяс и выражение «Бог мой» звучат очень похоже.
  10. 15:36 См. Заб. 68:22.
  11. 15:38 Это была внутренняя завеса храма, которая отделяла «Святое» от «Святого Святых» (см. Исх. 26:31-35). Описанное событие символизирует открывшийся нам, благодаря жертве Исы, свободный доступ в присутствие Всевышнего (см. Евр. 10:19-22). А то, что завеса разорвалась сверху донизу, указывает на то, что это сделал Сам Всевышний.

15 και ευθεως επι το πρωι συμβουλιον ποιησαντες οι αρχιερεις μετα των πρεσβυτερων και γραμματεων και ολον το συνεδριον δησαντες τον ιησουν απηνεγκαν και παρεδωκαν τω πιλατω

και επηρωτησεν αυτον ο πιλατος συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων ο δε αποκριθεις ειπεν αυτω συ λεγεις

και κατηγορουν αυτου οι αρχιερεις πολλα αυτος δε ουδεν απεκρινατο

ο δε πιλατος παλιν επηρωτησεν αυτον λεγων ουκ αποκρινη ουδεν ιδε ποσα σου καταμαρτυρουσιν

ο δε ιησους ουκετι ουδεν απεκριθη ωστε θαυμαζειν τον πιλατον

κατα δε εορτην απελυεν αυτοις ενα δεσμιον ονπερ ητουντο

ην δε ο λεγομενος βαραββας μετα των συστασιαστων δεδεμενος οιτινες εν τη στασει φονον πεποιηκεισαν

και αναβοησας ο οχλος ηρξατο αιτεισθαι καθως αει εποιει αυτοις

ο δε πιλατος απεκριθη αυτοις λεγων θελετε απολυσω υμιν τον βασιλεα των ιουδαιων

10 εγινωσκεν γαρ οτι δια φθονον παραδεδωκεισαν αυτον οι αρχιερεις

11 οι δε αρχιερεις ανεσεισαν τον οχλον ινα μαλλον τον βαραββαν απολυση αυτοις

12 ο δε πιλατος αποκριθεις παλιν ειπεν αυτοις τι ουν θελετε ποιησω ον λεγετε βασιλεα των ιουδαιων

13 οι δε παλιν εκραξαν σταυρωσον αυτον

14 ο δε πιλατος ελεγεν αυτοις τι γαρ κακον εποιησεν οι δε περισσοτερως εκραξαν σταυρωσον αυτον

15 ο δε πιλατος βουλομενος τω οχλω το ικανον ποιησαι απελυσεν αυτοις τον βαραββαν και παρεδωκεν τον ιησουν φραγελλωσας ινα σταυρωθη

16 οι δε στρατιωται απηγαγον αυτον εσω της αυλης ο εστιν πραιτωριον και συγκαλουσιν ολην την σπειραν

17 και ενδυουσιν αυτον πορφυραν και περιτιθεασιν αυτω πλεξαντες ακανθινον στεφανον

18 και ηρξαντο ασπαζεσθαι αυτον χαιρε βασιλευ των ιουδαιων

19 και ετυπτον αυτου την κεφαλην καλαμω και ενεπτυον αυτω και τιθεντες τα γονατα προσεκυνουν αυτω

20 και οτε ενεπαιξαν αυτω εξεδυσαν αυτον την πορφυραν και ενεδυσαν αυτον τα ιματια τα ιδια και εξαγουσιν αυτον ινα σταυρωσωσιν αυτον

21 και αγγαρευουσιν παραγοντα τινα σιμωνα κυρηναιον ερχομενον απ αγρου τον πατερα αλεξανδρου και ρουφου ινα αρη τον σταυρον αυτου

22 και φερουσιν αυτον επι γολγοθα τοπον ο εστιν μεθερμηνευομενον κρανιου τοπος

23 και εδιδουν αυτω πιειν εσμυρνισμενον οινον ο δε ουκ ελαβεν

24 και σταυρωσαντες αυτον διεμεριζον τα ιματια αυτου βαλλοντες κληρον επ αυτα τις τι αρη

25 ην δε ωρα τριτη και εσταυρωσαν αυτον

26 και ην η επιγραφη της αιτιας αυτου επιγεγραμμενη ο βασιλευς των ιουδαιων

27 και συν αυτω σταυρουσιν δυο ληστας ενα εκ δεξιων και ενα εξ ευωνυμων αυτου

28 και επληρωθη η γραφη η λεγουσα και μετα ανομων ελογισθη

29 και οι παραπορευομενοι εβλασφημουν αυτον κινουντες τας κεφαλας αυτων και λεγοντες ουα ο καταλυων τον ναον και εν τρισιν ημεραις οικοδομων

30 σωσον σεαυτον και καταβα απο του σταυρου

31 ομοιως δε και οι αρχιερεις εμπαιζοντες προς αλληλους μετα των γραμματεων ελεγον αλλους εσωσεν εαυτον ου δυναται σωσαι

32 ο χριστος ο βασιλευς του ισραηλ καταβατω νυν απο του σταυρου ινα ιδωμεν και πιστευσωμεν και οι συνεσταυρωμενοι αυτω ωνειδιζον αυτον

33 γενομενης δε ωρας εκτης σκοτος εγενετο εφ ολην την γην εως ωρας εννατης

34 και τη ωρα τη εννατη εβοησεν ο ιησους φωνη μεγαλη λεγων ελωι ελωι λαμμα σαβαχθανι ο εστιν μεθερμηνευομενον ο θεος μου ο θεος μου εις τι με εγκατελιπες

35 και τινες των παρεστηκοτων ακουσαντες ελεγον ιδου ηλιαν φωνει

36 δραμων δε εις και γεμισας σπογγον οξους περιθεις τε καλαμω εποτιζεν αυτον λεγων αφετε ιδωμεν ει ερχεται ηλιας καθελειν αυτον

37 ο δε ιησους αφεις φωνην μεγαλην εξεπνευσεν

38 και το καταπετασμα του ναου εσχισθη εις δυο απο ανωθεν εως κατω

39 ιδων δε ο κεντυριων ο παρεστηκως εξ εναντιας αυτου οτι ουτως κραξας εξεπνευσεν ειπεν αληθως ο ανθρωπος ουτος υιος ην θεου

40 ησαν δε και γυναικες απο μακροθεν θεωρουσαι εν αις ην και μαρια η μαγδαληνη και μαρια η του ιακωβου του μικρου και ιωση μητηρ και σαλωμη

41 αι και οτε ην εν τη γαλιλαια ηκολουθουν αυτω και διηκονουν αυτω και αλλαι πολλαι αι συναναβασαι αυτω εις ιεροσολυμα

42 και ηδη οψιας γενομενης επει ην παρασκευη ο εστιν προσαββατον

43 ηλθεν ιωσηφ ο απο αριμαθαιας ευσχημων βουλευτης ος και αυτος ην προσδεχομενος την βασιλειαν του θεου τολμησας εισηλθεν προς πιλατον και ητησατο το σωμα του ιησου

44 ο δε πιλατος εθαυμασεν ει ηδη τεθνηκεν και προσκαλεσαμενος τον κεντυριωνα επηρωτησεν αυτον ει παλαι απεθανεν

45 και γνους απο του κεντυριωνος εδωρησατο το σωμα τω ιωσηφ

46 και αγορασας σινδονα και καθελων αυτον ενειλησεν τη σινδονι και κατεθηκεν αυτον εν μνημειω ο ην λελατομημενον εκ πετρας και προσεκυλισεν λιθον επι την θυραν του μνημειου

47 η δε μαρια η μαγδαληνη και μαρια ιωση εθεωρουν που τιθεται

15 Καὶ [a]εὐθὺς πρωῒ συμβούλιον ποιήσαντες οἱ ἀρχιερεῖς μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων καὶ ὅλον τὸ συνέδριον δήσαντες τὸν Ἰησοῦν ἀπήνεγκαν καὶ [b]παρέδωκαν Πιλάτῳ. καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ὁ Πιλᾶτος· Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς [c]αὐτῷ λέγει· Σὺ λέγεις. καὶ κατηγόρουν αὐτοῦ οἱ ἀρχιερεῖς πολλά. ὁ δὲ Πιλᾶτος πάλιν [d]ἐπηρώτα αὐτὸν λέγων· Οὐκ ἀποκρίνῃ οὐδέν; ἴδε πόσα σου [e]κατηγοροῦσιν. ὁ δὲ Ἰησοῦς οὐκέτι οὐδὲν ἀπεκρίθη, ὥστε θαυμάζειν τὸν Πιλᾶτον.

Κατὰ δὲ ἑορτὴν ἀπέλυεν αὐτοῖς ἕνα δέσμιον [f]ὃν παρῃτοῦντο. ἦν δὲ ὁ λεγόμενος Βαραββᾶς μετὰ τῶν [g]στασιαστῶν δεδεμένος οἵτινες ἐν τῇ στάσει φόνον πεποιήκεισαν. καὶ [h]ἀναβὰς ὁ ὄχλος ἤρξατο αἰτεῖσθαι [i]καθὼς ἐποίει αὐτοῖς. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἀπεκρίθη αὐτοῖς λέγων· Θέλετε ἀπολύσω ὑμῖν τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων; 10 ἐγίνωσκεν γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παραδεδώκεισαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς. 11 οἱ δὲ ἀρχιερεῖς ἀνέσεισαν τὸν ὄχλον ἵνα μᾶλλον τὸν Βαραββᾶν ἀπολύσῃ αὐτοῖς. 12 ὁ δὲ Πιλᾶτος [j]πάλιν ἀποκριθεὶς ἔλεγεν αὐτοῖς· Τί οὖν [k]θέλετε ποιήσω [l]ὃν λέγετε [m]τὸν βασιλέα τῶν Ἰουδαίων; 13 οἱ δὲ πάλιν ἔκραξαν· Σταύρωσον αὐτόν. 14 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἔλεγεν αὐτοῖς· Τί γὰρ [n]ἐποίησεν κακόν; οἱ δὲ [o]περισσῶς ἔκραξαν· Σταύρωσον αὐτόν. 15 ὁ δὲ Πιλᾶτος βουλόμενος τῷ ὄχλῳ τὸ ἱκανὸν ποιῆσαι ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, καὶ παρέδωκεν τὸν Ἰησοῦν φραγελλώσας ἵνα σταυρωθῇ.

16 Οἱ δὲ στρατιῶται ἀπήγαγον αὐτὸν ἔσω τῆς αὐλῆς, ὅ ἐστιν πραιτώριον, καὶ συγκαλοῦσιν ὅλην τὴν σπεῖραν. 17 καὶ [p]ἐνδιδύσκουσιν αὐτὸν πορφύραν καὶ περιτιθέασιν αὐτῷ πλέξαντες ἀκάνθινον στέφανον· 18 καὶ ἤρξαντο ἀσπάζεσθαι αὐτόν· Χαῖρε, [q]βασιλεῦ τῶν Ἰουδαίων· 19 καὶ ἔτυπτον αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλάμῳ καὶ ἐνέπτυον αὐτῷ, καὶ τιθέντες τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτῷ. 20 καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια [r]τὰ ἴδια. καὶ ἐξάγουσιν αὐτὸν ἵνα [s]σταυρώσωσιν αὐτόν.

21 Καὶ ἀγγαρεύουσιν παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον ἐρχόμενον ἀπ’ ἀγροῦ, τὸν πατέρα Ἀλεξάνδρου καὶ Ῥούφου, ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ. 22 καὶ φέρουσιν αὐτὸν ἐπὶ [t]τὸν [u]Γολγοθᾶν τόπον, ὅ ἐστιν [v]μεθερμηνευόμενον Κρανίου Τόπος. 23 καὶ ἐδίδουν [w]αὐτῷ ἐσμυρνισμένον οἶνον, [x]ὃς δὲ οὐκ ἔλαβεν. 24 καὶ [y]σταυροῦσιν αὐτὸν καὶ διαμερίζονται τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, βάλλοντες κλῆρον ἐπ’ αὐτὰ τίς τί ἄρῃ.

25 Ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν. 26 καὶ ἦν ἡ ἐπιγραφὴ τῆς αἰτίας αὐτοῦ ἐπιγεγραμμένη· Ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων. 27 καὶ σὺν αὐτῷ σταυροῦσιν δύο λῃστάς, ἕνα ἐκ δεξιῶν καὶ ἕνα ἐξ εὐωνύμων [z]αὐτοῦ. 29 Καὶ οἱ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ λέγοντες· Οὐὰ ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ [aa]οἰκοδομῶν ἐν τρισὶν ἡμέραις, 30 σῶσον σεαυτὸν [ab]καταβὰς ἀπὸ τοῦ σταυροῦ. 31 ὁμοίως καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες πρὸς ἀλλήλους μετὰ τῶν γραμματέων ἔλεγον· Ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι· 32 ὁ χριστὸς ὁ [ac]βασιλεὺς Ἰσραὴλ καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ, ἵνα ἴδωμεν καὶ [ad]πιστεύσωμεν. καὶ οἱ συνεσταυρωμένοι [ae]σὺν αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν.

33 [af]Καὶ γενομένης ὥρας ἕκτης σκότος ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης. 34 καὶ τῇ [ag]ἐνάτῃ ὥρᾳ ἐβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ [ah]μεγάλῃ· Ἐλωῒ ἐλωῒ [ai]λεμὰ σαβαχθάνι; ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Ὁ θεός μου ὁ θεός μου, εἰς τί [aj]ἐγκατέλιπές με; 35 καί τινες τῶν παρεστηκότων ἀκούσαντες ἔλεγον· [ak]Ἴδε Ἠλίαν φωνεῖ. 36 δραμὼν δέ [al]τις καὶ γεμίσας σπόγγον ὄξους [am]περιθεὶς καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν, λέγων· Ἄφετε ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλίας καθελεῖν αὐτόν. 37 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσεν. 38 καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπ’ ἄνωθεν ἕως κάτω. 39 ἰδὼν δὲ ὁ κεντυρίων ὁ παρεστηκὼς ἐξ ἐναντίας αὐτοῦ ὅτι [an]οὕτως ἐξέπνευσεν εἶπεν· Ἀληθῶς [ao]οὗτος ὁ ἄνθρωπος υἱὸς [ap]θεοῦ ἦν.

40 Ἦσαν δὲ καὶ γυναῖκες ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, ἐν [aq]αἷς καὶ [ar]Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία [as]ἡ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ καὶ [at]Ἰωσῆτος μήτηρ καὶ Σαλώμη, 41 [au]αἳ ὅτε ἦν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ ἠκολούθουν αὐτῷ καὶ διηκόνουν αὐτῷ, καὶ ἄλλαι πολλαὶ αἱ συναναβᾶσαι αὐτῷ εἰς Ἱεροσόλυμα.

42 Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦν παρασκευή, ὅ ἐστιν [av]προσάββατον, 43 [aw]ἐλθὼν Ἰωσὴφ [ax]ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθεν πρὸς [ay]τὸν Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκεν, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ [az]πάλαι ἀπέθανεν· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ [ba]πτῶμα τῷ Ἰωσήφ. 46 καὶ ἀγοράσας [bb]σινδόνα καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησεν τῇ σινδόνι καὶ [bc]ἔθηκεν αὐτὸν ἐν [bd]μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισεν λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία [be]ἡ Ἰωσῆτος ἐθεώρουν ποῦ [bf]τέθειται.

Footnotes

  1. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:1 εὐθὺς WH Treg NIV ] εὐθέως ἐπὶ τὸ RP
  2. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:1 παρέδωκαν WH Treg NIV ] + τῷ RP
  3. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:2 αὐτῷ λέγει WH Treg NIV ] εἶπεν αὐτῷ RP
  4. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:4 ἐπηρώτα WH Treg NIV ] ἐπηρώτησεν RP
  5. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:4 κατηγοροῦσιν WH Treg NIV ] καταμαρτυροῦσιν RP
  6. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:6 ὃν παρῃτοῦντο WH NIV ] ὅνπερ ᾐτοῦντο Treg RP
  7. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:7 στασιαστῶν WH Treg NIV ] συστασιαστῶν RP
  8. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:8 ἀναβὰς WH Treg NIV ] ἀναβοήσας RP
  9. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:8 καθὼς WH NIV ] + ἀεὶ Treg RP
  10. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:12 πάλιν ἀποκριθεὶς ἔλεγεν WH Treg NIV] ἀποκριθεὶς πάλιν εἶπεν RP
  11. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:12 θέλετε Treg RP NA ] – WH NIV
  12. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:12 ὃν λέγετε WH NIV RP ] – Treg
  13. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:12 τὸν WH Treg NIV ] – RP
  14. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:14 ἐποίησεν κακόν WH Treg NIV ] κακόν ἐποίησεν RP
  15. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:14 περισσῶς WH Treg NIV ] περισσοτέρως RP
  16. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:17 ἐνδιδύσκουσιν WH Treg NIV ] ἐνδύουσιν RP
  17. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:18 βασιλεῦ WH Treg NIV ] ὁ βασιλεὺς RP
  18. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:20 τὰ ἴδια Treg RP ] αὐτοῦ WH NIV
  19. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:20 σταυρώσωσιν WH NIV RP ] σταυρώσουσιν Treg
  20. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:22 τὸν WH Treg NIV ] – RP
  21. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:22 Γολγοθᾶν WH NIV ] Γολγοθᾶ Treg RP
  22. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:22 μεθερμηνευόμενον Treg NIV RP ] μεθερμηνευόμενος WH
  23. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:23 αὐτῷ WH Treg NIV ] + πιεῖν RP
  24. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:23 ὃς WH Treg NIV ] ὁ RP
  25. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:24 σταυροῦσιν αὐτὸν καὶ WH Treg NIV ] σταυρώσαντες αὐτὸν RP
  26. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:27 αὐτοῦ WH NIV] + 28 Καὶ ἐπληρώθη ἡ γραφὴ ἡ λέγουσα, Καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη Treg RP
  27. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:29 οἰκοδομῶν ἐν τρισὶν ἡμέραις WH NIV ] οἰκοδομῶν τρισὶν ἡμέραις Treg; ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν RP
  28. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:30 καταβὰς WH Treg NIV ] καὶ κατάβα RP
  29. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:32 βασιλεὺς WH Treg NIV ] + τοῦ RP
  30. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:32 πιστεύσωμεν WH Treg NIV ] + αὐτῷ RP
  31. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:32 σὺν WH NIV ] – Treg RP
  32. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:33 Καὶ γενομένης WH Treg NIV ] Γενομένης δὲ RP
  33. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:34 ἐνάτῃ ὥρᾳ WH Treg NIV ] ὥρᾳ τῇ ἐνάτῃ RP
  34. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:34 μεγάλῃ WH Treg NIV ] + λέγων RP
  35. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:34 λεμὰ NIV ] λαμὰ WH Treg; λιμὰ RP
  36. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:34 ἐγκατέλιπές με WH Treg NIV ] με ἐγκατέλιπες RP
  37. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:35 Ἴδε WH Treg NIV ] Ἰδού RP
  38. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:36 τις καὶ Treg NIV] τις WH; εἷς καὶ RP
  39. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:36 περιθεὶς WH Treg NIV ] + τε RP
  40. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:39 οὕτως WH NA ] + κράξας Treg NIV RP
  41. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:39 οὗτος ὁ ἄνθρωπος WH Treg NIV ] ὁ ἄνθρωπος οὗτος RP
  42. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:39 θεοῦ ἦν WH NIV ] ἦν θεοῦ Treg RP
  43. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:40 αἷς WH NIV ] + ἦν Treg RP
  44. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:40 Μαρία Treg NIV RP ] Μαριὰμ WH
  45. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:40 WH Treg NIV ] + τοῦ RP
  46. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:40 Ἰωσῆτος WH Treg NIV ] Ἰωσῆ RP
  47. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:41 αἳ WH NIV ] + καί Treg RP
  48. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:42 προσάββατον WH NIV RP ] πρὸς σάββατον Treg
  49. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:43 ἐλθὼν WH Treg NIV ] ἦλθεν RP
  50. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:43 Treg NIV RP ] – WH
  51. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:43 τὸν WH Treg NIV ] – RP
  52. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:44 πάλαι NIV RP ] ἤδη WH Treg
  53. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:45 πτῶμα WH Treg NIV ] σῶμα RP
  54. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:46 σινδόνα WH Treg NIV ] + καὶ RP
  55. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:46 ἔθηκεν WH Treg NIV ] κατέθηκεν RP
  56. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:46 μνημείῳ Treg NIV RP ] μνήματι WH
  57. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:47 ἡ Ἰωσῆτος WH Treg NIV ] Ἰωσῆ RP
  58. ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ 15:47 τέθειται WH Treg NIV ] τίθεται RP

15 And straightway in the morning the chief priests held a consultation with the elders and scribes and the whole council, and bound Jesus, and carried him away, and delivered him to Pilate.

And Pilate asked him, Art thou the King of the Jews? And he answering said unto them, Thou sayest it.

And the chief priests accused him of many things: but he answered nothing.

And Pilate asked him again, saying, Answerest thou nothing? behold how many things they witness against thee.

But Jesus yet answered nothing; so that Pilate marvelled.

Now at that feast he released unto them one prisoner, whomsoever they desired.

And there was one named Barabbas, which lay bound with them that had made insurrection with him, who had committed murder in the insurrection.

And the multitude crying aloud began to desire him to do as he had ever done unto them.

But Pilate answered them, saying, Will ye that I release unto you the King of the Jews?

10 For he knew that the chief priests had delivered him for envy.

11 But the chief priests moved the people, that he should rather release Barabbas unto them.

12 And Pilate answered and said again unto them, What will ye then that I shall do unto him whom ye call the King of the Jews?

13 And they cried out again, Crucify him.

14 Then Pilate said unto them, Why, what evil hath he done? And they cried out the more exceedingly, Crucify him.

15 And so Pilate, willing to content the people, released Barabbas unto them, and delivered Jesus, when he had scourged him, to be crucified.

16 And the soldiers led him away into the hall, called Praetorium; and they call together the whole band.

17 And they clothed him with purple, and platted a crown of thorns, and put it about his head,

18 And began to salute him, Hail, King of the Jews!

19 And they smote him on the head with a reed, and did spit upon him, and bowing their knees worshipped him.

20 And when they had mocked him, they took off the purple from him, and put his own clothes on him, and led him out to crucify him.

21 And they compel one Simon a Cyrenian, who passed by, coming out of the country, the father of Alexander and Rufus, to bear his cross.

22 And they bring him unto the place Golgotha, which is, being interpreted, The place of a skull.

23 And they gave him to drink wine mingled with myrrh: but he received it not.

24 And when they had crucified him, they parted his garments, casting lots upon them, what every man should take.

25 And it was the third hour, and they crucified him.

26 And the superscription of his accusation was written over, The King Of The Jews.

27 And with him they crucify two thieves; the one on his right hand, and the other on his left.

28 And the scripture was fulfilled, which saith, And he was numbered with the transgressors.

29 And they that passed by railed on him, wagging their heads, and saying, Ah, thou that destroyest the temple, and buildest it in three days,

30 Save thyself, and come down from the cross.

31 Likewise also the chief priests mocking said among themselves with the scribes, He saved others; himself he cannot save.

32 Let Christ the King of Israel descend now from the cross, that we may see and believe. And they that were crucified with him reviled him.

33 And when the sixth hour was come, there was darkness over the whole land until the ninth hour.

34 And at the ninth hour Jesus cried with a loud voice, saying, Eloi, Eloi, lama sabachthani? which is, being interpreted, My God, my God, why hast thou forsaken me?

35 And some of them that stood by, when they heard it, said, Behold, he calleth Elias.

36 And one ran and filled a spunge full of vinegar, and put it on a reed, and gave him to drink, saying, Let alone; let us see whether Elias will come to take him down.

37 And Jesus cried with a loud voice, and gave up the ghost.

38 And the veil of the temple was rent in twain from the top to the bottom.

39 And when the centurion, which stood over against him, saw that he so cried out, and gave up the ghost, he said, Truly this man was the Son of God.

40 There were also women looking on afar off: among whom was Mary Magdalene, and Mary the mother of James the less and of Joses, and Salome;

41 (Who also, when he was in Galilee, followed him, and ministered unto him;) and many other women which came up with him unto Jerusalem.

42 And now when the even was come, because it was the preparation, that is, the day before the sabbath,

43 Joseph of Arimathaea, an honourable counsellor, which also waited for the kingdom of God, came, and went in boldly unto Pilate, and craved the body of Jesus.

44 And Pilate marvelled if he were already dead: and calling unto him the centurion, he asked him whether he had been any while dead.

45 And when he knew it of the centurion, he gave the body to Joseph.

46 And he bought fine linen, and took him down, and wrapped him in the linen, and laid him in a sepulchre which was hewn out of a rock, and rolled a stone unto the door of the sepulchre.

47 And Mary Magdalene and Mary the mother of Joses beheld where he was laid.